I
I
♦
Digitized by the Internet Archive
in 2013
http://archive.org/details/comhnadharsonaor1829macf
COMHNADH
ARSON
AORADH TEAGHLAICH,
AGUS
URN UIGHEAN DIOMHAIR,
FREAGARRACH DO
MHUINNTIR ANNS GACH STAID:
AIR AN
CO'-CHRUINNEACHADH, AGUS AIR AN
EADAR-THEANGACHADH,
LE
P. MAC PHAR LAIN,
EADAR-THEANGAIR TUS AGUS FAS DIADHACHD ANNS AN AN AM,
&C. &C. &C.
EDINBURGH,
PUBLISHED BY WILLIAM BLACKWOOD.
MDCCCXXIX.
ANDREW YOUNG, PRINT EE.
MANUAL OF DEVOTION
FAMILY AND SECRET PRAYER
SUITABLE
TO PERSONS IN EVERY SITUATION OF LIFE,
COLLECTED AND TRANSLATED
BY
P. MA CFARLANE,
TRANSLATOR OF " DODDRIDGE'S RISE AND PROGRESS OF
RELIGION IN THE SOUL," &C. &C. &C.
EDINBURGH,
PUBLISHED BY WILLIAM BLACKWOOD.
MDCCCXXIX.
LAUWSTON CASTli
LIBRARY ACCtSSKJN
RECOMMENDATION.
1 have often lamented the want of a Gaelic Man-
ual, consisting- of forms of Prayer for the use of
families and individuals. Such a work has been
much required for the use of the Highland popula-
tion, now so generally taught to read in their native
tongue. It cannot be questioned that there are
many truly pious persons, who desire to walk be-
fore their house with a perfect heart, and yet from
a fearfulness of their want of talent and gifts for
conducting so solemn and sacred a duty, are pre-
vented from engaging in it ; feeling it extremely
difficult, if not impossible, to express themselves
with propriety before their families. There are
many persons in all parts of the Country, but more
especially among the population for whose use this
Manual for devotion is intended, who have been
taught to read at an advanced period of life, and
who have not had the advantage of religious in-
struction, to whom a help of this kind must prove
particularly useful. To assist the young, and per-
sons of this discription, and to encourage them to
the performance of family worship, and private de-
votional exercises, the present work has been pre-
pared. Various such collections have, of late years,
appeared in the English language and have proved
highly acceptable, and useful; and it is hoped that
this work may be equally so. The Selection of
Prayers have been made from the works of men too
well known in the religious world, to render it no-
thing short of presumption in me, were I to offer a
remark in recommendation of them. — Mr. M' Far-
lane has executed the translation of such of these
A 3
VI
RECOMMENDATION.
prayers as did not formerly appear in Gaelic,*
in the most accurate, and faithful manner. — True to
the spirit of his Authors, he has succeeded in infus-
ing the unction and fervour of their devotional lan-
guage into his excellent translations, while he has at
the same time, in the most satisfactory manner pre-
served the full idiom of the Gaelic in a plain and sim-
ple strain of composition, peculiarly fitted for devo-
tion. Of his numerous and valuable translations, I
conceive this to be the most accurate. I know no
work in the Gaelic language more calculated to be
useful; and I cordially recommend it to all individuals
and families in the Highlands and Isles, as fitted to
promote their highest and most lasting interests;
and I pray that it may be blessed of God for the
purpose of piety, and prove conducive to the good
of souls.
NORMAN M'LEOD, D. D.
CAMPSIE MANSE, }
2òth December, 1828. $
I most cordially concur in the opinion and recom-
mendation, so well expressed by Dr. M'Leod.
The work is admirably adapted for attaining the
excellent end for which it is designed. While the
Translator has, in a manner most creditable to him-
self, supplied those who prefer the Gaelic tongue
with the language of prayer ; my heart's desire is,
that the Hearer of prayer may abundantly pour
out on them the Spirit of grace and of supplication.
DANIEL DEWAR, L. L. D.
MINISTER OF ST. MARY'S PARISH,
GLASGOW.
Dr. Smith's were in Gaelic before.
AN CLAR-INNSEADH.
Taobh.dhuilleag
Urnuigh teaghlaich arson maduinn là an Tighearna, 1
' arson feasgar la an Tighearna, 4
agus raoladh do Dhia air là an Tighearna, 9
Beachd-smuainteachadh a pheacaich, a bha roimh so dear-
madach, ach a tha nis a' teannari dusgadh, 21
Urnuigh agus aidmheil neach aig a' bheil mothachadh air
a pheacadh, 24
Umiiigh as leth neach a th'air abhuaireadh gu dail a chuir
ann am fàs diadhaidh, ge d' a tha e fo chàileiginn de
gheur-mhothachadh air a ro-f heumalachd, 26
Aidmheil a pheacaich, air dha bhi mothachail air a chionta 28
Urnuigh agus buidheachas neach a dhearmaid an Soisgeul,
ach a tha nis gu taingeil a' gabhail ri tairgse na Slainte, 30
Aidmheil agus urnuigh peacaich a tha fo aithreachas, 33
Beachd-smuainteachadh a pheacaich a fhuair mothachadh,
's a tha leige dheth a Ìeith-sgeulan faoin 'am fianuis De, 38
Smuainte a pheacaich, a tha gabhail eagail a bhi caillte, ... 40
Tuireadh a pheacaich, san staid thruagh so, 42
Smuainte a pheacaich mu ait-theachdoireachd na Slainte, 44
Am peacach a' smuaineachadh air feumalachd gabhail ris
\ann innleachd Shlainte so, 46
Am peacach a' geilleadh do na h-earailibh sin, agus a'
nochda gu bheil e toileach gabhail ri Slainte trid Iosa
Criosd, 48
Urnuigh Teaghlaich Moch-thrà agus Trà feasgair, 50
■ as leith peacaich neo-aithreachail, 57
mu aobhair-mhisnich trid Chriosd, 60
Tha'n t-anam a' striochda do thrèibh-dhireachd Aithreach-
ais, agus gu a Chreidimh a rannsuchadh, 63
Urnuigh, mar is pailte ann an cainnt Scriobtuir, anns a'
bheil gach earrann de ghnè a Chriosduidh gu h-aith-
ghearr air a chuir sios, 65
Urnuigh iriosal ag iarruidh drùgha Gràs Dhe, chum
Diadhachd a dhealbh agus a neartachadh san anam,... 68
Am Peacach ga earbsa fein ri Dia, 70
Vlll AN CLAR-INNSEADH.
Taobh.dhuilleag
Samhladh air Fein-choisrigeadh, no riaghailt f hollaiseach
air ar Co'-cheangal ath-nuadhachadh ri Dia, 72
Riaghailt chum co'-cheangal a dheanamh gu huaigneach
ri Dia, m' an tig iad air an aghaidh gu Bòrd an Tigh-
earna, 80
Urnuigh arson neach a tha ro-dheigheil air teachd chum
bòrd an Tighearna, ach aig a bheil caileiginn de theag-
amh mu thimchioll a choir air an òrdugh naomh sin,... 84«
Urnuigh freagarrach do staid an anama, a tha miannuch-
adh ruigheachd air caithe-beatha a Chriosduidh,. ....... 87
Urnuigh mhaidne arson là Traisg' agus Irioslachadh,... 90
. i arson maduinn la Comunaich, 94*
. arson feasgar là Comunaich, 98
— an neach a tha air ùr-iompachadh, ag iarruidh
còmhna Dhe 'an aghaidh buairidh, 100
Beachd-shealladh dùrachdach air a bhàs, a tha iomchuidh
a ghabhuil 'nuair thèid sinn a luidhe, 102
Urnuigh arson neach a tha dol air ais 'na Chreidimh,... 104
chum neach a chumail o Chùl-sleumhnachadh, 107
arson neach a thuit ann am peacadh antrom, an
diaigh dha rùin-shuidhichte chràbhach a chuir roimhe, 111
Urnuigh dhùrachdach arson aon air a' bheil Dia a' folach
a ghnùis, * 115
Urnuigh iriosal ri Dia, fo theanndachd trom àmhghair, 118
Tha'n creideach a' miannachadh gu dùrachdach bhi fàs
ann an Gràs, 122
An t-anam taingeil a* deanamh gairdeachais arson soch-
airean an f hreasdail agus a ghràis, agus ga dhòrtadh a
mach 'am fianuis De, 'an ùrnuigh dhùrachdaich
ghràidh agus mholaidh, 1 23
An Criosduidh stèigheil a' miannuchadh ruigheachd air
an tuille feumalachd, 128
Urnuigh arson neach a tha air f hiosrachadh gu goirt,... 129
ag asluchadh bhi fàs ann an Gràs agus 'an
Naomhachd, 132
Beachd-smuainteachadh agus Urnuigh a Chriosduidh, aig
a' bheil a chridhe air a dhùsgadh le beachd a ghabh-
ail air Bàs agus Breitheanas,. 133
AN CLAR-INNSEADH. IX
Taobh-dhuilleag
Urnuigh fregarrach do chor a Chriosduidh aig am a
Bhàis, 137
Urnuigh a Chriosduidh 'an dlù-bheachd air a Bhàs, 143
— — Teaghlaich, arson maduinn là an Tighearna,... 147
— — — Teaghlaich, arson feasgair la an Tighearna, 151
Mhaidne, arson Teaghlaich,. 155
. Fheasgair, arson Teaghlaich, 158
— — — Mhaidne arson, Teaghlaich,.... 161
- Fheasgair arson Teaghlaich, 165
Urnuigh arson Teaghlaich, 'nuair a bhios aon de'n
mhuinntir tinn, 166
Urnuigh Bhuidheachais arson Teaghlaich 'nuair a bhios
aon de'n mhuinntir air an aiseag gu slainte, 171
Urnuigh arson Teaghlaich an dèigh do Dhia am fiosrach-
adh le bàs, 174-
Urnuigh arson Teaghlaich, aig toiseach no aig crich
bliadhna, 177
Urnuigh roi Shuipeir an Tighearna, 181
. ■ an dèigh Suipeir an Tighearna, 184
— — — mu bhàs Caraid, 188
■ arson feasgar là an Tighearna, 192
■ Mhaidne arson Sgoile, 193
Fheasgair, arson Sgoile, 195
Mhaidne arson leinibh, 197
— — — Fheasgair arson leinibh, 198
— — — Mhaidne arson Teaghlaich, 199
. Fheasgair arson Teaghlaich, 203
Mhaidne arson Teaghlaich, 207
— — — Fheasgair arson Teaghlaich, 210
Mhaidne arson Teaghlaich, 214
Fheasgair arson Teaghlaich, 217
Altacha (arson cloinne) roi Bhiadh, 221
Altacha arson cloinne an dèigh Bidh, 221
LEASACHADH.
Mu aoradh Teaghlaich, 222
Earanean chum Urnuigh Teaghlaich a ghnàthachadh,... 228
Mu Urnuigh Dhiomhair, 240
Seolaidh le Ard-Sheanadh Eaglais na h-Alba, mu thim-
chioll Aoradh diomhair, 248
CONTENTS.
A Morning Prayer for a Family on the Sab-
bath Dr. Dewar.
An Evening Prayer for a family on the Sabbath, ditto.
A Prayer for the Lord's day,. Baxter.
Meditations of a Sinner, who was once
thoughtless, but begins to be awakened,... Dr. Doddridge.
Prayer and Confession of a Sinner convinced
of Sin, , Dr. Dewar.
A Prayer for one who is tempted to delay ap-
plying to religion, though under convictions
of its importance, Dr. Doddridge.
The confession of a sinner, convinced in gen-
eral of his guilt, ditto.
A Prayer and thanksgiving of one who had
neglected the Gospel, but who now most
gratefully accepts its offered salvation, Dr. Dewar.
A Prayer and Confession of a repenting sinner, Baxter.
A Prayer of a sinner giving up his vain pleas
before God, Dr. Doddridge.
A Prayer of a sinner struck with the terror of
his sentence, ditto.
The lamentation of a sinner in this miserable
condition, ditto.
The Sinner's reflections on this good news,... ditto.
The Sinner deliberating on the expediency
of falling in with this method of salvation, ditto.
The Sinner yielding to these entreaties, and
declaring his acceptance of salvation by
Christ, ditto.
A family Prayer for morning and evening,... Baxter.
A compassionate Prayer in behalf of an im-
penitent Sinner, Dr. Doddridge.
A Prayer earnestly supplicating Christ for
m ercy, ditto.
CONTENTS.
xi
The Soul submitting, to Divine examination,
the sincerity of its repentance and faith,... Dr. Doddridge.
A Review of the several branches of the
Christian temper in a scriptural Prayer,... ditto.
An Humble Prayer for the influence of Di-
vine grace, to form and strengthen Religion
in the Soul, ditto.
The Soul committing itself to Divine protec-
tion, , ditto.
An example of Self-dedication, or a solemn
form of renewing our covenant with God, ditto.
A form for Secret covenanting with. God be-
fore we approach to the Lord's Table, Willison.
A Prayer for one who desires to attend, but
has some remaining doubts concerning his
right to that solemn ordinance, Dr. Doddridge.
A Prayer suited to the state of a soul, who
longs to attain to such a state, , ditto.
A Serious view of Death, proper to be taken
as we lie down on our beds, ditto.
A Morning Prayer for a day of Fasting and
Humiliation,... Anon.
A Morning Prayer for a Communion Sabbath, Dr. Dezvar.
An Evening Prayer for a Communion Sabbath, ditto.
The Young convert's Prayer for Divine pro-
tection, Dr. Doddridge.
A Prayer for one under spiritual decay, ditto.
A Prayer for preservation from Backsliding, Dr. Dewar.
A Prayer for one who has fallen into gross
sin, after religious resolutions and engage-
ments, Dr. Doddridge.
An Humble supplication for one under the
hidings of God's face, ditto.
A Prayer to God under the pressure of great
and heavy affliction...... ditto.
The Christian breathing earnestly after growth
in grace, ditto.
A Prayer for one in Affliction, Dr. Dewar.
Xll
CONTENTS.
A Prayer for an increase of Grace and Holi-
ness, » Dr. Dewar.
The Christian breathing after more extensive
usefulness, Dr. Doddridge.
Meditation and Prayer suited to the case of a
dying Christian, ditto.
Prayer of a Christian in the view of Death,... Dr. Dewar.
A Family Prayer for tbe Morning of the
Lord's day, Dr. Smith.
A Family Prayer for the Evening of the
Lord's day, 6 . ditto.
Six Prayers for a Family, Morning and Even-
ing, r dittO.
A Prayer for a Family when one of them is
sick, • ditto.
A Family Prayer of Thanksgiving, when the
person is restored to health, ditto.
A Prayer for a Family when visited by Death, ditto.
A Prayer before the Lord's Supper, ditto.
A Prayer after the Lord's Supper, ditto.
A Prayer on the Death of a Friend, Dr. Dewar.
A Prayer at the beginning or end of a New
Year, • Dr. Smith.
A Prayer on the Evening of the Lord's day, Dr. Dewar.
Prayers for a School, Dr. Smith.
Prayers, Morning and Evening, for a Child,... ditto.
Grace before and after Meat for a Child, ditto.
APPENDIX.
On Family Worship, Dr. Dewar.
Motives for Family Worship, ditto.
On Secret Prayer, ditto.
Directions of the General Assembly concerning
Family and Secret Prayer.
RIAGHAILT
URNUIGHEAN, DIOMHAIR AGUS FOL-
LAISEACH, &C.O
Urnuigh teaghlaich arson maduinn la an Tighearna.
O ! thus' a dh' èisdeas ùrnuigh, 's ann ad ionnsuidh
a thig gach aon. Air maduinn do latha naorah,
tha sinn a' miannucliadh teachd a'd' làthair, le guth
buidheachais agus molaidh. Bu mhiann leinn ar n-
anama, agus ar ceudfaithean o n leth a steach, bhi air
am brosnuchadh gu cliu a thoirt do Dhia arson a
mhaitheis duinn. Bheireamaid gu h-àraidh buidh-
eachas duit arson solus an t-soisgeil, meadhona nan
gràs, agus arson teachd shuidhichte na Sàbaid, a
chuireas 'nar cuimhne aisèirigh ar Tighearn agus ar
Slanuighear.
Sfor bheannuichte gun robh 'n Tighearna Dia Is-
raeli, arson gun d' f hiosraich agus gun do shaor e a
shluagh. Tha gairdeachas oirn gun deach an t-
slainte mhòr sin in' an do labhair na fàidhean a
choilionadh le ùmhlachd agus iobairt Mhic Dhe:
gun do chriochnaich e ea-ceirt, gun do chuir e
crioch air lochdan, agus gun d' rinn e rèite arson
""aingidheachd, agus a thoirt a steach fireantachd
shiorruidh. Tha sinn a' toirt buidheachas duit, a
chionn, mar f hianuis air do thaitneachd mu Chriosd
agus mu iobairt, 's a thoirt dearbha dhuinn, 'nar
n-ionad-ne, gun d-àrduich e'n lagh agus gun do
chuir e urram air, gun do thog thus' e, O Dhe,
o na marbhaibh, agus gun d thug thu gloir dha,
chum gum biodh ar creidimh agus ar dòchas annad.
Tha aiteas oirn gun deach ar n-Ard- Shag art, Iosa
B
2
Mac Dhe, a steacli do'n ionad naorali, cha'n ann le
fuil laogh agus ghabhar, acti le fhuil fein, chum e
fein a nochdadh 'an lathair Dhe as ar leith-ne; agus
gu bheil e comasach air gach neach a thig chum
Dhe tridsan, a shaoradh gus a chuid is faide, do
bhrigh gu bheil e beo gu siorruidh gu eadar-ghuidhe
a dheanamh air ar son.
Tha sinn a' miannuchadh teachd a d' ionnsuidh,
O Dhe, anns an t-slighe nuadh agus bheo so a
dh' òrduich thu. Tha sinn a' teachd a'd' ionnsuidh,
ag earbsadh a fireantachd ar Fir-shaoruidh, agus
ar Fear-tagruidh, 's a' guidhegum bi sinn air an là
an diugh an dà chuid 'nar teaghlaichean agus ann ad
thigh-aoraidh, air ar gabhail gu taitneach, air ar
'n-aideach, agus air ar beannuchadh. Mar chaidh
ar dealbh chum do ghloir, agus a chur 'an cèill do
chliu, gum meas sinn e mar ar gnàthachadh is
taitniche, a bhi toirt aoraidh dhuit. O ! athnuadh-
aich agus tog suas ar cridhe, chum gum bi tlachd
againn ann an tarruing dlù do Dhia. Gun robh
sinn 'an àireamh na muinntir a ni gairdeachas
'nuair a theirear, Rachamaid gu tigh an Tighearna.
Gun robh do shàbaid na chulaidh-shòlais dhuinn,
agus là naomh an Tighearna urramach ; gun bhi
gèilìe d'ar toilinntinn fein, no a' labhairt ar briath-
ra fein, no idir a' smaointeach ar smuainte fein.
Gun robh sinn san Spiorad air là an Tighearna,
agus deonaich gun d'thoir sinn aoradh neo-cheal-
gach dhuitse le'r n-uile chridhe. Agus gun robh
'n t-Sàbaid so na impidh chum ar deanamh ni's
iomchuidh gu seirbhis a thoirt duit, 'an làthair do
righ-chaithreach, gun sgur a chaoidh.
Ach, O ! Dhe, is creutairean lag truaillidh sinne.
Nach ullamh a tha nithe na beatha so gu greim a
ghabhail air ar ciidheachaibh, agus gur fàgail mi-
iomchuidh air dleasnuis an là naomh so ! Lugh,
O Thighearna, peacaidh ar nithe naoinha. Gun
robh ar fàiìlnean lionmhor, 'n ar dleasnuis chràbhach,
air an dubhadh amach a leabhar do cliuimhne.
Neartuich sinn, O Dhe, gu feitheamh ort air an
là 'n diugh, gu fonnmbor suidhichte ; agus gun
3
robìi ar cridheachan air an àrdachadh os cionn
diomhanais na beatha so, agus socraiehte air nith-
ibh siorruidh. Deonaich dhuinn, agus do d' uile
shluagh, àm ùrachaidh o d' làthaireachd. O !
deonaich gu 'n èisd sinn tre clireidimh ri d' f hocal,
chum gum bi e tarbhacli d' ar n-anamaibh. Gum
mothaicli sinn e mar lòchrann d' ar cosaibh, agus
mar shoìus d' ar ceumaibli ; gar stiùradli tre dhorch-
adas an t-saoghail so do tliìr far an e Dia a bhios
na sholus bith-bhuan againn, agus far an teirig
làithe ar bròin.
O ! Athair ro-tliròcairich, tlia sinn ag asluclia
gum bi do blieannacliadli saibhir agus èifeachdach
a' gabhail còmhnuidh air uile clioithionalaibh do
shluaigh. Gu ma deònach leat òrduighean do
ghràis a dheanamh nam meadhona cliura tairbhe
agus solas a thoirt dhoibbsan a tha creidsinn, agus
chum a mhuinntir neo-iompaicht' a dhùsgadh gu
dùraclid iomcliuidh. O ! gun robh do mhinisteir-
ean air an sgeudaehadh le fìreantachd agus le
slainte, agus neartaicli iad gu saibhreas do-ranns-
achaidli Cliriosd, a shearmonacliadh gu dìleas, ann
an spiorad a ghràidh. Agus am feadh a bhios do
sheirbhisich a' foillseachadli fìrinne glòrmlior an
t-Soisgeil, O ! Athair neanihuidh, cuir cuinhachd
do Spioraid Naoimli an co'-clmideachd an Fhocail ;
chum gum bi ar Tuigse air am fosgladh a tlmigsinn
nan Scriobtuire. Gun robh sùilean ar n-inntinn
air an soillseacbadli, chum gun tuig sinn ciod e
dòchas do ghairm, agus ciod iad saibhreas gloire
t-oighreachd aims na naomhaibh.
Mosgail suas annainn, O Dhe, gacli ceudfath
cràbhach, chum gun dean sinn gairdeachas ann an
Dia, trid ar Tighearn Iosa Criosd, tre'n d' fhuair
sinn an rèite. Gun robh ar creidimh ann an Dia,
agus amis an Fhear-shaoruidh ghlòraichte air a
mheudachadh ! O ! gun robh bhi cuimhneachadh
air ainm Iosa ag ath-bheothachadh ar cridheaclian !
Gu ma h-e a ghràdh a bhios na chruit-chiùil duinn;
agus gu ma h-e fiuthair ri fhaicinn air neamh ar
n-àrd aoibhneas air thalamh.
B 2
4
Dean tròcair, O Thighearn, orrasan a tha dean-
amh dearmad air slainte mhòr an t-soisgeil; agus
nach'eil a' cuimlineachadh là na Sàbaid a choimhead
naoinha. Deònaich gum bi na seacharainich bhoch-
da sin air an toirt dacbaidh chum do cbrò fein ;
agus gum bi iad ait leis an naigbeachd thròcair sin
air a' bheil iad san àm a' deanamb tàir. Pill iad,
O Dhe, o dhorcbadas gu solus, agus o chumhachd
an droch-spioraid a dh' ionnsuidb Dhe.
Gun robh 'n Ik so, O Thighearna, na sholas
dboibhsan a tha fo àmbgbar. Faigheadh iadsan a
th'air an sàracbadh, na h-aonarainich, agus iadsan
a tha fo thriobluid inntinn, cobhair o d' cbaomb-
iochd, agus o Shòlais t-Fhocail. Beannuich iadsan
uile a dh' fheitheas ort air an là 'n diugh, air a'
bheil acras agus tart an deigh air fireantachd.
Agus O ! gum fritheil sinne san teaghlacb so ann
ad thigh-aoraidh. Mar is mò a chluinneas sinn mu
Dhia, agus mu nitbe neamhuidh, gu ma mò is
miann leinn a chluinntinn. Agus na bitbeamaid a
mhàin 'nar luchd-eisdeachd an fhocail, acb a' dean-
amh d' a rèir. Gun drùigb e air ar tograidh agus
air ar caithe-beatba, agus ar treòracbadh gu tor-
aibh na fireantachd a thoirt a mach, a tha, trid
Iosa Criosd, chum do chliu agus do ghloir. Gar
togail fein suas 'nar creiclimh ro naomh, agus ag
aslucbadh san Spiorad Naomh, gun robh sinn air
ar coimhead ann an gràdh Dhe, ag ambarc arson
tròcair ar Tighearna Iosa Criosd, a chum na beatha
maireannaich.
Eisd ri 'r n-ath-chuingibh, O Dhe ; agus deòn-
aich dhuinn barrachd air na tha sinn comasach air
iarruidh no a smaointeachadb, air sgàth Iosa
Criosd, ar Tighearn agus ar Slanuigbear ! Amen.
Urnuigh arson feasgar La*n Tighearna.
A Dhe ro-naomh agus uile-bheannuichte, tha sinn,
1 1
5
air feasgar do là naomh, a' niiannacha teachd dlù
dbuit, agus aoradh a thoirt dbuit, ann an spiorad
agus ann am firinn. Tha sinn a' teachd ad ionn-
suidh amis an t-slighe nuadh agus bheo a sliùnraich
thu fein, ag earbsa taitneaclid 'ad f hianuis, air sgàth
toilltinnis agus eadar-gbuidbe ar Tigbearna agus ar
Slanuighir. Air sgàth Cbriosd dean tròcair oirn,
agus gràdbaicb sinn gu gràsmhor, agus gabh ruinn
gu saor. Bi trocaireacb d' ar n-ea ceartaibh, agus
ar peacanna agus ar n-aingidbeacbd na cuimbnich
ni's mò.
Is ro-aitbrigb tbusa, O Thigbearna, air moladh,
agus air gloir agus uacbdaranacbd f baotainn o gach
dùil a rinn tbu. " Cuiridb na neamba an cèill do
gbioir, agus nocbdaidh na speura gniomb do làmh.
Molaidb t-oibre uile tbu, O Thigbearna; agus
beannaicbidb do naoimb thu. Labhruidh iad mu
gbioir do rioghachd, agus mu d' chumbachd." Is
tu an Ti a ta beannuicbte agus a mbàin cumhachd-
ach, Righ nan righ, agus Tigbearna nan tigbearna;
o'm bbeil, agus tre'm bheil, agus ris a' bheil s na h-
uile nitbe ; a tha os cionn nan uile, agus beannuicb-
te gu siorruidb.
Bu mbiann leinn gu taingeil a cbuimbneachadb,
air feasgar do latha naomh, gach maitheas agus
firinn a nocbd an Tigbearna da òglachaibh. Nach
mòr agus priseil na sochairean a tb' againne os
cionn iomad aon d' ar co'-cbreutairean ! Cheadaich
thusa dhuinn, a Thigbearna, sonas an t-sluaigh sin
a sbealbbachadb a thuigeas an fhuaim aoibhueach,
's a tha 'g imeachd ann an solus do gbnùis. 'S ann
an comaine do tbròcair gu bbeil sinn air ar n-àrach
ann an dùtbaich Chriosduidh, agus gun robb sinn
gu tràthail air ar teagasg gu eolas a ghabhail air
an Ti sin, neach is e an t-slighe, an fhirinn, agus
a bheatha, agus ambàin tre am faod sinn teachd
chum an Athar. Trid caomh thròcair ar De ne,
dh' èirich an ùr mbaduinn oirn os àird, a thoirt
soluis dhoibhsan a bha nan suidhe 'an dorchadas,
agus ann an sgàil a bbàis, agus chum ar cosan a
stiùradh ann an slighe na sith.
B 3
c
Tha sinn, O Dhe, a' toirt buidheachas duit, gu
bheil thu a' sìneadh ar làithean sa bheatha so, agus
a' buileachadh oirn nan sochairean a tha sinn san
àm a mealtuinn. Clieadaicbeadh dhuinn an diugh,
co'-aonachd ann an aoradh an ionaid-naoimb, a
chluinntinn ait- tbeacbdoireachd na slainte, trid ar
Tighearn Iosa Criosd ; an naigbeacbd aoibbinn sin
a tha cur an cèill solas dhoibhsan a tha ri bron,
saorsadh dhoibhsan a tha fo dhaorsadh, agus am
priosan f hosgladh dhoibhsan a tha fo chuibhreach.
Buidheachas duit arson gun do chuireadh Focal na
slainte d' ar n-ionnsuidh-ne. Tha sinn ag guidhe
nach gabh sinn ri gràs De 'an diomhain ; agus nach
ann a chum ar dite bhitheas e, gun tainig solus a
dh' ionnsuidh an t-saoghail, agus d'ar n-ionnsuidh-
ne, agus gun d' rinn sinn roghainn de dhorchadas.
roi'n t-solus.
A Thigh earna, tha sinn a' faireachduinn agus
duilich arson cruas ar cridhe, agus doille ar n-inn-
tinn, ged bha a choilion cothrom again n air fàs
ann an gràs. Cliu do'n f hoighidinn agus do'n f had-
fhulangas a ghiulain leinn co fad ann an tir nam
beo. Bu cheart-bhreitheach dhuit meadhona nan
gràs a thoirt uainn, agus ar cur am feasd air falbh
o f huaim na slainte sin air an d-rinn sinn co trie
dearmad. Tha aingidheachd ar nithe naomh a'togail
fianuis 'nar n-aghaidh. Agus an uair a smaointich-
eas sinn air na smuainte diomhain a bha againn air
an lan diugh, agus co neo-mothachail sa tha ar
cridhe agus ar tograidh do luacli a mhath bhithe
bhuain sin, a tha thu tairgse dhuinn san t-soisgeul,
tha nàir agus rughadh gruaidh oirn ar n-aghaidh a
thogail suas riut, Fear-rannsachaidh gach cridhe, a
tha shùilean ni's gloine na gun seall e air olc. Ma
chomharaicheas tusa, O Dhe, aingidheachd a raach,
cò dh' fhaodas seasamh 'a d' làthair? Na h-inn-
drinn ann am breitheanas ri d' òglachaibh, O Thigh-
earna, oir ann ad fhianuis cha bhi duine beo air
fhireanachadh.
Dean tròcair oirn, O Dhe, a reir do chaoimhneis
ghradhaich ; a rèir lionmhoircachd do throcair
7
chaoimh, dubh a mach ar n-ea-ceartaibh. O I
ionnuil sinn anns an tobar sin a dh' fhosgladh a
thoirt peacaidh agus neo-ghloine air falbh. Tha
sinn a' tagradh ad' fbianuis èifeachd iobairt an t-
Slanuighir, agus a' guidhe gum bi sinn air ar fir-
eanachadh, agus air ar naomliacbadh, agus air ar
n-ionnlad, ami an ainm an Tighearn Iosa, agus le
Spiorad ar De-ne. Air dhuinn a bhi mothacbail
air ar laigsinn agus air ar neo-chomas fein, dh'
amhairceamaid riutsa arson fireantaclid agus a
bheatha mhaireannach, ris an aon Slanuighear a
cbuireadh an cèill mar ar n-ìobairt-rèitich, agus a
dh' fhàs na chricli an lagha arson fireantaclid do
gacb neach a clireideas. Tha sinn a' miannaehadli
dlùthacha ris so ni's tinne agus ni's thine mar an
aon dochas a cbuireadh romhainn, agus deanamh
leis gu bràth. Tha sinn a' gabhail ris a chainnt
mar fbirinn, agus aithrigh air gach aon ciior gabhail
rithe, gun diliainig Iosa Criosd a dfi ionnsuidh an t-
saogharf, a thearnadh pheacach.
Tha sinn a' guidhe, O Dhe, gum bu deonacli
leat a leantuinn ie d' bheannachadh eifeaclidach r
an t-seirbhis ris an robh sinne, agus do phobull air
an là 'n diugh. Gun robh 'm barrachd tairbhe aig
t-Fhocal air ar cridheachan, agus air cridheacha
gach neach a chluinneas e. Gun dthoir e'n tuille
mothachadh dliuinn air olc a pheacaidh, agus air an
fheum a th' againn air an t-Slanuighear a sbolair
thu gu tròcaireach dhuinn. Gun robh e na
mheadhon, tre oibreacha do Spioraid, chum ar
naomhachd a mheudachadh, agus ar n-aomadh chum
an tuille dichill gu'r gairm agus ar tagliadh a
dheanamh cinnteach. Naomhaich sinn le d' fbirinn,
is e t-fhocalsa an fbirinn.
O ! gun robh sinn air ar co'-èigneacha, tre
ghràdh Chriosd, chum ar beatha a chaithe chum a
chliu agus a ghloir-san a chaidh gu bàs air ar son,
agus a dh' èirich a ris. Dean thusa, O Dhe, na h-
urrad de chumhachd do Spioraid Naoimh a bhuil-
each oirn, 's gun ruidh sinn atin an slighe t àith-
eantaibh, 's a neartaicheas sinn, le'r caithe-beathn
8
agus le'r conaltradh, gu mais a chur air teagasg ar
De, ar Slanuighear. Gun teagaisgeadli clo ghràs,
a th a 'g oibreacha slain te, dhuinn gu h-eifeachdach
gacli mi-dhiadhaclid agus an ami li ami a saoghalta
àicheadh, agus ar beatlia a chaitlieadli gu stuama,
gu cothromach, agus gu diadhaidh, aims an t-saogh-
al so làthair. Agus gon dean sinne, mar a mhuinn-
tir a tba fo a choilioii comain clium am beatlia a
chaitlieadli gu naoniha, firinneacli; gun gnàtliaich
sinn gu lathail ar solus a shoillseachadh 'an làtbair
dhaoine, chum air dhoibh, ar deadh oibre fhaicinn,
gun dthoir iad gloir d' ar n-Athair a ta air neamh.
Air feasgar do latha naonih, b ? àill leinn ar n-ath-
chuinge a chur suas riutsa, O Dhe, as leith a
chinne-dhaonna gu h-iornlan. Deonaich gun ruith
tfhocal, agus gum bi e air a ghlòrachadh. Biodh
do shlighe aithnicht' air thalamh, agus do shlainte
am measg nan uile chinneach. Dean tròcair orra-
san nacli cuala riamh iomradh air ainm an t-Slan-
uighir bheannuichte, 's a tha nan suidhe ann an
dorchadas, agus a thàmh fo sgàil a bliàis. Bean-
naich, guidheamaid ort, na meadhona a tha air an
gnàthachadh chum eolas na slaint a chur d'an ionn-
suidh. Gun robh t-oglaich a chuireadh fad as a dli
ionnsuidh nan cinneach, a chur 'an cèill saibhreas
do-ran nsachaidh Chriosd, gu pailt air am bean-
nachadh le d' ghràs neamhuidh. Thoir dhoibh
beul agus gliocas, nach urrainn an naimhdean a
chur nan tosd. Beannuich ministeirean an t-sois-
geil 'n ar tir fein, agus dean dileas agus fimineach,
agus glic iad, a chosnadh anamaibli do Chriosd.
A Thighearna cuimhnich ann an trocair na h-
ùrnuighean a chaidh chur suas, air an là 'n diugh,
t arson gach inbh agus staid dhaoine 'nar measg;
agus gu sonraichte air an son-san aig a' bheil
ùghdarras os ar ceann. Meudaich, O Dhe, t-iochd
do mhic agus do n-igheana na triobluicl. Seall air
an àmhghar agus air an cràdh, agus lugh an uile
pheacaidh. Ullaich iadsan agus sinne fa choinhair
do thoil d'ar taobh. Dean deas sinn, guidheam-
aid ort, fa chomhair bàis, breitheanais, agus siorr-
9
uidheachd. Bi d' charaid d'ar càirdibh, agus ihoir
maitheanas d'ar naimhdibh, agus dean saibhir iadsan-
a rinn math oirn. Gun robh an teaghlach so agus>
gach neacli a bhuineas da, fo d' chùram sonruicht'
trid dorchadas na h-oi'che so. Beannuicli fois na
h-oi'che dhuinn ; gleidh sinn o eagail neo-fheumail;
agus gum mosgail sinn, anns a mhaduinn, m'as e
do thoils' e, chum am barrachd de d' mhaitheas
agus de d' ghràs fhiosrachadh. Gun robh sinn
gach là a' fàs ni's glice agus ni's fearr, gus an dthig
an t-àm anns an gairm thu bhàrr an t-saoghail so
sinn. An sin gu'n gabhar gu taitneach ruinn ami
am Fear ar-gràìdh, 's gun robh sinn air ar gabhail
a steach do rioghachd shiorruidh Dhe ar Slanuigh-
ear.
Tha sinn ag asluchadh, O Dhe, gun èisd thu
r'ar n-athchuingibh, agus gun dean thu dhuinn agus
as ar leith tuille ni 's urrainn duinn iarruidh na a
smaointeachadh, ar sgàth Iosa Criosd, ar neartj,
agus ar Fear saoruidh. Amen,
Urnuigh agus mola do Dhia air la an Tighearna,
A Iehobhah ghlormhor, ata thu gu neo-chrioch~
nach os ceann cliu aingle, agus gu sonraicht os
ceann cliu chnuimhe peacach mar sinne: Gu ma
fad a ghabhas e o'r n anmaibh a smuainteachadh
gum feum thu aon ni is urrainn duinn a dheanamh,
no gum faod ar n-uile mhola gnè air bith a chuir rt
'd shonas ! Ach dh' àrdaich do ghràdh agus do throc-
air sinn chum na h inbh urramaich so, agus thug
thu dhuinn ar sonas mar dhleasnas: agus thèid
gach neach a tha fad uait am mughadh, ach is maith
dhuinne teachd dlùth dhuit : agus air eagal gum
bachd diomhanas agus gnothaiche saoghalta sinn,
shonraich thu mach do latba naomh, chum 's gun
dearc sinn le smuaintibh socrach, air do ghràdh,
agus air do chliu; agus chum gum feith sinn air an
10
Tighearna gun bhuaireas, agus gem blais sirm ar
suaimhneas siorruidh fein roimli laimli. O ! bi
thus' anis mar Spiorad beatha, soillse, gràidh agus
cumhachd do'n dream a ni do riar! beothaicheadh
a bheatha spioradail sinn, chum a ghnothaick neamh-
aidh so; chum ann ad sholas run-phairtichte,
gum faic sinn thu fein trid creidimh : chum gun las
ar gràdh le teas-chràbhadhsòlasacb, trid co'-pairteach-
aidh bhlasda do ghraidh : chum gum bi gach ni a
tha annainn, "(a tha cathachadh a t' aghaidh,) lan-
smachdaichte le d' neart, a tha follaiseach 'n ar
laigse ; agus chum mar so, gum bi an iobairt sin
dhinn fein, agus d' ar cliu, a thairgeas sinn gu
h-umhal air t' iartas, .taitneach leat, agus ion-ghabh-
ail rithe, trid losa Criosd.
Is Dia thus agus thus amhàin ; is tu an Spiorad
neo-bhàsmhor, do-f haicinneach, siorruidh agus neo-
chriochnach ann am bith agus ann an iomlaineachd :
roimh chruthacbadb an t' saoghail, o shiorruidheachd
gu siorruidheachd is tusa Dia. Tha t' eolas neo-
chriochnach ; tha tlm lan-eolach ort fein, agus air
gach ni agus neach : ach cha 'n f haod aon neach eile
t' iomlaineachd a thuigsinn : is maith do run, seadh,
is lior-mbaitheas agus g ràdh foirfe e : is ionmhuinn
leat thu fein agus t nil' obair ! is tu an t' Uile-chumh-
achdach, agus cha chruaidh ort cùis air bith : is
tu Cruthai-f hear an t' saoghail uile ; ghairm thu
gach ni o neo-ni ! labhair thu agus dhealbhadh
an domhan! thug thu bith do na h ainglibh
glormhor, agus do gach Spiorad tuigseach eile !
Dhealbh thu na fiaitheasa uile ! Las an solas air 't
iartas ! Cbrutbaich thu grian agus reulta ; thug thu
dhoibh an cumhachda iongantach, agus an obair,
chum le 'n solas, le 'n teas, agus le 'n siublial, gun
fair iad beatha agus gluasad, agus gum bi iad chum
aimsire agus mithse, air thalamh. Cia glormhor thu
O! Thighearna, ann an oibribh iongantach sin do
chumhachd ! Tha am morachd, an gloir, agus am
fearta, an-àrd os ceann ar tuigse dhorch-ne. Bheir
na h àrd-aingle aig am bheil eolas is fearr na tha
againn, agus a tha 'g àiteachadh nan ard-ionada
II
comhnuidh glormlior, cliu is fearr na ar cliu-ne
dhuits' an Outhai-f hear cumhachdach, a dhealbh
le t' f hocal cruth iongantach an t' saoghail, an uair
a sheinn reulta na maidne coi'-slieirm, agus a rinn
uile mhic Dhe gairdeachas. Cliruthaich thu 'n tal-
amli tioram agus a mhuir, agus gacli creutoir a tha
'g an àiteackadli: gach eun agus iasg, gach beathach
agus luibli ; ann an iomad dreach iongantach, le
mais agus feartaibli dhealbh thu iad uile. Is iad t'
oibre mor agus iongantach do-sgrudaidh, an t' athar
agus rianeoil, an dealanach agus an tairneanach, an t'
uisg' agus an sneachd, gaotli agus crith-thalmhainn,
lionadh agus tràdha iongantach na fairge; seadh,
tha a chnuinih no a bhlàth is lugha, gu h àrd os
ceann ar tuigse agus ar n-eolais. Air an aobhar sin
cionnas a làn-thuigeas daoine bàsmhor, niòrachd agus
riaghailt iongantach innealt' an t' saoghail? Cionnas
a stèighich thu 'n talamh air neo-ni ?' agus ciod a tha
na dhoimhneachd ? cia mar tha thu cumail suas, agus
a' gluasad a chruthachaidh uile; agus a' buanachadh
a riaghailt sheolta ? Cia mar a dhoirteas tu gu frasach,
fearta cumhachdach sòlasach an teas neamhaidh anuas
air nithe talmhaidh ? cia mar a dhruideas tu suas
an fhairge le dorsaibh gainmhein, agus a rinn thu
truscan di de na neulaibh, agus crios-pasgaidh de'n
dorchadas thiugh; ag ràdh, Thig an f'headh so, ach
na tèid ni 's faide ? Cia mòr a Thighearna, agus
cia lionmhor t' oibre : le gliocas gun mhearachd,
le maitheas nach traogh, agus le uile-chumhachd
dhealbh thu iad uile ?
Ach 's e an duin' an creatuir is luachmhoir a
cliruthaich thu dh' àiteachadh na talmhainn ; shèid
thu anail na beatha 'n a phollaruibh, agus dh' f hàs
anarn beo ann ; cliruthaich thu e ann an inbli is isle
beagan na na h-aingle ; chuir thu coron air de glilÒir
agus de mhòr-luach; thug thu uachdaranachd dha os
ceann nil' oibre do hunh air thalamh; agus chuir thu
fo cheannsal iad uile. Dhealbh thu e a rèir do
dhreach fein, thug thu an am tuigseach dha, toil
shaor o f hoirneart, agus comas a cuir an gniomh.
Cliruthaich thu e chum eolas a ghabhail ort fein,
12
gràdh agus gèill a thoirt duits a Chruthai-f hear
mat-h, glic agus cumhachdach. Shuidhich thu air
thalamh e chum triall trid na beatha so, a dli ionn-
suidh do làtbaireachd ghlòrmhoir fein : mar is tu a
shealbhadoir, is tu mar an ceudna a riaghlai-f hear,
a phriomh mhath, ard-fhear-comuinn, a chrioch
àraid agus Athair caomh ; chum 's gun tugadh e
lan-ùmhlachd neo-f huasgailte, agus gràdh dhuit.
Thug thu dha reuson agus iartas, mar riaghailt
mhath, naomh agus cho'thromaich, chum le giulan
a reir do chomhairle, gun toilicheadh e thu, agus
gun sealbhaicheadh e làn-shonas. Dheonaich thu
dha gach ni a bha feumail chum ùuihlachd ; chuir thu
mar fhiachaibh air le saibhreas do thoirbheartais
gèill a thoirt dhuit. Ach thuit e gu grad o neo-
chiontas agus o inbh urramaich, le pilleadh o Dhia;
chreid e am buaireadair farmadach mealltach, seadh,
an uair a chuir e farmad agus cealgoireachd as do
leth-sa: mar nach dearbhadh t' uil oibre agus do
thròcair iongantach, gur fior agus math thu. Is e
so a thug an duin amaideach da Thighearna, an
èirie a mhaitheis, thrèig e carraig a shlaiute ; agus
le h-aon duine thainig peacadh a steach do'n saogh-
al, agus bàs le peacadh. Ach rinn tròcair gair-
deachas an aghaidh breitheanais, agus cha do leig
thu mach t' f hearg iomlan ach ri bìnne bàis choi'-
cheangail thu gealla Fir-shaoraidh. O ! gun cliuth-
aicheadh daoine Dia, arson a mhaitheis,agus arson
a, ghniomharraibh iongantach do chloinn nan daoine !
Mar a thug thu gealla tròcaireach d' ar ceud sinn-
sir; mar an ceudna, ann an iomlaineachd na h-
aimsir chuir thu do Mhac chum an t' saoghail.
Thainig e, agus ghabh e ar nadur-ne chum a dhiadh-
achd ; ghabhadh e leis an Spiorad naomh ; rugadh
le h-òigh e ; bha e fo 'n lagh i chaidh e fo dhimeas ;
ghabh e riochd seirbhisich air; agus dhealbhadh
mar dhuin e. O ! aontachadh iongantach ! O !
gràdh gun clioimeas ! Chuir ajngle an cèill e ; ghabh
iad iongantas mòr dh'eth ; rannsaich iad e ; agus
sior-dhearcaidh iad air iomadai gliocais De. Cia h-
iosal anis is còir do pheacachaibh saorta tuiteam,
13
gu h-umhal a' gabhail iongantais cliràbhuicli da
ghràs! cia h-àrd is còir dtioibh binn clieoi buidheach-
ais a sheinn d' am Fear-saoraidh !
Thainig e chum an t-saoghail so, a cboluadar ri
daoinibh, chum eolas a thoirt doibh air an Dia neo-
f haicinneach, agus air nithe do lèir-sinn an t-saogh-
ail eile : thai nig e mar sholas, agus mar Shlanuigh-
ear an t-saoghail, a thoirt beatha agus neo-
bhàsmhoireachd chum soillse. Bha e naomha, neo-
choireach, neo-thruaillte, eadar-dhealaichte o pheac-
achaibh, agus a' coilionadh gach ceartais chum bhi
mar shagart iomchuidh, agus mar Shlanu'ghear
foghainteach do pheacachaibh. Sheol e dhuinn le
theagasg agus eisimpleir fhoirfe, geill a thoirt do
Dhia gu h-ùmhal, dimeas a dheanamh air sannt ana-
barrach saoghalta, fein-spèis àicheadh, agus a chrann-
ceusaidh a ghiulan, chum gun ruig sinn air crùn
de'n ghloir shiorruidh. Dh' irioslaich se e fein, fo
chasaid agus fo mhi-chliu chealgaich an t-sluaigh
pheacaich, agus fo bhàs maslach, cràiteach na croiche,
chum gun deanadh e dheth fein iobairt agus rèiteach
arson ar peacaidh, agus eiric arson ar n-anama cion-
tach, chum gum bi sinne leighiste le bhuillibh.
O gradh gun choimeas ar Slanuighir, a leag sios
anam luachmhor, seadh, arson a naimhde ! Chuir e
bàs agus uaigh fo cheannsal, agus naomhaich e do
gach fior-chreideach iad. Air an aobhar sin ghabh
e co'-pairt ann am foil, agus ann am feoil, chum trid
bais, gun sgriosadh e an droch-spiorad aig an robh
cumhachd bàis ; agus gun saoradh e an dream a bha
le h-eagal bàis, fo bhruid, fad aimsir am beatha gu
lèir. Sholair e coicheangal gràis do 'n chinne-daon-
na, agus naisg se e mar a thiomna le fhuil. Agus
a nis tha maitheanas agadsa chum gum bithear fo d'
eagal, agus gun d'thoirear gèill duit le muinghinn.
O ! Athair, 's e do ghràdh do 'n t-saoglial a thug
t-aon-ghein Mhic dhuinn, chum 's ge b' e neach a
chreideas ann nach d'thèid e am mugha, ach gun
sealbhaich e beatha shiorruidh. Bha tha ann an
Criosd a' rèiteachadh an t-saoghail riut fein, gun
am peacaidh a chur as an leth. Thug thu briathra
C
14
na rèite do d' luchd-teaguisg, a chur impidh air
luchd-aingidheachd, seadh, ann ad' ainm fein, agus
ann an ainm Chriosd, a bhi rèidh riut. Sparr thu
orra do tliròcair a thairgse do gach neach, agus an
eigneachadh a steacli ]e dùraclid chum gun lionar
do thigh, agus gum bi bòrd do mhòr-f hleadha bhean-
nuichte làn le h-aoidhibh. Cha chuir thu cùl ri
aon neach a thig do d' ionnsuidh trid Chriosd; cha
diult thu trocair do neach air bith, ach do 'n duine
cheann-laidir nach gabh rithe gu bràth : Thug thu
beatha shiorruidh do mhic bais ; agus is i a bheatha
so do Mhac ; oir tha e leoir-chomasach a làn-theas-
airginn gach neach a thig a' d' ionnsuidhs' air im-
pidh agus air a chùmhnanta fein. Do mheud 's a
ghabh ris, thug thu comas a bhi mar chloinn De.
Thug thu dhoibh Spiorad na h-uchdmhacachd, d' an
ath-nuadhachadh a rèir t-iomhaigh naomh, chum 's
gum bi iad cosmhuil ri 'n Athair neamhuidh ; d' an
naomhachadh dhuit fein, agus le dòrtadh do ghràidh
air an anamaibh, 'g an tarruing suas do d' ionnsuidh
fein ann an gràdh. Rinn thu sluagh sònraichte
dhuit fein diu, agus eud-mhor in u dheagh oibre,
chum a' bheil thu gan ath-ghineamhuinn. Bheir
thu dhoibh mar an ceudna aithreachas chum na
beatha ; agus ceusaidh tu an f heoil le a h-ana-mian-
naibh ; teagaisgidh tu dhoibh bhi measarra, cothrom-
ach, diadhuidh, agus saoraidh tu iad o 'n droch
linn so ; marbhaidh tu an sannt anabarrach saogh-
alta, chum 's gum bi an gràdh agad fein, agus gum
bi thu dhoibh mar làn-shonas, O ! cia an gràdh leis
an do ghràdhaich thu sluagh truagh ceannairceach
peacach, chum gun iompaichte iad gu bhi mar
chloinn Dhe ! seadh mar oighreacha nèimh, agus
mar cho'-oighreacha le Criosd ; m' as e gu 'm fuil-
ing sinn maille ris, gu ? n gloraichear, sinn maille ris
mar an ceudna.
Thog thu t-eagluis air carraig, air an Fhear-ea-
dar-mheadhoin bheannuichte, chum nach buadhaich
cumhachd ifrinn na h-aghaidh. Rinn thu a Fear-
teagaisg, a Sagart, agus a Righ dh' esan ; uaith-san
f huair sinn eolas ortsa agus air do thoil ; air a sgàth-
15
san tha sìth, fàillte, agus comas dol a' d' ionnsuidh
againn. Is esan Tighearna nam marbh agus nam
beo. Thug thu na h-uile na lamhaibh, agus dheon-
aich thu dha àrd-cheannsal t-eagluis. An uair a
chaidh e suas do neamh, thug e iarrtas d' a mhinis-
teiribh eaglais uil' a chruinneachadh, a riaghladh,
agus a theagasg ; thug e 'n Spiorad gun mhearachd
d' a Abstolaibh 'g an treorachadh chum gach firinn ;
agus Spiorad na 'n cumhachda miorbhuileach a thog-
ail fianuis leis do 'n t-saoghal. Theagaisg iadsan
duimi gach ni a dh' iarr e orra, agus thug iad teagasg
an scriobtuir dhiadhuidh do na h-aodhairibh,agus do'n
luchd-teagaisg sin, d' an d' òrduich thu a choimh-
ead agus a chuir an cèill ; agus ris an d' earb thu
do threud ionaltra gu crioch an t-saoghail. Agus
gad a thruaill peacadh, agus gad a roinn eadar-dheal-
lacha t-eagluise gu truagh ; gidheadh tha thu nam
measg, a' giulan le 'n anmhuinneachd, a' toirt do
chomhairle dhoibh> ga*'n gairm chum naomhachd,
sith, agus gràidh ; agus is aithne dhuit do chruith-
neachd fein ami am measg a mhuill.
O ! gum moladh daoin' an Tighearn arson a
mhaitheis, agus arson a ghniomhara iongantach do
chloinn nan daoine. Cia glormhor thu ami an naomh-
achd, a Thighearna, agus cia h-urramach ann
an coithional do naomhaibh, agus an uile shluaigh
tha timchioll ort ? Tha naomhachd iomchuidh air
do thigh gu siorruidh ; agus ann ad theampull labh-
ruidh gach neach air do ghloir. Gum beannuichear
t-ainm a Chruthaif hear chumhachdaicli ; gum bean-
nuichear t-ainm Fhir-shaoraidh ghlòrmlioir ; agus
gum beannuichear t-ainm a Spioraid f hior naomh.
O ! gu 'n cliuthaicheadh ar n-anama mòrachd an Tigh-
earna le tuille buidheachais, agus gun deanadh ar
Spiorad gàirdeachas ann an Dia ar Slanuighear, a
rinn iochd oirn 'nar staid chaillte ; oir mairidh do
thròcair gu siorruidh. Cliu dhuit arson ar bith :
cliu dhuit arson ar saoradh o pheacadh agus o ifrinn :
cliu dhuit gun d' thug thu sinn le baiste fo cho'-chean-
gal na 'n gràs, agus chum t-eagluis. Cliu dhuit
arson nan sochairean mòr agus diadhuidh so, nach
C2
16
'eil sinn coimheach, coigrich ann am measg na 'n
Cinneach, agus an t-saoghail gun chreidimh ; ach gu
bheil sinn ann an comhearsnachd nan naomh, agus
do theaghlach Dhe. Moladh dhuit gum faod sinn
seasamh ann an làthair do naomhachd, cliu a thoirt
duit ann an eoithional na'n creideach ; agus nach d'
f hògradh sinn o obair agus o chuideachd nan naomh.
Is fearr là ann ad chùirt na mile là. Is fearr leinn
doirsearachd tighe Dhe, na còmhnuidh ann an tigh
rioghail na h-aingidheachd. Is beannuicht an sluagh
a chluinneas an f huaim aoibhneach, agus a bhitheas
tarbhacli fo dhrùchd nèimh ; gluaisidh iad ann an deal-
radh do ghnuis, ann ad ainm ni iad gairdeachas
fad an là, agus àrdaichear iad ann ad cheartas ; oir
is tus an glòir agus an neart ; agus ann ad dheadh-
ghean bithidh iad tearuinte, ait, agus àrd-inbh-
each.
Ach gu sònraichte, cha 'n f haod an dream a thug
thu chum eagluis fhaicinnich an t-sluaigh uuadh-
ghinte, mòrachd do ghràis a leoir-chliuthachadh.
'Nuair bha sinn gun Dia anus an t-saoghal, agus gun
spèis neo-chealgach againn diot ach a' ruagadh ar n-
ana-mianna feol-mhor, agus diomhanais chealgaich
an t-saoghail ; 'nuair nach robh Dia 'nar smuaintibh,
agus nach robh tlachd againn a' d' shlighe naomh ;
'nuair a rinn sinn dimeas air gràs, a chuir sinn cath
air do Spiorad, agus a chuir sinn peacadh ri peac-
adh ; an sin ghabh thu truas dhinn 'nar fuil ; chuir
thu t-fhocal d' ar n-ionnsuidh, thug thu buaidh dha
air ar n-anama reasgach ; thug thu oirn smuainteach-
adh air ar staid, agus air ar slighe, agus dheonaich
thu dhuinn càileiginn de striochdadh, agus de aith-
reachas. Is sòlasach ath-smaointeach air spàirn agus
buaidh do ghràis, air caomhalachd do thròcair, agus
air co'-fhurtachd do ghràidh. An uair a bha eagal
oirn gun leir-sgriosta sinn le 'r peacaibh, agus nach
gabhadh tusa gu bràth ri sluagh ceannairceach, gràin-
eil mar sinne ; cia saor a mhath thu dhuinn ar n-
uile chionta? cia toileach a nochd thu trocair, agus
a thug thu buaidh air ar n-anama le làn shaibhreas
do ghràidh ? O ! cia iomadui na peacaidh a mhath
17
thudhuiun? Nach bu mliòr saothair do Spioraid ri'r
n-anamaibh aineolach, borb, fèin-spèiseil, ana-mèin-
each, saoghalt', agus easumhal ? Cia h-iomad tròc-
air, tearmunn, agus co'-fhurtachd, a dheonaich
thu dhuinn o'n am sin ? Cia h-iomad miaim a thug
thu dhuinn, agus a shàsuich thu ? Cia iomad àmh-
ghar a lnghdaich no a naomhaich thu ! Cia iomad
uair shòlasach, tharbhach a chaith sinn leats an uaig-
neas ! agus leatsa agus le d' shluagh ann an co'-cho-
munn nan naomh ! Is lionmhor, a Thighearna, t-
oibre iongantach, agus do smuainte tròcaireach air
do luchd-muinntir ; nam b' kill leinn am meas, agus
an cur an cèill gu riaghailteach, rachadh an àireamh
thar ar tuigse. Agus air an son sin uile, tha sinn
mar shagarta do Dhia, a' tairgse iobairt ar cliu agus
ar buidheachais le gairdeachas, dhuitse, ar crann-
chur, agus ar slainte shiorruidh.
An uair a chriochnaichear a bheatha dhocrach
ghearr so, gheall thu dhuinn suaimhneas maille riut
fein gu siorruidh. Treòraichidh agus sdiùiridh tu
sinn le d' chomhairle, trid an f hàsaich so, agus bheir
thu sinn ann an àm iomchuidh chum do ghlòir. Cha
d-thug thu dhuinn 'an diomhanas na ceudfaith so, ga
d' iarruidh fein, a ghabhail eolais ort, a thoirt gràidh
dhuit, agus a ghabhail tlachd annad : air cliinnte
coilionaidh nàdur agus gràs gu foirfeachd, agus bheir
thu orra gun ruig iad air an crìch. Clia bhi mòr-
thionnsgnadh, obair, agus fulangas an Fhir-shaoraidh
an diomhain. Cha bhrisear do ghealla naisgte. Cha
d' athnuadhaich, agus cha do naisg do Spiorad sinn
an diomhanas chum an latha bheannuichte. Cha
mheall an geall-daighnich, an earlais, agus t-f hianuis
a thug thu dhuinn sinn. Cha d' theid ur mianna
agus ar n-osnaidh am mugha; agus tha tionnsgna
fann na soillse agus a ghràidh sin, a' roi-thaisbineadh
gun sealbhaich, seadh, gun lan-shealbhaich sinn foir-
feachd mdr mar ar miann, agus maireannach mar
ar n-anama neo-bhàsmhor. Tha siol a ghràis a' tar^
agradh gloir ; agus tha roi'-bhlas a ghràidh a' dearbh-
adh gum bi sinn sonadh ann ad ghràdh gu sior-
ruidh. Cha 'n f hàg ar dòchas ri d' mhaitheas, a' d'
C 3
18
Mhac, agus a' d' cho'-cheangal, gu bràth sinn folamli
agus masluichte.
Air an aobhar sin, beannaichidh sinn" d' ainm, a
Thighearna, mar dhream a shaoradh o bhàs agus
o ifrinn ; mar mhuinntir adh' òrdaicheadh chum inbh
do chloinne ; mar dhream a theasairg thu o 'n naimh-
dibh uile ; ach gu sonraichte uainn fein agus o 'r
peacaibh: beannaichidh sinn d'ainm, mar dhream a
tha tionnsgnadh air glòir, agus aig a' bheil dùil ri
bhi sonadh le Criosd gu siorruidh air neamh, as an
crannar a mach gach peacadh agus dòlas, gach nàmh-
uid agus eagal, agus cha chuir iad tuille campair
air ar n-anaraa gu bràth.
Gheibh sinn roi'-shealla le suil a chreidimli air an
là shona sin, air Ierusalem nuadh, air ainglibh gun
àireamh, agus air spiorada foirfe nan naomh ! chi
sinn an dealradh glòrmhor, an teas-ghràdh, agus an
co'-sheirm iomlan ! cluinnidh sinn tre ehreidimh am
binn-cheol buidheachais agus cliu ! Roimhe so, bha
iad ìosal dubh-bhrònach ann am peacadh agus ann
an dòlas, ann an iomaduidh laigsinn, fulangais, agus
eagail, mar a tha sinn fein. Ach le creidimh agus
foighidinn thug iad buaidh. Agus le creidimh agus
foighidinn is àill leinn ar Tighearn agus iadsan a
leantuinn gu dlùth. Tha'n t-àm dlùth dhuinn anus
an iompaichear an fheoil so chum luaithre gu grad ?
agus fuasglar ar n-anama o chuibhreach corporra,
agus thèid iad do d' ionnsuidh fein. Is goirid gus
an tachair so. An sin, is diom-buan ar peacadh
agus ar n-àmhghar : an sin chi sinn thu aghaidh ri
h-aghaidh ! agus gheibh sinn solas o d' dhealra ! cha
bhi sinn tuill' a glaocthaicb, no ag osnaich ann an
dorchadas. Och ! gun tuille eolais againn air do
mhòr-Luach a Thighearna! an sin bheireamaid gradh
fior-ghlan, foirfe gun truailleadh dhuit ; agus cha 'n
fheumaraaid bhi ag osnaich agus a' glaodhaich,
Och ! gun againn anama laiste le gràdà dhuit. An
sin chliuthaicheamaid thu gu h-inntinneach, le buidh-
eachas agus le gairdeachas, a tha os ceann ar tuigse
agus ar tograidh anns an am so.
O ! tuilte soillse agus gràidh bheannuichte, a
19
shruthas air ar n-anama gu siorruidh o d' ghnùk
ghlormhor gun smal ! cia h-an-àrd an t-sàbaid shoir-
ruidh, agus an cliu foirfe sin gun tosd, os ceann ar
dìchill dliiblidli gun neart ! co an-àrd 'sa tha cathair
bhuadhach Dhe os ceann eagluis neo fhoirfe, leana-
buidh, agus neo-shuidhichte fein air tlialamb.
Beothaich, a Thighearna, ar ciocras an diaigh na
staid agus an latba bheannaicbte sin. Thig a
Thighearn losa, thig gu grad, agus coilion t-f hocal,
chum 's gum bi sinn leat, agus gum faic sinn do
ghloir. Na- fuirich gus am fàillnich creidimh air
thalamh. Na fuirich gus an toir cumhachd an
dorchadais buaidh air fuigheall t-oighreachd gu
h-iomlan, agus gus an dean e an saoghal so ni's
cosmhuile ri h-ifrhm; no gus an sguir daoine
diadhuidh agus trèibh-dhireaLih ann am measg clann
nan daoine. O ! c'uin a ghabhas an saoghal riut
mar an Cruthaighear ; c'uin a ghabhas iad grain roi
iodhalaibh, agus a sguireas iad de mhi-chreidimh ?
C'uin is oighreachd do d' Mhac a chuid eile de na
Cinnich ? C'uin is rioghachd dha uile rioghachda
na talmhuinn ? O ? c'nin a leanas an talamh samh-
la nèamh, agus a ghabhas daoine tlachd ann an
deanamh do thoil? C'uin a chuireas an duin
uaibhreach, an-saoghalta, agus ana-miannach cùl ri
cealgoireachd, agus a ghluaiseas e gu h-ùmhal,
naomha maille ri Dia ? c'uin a philleas an t-amad-
an truagh a dh' àich'eas an Tighearna na chridhe,
agus nach gairm air t-ainm, ach a dh' itheas do
shluagh mar aran ? c'uin a bhios eagal t-ainm air,
agus a sguireas e a chathachadh an aghaidh a
Chruthaighear ? Luathaich, a Thighearna, slainte
do shluaigh, agus coimhead iad ann an treibh-
dhireas, agus ann am foighidinn gu bràth. Dean
trocair air gaeh eagluis aineolach agus neo-iom-
paicht' air thalamh : dion iad o an-tighearnas na
h-àird-an-Ear, agus an Iar, a chumas an cleth
meadhona eolais agus leasacha beatha; agus aisig
dhoibh an ceud fhior-ghloine, aon-fhillteachd. agus
aon-sgeulach, chum gum bi an solas a' dealradh a
m ach, a chosnadh an t-saoghail neo-chreideach, a
20
dh' iomaineadh o Chriosd le 'n truaill'eachd. Dion
agus leasaich ni's mò agus ni's mò na h-eagluise
ath-leasuichte ; agus ath-bheothaich eolas, naomh-
achd, agus sith nam measg. Beannuich na riogh-
achdan so le solas, naomhachd, agus sith an t-sois-
geil. Beannuich ar n-uachdaran laghail, agus a
theaghlach rioghail uile, agus gach aon neach eile
ann an ughdarras ; beannuich iad leis gach gliocas,
naomhachd, agus sonas, a tha feumail dhoibh fein,
agus do leas coitchionn nan rioghachda so. Dean
na h-iochdrana dleasnach dhuit fein, agus d'an
uachdaranaibh saoghalta, chum gum bi ar beatha
siochail, suaimhneach, anns gach diadhachd agus
ionracas. Beannuich gach co'-thional le soillsibh
lasarradli dealrach; agus tilgear luchd-reic agus
ceannuigheachd a mach as do theampull. Na
bacadh mi-run an droch-spioraid, no naomh-ghoid
dhaoine, soisgeul do rioghachd ; agus na mealladh
iad o obair t-f hogharaidh do luchd-saothaireach cois-
rigte dileas.
Deonaich dhuinn nithe feumail na beatha so, agus
biomaid làn-toilichte le toirbheartas do laimhe ;
agus sgrios ar n-an-saoghaltachd, agus ar ri-ana-
mianna feolmhor.
Teagaisg dhuinn bhi beo gach là trid creidimh
'nar Fear-saoruidh, agus as a leth-san deonaich
dhuinn sior-chomas dol a d' ionnsuidh fein. Maith
dhuinn peacadh gach latha, agus cuidich leinn
gràdh agus maitheanas a thoirt do dhaoinibh eile.
O ! dion sinn o chogar cealgach an droch-spioraid,
o aisTÌnnleachdaibh an t-saoghail, o mhealltoireachd
luchd-peacaidh, agus o gach togra truaillidh feol-
mhor : agus na d-thoir thairis sinn do pheacadh, no
d' ar n-an-sannt; no do mhi-run dheamhan, no
dhaoin' an-diadhaidh ; no do'n dioghaltas mhillteach
a tlioill ar peacanna.
Thoir eolas duinn air obair na beatha, agus air
mòr-luach air n-aimsir ghoirid nach mair ach seal;
agus cuidich leinn ar n-ùin a bhuileachadh chum
co'-fhurtachd d' ar n-anamaibh, an uair a ghabhas
sinn ath-shealladh dhith. Teagaisg dhuinn mar
21
dh' àireamliar leinn ar làithe, chum gun socraich ar
cridhe air gliocas. Na leig dhuinn bhi mar arl
t-amadan a struidheas le diomlianas an aimseir
luachmhor sin ris a blieil a shonas siorruidh an
earbsa; an aimsir nach faod an saoghal gu leir a
gairm air a h-ais. Deanamaid t-obair le 'r n-uile
neart, gu sònraichte 'n ar n-ealainibh agus 'n ar
daimhibh fa leth. Deanamaid ar gairm agus ar
taghadh citinteach. Builicheamaid ar n-aimsir ann
an obair thaitnich a chreidimh, na muinghinn agus
na seirc. Cum sinn do ghnà ri faire, agus ullamh
fa chomhair bàis agus breitheanais, a' gabhail fadail
gus an d' thig an Tighearna. Biodh ar n-anama
agus ar co'-luadar air nèamh, o*m blieil dùil againn
ri 'r Fear-saoraidh ; agus le bhriathraibh co'-dhun-
aidh sinn ar n-uile ùrnuigh. — Ar n-Athair a ilia air
neamhy fyc.
Beachd-smuatnteachadh a pheacaich, a bha roimk
so dearmadack, ach a tha nis d teanna ri dùsgadh.
Mosgail, O an am dhearmadaich, dùisg as na
bruadair sli each ran acli sin ! Pill o ruagadh faoin-
eaehd, agus cuireadh impidh ort rè tamuill bhig, gn
amharc air t-aghaidh, agus amharc an àird. 'S leoir
na tha do uairean agus do làithean air am buileach-
adh air saothair agus air culai-shùgraidh na beatha
so. Na gearain beagan ùine 'bhuileachadh air
beachd a ghabhail ort fein, agus air na gnothaich-
ibh is dlùithe dhuit, a thoirt fainear, co, agus ciod
e thu fein ; cionnas a ta e tacbairt, gu bheil thu
'an so, agus ciod is eiginn duit a bhi an ùine ro-
ghearr ?
O m' anam ! 'S tusa creutair Dhe ; air do
dheilbli agus air do chumadh leis, agus air do
shuidheachadh ann an corp, a sholair e, agus a tha
e cumail suas ; corp, anns nach robh a mhiann air
do chòmhnuidh a bhi ach uine ghearr. Och,
22
smaoinich cia co luath 's a sgaoilear am pàilliuin so
's a's eiginn duitse pilleadh ri Dia. Agus an e
Easan, an t-Aon Bhith, Neo-chriochnach, Bith-
bhuan, Sior-bheannuichte, agus Uile-ghloirmhor,
gan lugha bhios do sliuim agad ? An caith thu do
bheatha, agus am bàsuicli thu, leis a ghiulan so, ag
ràdh, le d' dheanadas laitheil, ri Dia, Imich nam,
oir cha'n àill learn eolas do shlighean? Tha aig a
mhaduin, aig meadhon-la, aig an fheasgar, agus
aig an oi'che an leith-sgeul fein air son an dear-
maid so. Ach, O, m' anam, ciod a dhiongas na
leith-sgeil sin, an uair a rannsuichear a chùis le
shùil uile-leirsinnich ! Faodai iad an car a thoirt
asam-sa ; ach cha mheall iad easan.
O Dhe air an d' rinneadh dochair, dearmad
agus air an do chuireadh corruich ! An uair a
smaoinicheas mi air do mhòrachd, agus air do
mhaitheas, tha mi air mo lionadh le h-iongantas
air son co neo-mothachail 's a bha, agus a tha
mi fhathast a buauachadh. Tha rughadh gruaidh
agus nàir orm m' aghaidh a thogail riutsa, Leis
a bheachd a's lugha 'ghabhail air, tha mi 'faicinn
gun deachaidh mi gu ro-mhor am mearachd.
Agus gidheadh dheanadh an cridhe neo-moth-
achail so a tli agam leith-sgeul a ghabhail o
bhi co fada ge d' dhearmad, gu dheanamh ni b'
f haide. Tha mi 'g aideachadh, gu'm bu chòir do'n
chinne-daoine gu h-iomlan a bhi gu dleasnach
gràdhach dhuit ; gum bu choir do gach cridhe bhi
air a liona lc mothachadh air do làthaireachd ;
agus gur e thus' a thoileachadh bu choir a bhi na
ro-chùram orra. Gidheadh, cha robh thu 'am uile
smuaintibh ; agus rinn mi na h-urrad dhearmaid air
diadh'achd, crioch agus glòir mo naduir, 's gur gann
a dh' f heòraich mi riamh de m' chridhe fein, Ciod
e. Tha fios agam ma stadas a chùis 'an so, gun d'
thèid mi am mugha ; agus gidheadh, tha mi moth-
achadh gu bheil mo nàdur co neo-thogarrach gu
smaoineachadh air na nithe sin, 's gu bheil mi
deonach, ma smaoinicheas mi idir umpa, air a
chuid is lugha, dàil a chuir ann car seal. Tha m'
23
inntinn 'an imcheist, eadar dha bharail: ach tha
dearbh-fliios agads', a chruthaich mi, ciod e is fearr
dhomh. Tha mi uime sin ag asluch' ort, air sgàth
t-ainme, gun treoruich agus gun stiur thu mi. Na
ceadaich dhomh dàil a chuir ann, gus am bi e gu tur
tuille 's fadalach. Spion mi mar aithinne as an losgadh.
O bris an druigheachd mhillteach so a tha claonadh
mo thograidh gu cuspairean, air am bheil mi ann
am bharail a dcanamh di-meas ! Agus deonaich
dhomh teachd chum an t-suidheachadh shonadh inn-
tinn sin, leis nacli bi sgàth orm smaoineach ortsa,
agus orm fein ; agus nach buairear mi gu ràdh,
gum b' fhearr learn nach do chruthaicheadh mi,
no gun deanadh tu di-chuimhn orm ; chum 's nach
e mo dhòchas as fearr gun d' theid mi am mugha
mar na brùidean.
Ma tha na tha agam tuille rà leughadh an so,
a rèir firinn agus riasoin ; ma tha e feu mail chum
rno shonais, agus ma dh' fhaodas mi a ghabhail
mar shanas air do thoil do m' thaobh-se, O Dhe,
deonaich dhomh a chluinntinn agus gèill a thoirt
dà ! Biodh briathran t-oglaich, 'an àm tagradh do
chùis, mar bhioraibh gu drùghadh air 'm inntinn !
agus gu ma fearr learn fhaireachduinn, agus an
goirteas fhulang, na bàsuchadh ! Bitheadh iad
mar thàirnean air an sparradh 'an àite cinnteach,
chum 's ge b'e rùin-dhiomhair a tha fhathast
neo-aithnichte, no ge b'e cruaidh-chais a tha ann
an diadh'achd, m'as feumail e, nach dean mi
di-chuimhn air'; agus ma tha e fior f heumail gun
teannainn ris air ball, nach cuir mi tuille dàil
ann ! Agus, O deonaich gun seol do ghràs
domh an teagasg a tha mi co mall a dh' fhoghlunV;
agus buaidh a thoirt air a chlaon thogradh laidir
sin a tha mi faireachduin ann am chridhe na agh-
aidh ! Eisd ris na gearain neo-iomlan so, air
sgàth do Mhic, a theagaisg agus a shaor iomad
neach co do-theagasg riumsa, agus a tha comasach
air clann a thogail suas do Abraham de na c!och-
aibh sin ! — Amen.
24
Urnuigh agus Aidmheil neach aig a? bheil mothach-
adh air a pheacadh.
Athatr Uile-chumhachdaich agus thròcairich!
Tha do shùile ni's gloine na gun seall tlm air olc,
tha do riaghladh cothromach, agus tha do reachd
naomh, firinneach agus math ; eionnas a gheibh
peacacli ciontaeh a dhànadas na thig a' d' fhian-
uis ! Is leur dhuitse gach aon ni, agus tha mo
thruailleachd agus mo neo-aithrighead soilleir dhuit.
Pheacaich mi a'd' aghaidh-se, aig a' bheil làn-
chòir air mo ghràdh agus m' ùmhlachd ; pheac-
aich mi a' d' aghàidhse, mo Chruthai'ear, ni Fhear-
coimhead, agus mo Charaid is caomhaladh. Ma
dh' f hirinnicheas mi mi fein, ditidh mo bheul
fein mi ; agus ma their mi gu bheil mi foirfe,
nochdaidh e gu bheil mi neo-iomlan. Oir dh' iadh
uilc gun àireamh m' an cuairt orm : ghlac m*
eucearta mi, ionnas nacli 'eil e m' chomas seall-
tuinn suas : tha iad ni's lionmhoire na fait mo
chinn : agus, uime sin, thrèig mo chridhe mi.
Tha do lagh, O Dhe, naomh agus chothromaich,
ga m* dhiteadh. Tha e bagradh bàis air anam
gach duine a ni olc. Tha e cur an cèill gur e
duais a pheacaidh am bàs. Ach 's minic a bhris
mise do lagh naomh, agus bha nithe ro-anntrom 'an
co'-chuideachd mo pheacaidh. 'Nuair dh' amhairc-
eas mi air m' ais air mo chaithe-beatha, tha mi
mothachail gun robli mi fàillneach arms an iomlan,
agus gun dthainig mi gearr air do ghloir. Chaith
mi mo bheatha, smaointich agus rinn mi, mar nach
biodh agadsa, an Dia a chruthaich mi, aon chòir
air mo cheudfaithibh taingeil, agus nach buineadh
dhuit riaghladh os mo chionn, agus annam. Bha
m' anam uile fo mhi-riaghailt. Bha mo smuainte
uile, mo thograidh, mo mhianna, agus mo ruin
na'n coimhich dhuitse. Calg-dhireach an aghaidh
mar dh' àithn thu, rioghachd Dhe agus fhireantachd
iarruidh air tùs, 's ann a thug mise mo chridhe suas
do dhiomhanais agus do shàimh na beatha so.
25
O Dhe, tha mi moladh t-f hoighidinn, agus t-f had-
fhulangais. 'S ann de thròcair an Tighearna nach'eil
mi air mo chaitheadb, a chionn nach 'eil faillinn air
a tliròcairibh. Bha do thròcair air a meudachadh
dhomli gacli aon àm ; thug thu air maitheas agus
tròcair mo chuairteachadh agus mo leantuinn ; agus
os cionn sin uile, chuir thu Focal do shlainte a m'
ionnsuidh, a thoirt dearbh-chinnte dhomh, gu bheil
an ràdhfìor, agus gur fiii e air gach aon chor gabh-
ail ris, gun dthainig losa Criosd a chum an t-saog fl-
ail a shàbhala pheacach. Ach 's ann an aghaidh
lionmhoireachd do thròcairean a pheacaich mise;
agus 's ann an aghaidh a ghràidh sin a tha thar
gach eòlas a chruadhaich mise mo chridhe. C
arson, mata, O Thighearna, nach 'eil mi air mo
thilgadh o d' làthaireachd ? O ! ma tha fhathast
aon dòigh gu dol as, ma tha fhathast aon dòchas
do pheacach co ciontach, deonaicli gum bi e air a
leige ris domh, trid do ghràis a rinneadh aithnich-
te san t-soisgeul. Cha'n'eil do thlachd ann an
iobairt, no bheirinn duit i : no idir ann an tabh-
artas-loisgte. 'S iad iobairtean Dhe spiorad briste:
air cridhe briste agus bruite, a Dhe, cha dean
thusa tàir.
Na trèig, O ! Athair ro-thròcairich, obair do
làmha fein, Ged a tha'n obair sin a nis air a
truailleadh leis a pheacadh, agus ged a tharruing
mi sgrios ormfein, deonaich gur ann annadsa a bhios
mo chobhair. O ! amhairc orm ann am staid
eadòchasaich, agus pheacaich, agus abair rium, Bi
beo. Pill air falbh do ghnùis o m' pheacaibh,
agus dubh a mach m' aingidheachd air fad. O !
àrduich do chumhachd agus do ghràs, ann am
shaoradh. Dean follaiseach, le d' obair air m' an-
am, na nithe mòr a tha Dia na slainte comasach
air oibreachadh; 's an uair a mheudaicheadh am
peacadh, gum meudaicheadh do ghràs-sa ni bu ro-
mhò. Pill O Dhe, agus saor m' anam. Saor mi o
chiont' agus o pheanas, o chumhachd agus o
thruailleachd mo pheacaidh. Mar dthugadh t-
Fhocal fein dearbh-chinnte dhomh, gun glan fuil
26
Iosa Criosd, Mac Dhe, o gach peacadh, cha'n
fhaodainn aon dòchas a bhi agam arlnad. Trid a
mòr èifeachd, agus air sgàth do mhòr thròcair
fein, deonaich gun coiiion thu arinamsa do gheal-
ladh priseil: ged robh ur peacaidh mar scarlaid,
bithidh iad geal mar an sneachda, ged robh iad dearg
mar chorcur, bithidh iad mar olainn.
O Dhe nan uile ghràs, a tha gleidheadh tròcair
do mhìlte, nach 'eil beannachadh agad domhsa —
beannachadh do m' anam a tha 'n cunnart dol am
mugha. Tha mi ga m' thilge fein, trom-luchd-
aichte le peacadh, agus caillte dhiom fein, air do
thròcair. Air sgàth Mac do ghràidh, air sgàth a
bhàis a thug dioladh, agus eadar-ghuidhe a tha
sior bheo, deonaich dhomh do shlainte. Agus ge
b'e ni a dhiùltas tu dhomh, O na diult domh an
gràs slainteil sin, is urrainn mo chridhe a mhaoth-
achadh agus ath-nuadhachadh, agus a tha comasach
air a thograidh agus a mhianna uile a cheannsach-
adh do in' Thighearn agus do m' Shlanuighear !
Amen. %
Urnuigh as leth neach a tha air a bhuaireadh gu dàil
a chuir ann am fas diadhuidh, ge d' a tha e fo
chaileiginn de gheur-mhothachadh air a ro-fheumal-
achd.
O Uachdarain chothromaich agus naomh
Nèimh agus na talmhuinn! Thus a Dhè aig
am bheil m' anail a' d' laimh, agus do'm buin m'
uile shlighe ! Tha mi 'g aideachadh gun robh mi
fad o bhi ge d' ghlòruchadh, no ga m' ghiulan fein
a reir rabhaidh agus foillseachadh do thoil. Tha
uime sin aobhar agam t-fhad-fhulangas agus do
mhaitlieas a mholadh, nach do ghearr thu as mi o
chionn ùin fhad a fearann nam beo. Tha mi
cliuthachadh t-fhoighidinn, a chionn nach robh mi
'g àiteachadh ifrinn fada roimh so; far am bheil
27
deich mile peacach dearmadach a' caoi an amaid-
eachd, agus bithidh iad ga chaoi am feasd. Ach,
O Dhe, cia clio comasach r s a tha e, gum faod an
cridhe neo-luach'ar so a th' agams', mo theoruchadh
fa dheoidh chum an leir-sgrios, an-tromaichte le t-
uile f hoighidinn agus t-f had-f liulangas rium ! Tha
mothachadh agam gur èigin do dhiadhachd a bhi
na chùram sonruicht orm, luath no mall, no gu
bheil mi caillte. Agus gidheadh tha mo chridhe
faoin a' tarruing air ais o'n chuing : gidheadh tha
mi ga m' shineadh air leabai na leisg, agus ag
iarruidh beagan tuille codail, beagan tuille clò-cho-
dail, beagan tuille fillidh nan làmh gu codal.
'S ann mar so tha mo chridh truaillidh a' tag-
radh air son a riaruchadh fein, 'an aghaidh geur-
mhothachaidh mo bharail is fearr. Ciod a their mi ?
O Thighearna saor mi uam fein ! Saor mi o cheilg
agus o mhealltoireachd a pheacaidh.
O Thighearna cha robh na firinne a tha nis air
an teagasg dhomh, ann an an-fhios domh roimh.
'S minic a chaidh mo chuir air m' fhaicill mu
neo-chinntichead na beatha so, agus mu bharrachd
neo-chinntichead latha na slainte: Agus chuir mi
cuid do ruin fhaoin romham, agus tha mi air tionns-
gnadh air dol beagan air m' aghaidh le pille riutsa.
Ach, mo thruaighe ! cha robh mi, ach mar gum b'
ann, ag itealaich mu dhiadhachd, agus cha do
shocraich mi riamh air. Bha gach rùn-suidhicht'
a chuir mi romham, air an sgapadh mar dheataich,
no air an sgaoileadh, mar cheo roi'n ghaoith. Och
nan sparradh tu na nithe sin air mo chridhe, le
geur-mhothachadh is cumhachdaiche na dh' fhairich
mi riamh roimhe ! O nan dian-ruagadh tu mi leo,
an uair a theicheas mi rompa, m' as e 's gum bi
mi co mòr air boile 's gun seachain mi tuille iad !
Labhradh do spiorad rium ann an cainnt eugallaich
èifeachdaich ; agus gnathaich gach meadhon a
shaoileas tu bhios feumail, chum mo dluisgadh as
a mharbh-chodal so, a bheir mo bhàs mar tachair
sin ! Gun robh fuaim nan nithe sin am chluasaibh,
an uair a luidheas mi sios, agus an uair a dh'èireas
D 2
28
mi suas ! agus ma bhios fois na h-oi'che agus
gnothaichean an latha rè seal air am bacadh leis
an drùghadh a ni iad orm, bitheadh e mar sin, O
Dhè ! m' as e 's gur feaird a ghiulaineas mi air
aghaidh mo ghnothaichean riutsa, agus fadheoidh
gum faigh mi fois annad-sa, 'an ionad an uamhunn
sin a tlia mi nis a faireachduin, an uair a chuimh-
nicheas mi air Dia, agns mi fo mhi-shuaimhneas.
O Thighearna, tha 'm fheoil air chrith le h-
uamhunn romhad, agus tha eagall orm roimh do
bhreitheanasaibh. Tha eagali orm gum faod thu
mo ghearradh as, m' an tig mo smuainte mu
dhiadhachd gu foirf eachd air bith, eadhon anns
an àm chudthromach so, air dhomh toiseach
smaoinich a bhi agam mu chràbhadh ; agus cuir
as d'a cheud fliàs air ni' inntinn, le has siorruidh.
Ach, O caomhainn mi, tha mi guidhe gu dur-
achdach ort ; air sgàth do throeak* coigil mi beag-
an ni 's faide ! Faodai e bith, gum pill mi trid
do ghràis. Faodai e bith, ma bhuanaicheas tu t-
fhoighidinn learn beagan ni 's faide, gun toirear
toradh is fearr amach leis an fhear so naeh robh
ach a fàsuchadh na talmhuinn. Agus deonaich
gun dean a bhi cuimhneachadh air an fhad-fhul-
angas, a ghnàtliaich thu cheana d' am thaobh, mo
chumail o bhi buanachadh ni 's faide ri faoineachd
riutsa, agus ri m' an am fein ! O'n latha so, O
Dhe, o'n uair so, deonaich gum fairich mi am barr-
aehd dmghadh air mo chridhe mu dhiadhachd, na
dh' fhairich mi riamh roimh, leis na leugh no na
chuala mi ! Amen.
Aidmheil apheacaich, air dha bhi mothachail air a
chionta.
O dhe ! 'S tus* an t-àrd Uachdran, s tu 'm breith-
eamh geur-sheallach agus Uile-chumhachdach \ Tha
mo choguis ag innseadh dhomh, nach deanadh mi
29
dli' àicheadh mo chiontai, ach an àireamh a mheud-
achàdh, agus tuille connaidh a chuir air teine do
dhiati chorruich. Ma dh' fhirinnicheas mi mi fein,
ditidh mo bheul fein mi. Oir chuartaich uilc gun
àireamh mi: Ghabh m' aingi'eachd na h-urrad
ghreim dhiom 's nach urrainn mi amharc suas:
Tha iad, mar a dh' innseadh dhomh a' d' ainm ni
's lionmhoire na fait mo chinn, agus thrèig mo
chridhe mi. Tha mi ni 's ciontaiche na 's urrainn
neach eile innseadh. Tha mo chridhe a' cuir tuill-
eadh as mo leith, na tha a h-aon de m' luchd dit-
idh. Agus tha thusa, O Dhe, ni 's mò na mo
chridhe, agus 's aithne dhuit na h-uile nithe.
Bha mo bheatha lan ceannairc a' d' aghaidh.
Chan e gniomh na dhà sonruicht' a th' agam ri bhi
dubhach air a shon. Cha robh aon ni ceart na
cheud-thùs, 'na thogradh agus 'na ruin. Bha 'm
anam uile fo mhi-riaghailt ! Bha mo smuainte, mo
cheudfaithean, mo thograidh agus mo dhèigh air an
claonadh gu truagh uaitse. Ghiulain mi mi fein,
mar g am b' fhuathach leam thus', a tha ni 's ro-
thaitniche na aon neach eile ; mar gam bithinn a
feuchainn cionnas a chuirinn corruich ort, agus gun
ruithinn amach t-fhoighidinn, iongantach 's mar tha
i. Bha mo dheanadais olc ; bha mo chainnt ni bu
mheasa ; agus O Dhe bheannuichte, cia mòr ni 's
truaillidh na iad sin, a bha mo chridhe ! B' aon
tobar gun tràigh peacaidh uil e ! Tobar do thruail-
li'eachd ginidh, a mheasg a shruthaibh searbh le
laithibh mo leanabui'eachd; agus a tha, mothruaighe,
a sior ruith gus an latha 'n diugh, thairis air na
dh' fhaodadh gniomh na cainnt a chuir an cèill. Tha
mi faicinn gur ami mar so a tha chuis a thaobh aon
ni is fiosrach mise. Ach, Och, mo thruaighe ! cia
ioma mios agus bliadhna a dhi-chuimhnich mi ! ach
tha fios agam gu bheil iad am bitheantas mar bha
iadsan air a bheil cuimhn' agam ; ach a mhain gu
bheil mi a sior dhol ni 's measa, agus a' claoidh
t-fhoighidinn ni 's mò agus ni 's mò, a bha do m'
thaobhsa anabharra mòr agus iongantach.
'S mòr an t-ioghnadh a th' orm, gun do ghiulain
D 3
30
thu cho fada leam ! 'S ann a chionn gur Dia, agus
nach duin' thu. Nan deanta a shamhuil so do
eucoir ormsa, cnuimh pheacach, cha b' urrainn mi
giulan leis. Nam bithinn a' m' righ, 's fhada o
chuir mi ceartas 'an gniomh air aon neach a dhean-
adh trian a' m' agliaidh do na rinn mis ortsa. Nam
bu phàranda mi, 's fhad o chuir mi cùl ri aon duine-
cloinne a bhiodh co neo-thaingeil mhi- fhreagarrach
dhomhsa, 's a bha mise dhuitse, O Athair mo spior-
aid ! Bhiodh mo chaomhiochd àthaireil air fionnar-
achadh d a thaobh, agus bu bheag orm fhaicinn na
guth a chluinntinn air. C ar son ma ta, O Thigh-
earna, nach 'eil mis air mo thilgeadh a mach as
t-f hianuis ? C ar son nach eil mi air mo ghlasadh
suas fo bhinn leir-sgrios nach gabhadh caochladh?
Ach, Ò Dhe, ma tha f hathast aon seol air dol as,
m' as ion do chreutair cho chiontach riumsa dòchas
a bhi aige, biodh e air fhosgladh dhomh trid do
shoisgeil agus do ghràis ! Agus ma tha 'm bar-
rachd caismeachd, irioslachaidh, agus eagail, feumail
chum mo shaoradh, deonaich dhomh an coinneach-
adh agus an giulan gu h-iomchuidh. Lot mo
chridhe, O Dhe, m' as e 's gun leigheis thu e a
ris: agus bris e na bhloidibh, ma dh' aontaicheas
tu fadheoidh a cheangal suas.
Urnuigii agus buidheachas neach a dhearmaid an
Soisgeul, ach a tha nis gu taingeil a* gabhail ri
tairgse na Slainte.
Is toigh leam an Tighearna, arson gun d' èisd e ri
m' ghuth agus ri m' athchuingibh. A chionn gun
d' aom e rium a chluas, uime sin, gairmidh mi
air am fad 's as beo mi. " Chuairtich piantan a
bhàis mi, agus ghlac cradh ifrinn mi : fhuair mi
teinn agus bròn. An sin ghairm mi air ainm an
Tighearna. O Thighearna, guidheam ort saor m'
anam. Tha 'n Tighearna, gràsmhor agus firin-
33
neach; seadh, tha ar Dia-ne tròcaireach. Pill gu
d' shuaiiiihneas, O m' anam; oir bhuin Dia gu
fiughantach riut. Oir shaor thu in' anam o 'n bhàs,
mo shùile o dheuraibh, agus mo chosan e thuis-
leadh."
A Dhe bheaimaichte, ged a tha dòchas agam
gun do mhaith thusa mo pheacaidh, cionnas a
bheir mi maitheanas domh fein, a chuir co fada cùl
ri cuireadh càii deil agus ri dian-earail an t-soisgeil.
'S ann an comain do ghràis a tha mi nach robh
mi air m' fhàgail gu cruas cridhe agus gu doille
inntinn, agas gu cur an aghaidh t-Fhocai), gus am
bithinn tur chaillte. A Shlanuighear bheannuichte,
am faod triiaghan neo-aithrigh mar tha mise, a rinn
co fada dearmad ort, 's a chèus as ùr thu, le
chionta agus le chion aithreachais, a bhi air àir-
eamh am meusg do slieirbhisich, agus na oighre air
gloir shiorruidh ? O ! àirde agus doimhne, lend
agus fad, gràidli Dhe, a tha dol thar gach eolas.
'S ann o d' Fhocal fein a tha 'n cuireadh agam,
" Thigibh a m' ionnsuidh-se sibhse uile a ta ri
saothair, agus fo throm uallaich, agus bheir mise
foisduibh."
Tha mi toirt buidheachais duit, O mo Dhia, arson
an t-saoruidh mhòir a sholair thu dhomh ann an
Iosa Criosd. Tha mi gu taingeil a gabhail ris
mar m' uile shlainte, agus m' uile nihiann. Tha
aoibhneas orm ri cumhachd agus gràs an t-Slan-
uighir, agus co ro-f hreagarach 's a tha e do m'
chor. O ! gu 'n cosnam Criosd, agus a bhi air m'
fhaighinn ann, gun m' fhireantachd fein a bhi agam,
a tha o n lagh, ach an fhireantachd sin a ta tre
chreidimh ann an Criosd. Gun deònaiehear dhomh
creidsinn 'na ainm, agus gabhail ris, neach a rinn-
eadh dhomhsa le Dia 'na ghliocas, 'na fhirean-
tachd, 'na naomhachd, agus 'na shaorsa. Gun robh
mo bheachd m'a ghràs agus m'a ghlòir a sior
mheudhachadh, gus an là, tha dòchas iriosal agam,
san deanar cosmhuil ris-san mi, agus am faic mi e
direach mar tha e. Neartaich mi, trid do Spioraid,
O ! Athair ro-thròcairich, gu m' mhuinghinn uile a
32
shocrachadh air, agus stèigh mo dhòcliais a dheau-
amh ga iobairt agus ga fhireantachd, eadhon gus
a chrioch.
Tha mi toirt buidheachas duit, O Dhe, arson na
sith agus an aoibhneis a rùn-phàirtich crann-ceus-
aidh Chriosd do m' chridhe. Agus tha aiteas orm,
gu bheil thusa trid a chrann-ceusaidh-san air fàs
domh a d' Dhia agus a d' Athair rèidh rium ann-
san. O Dhe, bheir mi moladh dhuit : Ged a bha
corruich ort rium, tha do dhiom air pilleadh air
falbh, agus tha thu toirt sòlais domh. Feuch 's e
Dia mo shlainte; cuiridh mi m' earbs' ann, agus
cha bhi eagal orm : oir 's e 'n Tighearna mo neart
agus m' òran, 's esan mar an ceudna mo shlainte.
Oirrinn an Ti a ta cumhachdach nithe mora dhomh;
agus is naomha ainm. Gum buanaich mar so
aoibhneas an Tighearna gu bhi na neart agam.
Gu'n coimhideadh an Ti sin, tha dòchas agam, trid
a ghràis a thug mi o rioghachd an dorchadais do
rioghachd a Mhic ghràdhaich, mi o thuiteam, agus
mo neartachadh gu bhi dìleas gu bàs. Am feadh
a tha mi gu laitheil an dùil ri saoradh tre fhuil
Chriosd, gun robh mi air mo neartuchadh gu eir-
eachdas a chuir air teagasg mo Shlanuighir, le bhi
sior-mheudachadh ann an toraibh na fireantachd.
Gun robh mi da rireadh air mo cheusadh maille
ri Criosd ; gidheadh gun robh mi beo : ach cha
mhise, ach Criosd a ta beo annam : agus gun robh
a bheatha a ta mi nis a' caitheamh san fheoil, air
a caitheamh tre chreidimh Mhic Dhe, a ghràdhaich
mi, agus a thug e fein air mo shon.
Agus a nis, O ! Athair ro-thròcaireach ; ciod air
a' bheil mi feitheamh? tha mo dhochas annad.
Agus dhà-san is urrainn mo choimhead o thuiteam,
agus mo nochda neo-lochdach an làthair a ghlòire
le h-aoibhneas ro mhòr, do'n Dia a ta mhàin glic,
mo Shlanuighear, gun robh gloir agus mòralachd,
neart agus cumhachd, a nis agus gu siorruidh.
Amen,
33
Aidmheil agus ùrnuigh peacaich a tha fo aithreachas.
O ! Dhe lan-chumhachdaich, uile-ghlic agus ghràs-
mhoir, ge d' is beag ortsa uile lnchd dheanamh na
li-aingidheaclid, agus ge nach faod thu bhi rèidh ri
peacadh; trid eadar-ghuidhe do Mhic uile-bhean-
naichte, amhairc le tiom-chridhe ormsa peacach
truagh, a tha tuiteam le glùnaibh lùbta aig cos-stòl
do ghràis. Nam freagrainn an àrd chrioch àraidh
fhior-ghlan sin chum an do chruthaicheadh agus an
do shaoradh mi, dh' fhaodainn anis teachd a t' ionn-
suidh le muinghinn agus le dànadas mic, agus le
dearbh-bheachd gun dean thu cuspair do ghràidh
dhiom : ach rinn mi ceannairc amaideach a' t' agh-
aidh ! dhearmaid mi gu deonach an Diaa chruthaich
mi ; an Slanui-f hear a shaor mi ; agus a ghlòir shior-
ruidh y a chuir thu ami am thairgse. Dhi-chuimh-
nich mi an gnothach air 'n do chuir thu chum an
t' Saoghail mi ; ghluais mi mar nach eruthaichte mi,
ach chum beagan aimsir a struidheadh ann an
suaimhneas feolmhor, agus mo chorp a reamhrach-
adh mar lòn do dhaolaibh na h-uaighe. Dhi-
chuimhnich mi le m' thoil gur duine mi, a fhuair
reuson chum m' fheoil a riaghladh, eolas a ghabhail
air mo Dhia, roi shealladh a ghabhail do m' bhàs,
agus do staid na neo-bhàsmhoireaclid. Chuir mi mo
reuson fo cheannsal cumhacbd iochdranacli m' anama,
agus ghluais mi mar bhrùid a bhàsaicheas. Och !
an aimsir luach-mhor a chaill mi, agus cha 'n fhaod
an saoghal gu leir a' toirt air a h-ais ! O ! an cuire
gràs-mhor a dhearmaid mi ! O ! gairm Dhe a dhiult
mi! an gràdh iongantach ris an do chuir mi cul le
mi-thaingealachd, agus an tròcair shaibhir a mhi-
ghnàthaich agus a dh' iompaich mi gu macnus
peacach ! Cia domhainn a chiont a chuir mi an
gniomh ! agus cia mòr na sòlaìs a chaill mi ! Dh'
fhaodainn bhi fad m' aimsir ann ad ghràdhs' a Dhe
thròcairich; agus ann an solas t' f hocail agus do shlighe
fhior-ghloin ; ann an roi-shealla sòlasach neamh gach
latha; agus ann an aoibhneas an spioraid naoimh,
34
nan gabhainn do naomh-reachd-sa mar riaghailt : ach
dh' èisd mi ris an f heoil, agus ris an t' saoghal aingidh
chealgach, agus roighnich mi beatha dhiom-buan
pheacach, roimh d' ghràdh-sa agus roimh gblòir
shiorruidb !
Och ! ciod a rinn mi o thainig mi chum an t'saogh-
ail ! Thug peacadh agus amaideachd uam m' aimsir.
Is nàr learn ath-shealladh a ghabhail do gach bliadhna
a mhi-bhuilich mi ; no smuainteachadh air a bhuair-
eadh gan d' aom mi : Och ! ciod an diomhanas a
mheall o m' Dhia mi ? Nach beag a bha agam air
son an t' sòlais naomh a chaill mi ? Mar Esau reic
mi mo chòir-bhreith gu sanntach air aon lan beoil,
a thoileachadh mo mheanm-mhacnuis, mo chiocrais,
agus m' ana-mianna, rinn mi di-meas air gach solas
neamhaidh; agus tailceas mhi-nàdurra air maitheas
mo Chruthai-f hir ! Rinn mi tàir air gràdh agus
gràs m' Fhir-shaoraidh ! chuir mi an aghaidh do
Spioraid naoimh ; chuir mi tosd air mo choguis,
agus campar air do mhinisteiribh, agus air mo chàir-
dibb ro-dhileas fein. Chuir mi anns an staid mhul-
adaich thruaigh so mi fein, agus is aobhar nàire
agus uallach dhomh fein mi, agus is uabhann leam
Dia, a bhiodh agam mar mhuinghinn agus mar
shòlas mur bu mhi fein an coireach.
Is leur dhuitse mo pheaca diomhair, ge nach leur
do dhaoinibh e; 's aitbne dhuit gach ni a tha 'g a an-
tromachadh ! O ! Thighearna, fhuair mo pheacadh
agus mo dhòlas lamh-an-uachdar orm ! Ma dh*
amhairceas mi air mo dhiaigh, chi mi m' aingidh-
eachd air tòir m' anama mar nàmhuid neart-mhor,
deas gu m' ghlacadh agus gu m' leir-sgrios ! Ma
dh' amhairceas mi romham, chi mi do bhreitheanas
co'-thromach uabhasach, agus tha fios agam nach
saor thu an ciontach, ach air chumhnanta soisgeil
do Mhic. Ma dh'- amhairceas mi air m' anam, chi
mi cridhe truaillte dorcha. Ma dh' amhairceas mi
an taobh amach dhiom, chi mi an saoghal a' sior-
thairgseadh nuadh-bhuaire gu m' mhealladh. Ma
dh' amhairceas mi os mo cheann, chi mi do mhor-
achd uabhasach d' an d' thug mi oilbheum. Ma dh'
35
amhairceas mi fotham, chi mi ionad na dòrainn
shiorruidh a thoill mi ! is eagal leam bhi beo, agus
is mò an t' eagal leam bàsachadh !
Ach gidheadh, an uair a ghabhas mi sealla de d'
Mbac ; do shaibhreas do thròcair ; agus do d' choi'-
cheangal; tha dùil chinnteach agam gun co'-shin
do mbaitheas ri d' mbòracbd; is fior-ghràdh thu,
agus tba do thròcair os ceann t' obair uile. Dh'
aontaich do Mbac bhi co gràsmhor do pbeacachaibh,
air mhodh co iongantach ; rinn agus dh' f huiling e
urrad chum ar saoradh 's na 'n cuirinn an ceist gu
bheil thu toileach maitbeanas peacaidh a dheònach-
adh, gu 'n ann-tromaichinn m' uile chionta, le h
eas-urram a tboirt do d' thròcair gun cboimeas a
cbuir thu romhad a ghlòrachadh. Os-barr chi mi
sgriobht ann a' t' fhocal, gun d' rinn thu co'-chean-
gal gràis trid Chriosd, agus gun d' thug thu reachd
dearmaid amach, anns an do dheònaich thu cheana
maitheanas do na h-uile, air chumhnanta, ach gu
saor ; a' toirt doibh maitheanas nan uile pheacaidh,
gun neach air bith a dhruideadh amach a pbilleas riut
trid Iosa Criosd, le creidimh, aithreachas, agus
leasacha beatha neo-chealgach. Tha do throcair a
thaisbein thu cheana dhomh, a'meudachadh mo
mhuinghinn, do bhrigh nach do leir-sgrios thu mi,
agus nach d' thug thu thairis mi do chruas mo
chridhe fein ; ach gu bheil thu a' leigeil ris mo
pheacaidh agus mo chunnairt domh m' an d' thèid
mi a' àite teasairginn.
O ! uime sin, ambairc ormsa peacach, a tha air
mo ghlùnaibh lubt' ann ad làthair, a' bualadh m'
uchd mar an cios-mhaor, agus leis an nàr mo shùil
a thogail ri neamh. O ! Dhe dean tròcair ormsa
peacach. Tha mi 'g aideachadh, cha 'n e amhain
mo pheaca gin ach amaideachd agus cuthach m'
òige, lionmhoireachd peacaidh m' ain-eolais, agus
m' eolais, mo neo chùraim agus mo thoileileachd,
mo dhearmaid agus mo ghniomharra, an aghaidh an
reachd nàdurra, agus an aghaidh gràs agus sois-
geul do Mhic. O ! mo Dhia, teasairg mi, agus
deonaich dhomh maitheanas, air sgàth saibhris do
36
thròeair, air sgàth iobairt agus mor-luach do Mhic,
agus air sgàth geallaidh a mhaitbeanais a thug thu
dhuinn trid do Mhic ; oir annta sin arahàin tha mo
mhuinghinn uile. Na dìt mi oir tha mi 'g am
dhìteadh fein. O thus' a dh' fhosgail tobar luach-
mhor do phèacadh agus do neo-ghloine, gu h-iomlan
ìonnail mi o m' aingidheachd, agus glan mi o m'
pheacadh. Ged a thoill rai o d' cheartas m' iom-
ain chum ifrinn gu grad, thugadh do thròcaìr
buaidh ann am thearmunn. Cha'n'eil tlachd air bith
agad aim an leir-sgrios peacaich, ach is roighniche
leat gum pilleadh e le h-aithreachas agus gu 'm
bitheadh e beo. Mar 'eil m' aithreachas mar is àill
leatj O ! maothaich mo chridhe cruaidh cloiche, agus
deonaich dhomh aithreachas slainteiL Pill, rai riut
fein, O ! Dhe mo shlainte ; agu^ tog dealradh do
ghnùis orm. Cruthaich cridhe glan, agus ath-
nuadhaich Spiorad ceart annam. Air pilleadh
dhomhsa do mliac struidheil truagh, na coinnich
ann am feirg mi, ach fàilltich mi ann an glacaibh
do chaomh-throcair. Na tilg o d' shealla mi, agus
na fògair uait mi le luchd dheanamh na h-aingidh-
eachd. O ! Athair, a dh' f huiling mi gu foighid-
neach an uair a rinn mi di-meas ort, anis, air iar-
raidh dhomh a t' ionnsuidh, na diult mi, agus mi
ar mo ghlùnaibh anns an luaithre a guidheadh do
throcair. Dfa' iompaich thu Manaseh aingidh, agus
Saul t' fhear dian-ruagaidh, agus thug thu maith-
eanas doibh; agus tha mòran air neamh, a bha
naimlideil duit, mar an ceudna! le maitheanas a
thoirt do ro-lionmhoireachd mo pheacaidhs' glòr-
aichi tu làn-shaibhreas do ghràis.
Cha'n'eil mi 'g iarraidh comas peacachaidh a rls,
ach saorsadh o chumhachd mo nàduir pheacaich.
Deonaich dhomh do m' nuadhachadh Spiorad do
Mhic, a naomhaicheas uile chumhachda m' anama.
Thoir dhomh an reuson, agus an nàdur nuadh neamh-
aidh, agus Spiorad na h-uchdmhacachd do m' ath-
ehrnthachadih a rèir t' iomhaigh glòrmhoir fein,
chum 's gum bi mi naomh mar a tha thu fein naomh.
Soillsich mi le h-eolas slainteil ort fein agus air do
37
Mhac Iosa Criosd. O ! lion mi le d' ghràdh, chum
's gun socraich mi m' anam gu h-iomlan ort ; agus
gun gabh mi tlachd os gach ni, aim an cuimhne do
mh òrach d neamhaidh. Ruidheadh mo smuainte gu
saor air do dhiaigh le tlachd ! labhradh mo theanga
gu sòlasaeh saor, ort fein, air do ghlòir, air do riogh-
achd, air t' f hocal agus air do shlighe. O ! taisgear
m' ionmhas air neamh, agus labhram le tlachd air an
ionad aoibhirm sin gach là. Deonaich gur e ard-
ghnothach m' anama choisrigte gach la, thus a thoil-
eachadh, agus a chliuthachadh; do rioghachd a chuir
air a h-aghaidh, agus do riar a dheanamh ! Cuir t'
eagal ann am chridhe, chum 's nach trèig mi gu
bràth thu! Bha tuille 's a choir fein aig an t'
saoghal so de m' anam cheana ; ach anis ceusar an
saoghal domhsa, agus mise do 'n t' saoghal, trid
crann-ceusaidh Chriosd. Na gràdhaichim an saoghal
no nithe saoghalta gu h-anabarrach : ach air bhith
do bhiadh agus do eudach agam, thoir orm bhi
toilichte leo. Cuir as do m' uil' ana-mianna feol-
mhor, chum 's nach amhairc mi le sannt an diaigh na
feola ach an diaigh an Spioraid. Coimhead mi o
ribe na cuideachd aingidh, o chomhairle agus o
shlighe dhaoin' an-diadhaidh. Beannaich mi le co'-
chomunn nan naomh mar chuideachda; agus leis
na meadhonaibh sin uil' a dh' òrduich thu a shoir-
bheachadh le 'r slaint' agus naomhachadh. Och gun
mo shligh a bhi co direach 's gum faodainn do
naomh-reachd a choimhead. Na leig dhomh pill-
eadh ri h-amaideachd gu bràth, no co'-cheangal mo
Dhe a dhearmad. Cuidich learn mo cheud thogra
peacach a mhùchadh, agus grain a ghabhail de gach
smuain agus miann peacach. Neartaicheadh do
Spiorad mi an aghaidh gach buaireadh chum 's gun
toir mi buaidh, agus gum buanaich mi ùmhal dhuitse
gu bràth. Ullaich mi fa chomhair fulangais, bàis,
agus breitheanais, chum 's an uair is eiginn domh an
saoghal peacach so fhàgail, gum faod mi mo Spiorad
a thoirt suas le gàirdeachas, ann an lamhaibh dileas
m' Fhir-shaoraidh chaoimh: agus chum 's nach
àireamhar mi le luchd-aingidheachd, a bhàsaicheas
E
38
ami am meadhon am peacaidh neo-lughta, agus a
thriallas chum dòrainn shiorruidh : ach gum bi mi
ann an Criosd leis a cheartas a tba o Dhia trid
creidimh ; agus gun ruig mi air ais-eirigh nam fir-
can : chum 's gum brosnaich cuimhn' a pheacaidh
agus na dòrainn o'n do shaor thu mi, mo shior-chliu
dhuitse mo Chruthai-fhear, m' Fhear-saoraidh agus
m' Fhear-n aom h achai d h .
O ! gu'n gairmeadh agus gu 'n iompaicheadh tu
cinnich thruagh an iodhail-aoraidh agus an neo-
chreidimh; agus lionmhoireachd luchd-fuar-chràbh-
uidh an-diadhaidh, aig am bheil an t' ainm criosduidh,
gun fhirinn, gun chumhachd, agus gun bheatha an t'
soisgeil. O ! cuir amach luchd-saothaireach chum t*
fhogharaidh, agus na bacadh an diabhol iad. Soirbh-
ich le soisgeul, agus le rioghachd do Mhic, chum 's
gu'n iompaichear t'uile pheacaich a t' ionnsuidh, agus
gum bi an talamh so ni 's cosmhuile ri neamh ; 's a
chum 'n uair a chruinnicheas tu sinn uil' an aori
bhuidheann fo Chriosd, gun cuirear as do leth, le
gràdh agus le gàirdeachas iomlan, rioghachd, cumh-
achd agus glòir, gu suthainn siorruidh. Amen.
Beachd-smuainteachadh a Pheacaich a fhuair
motkachadh, 's a ilia leige dhetli a leith-sgeulan faoin
am fianuh De.
Is bochd gun amhurus an staid gus an d'thàinig mi !
Pheacaich mi ; agus ciod a their mi riutsa, O Fhir-
coimhid dhaoine. Ciod tha chridhe agam a ràdh ?
B' amaideach mi bhi ga m' mhealladh fein le leith-
sgeulaibh faoine mar sin, 's a bhi ann am barail gun
diongadh iad a bheag a' d' lathair chumhachdaichse ;
no gu 'm b' urradh dhomh urrad 's an ainmeachadh
ann ! ChaVeil e 'n comas domh dhànadas a ghabhail
na ni e. — Tha mi a' m' thosd agus fo nàire. Chuir-
eadh, mo thruaighe, as de m' dhòchuis ; agns tha
m' auam uilamh gu bàsachadh cuideachd, co fada 's
a 's urrainn an am neo-bhàsmhor bàsachadh : Agus
39
clia mìiòr nach b' fhearr learn a radii, O nach glan
bhàsaiclieadli e ! Tlia mi gun amharus a m' chiont-
acli 'an laimli aig ceartas, air mo dhi-arniachadh o
na h-airm as an robli m'earbsa. Clia dean cealg-
oireachd ach brosnuchadh a chuir ri brosnucliadh.
Uirae sin aidichidli mi e gu saor soilleir. Rinn mi
direach mar g' am biodh fiughair agam gu 'hi b'
ionann do Dhia a 's domh fein : Ach thuirt e, bheir
mi achnihasan duifc : Cuiridh mi do pheacaidh 'an
òrdugh fa chomhair do shul ; cuiridh mi an òrdugh
catlia iad. Tlia iad ga m' eliuairteacliadli air clior 's
nach 'eil seol dol as agam ! Och m' anam, rinn iad
mar gu'm b' ann, priosanacli dliiot ; agus tha iad gad'
thoirt chum c a i t Ii i r-b li re i thean ais Dhe.
'S eiginn duit thu fein a nochda na làthair ! 'S
eiginn duitambreitlieamh eagallach siorruidhfhaicinn,
a sgrudas na h-àirnean ; agus nach iarr aon dearbhadh
eile, oir bha e fein fianuiseach air t-uile cheannairc.
Is eiginn duit f haicinn, O anam, 'na shuidh gu breith
a thoirt ort : Agus ma bhios e teann ann an comhar-
rachadh aingidheachd, cionnas a fhreagras tu e aon
uair a 's a mhile ! Agus mar .urrainn duit a
fhreagairt, clod a chainnt a labhras easan riut ! A
Thighearna, a reir 's mar tha chùis, cha'n ion domh
dòchas a bhi agam ri aon ni ach ri bin air mo dhite.
Agus ciod an dite a ta ann? Leig learn smuaineach
air ? Leig dhomh mo bhinn a leughadh m' an toirear
a mach i air doigh nach gabh i caochladh ? Tlia fios
agam, gu blieil i sios na f hocal ; agus tha fios agam
gur h-ann o rim gràsmhor a tha e teachd. Tha mi
fiosrach, gu 'm bu mhath leis eagal a chuir orm,
chum nach rachadh mo sgrios. Labhair rium, uime
sin, O Dhe, am feadh nach i so an uair ma dheireadh
a labhras tu, agus nach èisd thu tuille riumsa.
Labhair air mhodh eifeachdach a chuir geilt orm,
ach gun mo chuir gu tur an eadòchas. Agus biodh
t-f hocal, ge b'e sam bith goirt oibreachadli, beo, agus
cumhachdach, agus ni's gèire na claidheamh dà
fhaobhair air bitl). Na bitheam ait* m' fhàgail a' m'
chobhartach boclid dhoibhsan a dheanadh fàisneachd
dhomh air nithe mine, gus am bi ini air mo ghlasadli
E 2
40
suas fo fheirg, agus a' mothachadh do cheartais a
troi-lot m' anama, agus nimh do shaighdean ag òl
suas m' uile spioraid.
M'an gabh mi lan-bheachd air a chùis, tha mi
fiosrach gur ni eagallach tuiteam an lamhaibh an De
blieo. O Dhe bheo, 'an aon seadh tha mi cheana
air tuiteam a' d' lamhuibh. Tha mi gu ceart-
bhreitheach buailteaeh do d' chorruich ; agus ge b'e
breth a thig orm a mach o' d' làtbairse, 's eiginn
domh mi fein f hàgail ciontach agus thus' a mheas
cothromach. Cha 'n eil e comasach buntainn rium
ni 's cruaidhe na tlioill mo pheacaidh. Agus ge b'e
sam bith co searbh sa bhios cuach na ball-chrith sin,
a dh' òrduicheas tu dhomh, tha mi ga m' mheas fein
toilltinneach air a deasguinean f hàsgadh gu buileach.
Amen.
Smauainte a pheacaich, a tha gabhail eagail a bhi
caillte.
Is duine truagh mi ! Ciod a ni mi ? no, co ionn-
suidh theicheas mi ? Tha mi air mo thomhas air a
mheidh, agus fhuaradh gann mi. 'Si so mo bhreith :
a bhinn ris an ion fiughair a bhi agam o bheul
Chriosd fein ; o bheul na ti sin a chaidh gu bàs
chum daoine shaoradh agus a thearnadh. Binn
eagallach ! agus ni 's ro-uamhasaiche 'n uair a
bheirear fainear i san t-seadh sin ! Co ris a sheallas
mi chum mo shaoradh uaipe ? Co ris a ghlaodhas
mi ? An abair mi ris na creagan tuiteam orm, agus
ris na sleibhtean, iad ga m' fholach ? Ciod am
feum a dheanadh sin domh? Ge d' a bhithinn air
mo shlugadh suas fo Chreagan agus Shleibhtean,
cha b' urrainn doibh m' fholach o bheachd a shul-
san , agus ruigeadh a Famh orm an sin co rèi-
bheirteach 's an aon àit' eile.
Is duine ro thruagh mi gun amharus ! Och b'
f hearr nach d' rugadh riamh mi ! Och b' f hearr
nach robh eolas riamh agam air buaidh agus sochair
41
an nàduir riascmda ! Sochair chruaidh-fhortanach
da rireadh, a tha ga m' fhàgail buailteach do dhite
agus do chorruich ! B' fhearr nach d' fhuair mi
riarah eòlas air toil De, seacli 'an diaigh dhorah
fhaotuinn a chuir an neo-shuim agus ciontacliadhna
aghaidh ! B' fhearr learn gu'm bithinn an dlu-
dhaimh ris an aon is suarraiche de 'n chinne-daoine,
riusan is tinne air nàdur nam brùidean, seach mo
chrannchur a bhi agam ami an talamli soluis, am
measg a choilion soilleireachd air riason. agus am
measg a choilion eolas air diadhaclid cuideaclid !
agus gaeh sochair dhiubh so a mhi-ghnàthachadh
chum mo leir-sgrios siorruidh anntromachadh ! Och
b' fhearr gun tugadh Dia air falbh an t-anam rias-
on da so ! Ach mo thruaighe, mairidh e beo gu
claoidh a bhàis shiorruidh a mhothachadh. C ar son
a bhlais mi a choilion sochair o 'm Chruth'aigh'ear,
gu deasguinean a chorruich fhàsgadh a mach air a
cheann ma dheireadh. C ar son a fhuair mi eolas
air solas cuideachda, agus air comhluadar chàirdean,
chum am malairt air son cuideachda dheamhan agus
spiorada malluichte ann an Tophet ? Och mo
thruaighe, co is urrainn comhnuidh a ghabhail leo
'an lasraichibh millteach ? Co is urrainn luidheadh
sios leo 'an teine siorruidh ?
Ach co a th' agam r'a choireachadh arson so uile,
ach mi fein ? Co air is urrainn mi a choir 'a chuir,
ach air m' amaideachd cheann-laidir choirbte fein ?
Mo thruaigh, co air a dh' fhaodar coire an iomlain
do'n leir-sgrios uabhasach so a chuir, ach air an aon
aobhar mhallui elite, air dhomh reachd Dhe a bhris-
eadh, gun do chuir mi cùl r'a shoisgeul cuideachd ?
Gidheadh dean foighidinn, O m' anam, am meadh-
on nan gearan dòlasach sin. Am faod mi a ràdh,
gun do chuir mi tur chùl ris an t-soisgeul ? Nach
"eil mi an diugh fo 'n f'huaim aige ? Cha tainig a
bhinn amach a' m' aghaidh fhathast air dhoigh 's
nach fhaodar a h-atharrachadh. Troimh an duibhre
choimhich so, tha aon fhairleus dochuis a' briseadh
a stigh, agus cha 'n 'eil e eacomasach dhomh fhathast,
a bhi air mo shaoradh.
E 3
42
Is sòlasach an smuain e ! Dean gàirdeachas air
a shon, O m' anam, ge d' is ann le ball-chrith ; agus
pill ga grad ris an Dia sin, ge d' a cliaidh a
bhrosnuchadh le deich mile cionta, nach do mhion-
naich fhathast na fheirg, nach ceadaichte dhomh
tuille co-chomunn a chumail ris, no nach rachainn a
steach d a stmaimhneas.
Tha mi nis, O Thighearna bheannuichte, ga m'
shleuchdadh sios san duslach a' d' fhianuis. Tha mi
'g aideachadh bhi m' chreutair truagh fo bhinne.
Ach 's ionann cainnt domh's do 'n cbis-mhaor iriosal,
a Dhia dean trocair ormsa, ta m' pheacach. Tha
càileiginn do bheachd neo-iomlan agam air slighe
troimh 'n comasach dhomh dol as. O Dhe, ciod
air bith i an t-slighe sin, nochd dhomh i, guidheam
ort? Comharraich a mach i co soilleir 's nach
urrainn domh dol am mearachd oirre ! Agus O
dean mo chridhe toileach gabhail rithe, ge b e sam
bith iriosal no cràiteach a bhitheas e ?
Gu cinn teach, O Dhe, tha moran agam r'a f hogh-
lum ; ach bi thusa a' d' oid-ionnsuich dhomh? Cuir
stad c' ar tamuill bhig air do laimh a tha togta suas ;
agus cuir dàil sa bhuille, air son do chaomh iochd
neo-chriochnach, gus an rannsuich mi cionnas a dh'
f haodas mi gu h-iomlan a sheachnadh ? Amen.
Tuireadh a pheacaich, san staid thruagh so.
Mo thruaigh is dòlasach, neo-shòlasach mo staid !
Is duine truagh mi a thug mi f hein a chum na h-
inbhe so ! Is duine truagh, bochd, truaillidh, trèigte
mi ! C ait am bheil m' àrdan, agus uabhar mo
chridhe? c'ait am bheil na diathan brèige d' an d'
thug mi gràdh agus seirbhis, an diaigh an do ghluais
agus a dh' iarr mi, am feadh a bha mi a' cuir mo
chiontaidh an aghaidh neamh an lionmhoireachd ?
Am bheil cridhe sam bith ann a ghabhas truas diom ?
Am bheil aon lamh ann gu m' shaoradh ? Gabhaibh
43
truas rium ; gabhaibh truas rium, O mo chàirde, oir
bhuin lamb Dhe rium ; ghlac i mi ; tha mi ga fair-
achduinn ga m' ro-tbeannadh ! agus ciod a ni mi ?
theagamh, gu bheil truas aca dbiom; ach mo
thruaigh, cia faun an iocbd ? Ma tba cobhair an
aon ni an cumhachd nàduir, innsibh dhomh c'ait am
faigbear e ! Combarraicbibb a mach dhomh e ;
seòluibb mi da ionnsuidh; no b' fhearr learn, fo
nàire agus ioghnadh mar tha mi, gun glacadb sibh
air laimb mi, is mo thoirt da ionnsuidh.
O sibhs' a mbinisteiribb an Tighearna, d' an
dreucbd a bhi toirt co-fhurtachd do anamaibh
triobluideach, gabhaibh truas diom ! 'S eagal learn
gur mac-sambuil mi do ioma neach truagb eile,
aig a bheil co-fheum air bhur còmhnadb. Leigibh
dhibh gach cùram eile, chum cùram a ghabhail do
m' anamsa, a tha, mar gum b'ann, a' call fhola
gu bàs, (ma dh' fhaodar sin a ràdh) am feadh,
tlieagamh, is gann a sheallas sibh orm ; no sùil
f haoin a thoirt orm, 's a gabhail seacbad taobh eile
na slighe. Gidheadh mo thruaighe, ann an staid
mar tba rnise, ciod a dhiongadh bhur saothair, mar
bi aic ach i fein. Mar dean an Tighearna cobhair
orm, cionnas is urrainn duibhs' a dheanamh ?
O ! Dhe spiorad gach uile fheola, tba mi togail
suas mo shùl riut, 's ag èigheach riut, mar a broinn
na h-uaighe. Tha mi air a chuid is lugha, ag
èigbeach riut o bruaich. Gidheadh am feadh a ta
mi am shineadh mar so a'd fhiauuis 'san teinn ro-
mhòr so, tha fios agam gur h-urrainn do neart Uile-
chumbachdach agus do ghràs gun tomhas doigh
f haotainn a mach air mo thearnadh.
Is ann ortsa is mò a rinn mi de dhochair, agus
an diaigh sin uile, 's ann a mhàin uaitse tha fiugb-
air agam ri cobhair. A' t' aghaidh, a' t' agbaidh
fein a mhàin pheacaich mi, agus rinn mi olc a' d'
shealladh, air chor 's gu'm fìreanaichear thusa 'nuair
a labbras tu, gu'm bi thu glan 'n uair a bheir thu
breth, ge d' a dh' òrduicheadh tu mi air an àm so
gu truaigh bhith-bhuan. A's gidheadh tha mi
mothachadh ni-eiginn a tha gu diomhair ga m' tharr-
44
Tliiig à' t' ionnsuidh, mar gum faighinn fuasgladii
an sin, far an do tlioill mi an leir-sgrios a b' ann-
truime. A Dhe bheannuichte, thug mi sgrios orm
fein ; ach 's ann annadsa a ta mo chobhair, ma tha
cobhair sam bith r'a f haotuinn.
Tha fios agam nach eil am bitheantas do sligh-
eansa mar ar slighean-ne, no do smuainte-se mar
ar smuainte-ne; ach gu bheil iad co an-àrd os an
cionn 's a tha na neamha os cionn na talmhainn.
Air an aobhar sin dean tròcair orm, O Dhe, a reir
lionmhoireachd do chaomh thròcairean ! Ocli comh-
arraich a mach an t-slighe chum a bhaile dhldein !
Och treoruich mi san t-slighe shiorruidh ! Tha fios
agam gur e do shoisgeul an t-aon fhuasgladh: O
teaguisg do d' òglaich a fhrithealadh ! UJlaich mo
chridhe chum gabhail ris ! agus na ceaduich do'n
mhiosguinn sin a tha ann am nàdur, mar is trie a
thachair, an ìocshlaint àghmhor sin a thionnda gu
nimh ! Amen,
Smuaihte apheacaich mu ait-theaehdoireachd na
slainte.
O M' AN AM, cia iongantach an teachdoireachd a
fhuair thu an diugh ! 'S minic a chuala mi roimh
i; agus tha mi co cleachdta r'a cluinntinn, is nach
'eil mi co mothachail air an ioghnadh. Ach O in'
anam thoir fainear, ciod a chuala tu ; agus abair,
mar is math a dh'fhaodar a ràdh, gu bheil ainm ar
Slanuighear, leis an teachdoireachd, Iongantach,
Comhairliche, an uair a tha e nochda dhuit gràdh
co iongantach, agus a' tairgse dhuit an leithid de
chomhairlean sith?
A Shlauuighear bheannuichte, am bheil a chùis
da rireadh mar so ! Nach e h-ann innleachd inn-
tinn dhaoine ? Gu cinnteach cha 'n e ! Ciod an
inntinn duine a b' urrainn a dhealbh no a smuaint-
eachadh ? Am bheil e dearbh-chinnteach, gun d'
fhàg thusa greadhnachas agus aoibhneas an t-saogh^
45
ail neamliuidh, thaobh iochd do m' leithidse de
dhuine truagh ? Och ge nach deanadh tu ach amh-
arc a nuas ormsa, o àirde do mhòrachd agus do
shonuis, agus teachdoireaclid ghràsmhor a chum mo
sheòladh, a chuir leis an aon bu lugha de d' sheirbh-
eisicb, b' iomcbuidb a tbigeadh e dhomh mi fein
irioslachadli sios le ioghriadb taingeil, agus cosan na
ti a dh' f boillsich an t-Slainte so a phògadh. Ach an
d' aontaich thu gu'm bu tu fein an teachdoire ! Bu
mhòr a chùis sin, ge nach deanadh tu ach aon uair
fhoillseacbadh, agus grad philleadh air t-ais chum
na righ-chaithreach o'n tug do chaomh iochd a nuas
thu ! Ach cha 'n e so an t-iomlan do bhuaidh do
ghràis ainmeil. Cha 'n e a mhàin gun do cho-
aontaich thu teaclid a nuas air thalamh, ach bhuan-
aich thu ann car ioma bliadhna, agus fa dheire dh'
aontaich thu dol gu has, le bhi air do thogail suas
air a chrann-cheusaidh mar chiontach, an diaigh
dhuit tàir agus an-iochd fhulang, a dh' fhaodadh
cràdh a chuir air mo chridhse bhi smaoineachadh
air. Agus mar so thug thu dioladh do cheartas
De, agus shaor thu mi do Dhia le t-fhuil fein.
Ciod a their mi ? A Thighearna, tha mi creid-
sinn, cuidich thusa le m' mhi-chreidimh ! Tha e
cuir creidimh ga dùlan, a chreidsinn, na tha dol
th'ar inntinn a smaoineachadh. Gu ma beannuichte
gu siorruidh gu'n robh t-ainm, O Athair nan uile
thròcair, gun do dhealbh thu an t-innleachd ! buidh-
eachas siorruidh gun robh do'n Uan a chuireadh gu
bàs, agus do'n fhreasdal chàirdeil sin a chuir do
m' ionnsuidh focal na slainte ! Och deonaich air
son deich mile saoghal, nach gabh mi ri gràs De
an diomhanas ! O sparr an soisgeul so air m' anam,
gus am bi fheart slainteil air a sgaoileadh air gach
ceudfath ! Na biodh e amhàin air a chluinhtinn
agus air aidmheil, ach air fhaireachduinn ! Dean
do chumbachd fein deth chum mo shlainte shiorr-
uidh ; agus brosnuich mi a chum an taing chaomh-
ail iriosail sin, chum an end thogarraich do-sgith-
eachaidh sin a chum do sheirbhis, a tha iomchuidh
46
air neach d' an deachaidh na h-urrad a mhaitheadh,
agus air a shamhuil sin do chùmhnanta !
Tha mi mothachadli fonn ait ann am chridhe, am
feadh a tha 'n sgeul sin a' deanamh fuaim a' m'
ehluasaibli : Acli O deonaich nach bi so, ris am bu
mliiann learn m' aoibhneas criosduidh a ràdh, mar
an t-aiteas amaideacli sin leis an robh mi co ea-
cèillidh f'o dhruidheachd, cosmhuil ri fuaim droigh-
nicli fo phoit ! O teagaisg dhomh am beannuchadli
àghmhor so a dheanamh cinnteach, an dòchas
glòrmhor so, air an doigh a dh' òrduich thu ! agus
coimhead mi o aoibhneas nàduir, a ghabhail an
riochd a clio-aontacliadh gràis sin, a tha gabhail ris,
agus a deanamh an t-saorsa cinnteach ! Amen.
Am peacach a 1 smuaineachadh air feumalachd gabhail
ris an innleachd Shlainte so.
Smuaintich, O m' anam, ciod am freagradh a bheir
thu " da shamhuil sin do thairgse ! Gu cinnteach
nan labhruinn a cheud ni a sheoladh an cridhe
truaillidh agus aingidh so, se bhiodh ann, gur
cruaidh a chainnt so, agus co a dh' fhaodas èis-
deachd rithe ! gu bhi mar so air m* irioslachadh,
air mo chiosnachadh, agus air mo striochda ! a samh-
uil sin do chuing a ghabhail orm, agus a giulan co
fad 's a's beo mi ! Gach ana-miann taitneach a
leige dhiom ge d' a bhiodh e co ionmhuinn learn
ri suil na lamh dheas ! Cha'n e a mhàin mo bheatha
a striochda do thoil neach eile, ach mar an ceudna
mo chridhe ! eadhon maighstir a bhi air mo chridhe,
a srnachduicheas mòran da thograidh mhiannach,
agus an stiùradh an sruth chlais eile ! Maighstir a
tha 'g radh, an crann-ceusaidh a thogail agus easan
a leantuinri ! Gu aire shònruicht a thoirt mo
bheatha a chaithe gu diadhaidh stuama, gu h-ion-
raic agus firinneach ; gun clealuchadh riu sin air aon
47
chor, a dli' aon bliuaireadli gan tigeadh a' m r rathad,
no air son aon bhuannachd, na gu olc a sheachnadh,
no eadhon gu m' bheatlia fein a chaomhnadh: ach
nan gairmeadh am freasdal da ionnsuidh sin mi,
mi fein a ghiulan mar gam b' fhuatbach learn
eadhon mo bheatlia fein ! A Thighearna, tha so
cruaidh air fuil agus feoil ! 's gidheadh tha mi
mothachadh gu bheil aon ni eile is cruaidhe na so.
Leis gacli faicill agus striochda dhiubh sin, bhiodh
e na chàileiginn de shòlas le uaill mo nàduir,
nam faodainn gu diomhair a smaoineachadh gum
bu mhi mo shlanuighear fein ; gun do chuir mo
ghliocas agus mo rùn-suidhichte fein, cuibhrichean
an nàmbuid fasgaoil; agus gun tug mi an luach
leis an deachaidh mo shaoradh a cheannach, a mach
as m' ionmhasaibh fein. Ach an eiginn domli luidhe
sios an làthair neach eile mar chiontaeh dite-te, mar
neacli fann gun chobhair? Agus an eiginn do'n
chomain abhi air a meudachadh,agusa chuid de'nchliu
a bhi aig eadar mheadhonair cuideachd? An eig-
inn domli bhi air mo riisgadh as m' f hireantachd fein,
agus a bhi mar so co-ionann ris an duine is suarr-
aiche? Seasamh aig caitliir a bhreitheanais a
measg nan ciontach is mò, a'g aideachadh mar ni
iadsan, a bhi ciontach, agus ag iarruidh saoradh air
a cheart dòigh air an d'fhuair iadsan e ?
Cha Veil a chridhe agarn as an aodann a ràdh, gu
bheil an dòigh so mi-reusanda. Tha mo choguis a'
togail fìanuis a' m* aghaidh, gun do pheacaich mi,
's nach faod mi bhi air m' fhireanachadh am fianuis
De, mar dhuine neo-chiontach agus ùmhail. Tha
mo choguis ag innseadh dhomli, gu bheil gach ni
dhiubh sin feumail : Gur iomchuidh do pheacach air
a dhite e fein irioslachadh air a ghlùinibh : Gur
coir do fhear ar-amach glacta airm a cheannairc a
liuthairt, agus e fein a striochda an làthair a righ,
ma tha fiuthair aige r'a bheatlia fhaotuinn. Seadh
tha mo reusan, co math ri m' choguis ag innseadh
<lhomh, gu bheil e iomchuidh agus feumail, ma
bhios mi idir air mo shaoradh, gum bi mi air mo
shaoradh o chumhachd agus o spèis do'n pheaeadh,
48
co math agus o a dhiteadh; agus ma dheonaichca >
tròcair àrd-uachdranaicli dhomii beatha nuadh, an
diaigh dhomii bàs siorruidh a thoilltirin, gu bheil e
ro-iomcliuidh, gun striòchdainn mi fein do Dhia,
mar neach a ta beo o na marbhaibh. Ach, O is
duine truagh mi ! tha mi mothachadli lagh a' m'
bhallaibh a cogadh an aghaidli lagha m' iimtinn, a
tha cuir an aghaidh geur-mhothachadh mo riasuin
agus mo choguis. Cò a shaoras mi o'n daorsa so ?
Cò a bheir orm an ni sin a dheanamh ? O Thigh-
earna, ceannsuich mo chridhe, agus na ceaduich dha
bhi air a chlaonadh co mòr gu aon doigh, an uair a
b' àill le ceudfaithean luach'or m' inntinn aomadh
rathad eile ! ceannsuich gach togradh truaillidh o'n
leth a stigh, chum gu'in bi e na aoibhneas learn a
bhi mar so air mo riaghladh agus air mo bhacadh !
Gu h-àraìdh, ceannsuich m' uaill, an truailli'eachd
àrd-thighearnail sin, a tha co mi-iomchuidh air
duine truagh a tha fo bhinne ; chum gun deanar
innleachd so do shlainte taitneach dhomii, a rèir an
tomhais irioslachd a tha na co-chuideachd ! Tha
mi faireachduinn togradh agam gu fuireach ann an
Sodom : ach O deonaich a bhi tròcaireach dhomh,
agus mo spionadh as, m' an tuit doinionn do
dhioghaìtais loisgich, o nach bi seol sam bith tuille
gu dol as ! Amen.
Am Peacach a geilleadh do na h-earailibh sin, agus
a nochdadh gu bheil e toileach gabhail ri Slainte
trid Iosa Criosd.
A thighearna bheannuichte, 's leòir e ! is tuille 's
a chòir e ! Gu cinnteach cha ruigear a leas a choi-
lion earail, gu impidh a chuir orm chum bhi sonadb,
gu thoirt orm gabhail ri maitheanas am' pheac-
aibh, ri beatha, agus ri gloir shiorruidh. A Shlan-
uighear iochdmhoir, tha m' anam air a cheannsuch-
adh; ionnus gu bheil dòchas agam, gur e cainnt
49
do bhròinse, cainnt m' aithreachais-se, agus gu 'm
faod mi a ràdh, gu bheil mo chridhe mar chèir air
leaghadh am meadhon mo chuim.
O Fhir-shaoruidh ghràsmhoir ! Rinn mi cheana
dearmad ort tuille 's fada. 'S minic a rinn mi
dochoir ort ; a cheus mi as ùr thu le m' chionta agus
le m' chion aitlireacliais, mar gu 'n gabhainn tlachd
do chuir gu nàire fhollaisich. Ach tha mo chridhe
a nis a gèilleadh dhuit, le striochda iriosal neo-
chealgach. Cha'n'eil mi 'g iarruidh cùmhnant air
bith a dheanamh riut ach iad so — gu 'm bi mi gu
h-iomlan leatsa. Tha mi deonach gun aontaich thu
do thoileachadh a dheanamh rium na leigeas domh
do thoil a thuigsinn. Teagaisg dhomh, O Thigh-
earna, ciod is àill leat mi a dheanamh. Oir tha toil
agam fhogldum, chum gun gnàthaich mi e. Ma
bhios tuille ann na 's urrainn do m' chumhachc!
lags' a chuir an gniomh, tha dòchas agam gun toil-
thu am barrachd neart domh; agus trid an neirt sin
bheir mi seirbhis duit. Och gabh ri anam, a rinn
thu deonach air bhi leat !
Cha'n'eil e feumail, O Shlanuighear bheannuichte,
tuille earail a dheanamh orm. Ceaduich dhomh
teachd a' d' ionnsuidh, mar pheacach a tha ullamh
gu dol am mugha, a tha fa dheireadh a' faicinn,
agus a' tuigsinn nach 'eil slainte an aon neach eile !
Ceadaich dhomh a nis, a Thighearna, teachd, agus
mi fein a thilge sios aig do chosaibh, mar dhlbear-
rach gun chobhair, aig nach 'eil tlus no fasgadh ach
a' d' chaomh iochd bhàigheil ! Mar neach air a
ruagadh le dioghaltair na tola, ag iarruidh gu dùr~
achdach gu baile na didein.
Tha mi a' feitheamh air an Tighearna, tha m'
anam a feitheamh ris; agus a' d' fhocal tha mo dhoigli
chum gun gabhadh tu gu grasmhor rium. Tha m'
anam ag earbsa a' d' mhaitheas agus an ro-gheall
air. Tha mi a cliuthacha na foighidinn a ghiulain
co fada learn ; agus a ghràis a tha nis ga m< dhean-
amh toileach air bhi leatsa, air do chumhnantaibSs
fein. Och gleidh an cridhe cealgach so dhuit fein !
Och ceangail riut fein mi am bannaibh gràidh nach
50
gabh sgaoileadh, nach urrainn do mhealltoireachd
fola agus feola, no do dhiomhanais an t-saoghail
chealgaich so, no idir dian earail mo cho-chompan-
ach pheacach, mo tharraing air m' ais uait agus
mo chuir fodha an ciont agus an leir-sgrios as ùr :
Bi an urras air t-òglach, O Thighearna, chum
maith ; chum gun gleidh mi greim daingean diot,
a chum na beatha maireannaich ; agus fa-dheoidh
am bi am barrachd fios agam trid fein-fhiosrach-
aidh aoibhiun agus bhith-bhuain, co ro-iomlan 's .a
tha thu a d' Shlanuighear ! Amen.
Urnuigh teaghlaich, moch-thrà agus trà feasgair.
O ! Dhe, is tus' an Spiorad siorruidh, neo-chrioch-
nach, agus iomlan ann an cumhachd, ann an glio-
cas agus am maitheas ; cha 'n f haic rosga bàsmhor,
agus cha làn-tuig eolas cruthaichte do nàdur ; tha do
làthaireachd leinn gach àm ; is leur dhuit diomhair-
eachd ar n anama ; is aithne dhuit ar peacadh agus ar
ii-uireasbhuidh ! ach iarraidh tu ar n-aidmheil mar
obair ar n-aithreachais, agus ar n-iartas mar obair ar
mianna agus ar n-earbsa mhacanta ! Och is truagh
nach fearr an aithrigh ar n-anama air do làthaireachd
f hior-ghlan, agus nach 'eil sinn ni 's iomchuidh air an
obair mhòir agus naomha so ! O ! thus a bheir cuire
tròcaireach do pheacachaibh truagh teachd do t'
ionnsuidh air slighe na beatha nuadh ; na coinnich
sinn annad cheartas mar theine lasrach, ach gabh
ruinn air sgàth ceartais Mic do ghràidh, oir tha ar
muinghinn na shior-eadar-ghuidhe.
Is tusa àrd-chruthai-f hear nan uile nithe : dhealbh
thu sinn a rèir t' iomhaigh fein, chum eolas a
ghabhail ort, gràdh agus ùmhlachd a thoirt dhuit :
ach thruaill am peacadh ar cumhachdan uile ; chlaon
e uats iad, agus o "n chrich chum an do chruthaich
51
thu sinn : ghabhadh, ghineadh, agus gbluais sinn
aim am peacadh, ag an-tromachadh ar gin-chionta
agus ar truaighe. Ged a bha fios againn gum bu
tu ar sealbhadoir, ghluais sinn mar dhaoin air an
comhairle fein. Ghairm sinn ortsa mar ar Righ
agus ar riaghlai-fhear, ach rinn sinn ceannairc a' t'
aghaidh agus thug sinn ùmhlachd d'ar n-an-toil
f heolmhoir fein : is fior-mhaitheas agus gradh thu,
is tu ùghhdar gach aon ni air bith a tha math agus
ion-mholta. Agus bu chòir d'ar n anamaibh teas-
gràdh a thoirt duit gu deònach ; ach tha iad ain-
eolach air do mhor-luach, ag iarraidh sòlais aim an
diomhanas saoghalta, agus arm an sàsuchadh ana-
mianna feolmhor. Ghlac an saoghal cealgach so
ar gràdh* ar cùram, agus ar smuainte, ar briathra,
ar n-aimsir agus ar saothair, mar gu 'm bu shior-
ionad-còmhnuidh agus oighreachd bhith-bhuan d' ar
n-anamaibh e, am feadh a dhearmaid sinn ar Dia, agus
ar n-anama nach bàsaich. Chuir thu ciocras glòire
shiorruidh annainn, ghlaodh thu ruinn a h-iarraidh,
agus ar smuainte a thogail suas riut fein : ach ghluais
sinn mar nach creideamaid t' fhocal, agus rinn sinn
di-meas air gàirdeachas neamhaidh a thairg thu
dhuinn, agus roighnich sinn solas diom-buan feol-
mhor. Thug sinn aoradh dhuit gu diomhanach, agus
umhlachd dhuit gu fuar-chràbhach le 'r briathraibh
amhàin. Thug sinn t' ainm uabhasach an diomh-
anas; agus mhi-ghnàthaich sinn do latha naomha.
Thug sinn eas-umhlachd d' ar n-uachdranaibh, agus
dhearmaid sinn ar n iochdarain. Bu choir dhuinn
ar teaghlaichean a riaghladh mar eaglais naomh
Dhe, ach bu tighean diomhanais, saoghaltachd, agus
talachaidh air an staid iad. Bha ar smuainte cion-
tach an diomhanas, an amaideachd, an amhluadh,
am mi-run, agus ann an an-miannaibh neo-ghlan.
Bha ar teanga ciontach ann an cainnt amaidicb
dhiomhain, am briathraibh feargach, an ana-cainnt,
an còmhradh truaillidh mi-stuamadh, an cùl-chainnt
air daoin eile, agus am mòran bhreug. Cha do
ghràdhaich sinn ar coimhearsnacli mar sinn fein ;
ni mò a rinn sinn do chàch an ni b' àill leinn
F 2
52
uatha : acli bha sinn uile fein-spèiseil, gu h-uallach
a' miannachadh nieas mòr agus ard-inbh ; gu sannt-
ach ag iarraidh ar leas, agus ar sòlais anamiann-
ach fein ; an uair a gliabh sinn ro-bheagan cùraim
do leas corporra agus spioradail dhaoin eile. Bha
sinn ro-mball a gbràdhachadh ar naimhde, agus mi-
chridheil a thoirt maitheanas cionta dhoibh. Mhi-
ghnàthaich sinn do thiodhlaca, mbi-bbuilicli sinn ar
n-aimsir luach-mhor le diomhanas, is ro-blieag feum
a rinn sinn air thalamh.
Ge do sholair do thròcair iongantacb dhuinn Fear-
saoraidh, agus cungaidh leigbis ni '» leoir ann-san :
agus ge d a thug thu dùbhlan eolais aingle agus
dhaoine, ann am foillseachadh iongantach so do
gliocais agus do ghràidh; gidheadh, fhuair sinn
tuisle air t' f hocal le 'r neo chreidimh, agus dhear-
maid sinn an t' slainte mbòr so gu neo-mhothach-
ail. Cia neo-chùramach a chualadh agus a leugh
sinn do shoisgeul? Nach beag a chuir gràdh agus
fulangas ar Slanuifhir oirn? Bheireamaid buidh-
eachas do neach air bith a bheireadh dhuinn tear-
munn no saibhreis saoghalta : ach cia mi-bhuidh-
each a bha sinn do Chriosd a rinn an urrad so, a
theasairginn ar n-anama o leir-sgrios siorruidh ! Mo
thruaigh, tha ar cridheacha do-lùbaidh agus neo-
irioslaichte, a' cuir a pheacaidh agus diom cho'-
thromaich Dhe, an suarrachas, agus coma mu
Chriosd agus mu ghràs. Agus is ceart dhuits' an
tròcair air an d' rinn sinn urrad dhimeas, a dhiult-
adh dhuinn gu siorruidh.
Ach buin ruinn O ! Thighearna do rèir do
mhaitheis fein, agus a rèir ar feum ana-barrach-ne ;
agus na smachdaich sinn do rèir ar droch thoill-
teanais. Pheacaich sinn mar dhaoine, ach bi thusa
tròcaireach mar Dhia. Mar ata ar peacaidh-ne lion-
mhor, biodh do ghràs ni 's lionmhoire gu mòr !
Thug thu Slanuifhear do 'n chinne-daonna, an uair
bu naimhde dhuit sinn ; agus bha thu ann an Criosd
ag ath-reiteachadh an t' saoghail riut fein ; is i do
run ard-thighearnail, fàth a dheanamh d'ar beag
luach, agus d'ar truaigh, a ghlòrachadh do ghràidh
53
agus do thròcair iongantaich, ann am mòran peac-
aidh a lughadh, agus am faod sinne gun raliòran
gràidh a thoirt dimits' air a shon so? agus 'n a
dhiaigh so uile, ma chuireas sinn an teagamh, gu
bheil thu deonack maitlieanas a thoirt do 'n chreid-
eacb a tha lan aithreacbais, ni sinn eacoir ana-bar-
rach air saibbreas do ghràis. Dh'iarr tbu sinn an
uair nacb d'iarr sinne tbusa ! is ann air t'iartas fein
a sbireas sinn thu, agus a ghuidbeas sinn tròcair.
Thug thu dbuinn na ceart mhianna sin a dhortas sinn
amach ann ad làtbair. Ghuidb thu oirn a bbi rèidh
riut, agus gabhail ri d' gbràs ; agus an cuir sinn an
teagamh gu bheil thu toileacb a dbeonachadh ? Tha
coi-leasacha iomlan do d' cheartas air son ar peacaidh,
ann an iobairt agus deagh-thoillteannas do Mhic,
agus ioc-shlainte ni 's leoir a db' fbirinneachadh a
cbreidich a tha lan aithreachais ann ad làthair.
Thug thu do Mhac mar fhear-teagaisg gun mhear-
achd do t' eaglais : is Rigb lan-cbumhacbdacb d' ar
riaghladh, d' ar coimhead, agus d' ar fireanacbadb
e. Tbug tbu do Spiorad a naomhacbadb ar n-anama ;
agus tha do gbràdh lan-dbiongmhalta cbum ar son-
ais agus ar suaimlinis sniorruidb. Air an aobhar
sin, bbeir sinn suas sinn fein dhuitse ar Dia, ar n-
Athair, ar Fear-saoraidb. agus naombacbaidh ; agus
guidheamaid ort, gabb ruinn air cùmbnanta coi'-
cheangail do ghràis. Na cuimbnich ann ar n agh-
aidh amaideachd, ain-eolas, agus ana-mianna ar
n-òige : lugb dbuinn ar peaca diombair agus follais-
each ; ar peaca neo-cbùraim, obann agus an-dànad-
ais, gu sonraichte na peacaidh sin a chuir sinn an
gniomh gu deonach, an agbaidh ar n-eolais, agus
co'-spàirn do gbràis. Atb-nuadhaicb agus lan-
naombaicb sinn le d' Spiorad: buin uainn an seann-
cliridhe clocbach, agus tboir dbuinn an cridhe
maoth, brùite agus so-theagaisg ; tboir dbuinn an
nàdur naomba neambaidh; naomhaicb sinn le dreach
t' fhior ghloine : thoir oirn sinn fein, agus gacb ni a
tbug tbu dbuinn, a cboisrige dhuitse d' am buin iad
gu h iomlau. Lan-ùmhlaich do d' riagbailt uile
chumhachd ar n-anama agus ar cuirp. O ! leig ris
F 3
damn do mhaitheas nach traogli, t' iomlaineachd
ghlòrinhor, agus do thròcair iongantach, a thug thu
dhuinn ann an Criosd ; doirt amach do ghràdh air ar
n-anama le d' Spiorad naomh, gus an toir do ghràdh
oirn, gur eiginn duinn do ghràdhachadh, os cionn
gach ni agus neach, le 'r n-uile chridhe, le 'r n uil'
anam agus le 'r n-uile neart. Lasadh dealra do
ghràidh ar n-anama, chum 's gun toir sinn teas-
ghràdh dhuit gu deonach ; gum blais sinn tionsgna
an t' sonais agus an t' sòlais neamhaidh ann ad
ghràdh ; gun tuig sinn nach 'eil doigh againn air ni
r s leoir a thoirt dhuit do ghràdh ; agus gu 'n abair
sinn gu neo-chealgach gur fada leinn gus am faod
sinn tuille thoirt duit. Cha cheadaich ar neo- iom-
laineachd dhuinn a ràdh, gun toir sinn gràdh dhuit
do reir do mhor luach, oir tha so os cionn neart
aingle agus dhaoine: ach, o nach urra sinn urrad
ghràidh a thoirt dhuit 's bu mhath leinn, gus an
ruig sinn air an staid lan-bheannaichte sin, anns an
gràdhaich sinn thu ni 's mò na ? s urra sinn anis a
mhiannachadh ! Ge nach peacaicheamaid riamh am
focal no an gniomh, is peaca nach urrainn duinn a
chaoidh gu bràth, easbhuidh ar gràidh dhuitse ; is
uallach nach urra sinn a ghiulan, masla ar nàduir
thruaillte! Cha 'n iarr sinn tuille sonais anns a
bheatba so, ach barrachd eolais ortsa, agus neart a
thoirt tuille gràidh dhuit. Thoir dhuinn Spiorad na
h-uchdmhacachd, a lionas sinn le ruin mhacanta
dhuitse ar Dia, agus ar n-Athair neamhaidh, a tha
rèidh ruinn ann an Criosd. Thoir oirn ar n àrd
chrioch àraidh a dheanamh dhiotsa, agus do ghloir
iarraidh anns gach gniomh. Deonaich gur e dian-
thogra ar n-anama, thus' a thoileachadh anns gach ni,
soirbheachadh do rioghachd, agus do thoil a dhean-
amh. Ardaich do ghloir os ceann nan neamha,
naomhaich t' ainm air an talamh uile, iompaich an
saoghal ana-creideach, agus cuir fa cheannsal do
Mhic e. Thoir luchd-riaghlaidh glic agus naomh do
na fineachaibh rachadh soisgeul do Mhic amach
mar a ghrian, a shoillseachadh gach cearna de 'n tal-
amh. Och, nach gabhadh an saoghal a tha fo mhi-
55
riaghailt righ mi-rùnacìi an dorchadais, ri d naomh-
reachd, agus nack tugadh iad gèill da ! och, gun iad
a blii ni 's cosmhuile ri luchd-àiteachaidh naomh nan
neamha, ann am maise agus ann an coi'-slieirm na
naomhaclid ! Ath-leasaich gacli eaglais a tha truaillte
agus fo dhorchadas. Tilg anuas an t' an-tighearnas,
an an-diadhachd, an saobh-chreidimh agus an eas-
aonachd sin, a cliumas amach eolas, naomhachd agus
sìtb. Dion agus beannaicli na h-eaglaise ath-leas-
aichte ; gu sonraiclite anns na rioghachdaibh anns
am bheil sinne. Beannaich ar n-aon uaclidaran
dligheach, agus an teaghlach rioghail uile ; agus
gach neach a tha ann an ùglidarras ; ar luchd teag-
aisg, agus thoir aodhaire comasaeh diadhaidh do
gach tread anns na rioghachdaibh so. Thoir fonn,
siochail, diadhaidh, so-theagaisg do 'n t' sluagh.
Cuir impidh oirne, do rioghachd agus do cheartas
fein iarraidh air tùs : agus cuirse gach aon ni feum-
ail eile ruinn. Cum suas agus beathaich ar nàdur
le nithibh feumail, agus deonaich gum bi sinn lan
toilichte le 'r n-aran lathail ; agus foighidneach fo
'n uir-easbhuidh a thoill ar peacadh. Teagaisg
dhuinn ar n-aimsir luach-mhor a dheagh-bhuileach-
adh, agus gun a mi-bhuileachadh le diomhanas peac-
ach ; ach crioch a chuir air an obair ris am bheil ar
beatha shiorruidh an earbsa; agus ar giulan a bhi
mar bu mhath dhuinn anns an uair dheireannaich.
Deonaich aithreachas, agus maitheanas gach la ann
am peaca gach latha, trid Chriosd : agus thoir dhuinn
muinghinn 'na eadar-ghuidhe-san do rèir ar sior-
fheum. Teagaisgear dhuinne le 'd mhor-ghràdh,
agus le 'd throcair a mhaitheas peacadh, ar coimh-
earsnach a ghràdhachadh mar sinn fein ; ar n-eas-
cairde a ghradhachadh, ciont' a mhaitheadh, agus
math a dheanamhair gach neach do reir ar comais fein ;
agus am feum-san. Cuidich leinn cathachadh an
aghaidh an diabhoil, an t' saoghail agus na feola, agus
buaidh a thoirt orra. Coimhead sinn o 'n pheacadli
chealgach, agus na leig dhuinn sinn fein iomam gu
buaireadh. Dion sinn o ain-eolas agus o neo-chreid-
imh, o an-diadhachd agus o fhuar-chràbhadh, o uaill
56
agus o shaoghaltachd anabarrach, o leisg agus o shàs-
achadh ar n ana-mianna peacach feol-mhor. Cuir
impidh oirn aoradh a thoirt dhuit ann an naomhachd ;
t* ainm uabhasach a luadh gu li-urramach ; do là
naomh a chuinihneachadh agus a choimhead gu cu-
ramach. Gleidh sinn o eas-umlilaclid peacach a
thoirt d' ar n uachdranaibh ; o dhearmad ciontach
a dheanamh air ar n-iochdranaibh ; agus o ea-coir a
dheanamh air aon neach an smuain, am briathar,
no an gniomh ! Coimhead sinn o bhuaireas peacach
na feirge; o smuaintibh agus o mhiannaibh o
bhriathraibh agus o ghniomharaibh neo-gheamnaidh.
Cum sinn o mheirle agus o mhealltaireachd a
dheanamh air daoin eile ; o bhreugaibh, o mhasladh
agus o chùl-chàine. Marbh an fhein-speis sin a tha
an aghaidh leas ar coimhearsnaich. Dion sinn o 'n
dioghaltas a thoill sinn. Co'-oibricheadh ar n uil
àmhghara chum ar leas. O ! cuidich leinn triall trid
an t' saoghail dhiombuain so, 'g ar n ullachadh
fein fa chomhair bàis. Biodh ar n-anama agus ar
co'-luadar air neamh. Na trèig sinn an aimsir ar
n' àmhghair dheireannaich. Ach glac ar n anama
aig uair bàis, agus thoir do Chriosd iad.
Abair Moch-thrà.
Dion, sdiùir agus beannaich sinn an diugh, 'nar
slighe agus 'nar saothair laghail, chum as trà feasgair
gun toir sinn duit buidheachas le gàirdeachas trid
losa Criosd ar n-aon Slanui-f hear : agus le bhriath-
raibh-san, co'-dhùnaidh sinn ar n urnuigh : " Ar n-
Athair a ta air neamh, gun naomhaichear t' ainm,
gun tigeadh do rioghachd ; gun deanar do thoil air
thalamh mar nithear air neamh. Thoir dhuinn an
diugh ar n-aran lathail. Agus maith dhuinn ar
fiacha, mar a mhaitheas sinn d' ar luchd fiacha, agus
57
na leig ann am buaire sinn, ach saor sinn o olc;
Oil* is leats' an rioghachd agus a chumhachd, agus
a ghlòir gu siorruidli. Amen"
Abair Trà Feasgair.
Coimhead sinn an nochd, agus deonaich dliuinn
an suaimhneas cuirp agus anama sin, a dh' ullaicheas
sinn chum saothair an la is faigse, air sgàth Iosa
Criosd ar Slanui-fhear ; agus le bhriathraibh-san
co'-dliunaidh sinn ar n-ùrnuigli : " Ar n-Athair a
tha air neamh, &c."
Urnuigh as kith peacaich neo-aithreacha 'd.
A Dhe Uil e- elm mliachdai ch ! leatsa tlia gach ni
eomasach a dlieanamh : Is ann riutsa uime sin a tha
mi ag eadar-ghuidhe as leth an anama chaoimh neo-
bhàsmhoir so, a tha thu a' faicinn a' dol am mugha
na pheacaibh, agus ga chruadhachadh fein 'an agh-
aidh an t-soisgeil shiorruidh sin, a bha na chumh-
achd Dhe chum sàbhaladh a choilion mile agus
muillein. Tha thu fein, O Dhe bheannuichte, a' d'
fhianuis air an t-soilleireachd agus an durachd, leis
an robh an teachdoireachd air a liubhairt. 'S ann
a* d' fhianuis fein a chaidh na briathran eagallach
ud a scriobhadh ; agus 's ami a' d' làthair a chaidh
an leughadh. Deòinich uime sin a' scriobhadh an
leabhar do chuimhne, ma bhàsuicheas an duin aingidh
so na aingidheachd, an diaigh an rabhaidh a bhi air a
thoirt da co soilleir dhùrachdach, nach iarrar fhuil
58
air mo laimhse, no idir air laimh a charaid chriosd-
uidh, co air bith e, a bheir an earail so dha, le rim
trèibhdhireach a chum anam a shaoradh. A Shlan-
uighear bheannuichte, bi thus' a' d' f hianuis air an
là san toir thu breth air diùbhrais gach cridhe, gun
deachaidh do shoisgeul a shearmonacliadh do'n
dnine thruagh so, agus gun deachaidh slain te trid
t-fhola a thairgse dha, ge d' a tha e fhathasd a'
deanamh tàir air. Agus gun robh do theachdaire
neo-airidh na fhàile-cùbhruidh do Dhia 'an Criosd,
air son a cheat t anam so ge d' a sgriosar air a cheann
ma dheireadh e !
Ach mo thruaigh, an diaigh a chruas agns an neo-
iompachadh so uile, O gu'm bu deonach leat, trid
cumhachd èifeachdaich do ghràis, a mhosgladh agus
iompachadh ! Is math a ta fios again n, o Thigh-
earna nèimh agus na talmhuinn, gur urrainn dhasan
a chruthaich an t-anam, a thoirt air cloidheamh a
gheur-mhothachaidh, teachd am fagus agus inndrinn
a steach ann. Och b' fhearr, trid do ghliocais,
agus do ghràidh neo-chriochnach, gun gabhadh tu
a chùis mu laimh, agus gum faigheadh tu a mach
doigh air a pheacach so a shaoradh o bhàs siorr-
uidh ! O nam b' e sin do thoil bheannuichte, gun
deanadh tu e air ball ! Tha fios agad O Dhe, gu
bheil e dlù do'n bhàs. Tha thu faicinn, 'an leabh-
air do rùin ghlic agus ghràsmhoir, àm air a cfromh-
arrachadh a mach is eiginn a ghlasadh suas 'an staid
neo-chaochlaidich. O gun deanadh tu greim air,
am feadh a ta e fathasd am fearann nam beo, agus
dòchas aige ! tha do lagh neo-chaochlaideach am
frithealadh gràis, a' toirmeasg, gum biodh anam air
iompachadh agus air ath-nuadhachadh an diaigh dha
inndrinn a steach do'n t* saoghal neo-fhaicinneach :
Och deonaich do d' spiorad naomh oibreachadh am
feadh a tha e fhathast, mar gam b' ann, an àite
ruigheachd air ! Oibrich air, O Dhe, le aon
mheadhon is toil leat ; a mhàin dean tròcair air !
O Thighearna dean tròcair air, chum nach d' thèid
e fodha an doimhneachd leir-sgrios, a tha e co dlù
air a bhruaich ! O gun tugadh tu e, ma tha sin feum-
59
ail, agus iomchuidh leatsa, gu doimhneachd claoi
agus àmhghair ! O gun robh e le Manaseh, air a
ghlacadh arm an dròighnich, agus air a luchdachadh
le cuibhricliibh àmhghair, ma bheir sin air Dia
aithriche iarruidh?
Ach cha'n'eil mi a' dol a thoirt seoladh do d'
ghliocas neo-chriochnachsa. Chuir thu do chumh-
achd an cèill air iomadh doigh ghlormhor agus
iongantacli ; air son am bheil mi a' toirt buidheach-
ais duit, a chionn gun robh na h-urrad eolais agam
orra, 's a chuir air m' f haicill mi 'an aghaidh earb-
sadh obuinn na muinntir sin a tha gu h-andàna ag
ràdh gu bheil a ni sin a thachair cheana eacomasach.
Tha dearbh f hios agam gun d' thug thusa gu crich
le aon smuain ann an uaigneas, an uair a bha'n
duine sonadha chaidhiompachadhleisfad o mheadh-
onaibh, agus o òrduighibh, am feadh nach b' urr-
ainn do na comhairlean a b' uamhannaich, no na h-
earailean bu chaomhaile, na h-àmhghair bu ghoirte,
no idir na teasraigean a b' iongantaich a thoirt gu
crich.
Glòraich t-ainm, agus do ghràs, O Thighearna,
leis an innleachd a chi do ghliocas neo-chriochnach
is ro-f heumaile ! Amhàin deonaich, guidheam ort,
leis gach ùmhlachd iriosal a chum do thoil, gum bi
am peacach so air a shàbhaladh ! No mar bi, a
chum nach bi saothair na h-earrainne so gu h-iom-
lan caillte ; ach ge d' a robh cuid a chuireas cùl ris
a dh' anntromachadh an leir-sgrios, gu 'm bi cuid
eile air an saoradh le èisdeachd a thoirt da, chum
gu 'm faic do sheirbhisich, a shaothraich a chum an
saoraidh agus an sonuis, iad 'an ionadaibh na gloire,
mar thoradh an saoithreach ; agus gun aontaich iad
leo sna h-aleluia neamhuidh, dhksan a ghradhaich
sinn, agus a dh' ionnluid sinn o ar peacaidh na f huil
fein, agus a rinn sinn, o bhi nar ceannaircich dhit-te,
agus nar peacaich mhalluichte thruaillidh, 'nar righ-
re agus 'nar sagarta do Dhia, dhàsan gun robh
glòir agus cumhachd gu saoghal nan saoghal !
Amen.
60
Urnuigh mu aobhair-mhisnich trid Chriosd.
O m' anam, ciod a tlia thu ag ràdh lis na nithe sin ?
Nacli 'eil, air a chuid is lugha, thu 'n cunnart còmh-
nadh f haotuinn o Chriosd ? Agus an ion dòchas a
bhi agad ris air aon doigh eile? Am bheil ainm
air bith eile fo neamh air a thoirt tre 'm faod sinn
bhi air ar saoradh? Tha fios agam nach 'eil. 'S
èiginn domh ma ta a ràdh le lobhair Israeil ma dh'
f lianas mi 'an so bàsaichidh mi ; agus ma bhios an
oirp a bheir mi an diomhain, cha dean mi ach bàs-
uchadh. Ach theagamh gun saor e m' anam beo.
Eiridh mi uime sin, agus thèid mi da ionnsnidh ;
no bheir mi 'an so creideas da làthaireachd spiorad-
ail ; peacach agus truaillidh mar tha mi, tuitidh mi
air ball sios na fhianuis, agus doiitidh mi a mach m'
anam 'na làthair.
A Shlanuighear bheannuichte, tha mi a' teachd
a' d' lathair, mar chreutair truaillidh, air mo chuir
thuige a chion atharraich a chum sin a clheauamh.
Agus mar biodh an Cruaidh-chas sin ro-dheuchainn-
each gun seol seachnaidh air, cha leige mo nàire
dhomh mi fein a nochdadh a' d' fhianuis naomh
agus mhòralaich. Tha làn mhothachadh agam, gun
robh mo pheacaidh agus m' amaideachd ro lion-
mhor ; nis lionmhoire na 's urrainn domh ainmeach-
adh no a smuainteachadh. Tha mi faireachduinn
tobar peacaidh am nàdur truaillidh cul-sleumh-
nach, a tha taosgadh a mach aingi'eachd mar a
bhrùchdas tobar a mach an t-uisge, agus ga m'
dheanamh a' m' eireadh agus a' m' uabhas domh
fein. Tha na h-urrad anntromachaidh an co'-
chuideachda mo chiontai-sa 's gum faodar a mheas
mar ann-dànadas sùil a bhi agam ri maitheanas air
an son. Agus gidheadh, nach bu mhò an t-ann-
dànadas a ràdh, gu bheil iad ni 's mò na do throe -
airse agus eifeachd t-fhola ; a ràdh, gun robh cunih-
achd agus gràs ni's leoir agad chum maitheanas a
61
thoirt agus a shaoradh pheacach nach bi cho ciont-
ach, am feadh nach urrainn duit mo leithidse do
pheacach ro-chiontach a thearnadh ? Coimhead mi
o'n smuain mhi-naomha sin ! deòinich mo chumail
o'n anamharas mhi-chneasta sin ! A Thighearna 's
urrainn duit na h-uile nithe a dheanamh, cha mhò
tha aon smuain an cleth ort. Tha thu gun am li-
ar us, mar tha t-f hocal a' cuir an cèill, comasach air
saoradh gus a chuid is faide. Air an aobhar sin
tha mi cuir nàir agus eagail air cul, a dh' fhaod-
adh mo chumail uait, agus tha mi ga m' chromadh
sios san duslach a' d' Lthair. Is aithne dhuitse, O
Thighearna, in' uile pheacaidh, agus m' amaideachd.
Cha'n'eil mi m' urrainn, agus tha dòchas agam gum
faod mi a ràdh, nach bu mhath learn an cleth a' d'
f hianuis, no idir iarruidh mo lethsgeul a ghabhail
air an son. Dit mi, a' Thighearna, mar is àill leat,
agus aidichidh mi bhi ciontach do gach casaid a
chuireas tu orm. Aidichidh mi bhi co ciontach *s
a their thu rium : ach is peacach mi a tha teachd a'
d T ionnsuidhse a dh' iarruidh maitheanais. Ma 's
eiginn domh dol am mugha, sann le striochda a bhios
e, ag aideachadh ceartais a bhuille mbarbhtaich. Ma
theid mo sgrios, 's ann mar gu'm b' ann, a' gabhail
greim air adharcaibh na h-Altair ; ga m' shleuchda
sios aig stol do choise, ge d' a rinn mi na h-urrad
ar a mach a' d' aghaidh. Is iomadh neach a f huair
lan mhaitheanas san ionad sin ; a f huair deadh-ghean
thairis air na bha fiughair aca ris. Agus an do
theirig do chaomh thròcair uile, O Shlanuighear
bheannuichte ? An cuir thu nis cùl ri creutair ir-
iosal, a tha teicheadh a d' ionnsuidh le anam, agus
nach 'eil a' tagradh a bheag ach tròcair agus saor
ghràs? Dean trocair orm, O Fhir-shaoruidh
ghràsmhoir, dean tròcair orm, agus biodh m' anam
luachmhor a' d x shùilibh. Och na cuir romhad mo
thilge sios do 'n staid thruaigh eadòchasaich sin, o'm
bu deonach leat gu gràsmhor a choilion aon a shaor-
adh!
Na cuir le grain air falbh mi, O Thighearna, as
do làthair, agus na biodh corruich ort 'n uair a
G
62
gliabhas mi do dhànadas air greim a ghabhail air
t-fhalluing rioghail, agus a ràdh nach fhaod mi,
agus nach leig mi as thu, gus an 'deonaich thu
dhomh m' iarrtus ! Och cuimhnich gu bheil mo
shonas siorruidh an earbsa ris ! cuimhnich, O
Thighearna, gur ann asadsa a tha m' uile dhòchuis
ri sonas siorruidh fhaotuinn, agus ri leir-sgrios
bith-bhuan a sheachnadh ; tha iad an earbsa ri d'
dheadh-ghean, no gu cuir as doibh le d' ghruaim.
Och dean tròcair orm, air sgàth m' anama neo-
bhàsmhoir! no mar dean air m' anams' a' m'
aonar, dean e air sgàth iomadh neach eile, a dh"
fhaodas air an dàrna laimh, misneach a ghabhail
trid do thròcair dhomhsa, no air an laimh eile,
bhios fo i ills or an mi-mhisnich trid m' ea-dòchais-se !
Tha mi guidhe ort, O Thighearna, air do shon
fein, agus air son foillseacha gràs saibhir ard-uach-
dranaich t- At liar ! Guidheam ort trid na fola
dhoirt thu air a chrann ! Tha mi guidhe ort, trid
coi-cheanguil nan gràs agus na sith, a rinn an t-
Àthair riut chum peacaich chreideach aithreachail
a shàbhaladh, saor mise! Saor mise, O Thigh-
earna, a tha gu dùrachdach a miannuchadh creid-
sinn agus aithreachas a ghabhail ! Tha mi gun
amharus a' m' pheaeach trid am faodadh do cheartas-
sa a bhi gu mòr air a ghloruchadh le mis a sgrios
gu siorruidh: Ach O, ma bheir thu maitheanas
domh, bithidh e mar chuimhneachan air do mhòr
ghràs, agns air èifeachd t-fhola, a reir an tomhais
peacaidh agus truaighe, san robh an neach d' an do
dheonuich thu do throcair as a h-eug'ais. Labh-
air, a Thighearna, trid do Spioraid bheannuichte,
agus fògair air falbh m' eagal! Amhairc orm le
gràdh agus gràs ann ad ghnùis, agus abair rium,
mar a thuirt thu ri iomadh neach, am feadh a bha
thu air thalamh, imich 'an sith, tha do pheacaidh air
am maitheadh dhuit ! Amen.
63
Tha'n t-anam d strzochda do threibh-dhireachd Aith-
reachais, agus gu a Chreidimk a rannsuchadh.
O thighearna Dhe, tha thu rannsucha gach cridhe,
agus a' sgrùdadh àirnean chlanna dhaoine. Rann-
suich mis, O Thighearna, agus aithnich mo chridhe ;
dearbh mi agus tuig mo smuainte ; agus amhairc a'
bheil slighe olc air bith annam, agus treoruich mi anns
an t-slighe shiorruidh. Nach 'eil mo choguis, O
Thighearn, a togail fianuis a' d' làthair, gu bheil in'
aithreachas agus mo chreidimh ionsamhuil na tha air
a chuir an cèill, no air a chuid is lugha, gu'm b'e
mo mhiann dùrachdach gu'm biodh iad mar sin?
Thig uime sin, O Spioraid bheannuichte, ùghdar
gach gràis agus sòlais, agus dùisg an togradh so ni
's mo ami am anam ! Och leig ris domh am peac-
adh na uile dhuaichneachd, chum gun toir mi iuath
neo-chaochlaideach dhà ! O leig ris domh mòra-
lachd agus tròcair an De bheannuichte air mhodh co
drùighteach, 's a chuireas maoim air mo chridhe, 's
a bheir air leaghadh ! buail a chreag, 's gu'm brùchd
an t-uisg' a mach : uisgeachau an f hior aithreach-
ais neo-chealgaich ! O Spioraid bheannuichte, thoir
mothachadh dhomh mu pheacadh, mu fhireantachd,
agus mu bhreitheanas ! nochd dhomh gun do tharr-
uing mi sgrios orm fein, ach gur h-ann an Dia a
mhain a ta mo chobhair, ann an Dia, trid Chriosd,
anns au nochd e a mhàin tròcair dhomh ! a rèir do
dhreuchd àraidh, gabh de chuid Chriosd agus nochd
dhomhs e ! nochd dhomh a chumhachd chum mo
shaoruidh! agus a thoil chum an cumhachd sin a
chuir an gniomh ! Teagaisg do m' chreidimh
beachdachadh air an crochadh air a chrann-cheus-
aidh, le lamhaibh sgaoilte, agus le taobh reubta
fhuiltich; agus ag innse dhomh am briathraibh
drùighteach, an t-ionad folamh a tha na chridhe
dhomhsa. Deonaich dhomh fios a blii agam ciod e
mo chridhe gu h-iomlan blii air a thoirt suas do
G 2
64
ghràdh ; co mòr 's gun cèusar maille ris-san mi ; gu
bhi marbh do 'n pheacadh, agus do 'n t-saoghal, ach
beo do Dhia trid Iosa Criosd ! Deonuich dhomh
earbs' a dbeanamh as a chumbachd agus as a gbràdh !
Dhàsan gun choigleadh air bitb tiomnam suas mo
spiorad ! Deonuich dhomh ìomhaigh a gbiulan !
agus a reachdan a ehiomhead ! a sheiibhis a lean-
tuinn ; agus deonuich dhomb buanachadh trid aimsir
agus siorruidheachd, a' m' chuimkneachan air èif-
eacbd a shoisgeil, agus a m chomharradh buaidb air
a ghràs buadhar !
O Dhe bheannuichte ma tha f'hathasd a bheag a'
m' dhi chum mo dheanamh a m' f bior Chriosduidh,
foillsich dhomh e, agus oibrich annam e ! Bris sios,
guidheam ort, gacb dòchas mealltach andàna, ge b'e
air bith luach a chaidh a bhuileachadb air an togail
sin, a tha leis a sin air a' f agail na nochd-laraich,
agus ge b'e air bith uaill a bha mi a deanamh as a
maise ! Deonaich dhomh a chuid is measa de m'
chor f haicinn, ge b'e air bith a chràidheas an t-eolas
sin mi ; agus ma tha f hathasd cunnart air bith romh-
am, O deonaich do m' chridhe bhi mothachail air,
am feadh a ta cobhair ri f haotuinn !
Ma tha f hathasd aon pheacadh diomhair a' gabh-
ail tàmh a' m' anam, ris nach do chuir mi cùl gu
dùrachdach, foillsich dhomh e, agus spion a mach as
mo chridhe e ge b'e air bith doimhneachd a ghabh
a fhrèumhan, agus ge d'a robh gaeh cuisle air a
chràdh leis an eadar-dhealuchadh ! Spion air falbh e,
O Thighearna, le laimh ghràsmhoir ghramail ! Agus
deonaich, O Thighearna, tòiseachadh a chuid a chuid
air na tha a dh' easbhuidh f hathasd ann am chreid-
imh a dheanamh iomlan ! coilion annam uile dheadh-
ghean do mhaitheis : O Athair neamhuidh, dean
saibhir mi, le uile ghràsa do spioraid: Dealbh mi
chum fior iomhaigh do Mhic ghràdhaich : Agus 'an
sin, air a sgàth-san, thig do m' ionnsuidh agus nochd
do làthaireachd ghràsmhor do m' anam, gus am bi
e làn abuich air son na staid ghlòire sin chum a'
bheil gach oibreachadh dhiubh sin air ti ullachaidh !
Amen,
65
Urnuigh, mar is pailte ann an cainnt Scriobtuir, arms
d bheil gach earrann de Ghnè a Chriosduidh gu h-
aithghearr air a cliuir sios,
A Dhe bheannuichte, tlia mi gu L-iriosal ge d'
mholadh mar àrd Athair na soillse, agus tabhartair
gach tiodlilacadh math agus iomlan. 'S ann uaitse,
uime sin, a tha mi 'g iarruidh gach beannuchadh,
agus gu h-àraidh iad sin a threoruicheas mi a' d'
ionnsuidh fein, 's a dh' ullaicheas mi chum do mheal-
tuinn gu siorruidh. Tha mi toirt urram dhuit, mar
an Dia, a tha rannsuchadh cridhe agus a sgmdadh
àirnean chloinn nan daoine ; Rannsuich mi, O Dhe,
agus aithnich mo chridhe ; dearbh mi agus tuig mo
smuainte : Agus amhairc a bheil slighe olc air bith
annam, agas treòruichmi anns an t-slighe shiorruidh.
Deonuich dhomh a thuigsinn ciod a ghnè spioraid
d' am bheil mi ; agus a bhi air mo choimhead o
mhearachd, far am faodadh e bhi ro-chronail!
Deonuich dhomh, O Thighearna, bhi air m' ath-
nuadhachadh 'an spiorad m' inntinn ! Builich orui
cridhe nuadh, agus cuir spiorad nuadh an taobh a
stigh dhiom ! dean mi a' m' fhear co'-pairt denàdur
na diadhachd! Agus a reir mar a ta easan a
ghairm mi naomha, bitheamsa naomh mar an ceud-
na anns gach gnè chaithe-beatha ! Biodh an inn-
tinn cheudna annamsa a bha 'an losa Criosd ; deon-
aich dhomh ghiasad mar ghluais easan ! Saor mi
o 'n inntinn fheolmhor, ni is bàs, agus deonaich
dhomh an inntinn spioradail, o'n is beatha agus
siochaint i ! agus deonuich dhomh trid mo chuairt
tre n t-saoghal so, a bhi gluasad a rèir creidimh,
agus ni h-ann a reir seallaidh ; 's a bhi laidir an
creidimh, a toirt gloire do Dhia !
Deonuich dhomh, O Thighearna, do ghràs, a
dh'fhoillsicheadh do na h-uile dhaoinibh, agus
dhomhsa leis na h-urrad dhearbhaidh agus shoilleir-
eachd, gam' tkeagasg gu h-eifeachdach, a dh' àicli-
G3
66
eadh gach mi-dhiadhaclid agus anamhianna saoghalta,
agus mo bheatha a chaitheadh gu stuama, gu coth-
romach, agus gu diadhaidh ! oibrich arm am chridhe
an diadhachd a tha tarbhach chum nan uile nithe ;
agus teagaisg dhomh, trid deachda do Spioraid
bheannuichte, thus' an Tighearnamo Dhia, aghràdh-
achadh le m' uile chridhe, agus le m' uile anam,
agus le m' uile inntinn, agus le m' uile neart!
deonuich dhomh mi fein a thoirt suas duit, mar air
bhi beo o na marbhaibh ; agus mo chorp a thoirt
suas na bheo iobairt, naoraha, agus thaitnich a' d'
f hianuis, ni is e mo sheirbhis reusonta ! Deonuich
dhomh mòr-spèis a bhi agam do Chriosd mo Shlan-
uighear, do Mhacs' a thainig san fheoil, neach is e
dealradh do ghloir, agus fior iomhaigh do phear-
sadh ! agus ge nach fhacamise, deonuich dhomh
a ghràdhachadh ; agus le bhi creidsinn ann, ge nach
'eil mi nis ga f haicinn, a' deanamh mòr ghàirdeach-
as le aoibhneas air dol thar labhairt, agus lan do
ghloir : Agus gun robh a bheatha a ta mi nis a'
caitheamh san fheoil, air a caitheadh tre chreidimh
Mhic Dhe ! gun robh mi air mo liona leis an spior-
ad ; agus air mo threoruchadh leis ; agus deonuich
gu 'm bi e soilleir do dhaoin' eile, ach gu h-àraidh
do m' anam fein, gu 'm bheil mi le Dia, agus a' m'
oighre air glòir ! deonuich nach faigh mi spiorad na
daorsa chum eagail ; ach Spiorad na h-uchd-mhac-
achd, tre 'n glaodh mi Abba, Athair ! deonuich
gun oibrich e annam, mar spiorad a ghràidh, agus
na h-inntinn f hallain ; chum gu 'n cuir mi ri m'
chreidimh, subhailc ! deonaich dhomh a bhi laidir,
agus ro-mhisneachail ; agus mi fein a dhearbhadh a'
m' dhuine ; agus a 'm chriosduidh, san obair chum
a' bheil mi air mo ghairm, agus anns a chòmhrag
sin a bh' agam san amharc, an uair a ghabh mi fo
bhrataich krd Cheannard mo shlainte !
Teagaisg dhomh, O Thighearna, nàdur m' anama
a thoirt gu dùrachdach fainear, agus meas iom-
chuidh a bhi agam air ! Deonaich nach saothraich
mi a mhàin air son an lòin a theirigeas, ach air son
a bhidh a mhaireas chum na beatha siorruidh!
67
Deonaicli dhomh mi fein irioslachadh, fo d' lainih
chumhachdaieh, agus a bhi air m' èideadh le h-irios-
lachd ; air mo sgianihachadh le riomiiadh spioraid
mhaeanta agns chiuin, ni a tha ro-laaclimlior an seal-
la Dhe ! Deonuich dhomh bhi glan a' m' chridhe.
chum gu ? m faic mi Dia ; a" claoidheadh mo chnirp a
ta air an talanih; ionnas ma chuireas sùil dheas
corruich orm, gun spion mi asam i, agns ma bheir
lamh dheas oibheuni dhomh. gu n gearr mi dhiom
i ! Deonuich dhomh bhi nieasarradh amis na h-nile
nithibh, toilichte leis na bhios again ! agns air mo
theagasg gn bhi mar sin amis gach staid anns am
bi mi ! Gun robh aig foighidinn a h-obair dhiong-
mhalta annam, chnm gu "m bi mi iomlan, gnn uir-
easbhuidh ni sam bith !
Dealbh annam nàdur iomchuidh a thaobh mo cho-
bhraithre. deonaich dhomh mo choimhearsnach a
ghràdhachadh mar mi fein ; agns ge b'è ni a b' àill
learn daoin' eile dheanamh dhomhsa, gnn dean
mi a shamhuil dhoibhsan ! Deonaich dhomh macant-
as a chnir nmam fo no h-ana-eeartais agus a bhros-
nachaidh is mò ; agus co fad 's a's urrainn domh, a
bhi rèidh ris gach aon duine ! Deonaich dhomh
bhi tròcaireach, mar tha m' Athair air neamh tròc-
aireach! gun labhairmi an fhirinn o' m' chridhe,
ann an gràdh; agus a bhi air m ? fhaicill an aghaidh
run gamhallasach, miorùnach a bhi agam ; a toirt an
aire nach toir mi breth obainn chlaon, mar nach bu
mhiann learn gu tugtadh breth orm le teann cheart-
as, a tha fios agads, O Thighearna, agus aig mo
choguis fein. nach b' nrrainn domh a ghiulan !
Guidheam ort, O Thighearna, gun oibrich thu
annam gach earrann sin do ghnè a chriosduidh, a
dh' f hàgas taitneach dhuitse e. agus a bhios ciatach
do m' aidmheil san t-saoghal. Ath-nuadhaich,
guidheam ort, spiorad ceart an taobh a stigh dhiom ;
agus dean mi a' m' Israeleach da rireadh, anns nach
eil cealg ! am feadh a tha mi 'gleidheadh na cuirm
air Criosd, mar m' uan càisge air iobradh air mo
shon. deonaich gu n gleidh mi an f hèill le aran
neo-ghoirtichte an treibh-dhireis agus na firinn !
68
Dean mi, guidheam ort, Thighearna, agus a
Dhe Uile-chumhaehdaich, agus neo-chaochlaidich,
daingean agus neo-ghluasadach, a sior-mheudachadh
a' d' obair, air dhomh fios a bhi agam, nach bi mo
shaothair diomliain arms an Tighearna ! Deonaich
gu 'm bi mo chridhe maoth, furasda drùghadh air
le d' f hocal agus le d' f lireasdail, air mo bheoth-
achadh gu blii gu caomhail cùramacli mu d' ghlòir,
agus mothachail mu gliluasaid do spioraid! Gun
robh mi cudmhor as leth mo Dhe, le dealas a reir
eolais agus gràidh; agus teagaisg dhomh a' d*
sheirbhis, gu gliocas na nathrach a chuir ri misnich
an leoghainn, agus ri neo-chiontas a cholumain !
Mar so deonaich gu 'm bi mi ti id do ghràis a 'm
choslas dealrach air m' Fhear-saoruidh gràdhach;
agus fa'-dheoidh deonaich dhomh fior choslas deal-
rach a naomhachd agus a ghlòir a bhi agam san t-
saoghal sin a' bheil a chòmhnuidh ; chum gu'n cuir
mi urram siorruidh as a leth-san, agus dhuitse, O
Athair nan uile throcair, agus do d' Spiorad
Naomh, trid oibreachaidh, a tha dòchas agam gu 'm
faod mi gu h-iriosal m' Athair a ràdh riutsa, agus
mo Shlanuighear ri Iosa ! Amen,
Urnuigh iriosal ag iarruidh drùghadh Gràs Dhe,
chum Diadhachd a dhealbh agus a neartuchadh san
Anam.
O ! dhe bheannuichte ! tha mi gu durachdach ag
aideachadh mo laigsinn agus mo neo-fhoghantaich-
ead fein a' d' f hianuis air son aon ni math spioradail.
Mhothaich mi e iomadh uair o' m' f hiosrachadh fein ;
agus gidheadh b' àill le m' chridhe amaideach earbs'
as, agus cuir roimhe a ris 'na neart fein. Ach gu
ma h-è so ceud thoradh do chumhachd ghràsmhoir
air, a thoirt gu an-earbs' as fein, agus gu a dhòchas a
chuir annadsa ?
69
Tha mi a' deanamh mòr gliairdeachas, a Thigh-
earna, air son an làn-chinnte a thug- thu dhomh air
co ullamh 's a tha thu air sochair co mòr a bhuil-
eachacdh gu fiughantach pailt. Tha mi air an
aobhar sin, a reir do chuireadh thròcairich, a' teachd
le dànadas gu righ-chaithir nan gràs, chum gu 'm
faigh mi gràs chum cobhair an àm feuma. Cha 'n
'eil a mhiann orm, O Thighearna Dhe, do ghràs a
thionnda gu macnus, no m' anmhuinneachd a ghabb-
ail mar leithsgeul air son dearmad no neo-churam.
Tha mi 'g aideachadh gun do bhuilich thu chean
orm tuille comais na ghnàthaich mise ; agus tha mi
fàgail na coire orm fein, agus ni h-ann ortsa, nach
d' f huair mi o cheann fada am barrachd cumhachd.
'Se mo mhiann a so suas a bhi ni 's oirpicheadh 'an
gnàthacha gach meadhon òrduichte ; ni tha fios
agam le n' dearmad gu 'm biodh athchuinge mar so
mar fhanoid mhi-naomh, agus gu 'in faodadh e bhi
na aobhar gu d' bhrosnuchadh chum na tha agam a
thoirt uam, seach tuille bhuileachadh orm. Ach
tha mi gu durachdach a' cuir romham mi fein a
chuir thuige mar mo dhùlan, agus ag asluchadh ort
copairteachadh do ghràis, chum gu 'm bi mi air mo
neartuchadh a choilionadh an rùin-shuidhichte sin.
Bi, O Thighearn, an urras air t-òglach chum
maith ! Deonaich do chumhachd naomhachaidh a
dhortadh a stigh air m' anam, chum mo dhealbh air
son gach dleasnas a dh' iarras tu! Suidhich, guidh-
eam ort, gach subhailc agus gràs domhain aim am
cbridhe ; agus cum suas mo dheagh rùn am meadhon
gach ionnsuidh, gam bheil mi buailteach, on leith a
muigh agus a stigh, am feadh a bhios mi sa bheatha
so, 's 'a giulan m' an cuairt domh a choilon an-
mhuinneachd ! Lion mo chridhe le deagh thograidh
dhuitse, mo Dhia, agus do m' cho'bhraithribh !
Cum do ghna a' m' chuimhne gu 'm bheil do lathair-
eachd anns gach àite ; agus deonaich dhomh a
chumail a* m' aire gu bheil an rùn is diomhair' a*
m' anam aithnichte leatsa ! Deonaich dhomh ma
ta, bhi air m' fhaicill an aghaidh a cheud togradh
chum peacaidh ! Is a chum nach faigh Satau coth-
70
rom air olc a chuir a' m' aire, guidheam ort gu
dùrachdach, O Thighearna, gun lionadh tu mo
chridhe le d' Spiorad Naomh, agus gu 'n gabhadh
tu còmhnuidh ann ! Gabh còmhnuidh annam, agus
gluais maille rium ; agus deonaich gur e mo chorp
teampull an Spioraid Naoimh !
Deonaich dhomh bhi air mo cheangal ri Criosd,
chum bhi a' in' aon Spiorad ris, 's a mothachadh a
chumhachd ga m' bheothachadh gu sior-dhol air m*
aghaidh, 'an aghaidh gach buaireadh agus truailli'-
eachd ! Am feadh a bhios na h-òigfhir a' fàs lag
agus sglth, agus an òigridh thaghta a tuiteam gu
làr, gu'm feith mis air an Tighearna air sheol 's gum
bi mo neart air ath-nuadhachadh ; agus deonaich
dhomh bhi dol air m' aghaidh o aon tomhas creidimh,
gràdh, eud, agus naomhachd gu tomhas eile, gus an
nochdar mi foirfe a' d' lathair an Sion, chum òl
uaitse an togradh agus an gràdh neo-thruaillidh,
mar o thobar siorruidh gach aon diubh, trid losa
Criosd mo Thighearna, anns am bheil fireantachd
agus neart agam ; agus 's ann as a leth-san a tha mi
miannuchadh cliu a chuir air son mo theachd air
aghaidh san da chuid. Amen.
Am Peacach ga earbsa fein ri Dia.
A dhe bheannuichte, is ann a dh' ionnsuidh do
neart Uile-chumhachdaich-sa a tha mi a' teicheadh.
Feuch mi air mo chuairteachadh le cruaidh-chais
agus le cunnartaibh, agus sin amach do lamh uile-
chomasach a chum mo thearnadh ; O thusa a shaoras
le d' dheas-laimh iadsan a dh' earbas asad, uathasan
a dh' èirgheas suas nan aghaidh. Tha mi air an
latha 'n diugh gu follaiseach ga m' chuir fein fo d*
sgiath-dhion : cuir do chumhachd 'an gniomh as mo
leith, agus ceaduich dhomh tearmunn a ghabhail fo
ggàile do sgiathan ! Deonaich gu m' bi do ghràs
71
foghain teach air mo shon, agus do chumachd air a
dheanamh foirfe ann am anmhuinneachd ! Cha 'n
'eil a chridhe agam a ràdh, nach trèig mi am feasd
thu, nach àicheadh mi a chaoidh thu. Ach tha
dòchais agam gu 'm faod mi gu firinneach a ràdh,
O Thighearna, nach bu mhiann learn a dheanamh ;
agus a rèir an rùin agus na barail a tha agam san
àm, gu 'm bu lugha an t-aobhar eagail learn am bàs
fhulang, na corruich a chuir ort am dheoin. Och !
freumhaich a mach trualli'eachd sin mo chridhe, a
dh' f haodadh an uair teann bhuairidh m' aomadh gu
atharrachadh a bharail, agus a thoirt orm gèilleadh
do 'n bhuaireadh ! Neartuich mo chreidimh, O
Thighearna, agus ath-bheothaich mo dhòchas !
Neartuich mi le run-suidhiehte seasmhach, chum
cuir an aghaidh gach ni a bhiodh an cunnart mo
thoirt as an t-slighe gu neamh ; agus deonaich dhomh
m' aghaidh a chuir mar chloich-theine, an aghaidh
gach ionnsuidh a bheir talamh agus ifrinn orm !
Ma bheir peacaich ionnsuidh mhealluidh orm, na
leig learn aontachadh leo ; ma bheir iad tàmailte
dhomh, na leig learn suim a ghabhail deth ; ma ni iad
maoidheadh orm, na leig learn a bhi fo eagal ! Gu ma
fearr leam le h-eud naomh agus dian air a dheagh-
riaghladh, cionfath a ghabhail o'm mi-run cridhe-san,
air oirp a thoirt air an iompachadh agus air an ath-
leasuchadh ! Mar is lugha, na leig leam nàir a bhi
orm a' d' chùis a thagradh, 'an aghaidh na muinntir
a bheir tàir do dhiadhachd ; deonaich dhomh aoibh-
neas agus subhachas a mhothachadh ann am chridhe ;
agus bheir mi oirp air do shlighe a theagasg do
luchd-eusontais, agus peacaich iompachadh a d'
ionnsuidh! Seadh, a Thighearna, am feadh a
bhuanaicheas m' eagail, ge d' a mheasas mi mi fein
air mo dhite, tha mi air mo dhite co cothromach
as leth m' amaideachd, 's gu m' firinnichinn a
bhreth, ge d' a b' anu a' m' aghaidh fein.
Coimhead mi a nis, O Thighearn, agus gach aon
am ! Na ceadaich dhomli bhi am barail, ge V e
aois na inbh air an ruig mi, gu bheil mi comasach
air mi fein a chiomhead as t-eugais-se! ni mò a
72
ìeigeas tu dhomh bhi 'am barail, 'an naoidheanachd
so na diadhachd a' m' anam, a bhi co lag, is nach
urrainn duitse mo chumail suas ! Ge b' e taobh a
threoruicheas tu mi, deonaich dhomh do leantuinn ;
agus ge b' e dreuchd a shònraicheas tu dhomh,
deonuich dhomh saoithreachadh ann ; an sin deon-
aich dhomh an còmhrag spioradail a chumail an
aghaidh uile naimhde mo Shlainte, agus gu ma
fearr tuiteam san àraich, no cul a chuir ris gu neo-
dhuineil ?
Agus deonaich dhomh, O Fhir-shaoruidh bhean-
nuichte, Ceanard mo shlainte, Ard Ughdar agus
fear-criochnaich mo chreidimh 'n uair a bhios mi an
cunnart t-àicheadh, mar rinn Peadar, gun amhairc
thu orm le cumhachd agus le caomhalachd, a dh'
f haodas mo chumail o thuiteam, no a ghrad aisigeas
mi a ris a chum mo Dhe agus mo dhleasnuis ; agus
teagaisg dhomh, o' m' f hàillnean, mi fein irioslach-
adh gu mòr air son gach mearachd, agus mi bhi ni
's durachdaiche fhaicilliche san àm a tha ri teachd.
Amen.
Samhladh air Fein-choisrigeadh, no riaghailt
fholllaiseach air ar Coi-cheangal ath-nuadhachadh
ri Dia.
A iehobhah shiorruidh agus neo-chaochlaidich !
Cruthai'ear neamh agus na talmhuinn, agus Triath
aithrigh air aoradh aingle agus dhaoine ! Tha mi
miannuchadh le mòr irioslachd anama, tuiteam sios
san àm so a' d' fhianuis ; agus a' guidhe gu durachd-
ach gun troi-lot thu mo chridhe le mothachadh
iomchuidh air do ghlòir nach urrainnear a chuir an
cèill no a thuigsinn !
'S ceart a dh' f haodas geilt chrith mo ghlacadh
an uair a ghabhainse, cnuimh pheacach, de dhànadas
mo cheann a thogail suas riut, de dhànadas mi fein
73
a thaisbeineadh am fianuis do mhòrachd air a leithid
so de àm. Co mise, O Thighearna Dhe, no ciod
e teaghlach m' athar? ciod e mo nàdur no mo
bhreith, mo chliu no mo thoilltinneas, gun labhruinn
m' an ni so, agus gu 'm miannaichinn a bhi am
phàirtidh ann an Coi-cheangal, far an d' thusa, Righ
nan High agus Tighearna nan Tighearnan a phàirt-
idh eile ? Tha rughadh gruaidh agus nàir orm
ainmeacliadh a' d' làthair. Ach, O Thighearna, 's
mòr do mhòrdhachd, *s eiginn do d' nadur an-àrd
cromadh sios anabharra iosal. Agus tha fios agam,
gu bheil thu, ann agus trid Iosa Mac do ghràidh, a'g
aontachadh peacaich thruaillidh fhiosrachadh, agus
a' ceaduchadh dhoibh teachd a' d' ionnsuidh, agus
inndrinn an Coi-cheangal riutsa ; cha 'n e a mhain
sin, ach 's fiosrach mi gur tu fein a dhealbh an t-
innleachd ; agus gun do thairig thu gu càirdeil
dhuinne e ; oir cha b' urrainn aon neach gun bhi
air a theagasg leatsa na dhealbh, no idir gabhail ris
an uair a rachadh a thairgse.
'S ann a' d' ionnsuidhs' a nis a tha mi teachd, air
mo chuireadh tre ainm do Mhic, 's a'g earbsa a
f hireantachd agus as a ghràs. Ga m' irioslachadh
fein aig do chosaibh le nàir agus le rughadh gruaidh ;
agus a' bualadh m'uchd, ag ràdh, leis a Chis-mhaor
iriosal, a Dhia dean trocair ormsa ta m' pheacach !
Tha mi 'g aideachadh, O Dhe, gun robh mi a' m'
chiontach mòr. Ràinig mo pheacaidh suas gu
neamh, agus thogadh suas m' eucearta gus na
speuraibh. Dh' oibrich an-tograidh mo nàduir
thruaillidh air ioma mile doigh anntromaichte, a
thoirt amach toradh a chum bàis. Agus nam biodh
tu geur-theann a chomharrachadh mo chiontai, b'
eiginn domh a bhi a m' thosd fo uallach peacaidh,
agus air ball dol fodha an leir-sgrios. Ach dheon-
aich thu cuireadh gràsmhor a thoirt domh pilleadh
a' d' ionnsuidh, ge d' a bha mi mar chaora sheach-
ranaich, mar mhac stròghail, agus a'm' leanamh cul-
sleumhnachaidh. Feuch uime sin, tha mi air teachd
a' d* ionnsuidh. Tha mi air teachd, cha 'n e a
mhàin, le mothachadh air mo pheacadh, ach air m'
H
74
amaideachd cuideachd. Tha mi a' teachd le lan run
mo chridhe, a' gabliail nàire dhiom fein, agus ga
aideachadh le treibh-dhireas agus irioslachd in'
anama, Gun d' rinn mi gu h-amaideach, agus chaidh
mi air seacharan gu ro-mhor. Tha mi fo amhluadh
le blii cuimhneachadh air na nithe sin : Ach bi
thusa tròeaireach do in' euceartaibh, agus na cuimh-
nich mo plieacanna agus m' aingidheachd a' m'
aghaidh ! Ceaduich dhomh, O Thighearna, na
cumhachdan agus na ceudfaithean, a thug mi gu
neo-thaingeil agus gu mi-naomha air falbh o d'
sheirbhis, a thoirt a ris air an ais; agus tha mi
'guidhe ort gabhail ri d' chreutair bochd ceaunairc-
each, aige bheil a nis mothachadh air do choir air,
's nach 'eil co dèigheil air aon ni sa bheatha so 'sa
tha e air bhi leatsa !
A Dhe bheannuichte, 's ann leis an dùrachd is
mò a tha mi g' am thoirt fein suas duit san am so.
Eisd O neamha, agus cluinn, O thalamh; Rinn mi
roghainn an diugh de 'n Tighearna, gu bhi na
Dhia agam ; agus tha mi 'g aideachadh air an latha
*n diugh gu bheil mi a' m' aon d'a chloinn agus d'a
shluagh an coi'cheangal ris, Cluinn, O Dhe nèimhe,
agus sgriobh e a' d' leabhar cuimhne gum bheil mi
leatsa as so suas, leatsa gu h-iomlan. Cha n' e gun
coisrigidhean duit cuid de m' cheudfaithean, no
earrann de m' mhaoin ; no cuid àraidh a thoirt duit
do m' sheirbhis, no a mheud 's as urrainn domh car
ùine shronruichte ; ach bithidh mi gu h-iomlan
leatsa, agus leatsa gu siorruidh. O'n latha so, tha
mi gu follaiseach a' cuir cul ris na tighearnan eiie
aig an robh ceannas orm, eadhon gach peacadh agus
ana-miann ; agus tha mi a' toirt dulan do chumh-
achdaibh ifrinn, aig an robh ceannas air m' anam,
agus do gach truailli' eachd a thug iad trid buairidh
a steach ann. Tha mi toirt suas duit an diugh
dealbh mo nàduir uile, ceudfaithean rn inntinn, agus
uile bhuill mo chuirp, mar bheo iobairt, naomha
agus thaitneach do Dhia, ni a tha fios agam gur e
mo sheirbhis reusonta. Tha mi a deanamh thairis
duit gach ni a tha mi a' sealbhachadh : Tha mi mian-
75
nachadh a chuid a tha romliam de m' bheatlia a
bhuileachadli a d' sheirbhis, agus tha mi 'guidhe ort
gun seol agus gu 'u cuir thu ann am aire, co dhiubh
a bhitheas mo shaoghal fada no gearr, gum bi gacli
aon àm dheth air a chosd air a mhodh is ro eifeachd-
aich chum urram a thoirt duitse, agus is fearr a
fhreagras do rùin do fhreasdail ghràsmhoir. Agus
tha mi a' guidhe gu ro-dhùrachdach, ge b' e murrachas
a bheir thu dhomh os ceann dhaoin eile, an aon sam
bith de staid àrd na beatha anns am faod mi bhi, no
a thaobh aon mheas sonruicht' a chuirear orm, gun
tugadh tu dhomh neart agus misneach chum mi fein
a chuir gu m' dhùlan air son do ghloir: A' cuir
romliam nach e a mhain gun dean mi fein, ach gun
dean daoin eile, co fad 's as urrainn domhsa gu
riasonta impidh a chuir orra, seirbhis do 'n Tigh-
earna. Ga m' ghiulan fein air an doigh so, O Dhe
bheannuichte, b' àill learn buanacha gu seasmhach
daingean gu latha mo chriche; a* guidhe gu dur-
achdach gum faod gach latha dheth mar thig barr-
achd a thoirt ann an deagh bheus air an latha a
chaidh seachad trid còmhnadh gràs Dhe.
Cha 'n e a mhain gu bheil mi ga m' choisrigeadh
fein agus gach ni a ta agam a chum do sheirbhis ;
ach tha mi mar an ceudna gu ro-iriosal a' toirt
thairis agus a' striochda do d' thoil naomh àrd-
uachdranaich, mi fein, agus gach ni is learn. Tha
mi a' fagail, O Dhe, gach ni a ta mi 'sealbhachadh,
agus bu mhiann learn, gu bhi air a stiuradh agus air
òrduchadh leatsa; agus gach ni a tha mi a meal-
tuinn, gu dheanamh ris mar is deonach leat, aon
chuid a bhuanachadh dhomh, no a thoirt uam, na
bhuilich thu orm ; builich orm, no diult, an ni a
shaoileas mis a b' fheaird mi, mar a chi thus, a Dhe
iomchuidh ! agus ge nach 'eil do dhànadas agam a
ràdh, nach dean mi gearan ; gidheadh tha dòchas
agam gum faod mi a ràdh, nach e gun saothraich mi
gu striochda, ach a bhi toilichte ; ni h-è a mhain
fhulang aon triobluid is deonach leat a chuir a'm'
charamh, ach co-aontachadh leis, agus cliu a thoirt
duits air a shon ; a* cuir romham anns gach ni a dh'
H 2
76
òrduicheas tu dhomli, gun mo thoilse ach do thoilse
gun robh deanta ; ga m' mheas fein mar neo-ni, agus
ga d' mheas-sa, O Dhe, mar an t-aon Mhath mor agus
siorruidh, bu chòir do d' f hocal gach ni a rùnachadh,
agus do Riaghladh a bhi na aoibhneas do 'n chinne-
daoine gu h-iomlan.
O Dhe, tha mi 'guidheadh ort gu 'n gnàthaich
thu mi, mar inneal a chum do ghloir agus do chliu,
aon chuid le dheanamh no f'hulang na dh' òrduicheas
tusa dhomh, chum do ghloir fein, no chum math an
t-saoghail sa bheil mo chòmhnuidh! agus gu ma
deonaich leat o'n latha so m' àireamh 'am measg do
phobuill shonruichte, chum 's nach bi mi ni 's mò
am choigreach agus am choimheach, ach a' m' fhear
aon bhaile ris na naomhaibh, agus am muinntir
teaghlaich Dhe ! Gabh, O Athair neamhuidh, ri d'
strògh-fhear aithreachail ! ionnuil mi am fuil do
Mhic ghràdhaich ; sgeudaich mi le f hireantachd
iomlan ; agus naomhaich mi trid cumhachd do spior-
aid ! cuir as, guidheam ort, ni 's mò agus ni 's mò
do chumhachd a pheacaidh ann am anam! cruth-
atharraich mi ni 's mò churn t-iomhaigh fein, agus
dealbh mi gu bhi cosmhuil ri Criosd, a mheasas mi
as so suas mar m' fhear teagaisg agus m' iobairt, in'
Eadar-ghuidh'ear agus m' Fhear-saoruidh ! Run-
phairtich rium, tha mi a' guidheadh ort, gach cumh-
achd feumail o' d' spiorad glanaidh, shuilbhearraich,
agus shòlasaich ! agus tog orm solus sòlasach sin do
ghnuis, a chuireas an t-aoibhneas agus an gàir-
deachas is mò ann am anam ?
Cuir mo ghnothaichean anns an riaghailt, O Dhe,
is ro-fhreagarraiche chum do ghlòir sa agus m'
f hior shonas fein ; agus an uair a ni agus a ghiul-
aineas mi do thoil a bhos an so air thalamh, gairm
mi as, ge b'e uair, no doigh air an deonach leat :
Ach deonaich a mhain, an uair a bhios mi gu dol
eug, agus 'an dlù shealladh air siorruidheachd, gum
fàod mi mo cho-cheangal an trà so riutsa a chuimh-
neachadh, agus an deo ma dheireadh a bhuileachadh
a d' sheirbhis ! Agus deonuich, O Thighearna, an
uair a bhios mis a' toirt suas an deo, gun cuimhnich
77
thusa mar an ceudna an coi-cheangal so, eadlion ge
nach bi mise comasach air sin a dheanamh ! Seall
a nuas, O Athair neamhuidh le sùil tlirocair air do
dhuine cloinne lag a' dol èug : cuir do ghàirdeana
siorruidh m'arn thimchioll a chum mo chòmhnadh,
builich neart agus muinghinn air mo spiorad ata ri
dealacliadh ri m' chorp ; agus gabh ris an glacaibh
do ghràidh ! dean a bheatha do ionad comhnuidh
na muinntir a choidil ann an Iosa a dh' f heitheamh
maille riusan ris an latha ghlòirmhor sin, a choilionar
do ghealladh deireannach dhoibhsan a tba an coi-
cheangal riut, nan aiseirigh bhuadhar, trid an t-
slighe shaibhir sin, a theid a f hritliealadh dhoibh do
'n rioghachd shiorruidh, air an d' tbug thu dearbh-
chinnte dhoibh le d' choi-cheangal, agus an dòchas
ris na tha mi n is a gabhail greim air, a miannuchadh a
bhi beo agus bàs fhaghail, mar le m' laimh air an
dòehas sin ?
*S an uair a bhios mis air m' àireamh am measg
nam marbh, 's a bhios gnothaichean an t-saoghail-so
thairis leam, ma dh' èireas do 'n chuimhneachan
dhùrachdach so tuiteam 'an lamhaibh a h-aon do m'
chàirdibh, deonaich gum bi e na mheadhon air
drùghadh air an inntinn ! deonaich dhoibh a leugh-
adh 's a ghabhail cha 'n arm mar mo chainntse,
ach mar am briathra fein ; agus gum foghlum iad
eagal an Tighearna mo Dhe a bhi orra, agus gun
cuir iad leamsa an earbsa fo sgàil a sgiathaibh car
ùine agus gu siorruidh ! agus deonaich dhoibh leamsa
cuideachd, mòr mheas a bhi againn air a ghràs sin,
a tha 'g aomadh ar cridheachan gu inndrinn a stigh
do 'n choi-cheangal, 's a co'-aontachadh gu 'r gabhail
a stigh an uair a bhios sinn toileach, a' cur as leth,
leamsa, agus leis gach cinneach a shaoradh, an
Athair, a Mhic, agus an Spioraid Naoimh, a ghloir,
an urraim, agus a chliu, a tha co dligheach do gach
pearsa de 'n Trionaid, air son na h-earrainn a ghabh
iad os laimh san obair luachmhor so ! Amen.
H3
78
Air an sonsan a mheasas an riaghalt so tuille is
fada ri bhi air a sgriobhadh, air iarrtas caraid àraidh
chuir mi sios an riaghailt aithghearra so a leanas,
agus bu choir an aire dhurachdaeh a thoirt do gach
earrann deth, ma'n cuirear an gniomh e ; agus aon
f hocal nach 'eil a còrdadh ri d' staid atharrachadh,
chum 's gun co-aontaich an cridhe leis an iomlan.
A Dhe shiorruidh agus uile bheannuichte ! Tha
mi miannuchadh tighinn a d' làthair, le trom iriosl-
achd anma, fo mhothachadh air co neo-aithrigh sa
tha mo leithidse do chnuimh pheacach, air teachd
an làthair Uachdaran naomh neamh, Righ nan Righ
agus Tighearna nan Tighearnan, agus gu h-àraidh
air gnothach mar so, eadhon gu inntrinn 'an Co'-
cheangal riutsa. Ach 's tu fein a dheilbh an t-
innleachd. Thairig do cho-aontachadh neo-chrioch-
nach e trid do Mhic, agus dh' aom do ghràs mo
chridhe gu gabhail ris.
Tha mis' air an aobhar sin a' teachd, a 'g aideach-
adh gu bheil mi ro-chiontach, a' bualadh air m' uchd
agus ag ràdh, leis a chis-mhaor iriosal, a Dhe dean
trocair ormsa a ta m' pheacach ! Tha mi tighinn
air cuireadh 'an ainm do Mhic, a'g earbsa as fhir-
eantachd iomlan-san ; a'g asluchadh, air a sgàthsan
gu'm bi thu trocaireach do m' neo-fhireantachd, agus
nach cuimhnich thu mo pheacaidh ni 's mo. Gabh
air ais, guidheam ort, do chreutair ceannairceach,
aig am bheil a nis mothachadh air do chòir air, 's
nach 'eil co-deigheil air aon ni 's a tha e air bhi
leatsa.
Tha mi air an là an diugh, leis an dùrachd is mò,
ga in' thoirt fein suas duitsa. Tha mi cuir cùl ris
gach Tighearna aig an robh roimh so ceannas orm ;
agus tha mi ga m' choisrigeadh fein agus gach ni a
79
ta agam dhuit; ceudfaithe m' inntinn, buill mo
chuirp, mo mhaoin shaoghalta, m' ùine, agus mo
chumhachd os cionn dliaoin eile ; gu bhi air an
gnàthachadh gu h-iomlan chum do ghlòire ; agus gu
dian deothasach a' toirt ùmhlachd do d' àitheantaibh,
am fad 's a bhuanaicheas tu mo bheatha, le dian
thogradh agus rùn-suidhichte gu buanachadh leatsa
fad uile linnibh neo-chriochnach na siorruidheachd :
Ga m' chumail fein a ghnàth deas gu bhi ullamh le
eud agus gàirdeachas a chuir do thoil 'an gniomh,
co luath 's a nitear aithnichte dhomh i.
Tha mi ga 'm striochda fein, agus gach ni a ta
agam gu bhi air ar stiùradh leat, air an doigh a
mheasas do bhuan ghliocas a bhi freagarrach a chum
do ghlòir. Tha mi fàgail riaghladh gach cùis an
earbsa riutsa, agus ag ràdh gun choigleadh, ni h-e
mo thoilse, ach do thoilse gun robh deanta ! a
deanamh gàirdeachas le cridhe dìleas ri d' uach-
dranachd neo-chriochnach, mar ni bu chòir mòr
thlachd a thoirt do 'n iomlan de'n chruthachadh
riasonta.
Gnàthaich mi, Thighearna, guidheam ort, mar
inneal a chum do sheirbhis ! Aireamh mi am measg
do shluaigh shonruichte ! O deonaich dhomh bhi
air m' ionnlad 'am fuil do Mhic ghràdhaich ! A bhi
air mo sgeudachadh le f hireantachd ! Air mo
naomhachadh le spiorad ! Cruth-atharraich mi ni
's mò agus ni 's mò a chum iomhaigh ! Co-pairtich
rium, d'a thrid-san, gach dmghadh feumail o' d'
spiorad glanaidh, shuilbhearraich, agus shòlasaich !
Agus deonaich air dhomh mo bheatha a chaitheadh
fo na tograidh sin, agus ann an solas sòlasach do
ghnùis ghràsmhoir mar m' Athair agus mo Dhia !
Agus an uair a thig uair uamhannaich a bhàis,
deonaich gun euimhnich mi an coi-cheangal so, air a
shuidheachadh anns gach ni agus cinnteach, oir 's e
so mo shlainte uile, agus mo mhiann uile ge d' a
tha gach dòchas agus gach ni eil' a tha mi mealtuinn
buailteach do dhol am mughadh ! Agus O Dhe,
euimhnich thus' e cuideachd ! Amhairc a nuas le
h-iochd, O Thighearna, air do dhuine cloinne lag,
80
aig uair a bhàis ! Gabh rium a d' glacaibh siorruidh !
Cuir neart agus muinghinn am' spiorad a tha gu
dealacliadh ri m chorp ! agus gabh a stigh e do
àros iia rcminntir a choidil 'an Iosa, gu siochail,
aoibhneach a dh' fheitheamh coilionadh do gheal-
laidh do d' phobull uile, aiseirigh ghloirmhor, agus
sonas neo-chriochnach a' d' làthaireachd neamhuidh-
se ! Agus an deigh dhomhsa bhi cnàmh anns an
ùir, ma tbarlas e gum faigh caraid sam bith greim
air a chuimhneachan so air mi dheanamh coi'-chean-
gal soilleir riutsa, deonaich gun dean e a shamhuil
as a leth fèin ; agus deonaich gu 'n gabh thu a
steach e chum co-pairt do uile shochairibh do choi-
cheangail trid Iosa Criosd ard Eadar-mheadhon-
air ; gan robh maille riutsa, O Athair, agus a Spior-
aid Naoimh, cliu siorruidh air a chuir as 'ur leth leis
a mhòr choi-thional a shaorar leat, agus leis na
spioradaibh neamhuidh sin, chum a' bheii thu g' an
gairm gu co-pairt a ghabhail nan obair agus nan
sochairibh! Amen.
Riaghailt chum co -cheangal a dheanamh gu h-
uaigneach ri Dia, m an tig iad air an aghaidh gu
Bdrd an Tighearna, le Ughdar eile.
O Dhe Uile-chumhachdaich, agus a Chruthai'ear
nan uile nithe, chruthaich thu an duine air tus ion-
raic agus sonadh ; ach dh' f hàs e peacach agus ro-
thruagh trid an leagaidh. Tha mi 'g aideachadh
a thaobh nàduir gu bheil mi am' eas-caraid duit,
duine-cloinne fearg-thoilltinneach, agus am thràill
don pheacadh agus do Shàtan. O'n bhroinn bha
mi ciontach de d' lagh a bhriseadh, agus 's iongant-
ach an fhoighidinn a rinn thu rium, 'n uair nach
d' rinn thu o chionn fliada, cuspair dhiom air do
chorruich ann an ifrinn. Och ciod a ni mi fad
81
siorruidheachd ma bhuauaicheas mi 's an staid so ?
Chuala mi gu bheil tròcair aig Dia do pheacaich
chaillte trid Iosa a chaidli a cheusadh, a tha toirt
mòr mhisneach do m' anam brònacli. Och an urr-
ainn an tròcair so ruigheachd air mo shamhuilse
de dhuine truagh ? Ach 's cinnteach air a pheac-
aichead 's ga bheil mi, gur fearr an cotlirom a tha
agads air saorsuinn do ghràidh, agus eifeachd fola
do Mhic a nochdadh ; agus ma bhios agamsa co'-
roirm de na sochairean sin, seinnear laoidhean mol-
aidh gun sgur do Uan De as mo leth. Tha mi
uime sin a teachd chum mi fein a thilge sios aig
stol-coise tròcair neo-chriochnach, 's a chum tag-
radh air a shon a rèir do ghealluidh trid losa
Criosd, do Mhac gràdhach.
O Athair nan uile thròcair, agus Athair mo
Thighearn Iosa Criosd, tha mothachadh agam a
nis air mo pheacadh agus m' amaideachd, le cuir
a t d' aghaidh, agus a chionn mi dhol thairis gu
feachd Shàtain : tha mhiann orm pilleadh mar strò-
fhear aithreachail, a dh' ionnsuidh m' Athair
neamhuidh, a'g aidmheil mo pheacaidh, agus deon-
ach air mi fein a cheangal ris an Tighearn an coi-
cheangal siorruidh nach di-chuimhnichear am feasd.
O Athair, pheacaich mi 'n aghai f hlaitheas agus a'
d' làthairse, agus cha 'n fhiu mi tuille gu 'n goirte
do leanamh dhiom ; ach 's toilicht a mheasainn mi
fein, nan gabht' a stigh mi chum an dreuchd no 'n
ionaid is neo-inbhiche a' d' theaghlach. Tha mi 'g
iarruidh do shaor ghràdh agus do ghliocas neo-
chriochnach àrduchadh, le innleachcl na slainte chum
peacaich chaillte a thearnadh, trid Eadar-mheadh-
onair, agus le d' Mhac siorruidh ro-ghràdhach a
chuir gu bhi na Eadar-mheadhonair, agus na Urras
a shàsuchadh do cheartais air an son, agus a cheann-
ach gràs agus glòir dhoibh. A rèir d-aithne, tha
mi deonach urram a thoirt do d' Mhac, agus
gabhail gu taingeil toilichte ri innleachd so na
slainte chum peacaich a thearnadh. O gabh truas
de d' chreutair fein, obair do làmh ; theirig thair-
is air t- obair a ris, agus cruthaich mi as ur air son
82
Chriosd, a rèir t-iomhaigh fein, chum 's gum hi
mi iomchuidh air son do sheirbhis agus do ghlòir.
O Shlanuigh'ear bheannuichte, tha ioghnadh orm
le d' ghràdh gun choimeas, an gabhuil os laimh bhi
a' d' Urras agus a d' iobairt air son peacaich
chaillte, agus le t-fhuil luaclimhoir a thairgse,
chum mo leithid-se ionnlad. 'S e do bheatha
agam a Thighearn Iosa ! Tha mi ann an so a'
cuir cùl ris gach doigh eile chum mo thearnadh,
agus a' dol a t-ionnsuidh-se mar in' Eadar-mheadh-
onair agus mo Shlanuigh'ear, tha mi 'gabhail riut
a t-uile dhreuchdaibh ; agus ga m' thoirt fein suas
gu bhi air mo thearnadh, air mo theagasg, agus
air mo riaghladh leat. Tha mi gabhail riut mar
m' àrd Shagart mòr a thoirt dioladh air son m'
anama, agus a thagra mo chùis ris an Athair, trid
do bhàis chliu-thoilltinnich, agus t-eadar-ghuidhe
chumhachdaich. Tha mi a cuir glan-chùl ri m'
fhireantachd fein an cùis m' fhirinneachadh agus
gabhail gu taitneach rium le Dia, agus tha mi amh-
ain ge d' aidmheil-se mar an Tighearna m' ionracas ;
tha mi 'gabhuil riut mar m' Fhàidh, agus ga m'
thoirt fein suas do d' theagasgsa, chum 's gum bi
mi air mo threorucha leatsa trid an fhasaich so,
agus mo thoirt sàbhailte gu neamh fadheoidh ; agus
air son gliocais a leanailt do sheolaidh. Tha mi
'gabhail riut mar mo High, agus a mionnacha bhi
dileas duit, agus làn toili elite le d' lagh agus le d'
uachdranachd ; cuirear suas do righ-chathair ann am
anam, agus deanar do naimhdean ann nan stol-coise
dhuit. Tha mi 'gabhuil riut mar m' Fhear-posda,
agus tha mi a' co-aontacha le cùmhnant a phòsaidh
anns gach earrann deth. Tha mi gabhail riut mar
mo Cheann-feadhnaidh, agus tha mi gabhail mar
shaighidear fo d' bhrataich, gu cath a chuir ann a
d' neart 'an aghaidh t-uile naimhdibh. Tha mi
toilichte le uile chùmhnantaibh an t-soisgeil; agus
tha mi lan toilichte leis an doigh fhein-àicheunaich
a tha air a thairgs' ann. Tha mi deonach air bhi
83
gu siorruidh am fiachaibh do shaor ghràis, agus gun
cuirear cliu mo shaoruidh gu bràth as leth Iosa
Criosd m' urras.
O a Spioraid naoimh, tha mi gu taingeil a' gabh-
ail riutsa, mar fhear co-chur na cheannuich mo
Shlanuigh'ear ; agus a' deanamh do bheatha chum
do dhreuchdan a chuir an gniomh 'am anam, a dh'
oibreacha creidimh annam, a chreidsinn an t-soisgeil,
a tlioirt man cuairt atharrachadh an nuadh bhreitb,
agus a dh' athnuadhachadh m' uile clieudfaithean.
'S aim a d' chomain a tha mi air son gach gluasad
agus togradh a tha air am brosnuchadh annam : O
deonaich dhoibh buanachadh annam chum 's gun
toirear an deagh obair annam gu foirfeachd. Tha
mi ge d' roighneacha mar m' fhear-naomhachaidh,
agus m' f hear-stiùraidh trid mo chuairt. Tha mi a
striochda do d' thograidh agus do d' ghiulan, agus
a' miannuchadh an aire dhurachdach a thoirt do d'
ghluasaid agus do d' gheur-mhothachaidh, an co-
liona mo dhleasnuis, agus am fuireach o pheacach-
adh. O oibrich gràs annam a chum na criche sin,
agus neartuich mi do ghnà a dheanamh agus a
thaghadh an ni sin a bhios taitneach leat.
A rèir bòidean mo bhaistidh, tha mi ann an so a
cuir cùl ri uile naimhdibh na Trionaid bheannuichte,
an diabhol, an saoghal agus an fheòil ; agus tha mi
ann an so ga m' thoirt fein thairis dhuitse, Athair,
a Mine, agus a Spioraid Naoimh, aon Dia, gu bhi
leatsa, agus amhàin leatsa ; leatsa, agus cha'n ann
leis an droch-spiorad, leatsa agus cha 'n ann leis an
t-saoghal ; leatsa 's ni h-ann le m' ana-mhiannaibh ;
leatsa, 's ni h-ann learn fein.
Agus air dhomh f haicinn, gu bheil thu, os cionn
gach ni, ag iarruidh a chridhe, tha mi leis a so a'
tairgse agus a' toirt thairis dhuit mo chridhe. A
Thighearna, gabh e, agus dealbh e fa 'd chomhair
fein.
A Thighearna, cha'n'eil neart na comas again fein
a ghleidheadh no a choimhead aon ni a ghabh mi
os laimh ; ach a' gabhail an iomlan os laimh ann an
neart m' Urrais, an earbsa ris-san amhàin ; 'S anns
84
an Tighearn losa amìiàin a tha ionracas agus neart
agam ; O Thigh earn a, bi 'n urras air t' òglach chum
maith. Thoir dhomh do ghnà na dh' iarras tu,
agus an sin iarr ni 's àill Ieat.
Mar fhianuis air mo threibh-dhireas anns an
aidmheil, a choisrigeadh agus anns a cheangal f hol-
laiseach so, tha mi toileach mo làmh-sgriobhaidh a
chuir ris do'n Tighearna, a reir 's mar tha barantas
agam, Isaiah xliv. 5. A nis 's leat mi, a Thigh-
earna saor mi. Amen.
Urnuigh air son neach a tha ro-dheigheil air teachd
chum bòrd an Tighearna, ach aig a bheil càileiginn
de theagamh mu thimchioll a chòir air an òrduigh
naomh sin.
A Due bheannuichte, tha mi a' moladh t-orduigh-
ean glic agus gràsmlior, chum tairbhe t-eaglais 'an
naomhachd agus 'an gràdh. Tha mi a' toirt buidh-
eacliais duit gun d' àithn thu do t- òglaichibh, iad
fein a dhealbh nam buidhnibh ; agus tha mi a toirt
cliu do m' Shlanuighear, a dh' òrduich, mar gu 'in
b' ann, leis an deo mu dheire, cuirm naomh a Shuip-
earach, chum a bhi na chuimhneachan air a ghràdh
eis an deacliaidh e gu bàs, agus na cheangal air an
aonachd sin bu deonach Jeis gun coimheadadh a
shluagh. Tha dòchas agam, O Dhe, gu bheil
thusa fianuiseach air an dùrachd leis a bheil a rùn
orm mi fein a thoirt suas duit ; agus gu 'm faod mi
do ghairm mar fhianuis air m' anam, ma tha mi nis
san iomchomhairle mu thimchioll na ceart doigh air
an dean mi e, nach ann a chionn gun ceadaich mi
dhomh fein aon de t-àitheantaibh a bhriseadh, no
tàir a dheanamh air aon air bitli de d' shochairibh.
Tha mi fiosrach gu bheil thu mothachail, gur ann
amhain a tha 'n dàil so a' sruthadh o m' ain-eolais
85
air mo dhleasnas, agus o m' eagal air mi-flieum a
dheanarnh de nithibh naomh le mi theachd gu mi-
iornehuidh a chum do bhùird naomha. Gidheadh
gu cinnteach. O Thighearna, ma bhuilich thu orm
nieas air t-àithne, dèigh air co-ehomunn riut, agus
toil gu mi fein a thoirt suas chum dò sheirbhis,
faodai mi a mheas mar chomharr air mhath gu
bheil tha deonacha gabhail rium, agus nach 'eil mi
tur mi-iomchuidh air son an òrdugh air a bheil na
h-urrad mheas agus dhèigh agam. Tha mi uime
sin ag aslucha gu h-iriosal ort, O Dhe, gmn bu
deonach leat air an latha 'n diugh mo sheoladh a'm'
dhleasnas, agus mo theagasg mu 'n t-slighe air
an coir dhomh gluasad ! Rannsaich mi, O Dhe.
agus dearbh mi, rannsaich m' àirnean agus mo
chridhe ! Am bheil peacadh diomhair sam bith
gam bu mhath learn caidreamh a thoirt ? Am bn
mhiann learn buanachadh an easumhlachd a thoirt
do aon air bith do t-àithintibh ? Tha dochas agam
gum faod mi a chùis a leigeadh gu d' bhreth fein.
nach 'eil. Na ceaduich dhomh uime sin dochoir a
dheanamh air m' anam fein, le fuireach o d' bhòrd
naomh gun chionfath iomchuidh ! Ach deonaich,
O Thighearna, guidheam ort. gun co-aontaich t-
fhocal, do fhreasdal, agus do spiorad chum mo
sblighe a dheanamh rèidh ! Sgap air falbh am
fuigheall an-amharuis a th' annam, mar 'eil thu faic-
inn nach 'eil cionfath orra ! Lion mi le creidimh
is dearbh-chinntiche, le gràdh is deothasaiche ; agus
tagair do chiiis fein ri m" chridhe, air rahodh nach
ceaduich dhomh tuille dàil a chuir am' theachd
air m' aghaidh, ni is e mo dhleasnas agus mo choir,
ma tha mi gun teagamh a' m* òglach dhuitse !
Deonaich nach bi e uair air bith as m' aire ; ach
gun dean mi am barrachd dichill, chums ma tha
mi f hathast an teagamh sam bith m' an chùis, gun
cuir thu as an ag mi, le bhi ni 's faicillich chum
gach ni a sheachnadh a bhios neo-thaitneach dhuitse,
agus dol gu m' dhùlan a chuir mo dhleasnuis an
gniomh ! Gun robh bhi beachd-smuain teach air
fulang-ais Chriosd cho cleachdta do m' inntinn, agus
I
86
mothachadh air a ghràdh gun choimeas a' co-eig-
neachadli m' anama, 's gum faod m' fhein-f hiosrach-
adh fein a chuir as gach teagamh, gu bheil mi an
àireamh na muinntir gan deachaidh a chuirm
ghraidh so ullachadh !
Agns tha mi deonachadh sa cheart am so, air bhi
dhomh air mo dhlu-clieangal ri d' euglais 'an
spiorad agus 'an gradh, ge nach 'eil mi f hathast co
follaiseach no co ionmhuinn 's bu mhath leam, a'
guidhe gum bi do bheannuchadh air do shluagh
uile. Gum beathaiclie tu t-oighreachd, agus gun
àrduiche tu iad gu brath! Gun robh gach co-
chomunn criosd'uidh a' fàs 'an eolas, 'an naomh-
achd, agus 'an gràdh ! Gun robh do shagairt air
an sgeudachadh le slainte, chum tridsan gun deanar
do shluagh taghta aoibhneach ! agus gum meud-
aichear t-euglaisean anns gach ionad, leo-san a
theicheas d' an ionnsuidh, mar cheo, agus mar
cholumain a dh' ionnsuidh an ionaid-taimh ! Gun
robh do bhòrd, O Thighearna, air a liona le h-
aoidhibh ; agus abradh gach neach leis an toil do
shlainte, gun robh an Tighearn air àrduchadh, aig
a bheil tlachd 'an sonas a sheirbhisich ! Agus 'se
mo ghuidhe dùrachdadh, gum bi gach neach a tha
'g aidmheil gun d' fhuair iad an Tighearn Iosa
Criosd, cùramach gu gluasad ann ; agus gu 'in bi
sinn uile gar n-uimeacha fa chomhair lan-cho'thion-
al nan ceud-ghin, agus a' co-aontachadh san aoradh
sin is ro-luachmhoire, far an cuirear na samhluidh-
ean agus na faileis sin air cul; far nach bi feum
air na cuimhneachain sin tuille, ach far am bi Ffcar-
saoruidh beo, do ghnàth san làthair na ghairdeach-
as siorruidh aca-san, aig an robh tlachd sa bheatha
so an cumail cuimhn' air a bhàs ! Amen.
87
Urnuigh freagarrach do staid an anama, a tha
miannuchadh ruigheachd air caithe-beatha a Ckrios-
duidh.
A Dhe bheannuichte, cha 'n fhaod mi cuir an
aghaidh cumhachd a cho-riasonachaidli sin ; Ocii
nach mothaichinn do thuiile d' an toradh eifeachdach
na dli f hairicli mi riamh roimhe ! 'S tusa àrd
thobar bith, agus sonuis : agus mar is ann uait a ta
mo bhith, is amhuil is ann uait a ta mo shonus a'
sruthadh ; agus mar is dhiithe dhuit mi, 's ann is
fior-ghloine agus is ro-thaitnicli an smth. 'S ann
maiiie riutsa a ta tobar na beatlia ; a d' shoillse-se
deonaich dhomh solus fhaicinn ! 'S e cuspair àr-
aidh mo dhòchais dheireannaich gum bi mo chònih-
miidl) gu siorruidli maille riut. Deonaich dhomh
a nis càileiginn de roi-bhlas air an t-solas sin !
Builich orm, guidheam ort, gu 'm mothaich mi
beannuchadh an duine sin air am bheil eagal anTigh-
earna, as aig a bheil mòr-thlachd na àitheantaibh,
agus leis sin mo chridhe a dhealbh le d' ghràs chum
gum bi mi an eagal an Tighearna rè an la uile !
Deonaich gur ann orts' a bhitheas mo cheud
smuainte 'nuair a dhùisgeas mi, agus leis a cheud
bhaoisge de sholas a dheahuicheas air mo shùilean,
gun tog thu orm, O Thighearna, solas do ghnùise !
'Nuair a bhitheas mo cheudfaithean air am mosgladh
suas as an staid neo-iomlan anns an robh iad nan
codal, deonaich gum bi mo cheud dheanadas air a
choisrigeadh suas dhuitse, O Dhe, a tha toirt domh
soluis, a tha toirt domh, mar gu 'm b' ann, beatlia
agus riason ùr gach maduinn ? Neartuich mi chum
mo chridhe a thaosgadh a mach a d' lathair, le
urram iomchuidh, le saorsadh agus gràdh ; Agus
deonaich dhomh èisdeachd a thoirt do Dhia, mar
bu mhiann learn gun èisdeadh easan riumsa? Gu
"n robh t-fhocal air a leugliadh gu furachair agus le
tlachd; gu 'n robh m' anam air a cho-chumadh ris,
I 2
88
agus deonaich dhomh fholach am chridhe, clmm
nach peacaich mi a' t' aghaidh. Air mo bheothach-
adli leis na h-aobhair a ta air an cuir an cèill ann,
gun robli mi gach maduinn ga in' thoirt fein suas
duit, trid Iosa do Mliac gràdhach ; agus a' faghail
cuibhrionn ùr do ; n spiorad bheannuichte sin, ni is
e a dhrùghadh beatha m' anama !
Agus air dhomh a bhi mar so air mo dheasuch-
adh, dean thus', O Thighearna, mo threoruchadh
air laimh chum uile dhleasnuis f heumail an latha ;
agus deonaich gu 'in buanaich mi san dreuchd a
shùnraich thu dhomh do ghnà, a' gluasad maille
riut: gun bhi leisg an gnothuichibh, dùrachdach
'an spiorad, a' deanamh seirbhis do'n Tighearna:
gun robh meas agam air mòr-luach aimsir, do
ghnàth a' deanamh an fheum is' fearr dheth, 'an
coilionadh nan dleasnas a shùnraich thu dhomh;
cia neo-inbheach no draghail a bhitheas iad ! Gu
ma h-ann a chum do ghloirsa, O Thighearn, a bhios
saothair mo bheatha air an coilionadh ; agus gu ma
h-ann a chum do chliusa a bhitheas a sochairean air
an iarruidh ! co aca dh' itheas no dh' òlas mi, no ge
b' e ni a ni mi gun robh a chrioch sin do ghnàth
san amharc, agus deonaich gun ruigear oirre ; agus
deonaich gum bi gach beothachadh a gheibh mi,
agus gach fois o ghnothaichibh, ga in' dheasuchadh
chum seirbhis a thoirt duit leis a bharrachd tog-
raidh agus deothas !
Gun robh mi mothachail air do shochairean, agus
deonaich dhomh am mealtuinn le suilbhearrrchd
agus tlachd ! agus an uair a thig triobluidean orm,
ni ris an ion fiughair a bhi agam, gun robh moth-
achadh agam gur h-ann uaits a ta iad ; agus deon-
uich gun d' thoir sin orm a bhi striochdta dhoibh,
a làn chreidsinn gu bheil an gràdh a ta buileach-
adh ar n-aran lathail oirn, ag òrduchadh ar triob-
luidean duinn mar an ceudna; agus bu mhiann
learn striochda dhoibh, chum gun leanainn mo
Shlanui'ear gràdhach leis an inntinn cheudna a
nochd easan, 'nuair a bha e direadh ri sliabh cor-
rach Chalbhari air mo shonsa, ag ràdh mar thuirt
89
e, an e nach òl mi 'n cupan a thug ra' athair
dhomh? Agus 'n uair a thig buaireadh am char-
amh, saor a Thigliearna mi o'n olc ! Thoir moth-
achadh dhomh air mo laigsinn fein, chum gum bi
mo chridhe a deanamh gnà earbsa asads' a chum
mo neartuchadh ! An uair a bhitheas mi an cuid-
eachda dhaoin eile, deonuich dhomh bhi dèigheil
agus cùramach gum faigh agus gu 'm pàirtich mi
urrad mhaitheas agus a bhios am chomas; agus
deonaich gun coi'lion mi aobhar mo chruthachaidh,
le bhi toirt urram dhuitse, agus a craobh-sgaoil-
eadh eolais agus souais feadh an t-saoghail ! 'S an
uair a bhios mi am aonar, deonaich dhomh a thoirt
fainear gu bheil m' Athair neamhuidh maille rium ;
gun sealbhuich mi sonas do làthaireachd, agus gu
"m mothaich mi a chumhachd beothachaidh a dus-
gadh suas am anam togradh dùrachdach gu smuaint-
eachadh, agus a dheanamh, mar a' d' f hianuis-se !
Gun robh mo làithean air an caitheadh air a
mhodh so : agus biodh iad a ghnath air an crioch-
nachadh fo mhothachadh air do làthaireachd
ghràsmhoir ! Coinnich mi, O Thighearn, am
uaigneas feasgair ! deonaich dhomh an t-àm is tait-
niche chuir air leth air an son. Gun robh mi adh-
artach treibh-dhireach 'an leughadh agus an ùr-
nuigh ; 's an uair a ghabhas mi sealladh cull de m'
chaithe-beatha gu ma h-ann gun leth-phairt a ni mi
sin ! na tugadh fein-spèis orm sgàile cealgach a
chuir air ; ach deonaich gun toir mi breth orm fein
mar aon aig a bheil fiughair gun toir an Tighearna
breth air ; 's a tha fo iomguin gun gabhar gu tait-
neach ris leatsa, a tha rannsuchadh gach cridhe,
agus nach di-chuimhnich a bheag de m' oibribh !
Thigeadh m' ùrnuigh gach latha a d' fhianuis mar
thùis, agus biodh togaii suas mo làmh, mar an
iobairt mhaidne agus f heasgair ! Deonaich dhomh
mo cheudfaithean a thiomna suas chum codail gu
sìochail ciùin, le mothachadh iomchuidh gun do
bhuilich mi an là an eagal De, le lan-chinnte gun
do ghabh tint gu taitneach rium an Iosa Criosd
mo Thigliearna, ag earbsa a' d' thròcair da thridsan,
I 3
90
eo ac' a bhios mo laithean air an sineadh, no am
fuigheall air an gearradh as nam meadhon ! Ma
thig am bàs orm gu socrach eiuin, gum faigh e mi
mar so ga m' glinàthachadh ; agus ma gheibh mi
cuireadli grad gus an saoghal so f hàgail, gun robh
m' àm mu dheire&dh air a bhuileachadh air an
doigh so ; chum gum bi 'n t-sliglie eadar an saogh-
al so agus siorruidheachd air a deanamh taitneach !
Tha mi 'g asluchadh so air a sgath-san, neach am
feadh a bha e air thalamh, a b'e fein an samhladh
a b' fhearr air gach deagh-bheus agus gràs, 's a
tha nis beo, agus a rioghachadh leatsa, 's a tha lan-
chomasach air sàbhaladh gu h-iomlan: Da ionn-
suidh-san V kill learn dol, le aidmheil iriosail gur
seirbhiseach neo-tharbhach mi ; Dhàsan gun robh
gloir gu saoghal nan saoghal. Amen.
Urnuigh Mhaidne arson la Traisg 1 agus Irios-
lachaidh.
O Athair spiorad gach uile fheola, is iomchuidh
dhomhsa, air an là traisg agus iriosleachaidh so,
teachd chum cos-stòl righ-chathair do ghràis, le
cridhe fior aithreachail, oir tha m' aiugidheachd a'
faighinn buaidh orm, agus air fàs nan eireadh ro-
throm nach urrainn domh an giulan.
Is mòr, O Dhe, na sochairean a bhuilich thu
orm, — chuir thu dh' urram orm a bhi am aon de d'
mhòr theaghlach a tha 'g àiteachadh an t-saoghail
so. — Is òg a bhuilicheadh orm fòghlum cràbhach,
— chuireadh deagh shamhladh romham an aois m'
òige, — fhuair mi sanus air truaighe na muinntir
sin a chuireas peacadh 'an gniomh, — agus ghairm
do f'hreasdal fiughantach mi gu minic, gu mi fein
a thoirt suas chum do sheirbhis, a chionn gu bheil
91
thu maith, agus a' deanamh maitli dhoibhsan a
blieir gràdh dliuit.
Mo thruaighe, O Dlie, is mòr am mughadh a th'
eadai* mo cliaithe-beatha seach mar dh' fliaodainn
a blii ! Nam mothaichinri, mar bu cliòir dhomh,
gach maitlieas a bhuilich tliu orm, agus gun eisdinn
mar bliuineadli dhomh, ri bagradh do chorruich,
— na 'n gabhainn sanus o chor na h-aitim a b'
fhianuis mi air an lochdan, — no nan leanainn le
càileigiim de dhanarrachd, na min-shuidhichte a chuir
mi gu minic romham, — is iomad peacadh, a tha nis
nan trom orm, o 'm faodainn a bhi saor ; agus leis
am faodainn leis a bharrachd sith inntinn, do
dheadh-gheans asluchadh, air an làtha irioslachaidh
so. Dh' f'haodadh mo chuairt a bhi mar an solas
dealrach ; agus 'an ionad nan eagal oillteil a tha
nis a' cur uabhas orm, 'nuair a ghabhas mi beachd
air siorruidheachd, 's ann a dh' f haoduinn solas an
duine sin fhaireachduinn ga'm bheil tlachd agad,
agus an dearbh-chinnte bheannuichte a th' aige-san
nach agair thu e arson a pheacaidh.
Ach, O Dhe, 's diomhain domh bhi gabhail
beachd air mar dh' fliaodainn a bhi, am feadh a
tha mo staid bhochd san àm a' dùmhlachadh air m'
inntinn. Cha'n'eil earrann air bith de m' chaithe-
beatha, san àm a chaidh seachad, air an ion domh
amharc le fior-thoilinntinn, — agus is iomadaidh iad
a dliùraiginn bhi air an dubhadh a mach a' leabhar
do chuimhne. Oir is aithne dhuitse, O Dhe, na
h-uile nithe ; agus tha mo chaithe-beatha gu h-iom-
lan follaiseach do d' shùil uile-leirsinnich-san.
Cionnas uime sin, O Thighearna, a thig cnuimh
pheacach mar tha mise, ann ad fhianuis? Gu ma
beannuichte gun robh t-ainm, nach d' fhàg thu sinn
gun dòchas, — oir is aithne dhuit ar dealbh, is
cuimhne leat gur duslach sinn ; agus, a measg uilc
easontais do chreutairean, tha thu fhathast fad-
f hulangach, agus ullamh a dheònachadh maitheanais.
Gu ma beannuichte t-ainm, O Dhe, gu bheil sinn
mothachail, ann an àm ar peacaidh aideachadli, gu
bheil maitheanas ri f haotainn annta, — trid na linn
92
agus na dli' fhuiling ar Slanuighear beannuichte*
Buidheaehas siorruidli gun robh dhuit, O Dhe,
arson gun do leig tliu ris duinn gu bheil maithean-
as 'n ar tairgse, mar tha e air a cliuir an cèill ann
ad fhocal neo-mhearaclidach.
Seadh, O Dhe, sior-bheannuiclite gun robh t-
ainm, arson, chum ea*jail an duine a chiùineachadh,
gun do labhair thu ris le guth o neamh, agus gun
d' fhoillsich thu dha, nuair a philleas an droch
dhuine o aingidheachd, 's a ni e na tha laghail agus
ceart, gun saor e anam beo, — nach 'eil tlachd agad
ann am bàs peacaich, ach gum b' f hearr leat gum
pilleadh e o easontas agus a bhi beo, — agus gu
bheil gairdeachas air neamh arson aon pheacach a
ghabhas aithreachas, ni's mò na arson naoi-deug
agus ceithir-fichead ionracan aig nach 'eil feum air
aithreachas.
Ach, cliu air mhodh ro-shonraichte gun robh
dhuit, o Dhe, arson na sochair a tha toirt barr air
gach sochair eile chaidh riamh a bhuileachadh air a
chinne-dhaonna, eadhon, gun dthainig Iosa Criosd,
Mac do ghràidh, a dh' ionnsuidh an t-saoghail, a
shireadh agus a shaoradh pheacach ; gun do ghabh
e ar nàdur air fein, a mheud dheth 's a bha coit-
chionn agus neo-lochdach, — gun dthug e dioladh
arson ar peacaidh, trid f'hulangais air a chrann,
agus fadheoidh gun d' èirich e o na marbhaibh trid
cutuhachd a Dhiadhachd, chum sinne fhhinneach-
adh. Gu cinnteach, O Dhe, tha do thròcair os
cionn nan neamh, agus tha do thairisneachd a'
ruigheachd nan neul.
Ach, O Dhe, deonaich nach cuir mi barrachd 's
a chòir de mhuinghinn ann ad ghràs a' lughadh
peacaidh, oir tha thu do ghnàth a' d' Dhia air am
beag peacadh ; agus dh' aithris thu, gad iadhadh
làmh mu làimh, cha d' thèid an t-aingidh as gun
pheanas. Deonaich, O Athair neamhaidh, gun
aidich mi mo pheacaidh le cridhe iriosal, aith-
reachail, ùmhal ; na ceadaich dhomh a bheag de m'
easontais a chleth air mo choguis, — ach, air dhomh
a bhi fiosrach gu bheil iad aithnichte clhuitse, ge
93
b'e co dìomhair 's a chuireadh an gniomh iad, no
idir cia co fad o thachair sin, deonaich dhomh an
t-iomlan aideachadli, an làn-earbsa ri d' thròcair, ar-
son maitheanas annta, trid Chriosd, ar n-Eadar-
mlieadlionair.
Agus deonaich dliorali, O Dhe, an suidheachadh
iriosal, sèimh, ciallach, inntiun sin, is iomchuidh
bhi acasan a thuit ann am peacadb. Gun robh
mothachadh air mo chionta san am a chaidh
seacliad na impidh air mo dheanamh ni's faicilliche
san am a tba ri teachd ; agus fo throm-mhothach-
adb air a chunnart anabarrach a th' air a bhagradh
air a mlminntir a tba easumhal, gun oibricb mi
macb, trid gràis, mo sblainte sbiorruidb le eagal
agus ball-chrith.
Bu trie leat, O Tbigbearna, san àm a chaidb
seacbad, a nochda gun robh tlachd agad anns na
gniombaraibh iriosal aoraidh a rinn do sbeirbhisich,
— agus dh' aontaich tbu an irioslachd agus an luach-
saothaireacb, a cbuir sios ann ad fhocal, mar cbul-
aidh-mhisnich dboibhsan uile a tbigeadh nan diaigb.
Agus gu ma beannuichte t-ainm gu bbeil fbathast
do thròcair co'-ionann do gach neacb aithreachail.
O Athair tbròcairich, — a Dhe nan uile gbràs agus
shòlais, — tbig a nuas an diugb, tre oibreacha do
Spioraid Naoimb, do m' chridbe ; agus am feadb a
tha mi 'g aidmheil mo pheacaidb, deonaich dhomb
an cridbe nuadh, anns an ionmbuinn leat eomh-
nuidh a gbabbuil. Tba do dhòighean ris an
duine, O Dhe, làn de rùin-dhìombair, ach tha iad
mar an ceudna làn gliocais agus tròcair, — agus is
aithne dhuitse, a tba eolach air gach gluasad agus
run san inntinn, eadhon m' an tèìd iad 'an tàdha
ri cheile gu riagbailteach, — is aithne dhuit mar an
ceudna ciod an tomhas f'ulangais is freagaraich
chum an duine dhaighneachadh ann an cumhnanta
na sith. Neartuich mi gu feitbeamh gu foighid-
neach ri oibreacbadh do Spioraid Naoimb ; agus gun
oirpich mi do ghnà bhi ann an slighe mo dbleas-
nuis, chum, ann ad am ionchuidh, gun dtboir tbu
an ni a bhuineas domh chum foirfeachd.
94
O Athair neamhuidh, soirbhich, chum math in'
anama, le uile dhleasriuis chràbhach an là an diugh,
— thoir orm bhi iriosal, ach san àm cheudna aoibh-
neach, ann ad thigh ùrnuigh, — agus ri àm an aor-
aidh deonuich dhomh beachd is soilleire fhaotuinn
air innleachd na sìainte, agus làn mhuinghinn gur
deoin leat mo shaoradh.
Agus deonaich, O Dhe, gum bi deagh thairbhe
an latha irioslachaidh so soilleir ri fhaicinn ormsa
an dèigh laimhe. Gun robh mi as so suas air m-
athnuadhachadh ann an spiorad m' inntinn ; agus
gun robh mo chèilidh sa bheatha so air a riaghladh
air mhodh, gum bi gach ni a ni mi taitneach ann
ad shealladh, trid losa Criosd mo Thighearna, d'
an robh, maille riutsa, agus an Spiorad Naomh,
gach gloir agus urram, uachdranachd agus moladh,
saoghal gun chrioch. Amen.
Urnuigh arson maduinn latha Comunaich.
O ! Athair neamhuidh, mar thug thu air solas là
sàbaid Comunaich dealradh orm air an là 'n diugh,
gu^ma h-amhuil a dhealruicheas tu air mo chridhe,
a thoirt domh solas eolais air do ghloir, ann an gnuis
losa Criosd. Oh ! thoir a chum do bhùird mi,
chum còdhail a chumail riut air an latha 'n
diiigh, 'sa chumail co'-chomunn ris an Athair,
ris a Mhac, agus ris an Spiorad Naomh : deonaich
gu'n cluinn mi an cuire càirdeil, " Thigibh am
ionnsuidh, sibhse uile a tha ri saothair, agus fo
throm uallaich;" agus leig dhomh a mhotbachadh
iadsan a thig a d' ionnsuidh, nach cuir thu idir uait
iad. A Shlanuighir bheannuichte, builich orm an
t-aoibhneas sin annad-sa, *s a tha srutliadh uait, air
nach *eil an saoghal fiosrach. O ! thoir dhomh
9,5
ullachadh a chridhe a tha teachd uaitse; agus deòn-
aich gum bi e air a tliarruing o nithibh aimsireil, 's
gum bi e air a shocrachadli air nithibh spioradail.
O ! Thighearna, meudaich mo chreidimh : gun iarr
mi aig bòrd an Tighearna, gum bi na peacaidh sin
air an ceannsachadh : — seachrain mo chridhe, uabhar,
àrdan, agus gach peacadh eile ; agus gum bi mo
ghràsa lag air an neartachadh ; agus gun taosgadh
an Tighearn a mach a Spiorad orm, chum mo neart-
achadh an aghaidh buairidh, agus gu toil De a bhi
na riaghailt domh. O ! lion mo chridhe le gràdh
do Dhia m' Fhear-saoraidh, agus do m' cho'-luchd
comunachaidh. Coilion annam, O Dhe, uile dheadh-
gheau a mhaitheis, agus obair a chreidimh le cumh-
achd.
O ! Shlanuighear bheannuichte, is tu m' uile
shlainte, agus m' uile mhiann : agus tha mi gu
chridheil a' gabhail riut mar mo Shlanuighear, mar
tha thu air do thairgse san t-soisgeul. Tha mi gabhail
riut mar m' urras, a dhioladh gach ni a th' aig ceartas
'a m' aghaidh. Earbaidh mi a t' fhuil a mhàin
arson maitheanas, agus a' falluing t-f hireantachd,
chum mo nochda le taitneachd 'an lathair Dhe. O
mo Thighearna, m' aon Slanuighear, so dhuit mo
chridhe ; biodh e leatsa gun choigleadh. O ! cuir
do Spiorad Naomh ann, chum spèis agus ceannas a
pheacaidh a thoirt air falbh ; agus a chum gach
deagh-rùn gràis agus naomhachd a shuidheachadh,
àrach, agus a thoirt gu foirfeachd.
Tha mi tiomna suas duitse mo chorp agus m'
anam. O ! na leig le m' chridhe dol air seachran,
mar is minic a rinn e, 'nuair thig mi 'am flanuis De.
Neartuich mi gu teachd 'am fagus, agus gu inndrinn
air seirbhis fhollaiseach an là so, le cridhe trèibh-
dhireach, agus dearbh-chinnteachd creidimh. Ged
a chuir mi gu minic campar air do Spiorad. a Dhe,
deònaich gum pill thu rium ann an gràdh, agus gu 'n
gabh thu còmhnuidh annam chridhe. Is leatsa mi,
a Thighearn Iosa, saor mi le slainte shiorruidh.
Bu mhiann learn, aig do bhòrd naomh, do shaor
ghràs àrd uachdranach a mholadh, a chaidh a nochd-
96
adh aim an innleachd na saorsa. *Se bhi beachdach-
adh air, sonas do shluaigh air thalamh, agus culaidh-
iongantais t-ainglibh air nèamh. A Thighearna,
tha mi gu h-iriosal ag asluchadh gum faigh mi còir
air ; agus tha mi 'g amharc riutsa mar air do leon
arson rn' easontais, agus air do bhruthadh arson m'-
aingi/eachd, agus mar a' giulain mo pheacaidh, agus
ag iomcliar mo dhoilghiosan. O Dhe bheannuichte,
deonaich gum bi mi firinnicbte ami ad f hianuis, tre
fhireantaehd an Tighearn losa, 'an sin nochdar mi
le taitneachd ami ad làthair, agus bitliidh an lot a
rinn am peacadh air a leigheas. Gum mo thai ch mi
solas air còir a bhi again air an fhirinn mhoir, gur
e Dia a dh' f hireanaicheas ; gur e Criosd a f huair
bàs ; seadh, a dh' èirich a ris, 's a tha aig deas-laimh
Dhe, a* deanamh eadar-ghuidh as ar leith. " C
arson a tha thu air do leagadh sios, O m' anam,
agus c'arson a tha thu fo bhuaireas an taobh a stigh
dhiom ? earb thusa a Dia ; oir fathast molaidh raise
e slainte mo ghnùise, agus mo Dhia."
' S e'n Dia so mo Dhia-sa, gu suikainn agus gu
sìorruidh ; stiuraidh e mi, eadhon gu bàs. losa
ghràdhaich, tha mi gabhail riut mar m' fhear-
teagaisg, m' eadar-mheadhonair agus mo riaghlear,
m' fhear-stiùraidh agus mo chòmhnadh, tre'n
bheatha so ; agus ann an àm aire agus buairidh,
gun tuig mi gum bi do ghràs foghainteach air mo
shon. Agus ma niheasas mi, uair air bith, gum bi
gnàthachadh an Fhreasdail do m' thaobh-sa, dorcha
do-thuigsinn, O ! an sin, thoir gu m' chuimhne
gliocas neo-mhearachdach agus firinn neo-chaoch-
laideach na Ti sin a thug dearbh-chinnte dhuinn,
gun oibrich gach ni chum math na muinntir a bheir
gràdh do Dhia.
O Fhir-shaoruidh bheannuichte, 'nuair a thig an
t-àm sin, nach cuir nithe na beatha so tuille curam
orm, 's a dhealaicheas m' anam ri m' chorp, 's a
tha e ri dol do shiorruidheachd ; O ! mata, gun
robh do làthaireachd dlù dhomh, a leig fhaicinn
domh tre shùil a chreidimh, ionaid shoillseach an
latha shiorruidh, agus gu m' neartachadh gu ràdh,
97
" Is aithne dhonih cò ann a clireid mi, agus is
dearbh learn gu blieil esan comasach air an ni sin
a dh' earb mi ris a choimhead fa chomhair an la
sin.*' Gun robh do làthaireachd fagus domh chum
misneach a thoirt domh, agus gam chumail suas,
'an àm dhomh bhi dol thar Iordan a bhàis, agus
gum' thoirt chum nan ionada còmhnuidh a tha
feitheamh air do shluagh taghta.
Agus a nis, O Athair, a Mhic, agus a Spioraid
Naoimh, tha mi air do ghabhail mar mo Dhia agus
mo chuibhrionn am feasd. Tha mi 'g amharc ri
Dia an t-Athair, mar mo Dhia agus m' Athair
rèidh rium ann an Iosa Criosd. Ann an Dia, am
Mac, chi mi mo Shlanuighear, mo charaid agus mo
bhràthair, mo ghliocas, m' fhireantachd, mo
naomhachadh, agus mo shaorsadh : m' f hear-iùil
sa bheatha so ; mo neart agus m' aoibhneas, 'an
am laigsinn agus aire ; mo chas-sheasamh agus mo
bhuaidh ann am bàs; agus culaidh mo chiuil tre
linnibh na bith-bhuantachd. Ann an Dia, an
Spiorad Naomh, tha agam fear càramh rium na
sochairean a choisinn mo Shlanuighear ; an Ti sin
a chraobh-sgaoil cheana gathan dealrach gràidh
agus soluis air mo chridhe, a bha aon uair na
dhorchadas, agus na nàmhuid do Dhia ; agus a
thòisich air deagh obair nan gràs ann, tha dòchas
agam gum buanaich e oibreacha slainteil, gus am
bi mi iomchuidh air co'-chomunn ris na naoimh, an
uair a dh' iompaichear gràs gu gloir, agus dòchas
gu làn shealbhachadh.
O Dhe na slainte, co'-aontaich gabhail rium san
àm aig do bhòrd naomh, mar neach a dh' uchd-
mhacaich thu ann an Iosa Criosd. Eisd ri m' ur-
nuigh air a sgàth-san ; agus do'n Athair, do'n Mhac,
agus do'n Spiorad Naomh, gun robh gloir shiorr-
uidh. Amen.
K
98
Urnuigh arson feasgar là Comunaick.
A Dhe naomh agus uile-bheannuichte, ciod a dli'
iocas mi dhuit arson na sochair shonruichte gun
do shuidli mi sios aig bòrd an Tighearna, agus gun
do chuireadh ann am làmhaibh comharan air gràdli
an Fhir-shaoruidh. Tha mi toirt buidheachais duit,
arson an tomliais sitli agus aoibhneis, a fhuair mi
le blii creidsinn. Gad a bha mo chreidimh lag, bha
mi comasach air Criosd fhaicinn air a chrann a
sliaoradh a phobuill; seadh gu mis' a shaoradh.
Tha mòr aobhar agam gu bhi taingeil gun do
mhothaich mi dèigh gum biodh mo chridhe agus
mo cheudfaithean leis-san. Anns an òrdugh naomh
so ghabh mi greim air a chumhnanta sin, ni is
e m' uile shlainte, agus in' uile mhiann.
Cia so-ghràdhach do phàilliuna, a Thighearna
nan sluagli! Is beannuicht iadsan a tha do ghnà a
chòmhnuidh ann ad thigh ; oir bheir iad sior mhol-
adh dhuit. Pill, O ni anam, gu d shuaimhneas ; oir
bhuin an Tighearna riut gu fial. Oir shaor thu m
anam on bhàs, mo shùil o dheuraibh, agus mo chos o
shleumhnachadh. A Thighearna coimhid mi o dhi-
chuimhneachadh gur leatsa mi ; gu bheil mi fo gach
ceangal, gu gloir a thoirt 'am spiorad, agus am
chorp, a tha leatsa. A Dhe, tha mo chridhe so-
aomaidh gu dol air seachran; coimhead mi mar
chloich do shùl; na rachadh mo ribeadh anns an
lion a sgaoil an nàmhuid air mo shon ; gun robh
mi laidir ann ad neart, glic ann ad ghliocas, agus
fior-ghlan ann ad naomhachd. Tha aiteas orm, a
chionn mar chaidh an Slanuighear gu bàs arson a
shluaigh, gu bheil e nis beo air an son : agus nach
bi bàs, no beatha, no aingil, no uachdaranachda, no
cumhachda, no àirde, no doimhne, no nithe a ta
làthair, no nithe ri teachd, comasach air sinne a
sgaradh o a ghràdh.
O Dhe, tha mi toirt buidheachas duit arson nan
99
sochairean a blmilich thu air daoin eile : tha
dòchas agam, gun d' f huair mòran sìth agus aoibh-
neas ann an creidsinn ; agus gun robh deagli aobhar
aca ràdh, cha'n àite air bith eile so acli tigh Dhe,
agus 's e so geata nèamh. O ! deonaicli nach e
bhios ann, platha ealamh, ach gum bi aige samh-
ladh ris an t-solus shoilleir, a dhealraicheas ni *s
mò agus ni's mò, gus an latha iomlan. Lugh do
aon neach a thainig gu h-an-dàna neo-dheas air an
aghaidh ; gun robh aithreachas grad air oibreacli-
adh annta, agus gun tig iad gu blii air an ionnlad
anns an fhuil sin air an d-rinn iad tàir. Agus gun
robh iadsan nach do mììothaich an solas ris an robh
fiuthair aca, air an cumail o thuiteam ann an ea-
rl òchas. Thug thu misneach dhoibhsan a tha siubhal
ann an dorchadas, agus aig nach 'eil solas, earb-
sadh as an Tighearna, agus iad fein a thaice ri
Dia.
Agus, a nis, O Dhe, tha mi ga m' thilgeadh air
do chùram. O ! gleidh do chreutair dearmadach o
bhi air mo tharruing air falbh le mearachd nan
aingidh. O ! biodh do ghràs foghainteach air mo
shon, agus dean do neart iomlan ann am laigsinn.
Cuidich leam, O Dhe, gu amharc ni's bunailtich ri
cliu agus eisimpleir mo Shlanuighir, chum le blii
beachdachadh air gum bi mi air mo chruth-atharr-
achadh do 'n iomhaigh cheudna. Cuidich leam gu
mi fein àicheadh, mo chrann-ceusaidh a thogail,
agus an Ti sin a thug thu gu bhi na Cheann-feadh-
na agus na Cheannard do d' shluagh, a leantuinn.
Gun robh mi gach là a' fàs ann an gràs, agus ann
an eolas an Tighearn agus an t-Slanuighir, Iosa
Criosd. Agus, O ! gum fairich mi mi fein fo
fhiachaibh tre ghràdh gu m' beatha a chaitheadh
dhà-san a chaidh gu bàs air mo shon ; dhàsan a
ghairm mi a dorchadas chum a sholuis iongantaich
fein ; dhà-san 'na f hianuis a tha dòchas agam gun
sealbhaich mi sonas siorruidh.
Fhir-shaoruidli ghràsmhoir, dh' aidich mi gur
leatsa mi, le m* shaor thoil ; agus leis a cheangal
ath-nuadhaichte so, tha mi, ma 's comas e, a' tuig-
K 2
100
sinn am barrachd ceangail orm, chum gràdh agus
seirbhis a thoirt duit na thug mi riamh roimhe,
Dh' aidkh mi 'n t-iomlan fhàgail, agus thus' a
leantuinn : ach 's ann a chuir mi sin romham a
mhàin ami ad neart fein; mar cuidich thus', a
Thighearna, learn theid mi am mugha. O ! na h-
earbam asam fein, a cuimhneacha gur ann arson
fein-earbsa a tha Dia gu minic a' folach a ghnuis air
a shluagh.
A Shlanuighear ionmhuinn, ghabh mi riut mar
mo shaoradh iomlan. O ! gum b' ann agads a bhios
an t-àit is toisictf ann am aigneadh ; rioghaich ann
am chridhe, agus cuir as de 'n dorchadas a th' ann,
Cuir an cèill toilltinneas t-iobairt-reitich as mo leith;
agus làn cheannsaich mi dhuit fein, agus bac agus
thoir buaidh air mo naimhde uile. O ! gun robh
mo chridhe agus mo chaithe-beatha air an toirt suas
chum do thoil a dheanamh. O ! cum beo air
smuainte mo chridhe, na chunnaic, na bhlais, agus
na laimhsich mi, de fhocal na beatha: agus gun
robh do shluagh uile air an ath-bheothachadh leis
a mhanna neamhuidh so, a thug thu dhoibh anns
an f hàsach ; gun dthèid iad air an aghaidh o neart
gu neart, gus an nochdar gach aon aca am fianuis
De ann an Sion. O ! buanaich do chaoimhneas
gràdhach dhoibhsan aig a' bheil eolas ort, agus do
dheadh-ghean dhoibhsan a tha ionraic na'n cridhe.
Eisd ri m' iarrtuis, O Dhe, agus deònaich iad gu
saibhir, air sgàth Iosa Criosd mo Shlanuighear.
Amen.
Urnuigh an neach a tha air ùr-iompachadh, ag iarr-
uidh còmhnadh Dhe, 'an aghaidh buairidh.
O dhe bheannuichte ! Ann am meadhon ioma cun-
nart agus rioba a ta ga m' chuairteachadh o'n leth a
101
muigh agus a stigh, ceaduicli dhonih amharc suas
riut le iarrtas iriosal, gun saoradh tu mi uathasan a
tlia 'g èiridh a' m' aghaidh, chum gu 'm bi do shùil-
ean orm chum maith ! 'Nuair a bhios dearmad agus
neo-churam ullamh gu 'm ghlacadh, mosgail suas mi
o'n bhruadar f liaoin sin, le beaclid beothail togarrach
air an t-saoglial neo-fhaicinneaeh clmm a bheil mi
a* treoruchadh ! cum am ckuimhne co ro-f heumail
'sa tha e gu 'n dean mi am feum iomcliuidh do 'n
ùine ghearr a shùnraich tliu dhomli chum m' ullacli-
adh fa chomhair !
'Nuair bheir peacaich oirp mheallaidh orm, deon-
aich nach aontaicli mi leo ! Gun robh eo-chomunn
naomha ri Dia na impidh air fuatli a tlioirt domh air
eo-chomunn riusan a tha na'n coigricli ortsa, agus
leis am b' àill eadar-dìiealuchadh a chuir eadar thus'
agus m' an am ! Deonaich gun toir mi urram
dhoibhsan air am bi eagal an Tighearn, agus air
dhomh bhi siubhal maiile ri daoine glic agus naomha,
thoir orm gu 'm mothaich mi mi fein a sior-fhàs 'an
gliocas agus 'an naomhachd ; brosnuich mi, O Dhe,
leosan, chum triomsa gun ath-bheothaich thu daoin'
eile ! Dean mi a' m' inneal sonàdh air gradh diadh-
uidh a bheothachadh nan cridheachan ; agus deon-
aich dha dol o chridhe gu cridhe, 'sa bhi sior-fhàs
na dhol air aghaidh !
Dion mi, O Dhe, o spèis do thoil-inntinn fheol-
mhor ! Deonaich gu 'n toir mi gu curamach fain ear,
gur bàs an inntinn fheolmhor ! Gum bu deonach
leat m' anam a ghlanadh trid drùghadh do Spioraid
naomha, chum gun sior-sheachain mi toileachadh
neo-cheaduichte leis an tuille dichill na bhios muinn-
tir eile 'an tòir oirre ; agus gum bi na cheadaieh thu
do shòlais fheolmhor a tha feumail, air an gnathach-
adh gu measarradh stuama ! Deonaich dhomh àrd-
ghne agus urram mo naduir spioradail a chumail a'
m' chuimhne, agus gum bi sòlais an duine agus a
Chriosduidh air an iarruidh learn mar m' àrd-
shonas ! Gun robh m' anam ag èiridh suas le
beachd-shealladh naomh, gu ionadaibh neo-fhaicinn-
each na glòire ; agus deonaich dhomh bhi 'g oirp-
K3
102
eaehadk mi fein ullachadh, le còmlinadli gràs Dhe,
chum co-chomunn a chumail ris na h-ainglibh beann-
uichte sin a tlia 'n còmhnuidh a' d' lathair !
Deonaich dhomh, O Thighearna, an staid san do
shuidhich thu mi a thuigsinn, agus a dleasnuis a
chuir an gniomh gu firinneach; Acli saor mi o
thuille 'sa chòir de chùram mu nithe na beatha so,
a bheireadh orm dearmad a dheanamh air an aon ni
fheumail ! Gun robh mo dhèigh air nithibh saogh-
alta measarradh, le'n gnè neo-chinnteach agus neo-
shàsuichte a thoirt fainear ; 's am feadh a bhios
daoin eile a' càrnadh suas ionmhas air thalamh, gun
robh mise saibhir a thaobh Dhe ! Deonaich dhomh
gnà aire thoirt do na nithe a bhuineas do m' shonas
siorruidh ! Gum bi mo chuairt air thalamh air a
ruith le m' chridhe agus mo mhuinghinn socraicht'
air neamh, agus gu 'm mothaich mi an drùghadh
dhì-thàirneach a' fàs ni 's laidire, agus ni 's laidire,
mar a bhios mi a' dol ni 's dluithe air an ionad ro-
thaitneach sin ; gus an tig an t-àm sonadh, anns
an d' theid gach cuspair talmhuidh as mo shealladh,
agus gun tig glòir dhealrach an t-saoghail neamh-
uidh san f hradharc, a bheir mòr shòlas dornh !
Amen.
Beachd-shealladh dùrachdach air a Bhàs, a tha
iomchuidh a ghabhail 'n uair a thèid sinn a laidhe.
O m' anam, amhairc air t-aghaidh car tamuill le
dùrachd agus faicill, agus foghlum gliocas le d'
chrich dheireannaich a thoirt fainear. Tha nis aon
eile de laithcan do beatha air àireamh agus air a
chriochnachadh : Agus mar a chuir mi m' aodach
dhiom, 's a luidh mi sios air mo leabuidb, chum fois
na h-oidhche; 's amhuil athig an ùine ghearr crioch
mo chuairt 's an eiginn do m' chorp a bhi air a
103
thasguidh 'an leabuidli thosdaich na h-uaiglie. An
sin luidheadli e ; oir cha mhò a bhios do sgoinn ag-
amsa dbetb na de'n aodach a chuir mi san àm so
dbiom. Tha cùis gu mor is cudtbromaiche na sin
agam mu lainib. Smnainicb O m' anam, an uair a
thig am bàai, gu bbeil thu ri seilbb a gbabbail air
siorruidheacbd, an darna cuid air neamb no 'an if-
rinn. Bitbidb gacb innleachd agus cùram, gacb
dòchas agns eagal, gacb solas agus triobluid a
bhuineas do 'n bheatba so air teacbd gu n ceann,
agus fosglaidb saogbal nan spiorad duit. Agus 's
beag tha fios agad cia luath a dh' f baodas sin tach-
airt I Tbeagamh gun tacbair e mu 'n eirich grian
air adbar. Faodaidb e bith nacb soillsicb grian an là
màireacb mo sbùilean, acb ambain gun dealruich i
mu tbimcbioll cuirp neo-mhotbachail, a db' fhaodas
a bbi na sbineadb an ionad a cbuirp bbeotbail so :
Aii- a chuid is lugha, faodaidb bàs iomad neach a
bba 'n trèin an neart, 's a bba na bu chomasaicbe na
mise 'an cràbhadb, agus gu maith a dlieanamh,
rabhadb a tboirt domb gun earbs' a dheanamb a
beatba fhada, agus mo bbrosnucbadb gu bhi fo
iogbnadb gu bbeil mi co fada air mo cbaombnadh,
's nacb robb mi air mo tboirt roimbe so air falbh.
Agus a nis, O anam, freagair mar 'am fianuis
De ; Am bbeil tbu ullamb ? Am bbeil thu deas ?
Am bheil peacadb sain bith ge nacb do gbabh thu
aitbreacbas, agus nacb do thrèig thu, ga 'm lionadh
le cràdh san am mu dheire de m' bheatha, 's a
toirt orm bhi air bhall-chritb air bruaich siorruidb-
eacbd ? Biodh uarahann ort a bbi fo 'n cbionta,
agus air ball ath-nuadbaicb do ghuidbe dùrachdach
ri tròcair Dhe, agus ri fuil an Fhir-shaoruidh. chum
do shaoradb uaithe.
Ach ma tha do shìtb-rèite cheanadh air a nasgadh,
ma ghabb thu aitbreacbas cridbeil dùrachdach de d'
eusontais lionmbor, ma dh' earb thu tbu fein tre
cbreidimh gu neo-chealgacb ri glacaibh do Shlan-
uighear bheannuichte, agus nacb do chuir thu cùl
ris a cbumhnant a rinu thu ris, le pilleadh ri gnàth-
achadh peacach, an sin na biodh giorag ort le bhi
104
smuainteachadh bhi dealuchadh ris a bheatha so ;
cha'n'eil e 'n comas a bhàis dochair a dheanamh air
anam a tha air a thoirt suas do Dhia, agus air a
dhlu-cheangal ris an Fhear-shaoruidh. Faodaidh e
mo thoirt air falbh o tlioil-inntinn an t-saoghail so ;
faodaidh e bac' a clmir air m' innleachdan gu feum a
dheanamh air thalamh : Ach, O anam, tha sòlais gu
mòr is cràbhaiehe, agus seirbheis is io-luachmhoire
na iad sin a' feitheamh ort an taobh thall de 'n bhàs.
Gu ma beannuichte gu siorruidh gun robh ainm
Dhe, agus gràdh Chriosd air son nan seallaidh
mhisneacbail agus aoibhneach sin ! Luidhidh mi
nis sios an sàmhchair, agus coidlidh mi, saor o
eagal ciod a thacharas domh an nochd, co dhiubh
is bàs no beatha tha air òrduchadh dhomh. Athair,
tha mi tiomna mo spioraid suas do d' lamhaibhse ;
oir shaor thu mi, O Dhe na firinn ; agus air an
aobhar sin 's urrainn mi gu togarrach a leige gu d'
thoil fein, co dhiubh a mhosglas mi san t-saoghal so,
no san t-saoghal a ta ri teachd. Amen.
Urnuigh arson neach a tha dol air ais na chreidimh.
O Iehobhah bhith-bhuan agus neo-chaochlaideach !
tha t-iomlaineachd agus do ghloir cosmhuil ri d'
bhith, neo-chaochlaideach. Tha do Mhac, Iosa, an
dè, an diugh, agus gu siorruidh an ti ceudna. Tha
'n saoghal siorruidh chum a bheil mi a sior-thriall,
do ghnàth san aon tomhas feumalachd, agus a dian-
earulachadh am barrachd curaim a ghabhail deth, a
rèir mar tha e tarruing ni 's faigse oirn. Ach mo
thruaighe, tha mo bheachdsa, mo thograi'ean, agus
mo rùin-shuidhichte is fearr, a sior-chaochladh,
cosmhuil ris a chorp bhochd so, gu lathail a'g ath-
arrachadh na staid agus na chor. Cia as, O Thigh-
earn a thainig an caochladh truagh so, a tha mi nis
105
a' mothachadh am inntiim ad' thaobh-se ? C ar son
nach urrainn domh teachd ad' ionnsuidhse le muin-
ghinn agus le gràdh mic, mar b' àbhaist domh ? Cia
as a thainig m' anam a bhi claonadh uait ? Car
son a tha mi co fionnar neo-ehùramach 'an àm aor-
aidh a thoirt duit ? Agus c' ar son a tha bhi ga
chleachda co mi-thaitneach dhomh san àm so, ni a
b' àbhaist mòr shòlas a thoirt domh ? C àit, O
Dhe, a' bheil an sonas air an do labhair mi roimhe
so, 'n uair bha m' aoibhneas annad mar m' Athair
neamhuidh, co ro-chomharraichte, 's gun tugadh
coigrich an aire dha ; 's an uair a bha mo chridhe
air a lionadh le gràdh dhuit, agus le dealas chum do
sheirbhis, ionnas nach b' f hurasda dhomh togradh
laidir m' anama an tòir ort a chleth, 'n uair a bha
crionnachd agus dleasnas ga iarruidh ?
Mo thruaighe, a Thighearna, c' àit a thuit mi !
tha do shuil a sìor-dhearcadh orm f hathast ; ach, mo
thruaighe, cia neo-chosmhuil ris mar bu ghnàth
leatha m' f haicinn ! Caoin-shuarrach agus neo-
mothachail mar tha mi, bheir a bhi smuaineachadh
air rughadli am' ghruaidh. Tha thusa ga m' f haic-
inn an uaigneas, agus faodai e bith, gu bheil thu
ga m' fhaicinn gu minig ga m' thoileachadh fein le
faoineachd san ùin' a b' àbhaist domh a choisrigeadh
gu follaiseach chum do sheirbhis-se. Tha thu faic-
inn mi tighinn a d' fhianuis mar gam b' ann a dh'
aindeoin ; 'san uair a tha mi a d' làthair, cho chuibh-
richt' a m' spiorad, 's gur gann a tha fios agam ciod
a their mi riut, gad is tu an Dia ris a bheil mo
ghnothach, agus gur e co-chomunn iriosal agus
dleasnach a chumail suas riutsa priomh obair mo
bheatha. Agus an uair a bhios mi labhairt riut, cia
fionnar agus a reir riaghailt a bhitheas e ? Faodai
e bith gur e h-ann gniomh nan smuainte agus saoth-
air nam bilean : Ach c' ait' a nis a bheil na tograidh
dheothasach agus an dian-ghluasad an geall air Dia
bu chleachda learn fhaireachduinn ? C' ait a bheil
an suaimhneas taitneach a b' àbhaist a bhi agam an-
nad, le bhi dlùth do m' f hois dhiadhuidh, le bhi
sonadh san dlù-dhaimh sin, agus a' cuir romham,
106
nam bu chomasach e, nach tugta tuille uaithe mi ?
Ach mo thruaighe, 's fhad' a chuireadh uaithe nis
mi. An uair a bliios an t-aoradh goirid sin, ma
dh' fhaodar aoradh a ràdh ris, thairis, nach fhad a
tha mi rithist ga d' dhi-ehuimhneachadh, agus cho
neo-ehosmhuil ri bhi air mo bheothachadh le d'
ghràdh, agus co beag air mo thoirt suas chum do
sheirbhis, 's gu'm faodadh coigreach bhi iomadh
seal a' cainnt rium gun a thoirt fa'near gun robh
eolas riamh agam ort, gun a thuigsinn gu 'n cualadh
mi urrad agus iomradh air Dia ! — Tha thu, O Thigh-
earna, air do latha naomh ga m' ghairm a chum
do thighe fein ; ach mo thrualghe 's neo-shunntach
m' aoradh ann. Tha mo smuaintean agus mo thog-
rai'ean 'an tòir air cuspairean eile, am feadh a tha
mi tarruing dlu dhuitse le m' bheul, agus a' toirt
onoir dhuit le m' bhilibh. — Tha thu toirt cuireadh
dhomh chum do bhùird, ach tha mo chridhe co
reòdhta 's gur gann a leaghas e aig bun a chroinn-
cheusaidh; 's gann a mhothaicheas e èifeachd air
bith ann am fuil Chriosd. Och is duine truaighmi!
cha 'n f hiu mi bhi air mo ghairm leatsa ! tha mi
neo-aithrigh air ionad a measg do chloinne, no an
dreuchd is neo-inbhich a d' theaghlach ; ach 's ann
is mò a thoill mi bhi air mo thilge maeh, chum bhi
air mo thrèigsinn, seadh, gu bhi gu tur air mo
icir-sgrios !
An e so an t-seirbhis, O Thighearn, a gheall mi
roimhe so dhuit, 's a bha choilion dlighe agad air
f haotuinn ? An e sin a chomain a tha mi dioladh an
èirig do churaim fhreasdalaich m' am thimchioll,
iobradh do Mhic, co-pairteacha do spioraid, maith-
eanas am pheacaidh an-tromaichte gun àireamh,
agus air son dòchas no glòire ? O Thighearna, 's
nàr learn seasamh, no mo ghlùn a lùbadh a d' lath-
air. Ach guidheam ort, gabh truas diom, agus
dean còmhnadh rium : Oir 's aobhar thruais da rir-
eadh mi ! Tha m' anam a' leantuinn ris an ùir,
agus ga irisleachadh fein mar san duslacli a d' lath-
air : ach, O, beothaich mi a reir t' f hocail ! Na
«;eadaich dhomli bhi ri faoineachd ni 's faide, oir tha
107
mi air bruaich ionad corrach ! Tha mi smuaineach-
adh air mo shlighibh, Och builich gràs orm chum
mo cliosan a philleadh ri d' theisteasaibh ; chum
deifir a dheanamh, gun tuille màirneil chum t' àith*
eantan a choimhead ! Rannsaich mi, O Thigh earn,
agus dearbh mi ! Their ig a chum freumh-bhunadh
na h-èucail so, a ghabh greim air m' a nam, agus
ath-bheothaich uaithe mi ! Leig ris domh, O
Thighearn am peacadh, chum gu "m faic mi e le
grain ! agus nochd dhomh an Tighearn Iosa Criosd,
an seadh, gun amhairc mi air, agus gun dean mi
bròn, gum faod mi amharc air agus gràdh a
thoirt da I Deonaich dhomh dusgadh as a mharbh-
chodal so, arms a bheil mi a tuiteam; agus gun
deonaicheadh Criosd domh am barrachd tomhais de'n
bheatha spioradail, agus do thogradh, na fhuair
mi riamh roimhe ! agus gun robh mi air mo bheoth-
achadh agus air mo neartuchadh leis-san, air chor
's gum buithinn mi tuille s na chaill mi, agus gun
d' theid mi air m' aghaidh ni 's luaithe na chaidh
mi san am a b' f hearr a bha riamh agam ! Dòirt a
nua^, O Thighearna, gu saibhir pailt orm drughadh
àigh do dheagh spioraid ! Gun gabh e còmhnuidh
an n am, mar aim an teampull a choisrig e dha fein;
*s am feadh a bhitheas an t-seirbhis uile air a stiur-
adh agus air a riaghladh leis, gun robh iobairtean
naomh agus taitneach air an gnàth-thairgse ! gun
robh 'n tùis bitheant agus cùbhraidh ! gun robh 'n
teine caisrigte a' sior losgadli agus a lasadh ; agus
nior robh a h-aon da shoitheachean am feasd air am
mi-naomhachadh, le bhi air an gnàthachadh gu
feum truaillidh no toirmisgte ! Amen,
Urnuigh chum neach a chummlo Chid-sleumhnachadh.
O Thighearna, 's tu mo thearmunn agus mo neart.
'S ann annads a mhàin a tha mo chòmhnadh. 'S
108
arm an comaine do shaor ghràis shaibhir, ann an
losa Criosd mo Thighearna, is èiginn domh a bhi
arson mo shaoruidh. Nan sguireadh an gràs sin o
shruthadh a' m' ionnsuidh, na obair bheothachaidh
agus naomhachaidh, cha b ? f hada gus an claonadh
mo chridbe uait. An diaigh gach ni a nochd thu
dhomh, 's a rinn tbu as mo leith, mar cum thus', O
Dhe, suas mi, aomaidh an nàdur truaillidh so mi gu
cùl a chur riut, agus do dhi-chuimhneachadh, agus
long-bhriseadh a dheanamh de chreidimh agus de
dheagh choguis.
Is tus, O Dhe, m' ionad folaich, agus mo sgiath.
Cnm suas mi, a rèir t-Fhocail, chum gum mair mi
beo : agus na biodh nàir orm as mo dhòchas. Cum
suas mi, agus bithidh mi tearuinte : agus bithidh
tlachd agam ann ad reachdaibh a ghnàth. Amhairc
orm, agus bi tròcaireach dhomh, mar is gnàth leat
a dheanamh dhoibhsan aig a' bheil gràdh do t-ainm.
Orduich mo cheumanna ann ad Fhocal: agus na
ceadaich do easontas air bith ceannas fhaotainn
orm.
Bi thusa, O Dhe, an urras orm chum maith.
Deonaich dhomh amharc suas riut mar mo thearmunn
agus mo neart, ann am meadhon deich mile rioba
agus cunnart, o'n leith a muigh agus a steach.
Deonaich dhomh, O Dhe, an cumhachd diadhaidh
sin, a neartaicheas mi gu naomhachd a dheanamh
foirfe ann an eagal an Tighearna. Ged a tha tlachd
agam ann an lagh Dhe o'n leth a stigh, tha mi fair-
eachduinn lagha eile a'm bhallaibh, a' cogadh an
aghaidh lagha m' inntinn, agus ga m' thoirt am
bruid do lagh a pheacaidh. Tha mi 'g aideacha so
agus duilich air a shon, ann ad f hianuis, O Thigh-
earna, mo Dhia, a tha a mhàin comasach air mo
shaoradh. Och! cuidich mi, a Dhe mo shlainte,
'an aghaidh cumhachd a pheacaidh, agus dubh a
mach mo chionta, air sgàth t-ainm agus do thròc-
air. Och ! na biodh aig a pheacadh ni's mò uachd-
ranachd orm, a dh' aomadh mi gu gèilleadh da
ana-mhiannaibh. Claoidh agus cuir as deth gach
togradh mi-naomh, a tha ga àrdachadh fein an
109
aghaidh ùghdarras rao Dhe, 's a bheir buaidli do'n
droch-spiorad orm.
Coimhead mi, O ! Dlie, o na sòlais pheacach sin
a cbumadh nam an subhachas a th' aig do dheas
laimk gu siorruidb. Deonuich gu'n cum mi do
gbnà a'm' chuimbne gur bàs an inntinn fheolmhor.
Gun neartaicheadb do ghràs mi gu cùl a cbuir ri
m' leannan peacaidh, chum gum faigh mi buaidh
air. O ! gun robb na peacaidh a tha gu furasd ag
iadhadli umam, gus a bheil mi gu dian air mo
bhuaireadh, gu h-eifeachdach air an ciosnachadh.
Bi thus a mhàin a' riaghladh mo chridhe agus mo
chaithe-beatha, le d' Fhocal agus le d' Spiorad.
Crioslaich mi le neart, O Dhe, chum a chòmhraig
spioradail a th' agam mu laimh, chum gu'n cuir mi
deagh chath a chreidimh, a dh' f'haighinn greim
air a bheatha mhaireannaich. Fo Cheannard mo
shlainte, neach a thug thu na Cheann-feadhna agus
na Uachdaran do na slòigh, thèid mi air m' agh-
aidb, an dòchas, da thridsan, gun dthoir mi faidh-
eoidh tuille agus buaidh.
Am feadh a tha mi 'guidhe bhi air mo neartach-
adh gu dleasnuis mo ghairm a cbuir an gniomh gu
h-iomchuidh, saor thusa mi o'n ghràdh sin do'n t-
saoghal a bha na chionfath air co liugbadh anam
priseil a chall. Saor mi, O Dhe, o iomaguin agus
o churam anabarrach an t-saogbail, a ghlacadh na
h-urrad de in' ùine agus de m' smuainte, 's gun
deanainn dearmad air an aon ni fheumail. Gun
robh mo dhèigh air nithibh saoghalta ann am
measarachd, le 'n gnè neo-chinnteach agus dhiom-
buan a thoirt fainear ; 's am feadh a tha muinntir
eile a' càrnadh suas ionmhais air thalamh, gun
robh mise saibhir do thaobh Dhe. Na ceadaich
dhomh, O Dhe, ro-ghràsmhoir, a bhi neo-tbarbh-
ach, le cùram an t-saoghail so, agus le mealltoii-
eachd saibhris, a tha mùchadh an Fhocail. Na
leig learn de churam a bhi orm mu nithibh saogh-
alta, na chuireas eadar thus' agus cùis m' anama
neo-bhàsmhoir ; agus nior robh mi am feasd air mo
rioba co mòr lc nithibh na beatha so, 's gun dean
L
110
mi dearmad air mo leas siorruidh. Gun siubhail
mi trid na beatha so le m' chridhe agus le m' dhòch-
ais socraichte air neamh ; agus gum mothaich mi
an cumhachd dlù-thàirneach a' fas ni's iaidire mar a
dlilùthaicheas mi ni's tinne air rioghaclid shiorruidh
Dhe, mo Shlanuighear.
O Dhe, dh' asluichinn gu h-iriosal gu'n coilion-
adh tu annamsa, do gheallaine gu m' choimhead o
chùl-sleumhnachadh. Gheall tha gu'n coimhead-
adh tu do shluagh, tre d' chumhachd neartmhor,
trid creidimh chum slainte. Gheall thu, gad a
thuit iad, gu'n cum thu suas iad le d' laimh, agus
gu'n cuir thu t-eagal na'n cridhe, ionnas nach deal-
aich iad a chaoidh riut. Thug thu dearbh-chinnte
dhoibh gu'n caomhnadh tu iad chum do rioghachd
neamhaidh, agus gum faigh iad a bheatha mhair-
eannach. Neartuich mi gu chreidsinn gur firinn-
each Esan a gheall, neach mar an ceudna a cho'-
gheallas e.
An uair a bhios eagal orm, euiream mo dhòchas
annad, O mo Dhia, a rinn cheana na h-urrad de
nithe mòr air mo shon. Deonaich gun taisg mi
suas caomh chainnt do gheallaidh, mar an t-ionmhas
is luachmhoire, agus mo làn earbs' a chuir annta
gus a chrioch. " Co th' agam anns na nèamhaibh
ach thusa? agus an coimeas riut cha'n'eil neach air
thalamh air a' bheil mo dhèigh. Tha m' fheoil
agus mo chridhe air fàillneachadh : is e Dia neart
mo chridhe, agus mo chuibhrionn gu siorruidh."
Gun robh na sochairean sin uile air am buileachadh
ormsa, trid losa Criosd, m' aon Slanuighear agus
mo Thighearna ! Amen,
in
Urnuigh air son neach a tku.it 'am peacadh antrom,
a?i diaigk dha ridn- shuidhichte chràbhach a chuir
roimhe.
O Thighearna Dliia, ro-Naomha, Naomha,
Naomha ! an uair o bheir mi gu dùrach-
dach fa'near t fhior-ghloine gun smal, agus air
meadhona neo-chlaon do fhritliealaidli neo-leth-
phairtich, an co-chuideachda ri d' neart Uile-clmmh-
achdach, a tha comasacli air uile sinuainte do
cliridhe a cliuir gu grad an gniomii, faodaidli mi
gu ceart-bhreitheach a bhi air an latha 'n diugh air
mo nochdadh a t' f hianuis le nàir agus uamhann* le
rughadh gruaidli agus buaireadh spioraid. Bu
inhiann learn, O mo Dliia, air an latha eagallach
so, am hare air m' ais air ceud thobar ar ciontaidh
agus ar truaighe, eadhon air eionta ar ceud- sinn sir,
agus a ràdh le' Daibliidli a chiontaich a t' aghaidh,
feuch an euceart dhealbhadli mi, agus ann am peac-
adh ghabh mo mhàthair mi 'na broinn. Agus b'e
mo run a bhi dubhach arson na ciontai sin do m'
thaobh fein. Agus mo thiuaighe cia lionmhor ciont'
a tha sruthadh uaith sin ! Faodaidli cuimhneach-
adh air peaeaidh mo staid neo-iompaichte, agus air
fàilnean agus laigsinn mo bheatha an diaigh sin gu
cothromach mo chuir gu nàire ! cia mòr is mò na
sin na tha nis sgaoilte ri in' choguis fein agus ri d'
shùil tha uile-leirsinneach ? Oir 's aithne dhuits', O
Thighearna m' amaideachd, agus cha'n'eil mo loch-
da f'olaichte ort. Dh' àireamli thu mo sheachrain
o d' reachd. 'S leir dhuit agus tha thu cuir sios
gach easumhlachd agus ceannairc a tha mi 'cuir an
gniomh a' d' aghaidh. Tha thu gam faicinn air
gach doigh antrom is urrainn domh a thoirt fain ear ;
agus air iomad doigh nach do thùr mi riamh. —
Cionnas ma ta a thig mi a' d' fhianuis, na thogas
mi in' aghaidh riut. Tha mi lan masluidh, agus
L 2
112
tlia mi-ghean diomhair orm gur h-eiginn domh teaclid
a t' ionnsuidh. Ach, O Dhe, co ionnsuidh bu chòir
dhomh dol, ach do t' ionnsuidhse ! A' t' ionnsuidh-
se ris a blieil mo blieatlia no mo bhàs 'an earbsa ; a'
t' ionnsuidhse a tha a mhàin comasach air uallach
mo chiontai a thoirt diom, a tha san àm ga m'
chromadh a chum an duslaich ; a tha a mhàin com-
asach air an t-sith agus an f hois sin a chaill mi ais-
eag dhomh s 's a thoill mi a chaillinn am feasd ?
Feuch mi, O Thighearna Dhe, a' tuiteam sios
aig do chosaibh ! Feuch tha mi 'g aideachadh bhi
ciontach a' d' làthair, agus tha mi a' striochda do
"n ch cartas sin o nach urrainn mi dol as ! Cha'n'eil
aon fhocal agam r'a ràdh 'am leithsgeul fein. An
àite cainnt a ghabhail mo leithsgeil, cha 'n urrainn-
ear cainnt laidir ni's leoir a ghnàthachadh a chuir
an cèill duaichnieachd agus meud mo pheacaidh.
'S ann agads' a mhàin, O Dhe, a tha dearbh-fhios
air a ro-antromaichead. 'S e do ghliocas neo-
chriochnach-san a tha comasach air a làn thomhas.
Tha mis', air iomadh doigh, eacomasach air a
dheanamh. Cha 'n urrainn domh mòr-luach fola do
Mhic gbràdhaich, air an d' rinn mi tàir, a mheas ;
no mòr-urram do Spioraid bheannuichte a bha mi
'euir 'an aghaidh oibreachaidh le m' uile neart, 's a
bha mi mar g' am b' ann, a sior chuir as a bhun an
gràs slain teil sin, bu chòradh dhomh a bhi dion le
m* bheatha, agus ga uisgeachadh le m' f huil. Qch
mo thruaighe, bu bhochd ea-ceillidh mo chaithe-
beatha ! gun deanainn air an doigh so, mar g'am b'
ann, creuclidan m' anama a reubadh, a bheireadh o
chionn fhada mo bhàs, m'ar càireadh do lamh fein
cùngaidh leighis rium, agus m' ar dòirteadh do
Mhac f huil luachmhor chum uallachadh ! gu 'm
bristinn an coimhcheangal a rinn mi riut le h-iobairt,
le cuimhneachain air a shamhuil sin do iobairt,
eadhon Iosa Criosd mo Thighearna, leis a bheil mi
ciontach da chorp agus da fhuil ! gun d' thugainn
na h-urrad do mhi-chliu air diadh'achd, le giulan co
neo-chiatach, agus theagamh cionfàth a thoirt da
113
fhior naimhdibli air tailceis a dheanamli air le m'
ghiulan-se, agus gu fuath a tlioirt da chum an leir-
sgrios fein !
Tha ioghnadh orm, O Dhe, gu bheil mi air mo
chaomhnadh a dh' aideachadh so uile. 'S ioghnadh
learn nach do nochd thu thu fein fada roimhe so
mar fhianuis luath am' aghaidh; nach do thilg thu
tairneanach do chorruich loisgich orm, agus mo
thilgeadh do ifrinn ; agus mo dheanamh 'am
uabhas do gach neach a bhiodh m' am thimchioll,
co math agus domh fein, trid dioghaltais agus leir-
sgrios a bhiodh comharraichte san ionad chlaoidh-
tich sin, far a bheil gach aon neach truagh agus
ea-dochasach.
O Dhe, tha t-fhoighidinn ro-iongantach ! ach is
ro-iongantaiche do ghràs, a tha 'n deigli so uile a'
toirt cuireadh dhomh a t-ionnsuidh ! Am feadh a
tha mi 'n so a' tabhairt breitheanas 'am aghaidh
fein, gur aithrigh air bàs mi, eadhon air bàs siorr-
uidh, tha thus' a' cuir 'am ionnsuidh briathran na
beatha shiorruidb, agus ga m' ghairm mar leanabh
a chùl-sleumhnuich, chum pilleadh riut. Feuch
uime sin, O Thigh earn a, tha mis' a' teachd a d'
ionnsuidh air cuireadh t' f hocail, agus air iartas do
ghràis ; agus ga lionmhor mo pheacaidh, tha mi gu
h-umhail a' guidheadh ort saor mhaitheanas a thoirt
domh annta; do bhri gu bheil fios agam, ged a
ràinig mo pheacanna neamh agus gad a thogadh
suas iad chum nan speur gu bheil do thròcair s', O
Thighearn, os cionn nan neamh. Deònaich dhomhs'
an tròcair sin, O Athair neamhuidh ; agus foillsich
air an doigh chomharrai elite so, saibhreas do ghràis,
agus èifeachd fola do Mliic ! oir 's cinnteach, ma dh'
fhaodar peacaidh co antrom arm an dath ri m'
pheacaidh-se, a dheanamh geal mar shneachda,
agus mar olainn, agus ma bheirear ceannairceach
mar tha mis' a steach do ghlòir shiorruidb, 's eiginn,
co fad' sa chluinnear iom radii air, gum bi an clomh-
an air a lionadh le iongantas, agus flaitheas le mol-
adh ; agus faodaidh am peacach is ciontaiche maith-
eanas iarruidh, ma 's e 's gu'm faigh mis' e, a tha
L3
114
am chiontach co mòr. Agus Ocli, 'n uair a luidh-
eas mi sios a' cumhadh agus fo lèon aig do chosaibh,
co fad 's a clii thu iomchuidli, gum hu deonach leat
m' anam a leiglieas a pheacaich a d' aghaidh ; agus
maise an àite' luaithre, ola aoibhneis an àite bròin,
agus èididli mholaidh an àite spioraid airsneil a
tlioirt domli! Och gum bu deonach leat gàir-
deachas do shlainte aiseag dhomh, agus gu'n cluinn
mi gutli subhachais, chum gun dean na cnàmhan a
bhris thu gàirdeachas ! 's an sin, 'n uair a bhios
mothachadh agam gun d' fhuair mi maitheanas,
cuiridh mi an cèill do ghràs do dhaoin eile ; teag-
aisgidh mi do luclid-easontais do shlighibh, agus
iompaichear peacaich a t-ionnsuidh: Rithidh mis-
neach air a thoirt dhoibhsan chum t' iarruidh a
chùl-sleumhnuich uait, leis mar thachair dhomhsa,
ni a chuireas mi gu follaiseach ait an cèill chum do
ghlòirsa, ga d' a robh e gu rughadh gruaidh agus
nàire dhomh fhein. Agus gu ma h-e gàirdeachas
so an Tighearna mo neart S chum agus leis gun dean
mi seirbhis duit a so suas le togradh agus eud fada
thairis air na b' aithne dhomh roimhe so !
B' àill learn so iarruidh le striochda iriosal chum
do thoil; oir cha ghabh mi do dhànadas orm fein
na ni mòran ga iarruidh. Ma chi thus' iomchuidh
mo dheanamh mar eisimpleir do dhaoin e eile, le a
thoirt orm triall 'an dorchadas rè uile làithe mo
bheatha, agus fa-dheoidh dol eug fo d hub liar, do
thoilse gun robh deanta! Ach O Dhe, deonaich,
air sgàth do Mhic, gum bi thu tròcaireach do m'
anam peacach air a cheann fa dheire ; agus tabhair
dhomh ionad eiginn, arm an rioghachd na glòire,
gad' is ann aig cosan a chuid eile do d' sheirbhisich
a bhitheas e ! Och deonaich gun tabhair thu fadh-
eòidh mi, gad' is ann trid a ghlinne is duaiclinidh
agus is doirche a dh' imich neach riamh, clium an
t-saoghail bheannuichte sin, far nach dealuich mi ri
Dia ni's mò, far nach leon mi mo choguis fein, agus
nach tabhair mi easurram do t' ainm naomh a
chaoidh ! an sin cuirear mo theangadh fa sgaoil ge
b' e sam bith fhad 's o bha i fo chuibhreach fo
115
mhothachadh air cionta ; agus ìocar cliu neo-chrioeh-
nacli do 'n fliuil bhuadhar sin, a shaor mo leithidse
de thràill ghràineil do 'n pheacadh, 's a 's eiginn
domh aideachadk a tlia mi, 's a thug mi o dhaorsa
agus o thruailli*eachd, a dli' f'haighinn co' pairt de
urram agus de naomhachd na muinntir sin a tha
nan righre agus nan sagarta do Dhia. Amen,
Urnuigh dhurachdach air son aon air a bheil Dia a
folach a ghnùis.
A Dhe blieannuiclite ! 's ami agads' a tha tobar na
beatlia agus an t-slionais. Tlia mi 'toirt cliu do t'
ainm air son gun do bhlais mi riamh de d' shruth-
aibli ; gun do mhothaich mi riamh an solas sònruicht
a tha 'g èiridh o sholus do ghnùis, agus o sgaoil-
eadh a maeh do ghràidh air an anam. Ach mo
thruaighe ; cha'n'eil mise nis a' mealtuinn an àm
shòlasaich sin ; agus tha bhi cuimhneachadh air a
toirt orm m' anam a dhòrtadh a mach 'an taobh a
stigh dhiom. B' àill learn tighinn mar a b' àbhaist
domh, agus gairm ort leis an ainm chàirdeil sin, m'
Athair, agus mo Dhia : Ach mo thruaighe, cha 'n
aithne dhomh cionnas a ni mi e. Tha ciont' agus
eagal a'g èiridh suas, agus a' cuir stad air a chainnt
shòlasaich sin. Tlia mi, O Dhe, 'g a d' iarruidh,
ach 's diomhain domh sin a dheanamh. Bu mhiaun
learn ùrnuigh a dheanamh, ach tha mo bhile air an
druideadh. B' àill learn t' fhocal a leughadh, ach
tha a gheallaine air am folach orm. Tha mi gu
bitheant' a' taodhall nan òrduighean sin, a chleachd
a bhi ro-sholasach agus taitneach do m' anam ; ach
mo thruaighe, cha'n'eil aunt' ach sgàile do na b"
àbhaist domh fhaireachduinn. Tha am bladh air
chall : Tha n spiorad beothachaidh air m' f hàgail,
agus cha'n'eil aunt' ach samhladh air mar bha iad.
116
Àch, O Thighearn, an do thilg thu uait gu brati^
agus nacli nochd thu do dheagh-ghean ni 's mò ?
An do chuir tlm romhad gu'm biodh e a' so suas na
glieamliradli aig m' an am, 'na shamhladh dòineach
air dorchadas siorruidli ! gun ag b' aithrigh air sin
mi. Tha mi 'g aideachadh, O Thighearna, gur
aithrigh mi air bhi air mo tliilgeadh a J t' fhianuis
le tàir ; gu bhi aìr mo cliuir mòran ni 's isle na tha
mi : Tlia mi 'toilltinn sgàil' a bliàis a blii air mo
rosgaibh, 's a bìii air mo ehuairteachadh le tiugh
dhorcliadas na gainntir ìochdraicli. Ach nach d'
àrduicli thu iomadli neacli a bha co toilltinneacìi
riumsa air bin air an cuibhreaehadh 'an slabhruibh
dorchadais, gu sealladli air do gliloir 'sna h-ionad-
uibh neamhuidh, far nach fhaod aon sgàile cuir
eadar thus' agus an spioraid shòlasaich ? Dean
tròcair orm, O Thighearna, dean tròcair orm ! agus
gad a thug mo lochdan ort gu cothromach do
ghnùis fholach orm, gidheadh gu ma deonach leat,
a rèir cainnt ghràsmhoir t' fhocail, do ghuùis fhol-
ach air mo pheacaidh, agus m' eucearta gu lèir a
dhubhadh as ! Thoir solas do m' anam le ath-phill-
eadh do dheagh-ghean, agus abair ris. Is mi do
shlainte !
Cuimhnich, O Dhe, an latha uabhasach sin air an
d' fhuiling losa Criosd, do Mhac gràdhacb na thoill
mo pheacaidh-sa ! cuimhnuich a cliruaidh-spairn sin,
leis an do dhoirt e 'niach anam a' d' làthair, 's a
thuirt e, Mo Dbia, mo Dhia, c'ar son a threig thu
mi ! Nach ann a dh' fhuiling e an t-iomlan deth
so, O Dhe, a chum gun d' thugadh e peacaich aith-
reachail iriosal a t-ionnsuidh, agus gun dearcadh iad
ort le tlachd, mar an Dia agus an Athair? 'S ann
air a mhodh so tha mi 'miannuchaclh teachd a t-
ionnsuidh, a Shlanui'ear bheannuichte. Nach d'
òrduicheadh dhuit a thoirt do luchd caoinidh Shioin,
maise 'an àit e luaithre, ola aoibhneis 'an àite bròin,
èididh mholaidh 'an àite spioraid airsneil : O glan air
falbh modheoir, ùng mo cheann le ola aoibhneis; agus
sgeudaich mi le truscan na slainte ! Och nach robh
fios agam c' àit am faighinn thu! Och nach robh
117
fios again ciod a thug ort dealucliadli rium ! Tha
mi 'rarmsuckadh agus a' dearbhadh mo shliglieacha:
Och b' fhearr gun rannsaiclieadh tu mi, gun aith-
niclieadh tu mo chridhe, dearbh mi agus tuig mo
smuainte, agus amhairc am blieil slighe olc air bith
annara, agus treoruich mi anns an t-slighe shiorr-
uidh : anns an t-slighe sin 'sain faigli mi fois agus
sith do m' anam, agus am mothaicli mi foillseach-
aidh do gliràidh ann an Criosd !
O Dhe, a dh' àithn' do 'n t-solus soillseacliadh a
dorchadas, labhair acli am focal, agus soillsichidh
gatban soluis air ball a steacli do in' anam ! fosgail
mo bliilean, agus cuiridli mo blieul 'an ceill do
cbliu le oran fonnmlior a ghabhail, a nochdas nan
latliair-san, d' an d' thug mo dhubhachas-sa mi-
mhisneach, na sòlais agus an cul-taic a th' ann an
diadh'achd !
Gidheadh O Thighearna, tha mi a' striochda do
d' thoil san iomlan. Ma tha e feumail gum bi mo
chreidimh air an doigh so air a chleachda, le im-
eachd 'an dorchadas c'ar làithean, mhìosan agus
bhliadhna ri teachd, deonaich gun striochd mi dha,
ge b' e air bith fadul a ghabhas mi as. Bheir mi
sior-aoradh dhuit, mar Dhia Israeil, agus an Sian-
uighear, ga d' is Dia thu a tha folach do ghnùis :
Sìor earbaidh mi as ainm an Tighearn, agus leigidh
mi mo thaic ri m' Dhia; ag earbsadh asad ge do
mharbh thu mi ; agus a' feitheamh ort nis mò na
luchd-faire, seadh, na luchd-faire na maidne. Theag-
amh gum bi solas ann air teachd an fheasgair. Tha
fios again, gun do nochd thu iochd air uairibh, do
d' òglaich aig uair am bàis ; agus gun d' thug thu
dhoibh, 'an àm am misnich a bin ro-iosal, sealladh
saibhir air gloir dhiadhaidh agus mar so a' tionnda
dorchadas gu solas rompa. Gu ma shamhuil is
deonach leat gleann sgàile a bhàis a shoillseachadh
le solus dealrach do làthaireachd, 'an àm dhomh bhi
dol troimhe, agus sin a mach do shlat agus do lorg
a thoirt comh-f hurtachd dhomh, chum gun d' thig
crioch air mo bhall-chrith, agus gum bi mo dhubh-
achas air a thionnda gu h òrain mholaidh ! Ach
118
m' a s i do tlioilsa gum bi dubhachas agus dorchadas
air am buanachadh dhomh gu là mo chrìclie, Och
deonaich gun caochail iad leis an deo mu dheireadh,
agus mo thabhairt a chum an t-solais sin a dli' ull-
aicheadh do 'n fhirean, agus an aoibhneis sin a
gheibh iadsan a tha ionraic 'nan cridbe ; do ionad-
aibb neo-bliruaidnealacb a ghreadhnachais agus an
aoibhneis shiorruidh, far am bi làn ùngadh do
Spioraid air a dhortadh a mach air do shluagh uile,
agus nach folaich thu do glinùis uatlia tuiile nis
mo !
'Si so, a Thighearna, do shlainte, air son a'
blieil mi a feitheamli ! 's am feadh a mhothaicheas
mi dèigh aig m' anam oirre, clia d' tboir mi dùil
nach faigh mi i. Buanaich agus meudaich an dèigh
sin, agus fadheoidh sàsaich agus thoir bàrr air an
iomlan, trid saibhreas do ghràis 'an losa Criosd.
Amen.
Urnuigh iriosal ri Diet, fo theanndachd trom
àmhghair.
O ard-uachdarain chothromaich agus ghràsmhoir
na cruinne-ce gu h-iomlan ! neo-luach'or agus neo-
inbheach 's a tha 'n earrann bheag se do d' mhòr
iompaireachd, gidheadh cha 'n 'eil thu a deannad
an domhain agus a luchd-àiteachaidh ; ach tha thu
'gabhail cùram dhiubhagus d'an leas, leis a cho'-aont-
achadh agus leis a bhàigh is mò. Tha thus' a'
rioghachàdh agus tha aiteas orm ga chionn, agus is
cionfath aoibhneas coitchionn e. Tha mi lan-chreid-
sinn do f hreasdail chàirdeil agus do chùram ; agus
tha mi a toirt lan-chreideas gu bheil thu a' riagh-
ladh agus a stiuradh gu glic, naomha, agus càirdeil
gach ni a bhuineas domh sa bbeatha so. Is tusa aig
a bheil stiuir an domhain, 's dan leir t' uile chreu-
tairean, a dhealbh an solus, agus a chruthaich an
119
\
dorchadas, a tha deanamh sith, agus a' crutbachadli
dòlas ; a tlia comasach air an darn a h-aon a chuir 'an
riochd an aoin eile, agus an latha dealrach a thionnda
gu meadhon oidhclie, agus an duibhre dorcba gu so-
las glan nan trà.
O Uacbdarain gblic agus tbròcairicb an t-saogh-
ail, 's minic a thuirt mi, Do thoilse gun robh deanta ;
Agus a nis, tha do thoil do-dheanta dhomh : Ach
air a shon sin, an cuir mi 'an aghaidh na thuirt mi
co trie ? N' ar leige Dia ! Ach 's ann a tha mi
'teachd chum mi fein a sbleucbda sios aig do chos-
aibb, a nocbda gu bbeil mi làn thoileach striochda
do d' thoil naombsa. Tha thus' O Thighearna,
cotbromacb agus ceart anns gach aofi ni ! Tha mi
gu b-iriosal ag aideacbadh a' d' làthair, gun do tboill
mi so agus ioma mile urrad ; tha mi 'g aideachadh,
gur ann de d' thròcair nach 'eil mi air mo chaith-
eadh, 's gu bbeil an solas is lughadh agam a làthair.
Tha mi, O Thighearna, gu ro-ullamh ag aideachadh
gum b' aithrigh peacaidb aon latha de m* bheatha
air an smachdachadh so uile ; agus gun robh gach
aon latha dhitb ciontach ann a bheag no mhòr.
Buail tbusa uime sin, O Bbreitheamh chothromaich !
agus bbeir mise gnà mholadh dhuit, arson an ionad
an smacbdachaidh so, nach d' thug thu àitbne do 'n
chlaidbeamb do cheartas a chuir 'an gniomh, agus
m' fbuil a dhòrtadb a' d' làthair.
Ach an labbair mi riut, a mhàin mar mo bhreith-
eamh ? O Dbe, theagaisg thu dhomh ainm is
caomhaladh : Cho-aontaicb thu m' athair a ràdh riut,
agus labhuirt mu m' smachduchadh mar thoradh do
ghràidb. 'S e beatba nan achmhasan sin a tha nan
comharradh air do chaomh iocbd atbaireil-se, suaich-
iontas m' ucbdmhacacbd do d' theagblach; oir 's
tus' tha fiosrach ciod an smachdachadh a tha feumail
domh. 'S leir dhuitse, O Thighearna, na tha do
db' amaideacbd ann an cridhe do leinibh bhochd,
andàna neo-smaointeachail; agus tha'fios agad ciod
an smachdachadh a tha feumail chum a chuir air
falbb. B' àill learn uime sin mo striochda gu h-
iriosal do athair nan spiorad, a ta ga m' smachd-
120
uchadh air mo leas ; gèillidh mi dha agus bithidh mi
beo. Giulainidh mi le d' smachduchadh, cha 'n aim
a chionn nach urrainn domh cuir a t' aghaidh, ach
do blirigh gur toigh learn thu, 's gu bheil m' earbs'
annad. 'S e mo mhiann a blii làn-toilichte le d'
thoil, co math agus gèilleadh dhith ; agus a ràdh, is
maitb focal an Tigliearna. Agus 'sè mo roghainn
gun aontaich mo bheul agus m' anam leis. Seadh
a Thighearna, blieir mi cliu dhuit arson gu bheil na
h-urrad chùram agad dhiom, 's gu bheil thu a' cuir
an samhuil sin de ioc-shlaintibh ri èucail m' inn-
tin n : 's gu bheil thu leis a sin ga m' àrach suas
chum glòir. Cha'n'eil mi 'n aghaidh a bhi fo thriob-
luid air an dòigh so. An e nach ol mi 'n cupan a
chuireas m' athair am laimh ? Trid do chòmhnadh-
san ni mi sin. Ach a mhàin, gum bu deònach leat
O Dhe, seasamh leam, agus air uairibh sealladh
càirdeil a thoirt orm 'am meadhon m' fhuiangas-
aibh ? Cum suas m' anam, guidheam ort, le d'
cho'fhurtachd 'an co-lorg mo thriobluid ; agus ni mi
uaill as na triobluidean a tha mar so air am beannuch-
adh ! 'S minic a thug daoine maithe fa'near le mòr
thlachd gun robh an àmhghair air an di- chuimh-
neachadh leis na sòlais a bha iad a' faghail annta.
'S an diaigh gach ni a rinn thu, am bheil do thròcair
air an cumail air an ais ? Am bheil do làmh air
fàs goirid ? air chor 's nach 'eil thu comasach an ni
ceudn' a dheanamh dhomhsa ?
Mar 'eil mo chridhe co maoth, no co mothachail,
tha thusa comasach air sin a leigheas trid nan triob-
luidean so; Gu ma h-amhuil a bhitheas e, agus fa'-
dheòidh a t' am iomchuidh, agus air do sheol fein,
oibrich a mach mo shaorsadh, agus nochd do
chaoimhneas iongantach, O thusa a shaoras le d'
dheas-laimh iadsan a dh' earbas asad? Oir tha
dearbh-chinnt agam, air doirchead oidhche so na
triobluid, ma their thusa, biodh solas ann, gum bi e
ann. Ach cha 'n earlaich mi aon ni, gus an d' thig
an t-àm a dh' òrduich do ghliocas agus do mhaith-
eas sam bi e. Tha tuille iomaguin orm gum bi m'
àmhghair air an naomhachadh, seach an toirt air
121
falbh. Deonaich, O Dhe, gum hi mi 'n àireamh
nan daoine sonadh sin, a tha, am feadh a ta
thu gan smachdachadh, gan teagasg as do lagli !
Nochd dhomh, guidheam ort, c' arson a tha thu
cuir am aghaidh; agus dean mo ghlanadh leis an
teine a tha co claoidhteach dhomh an àm dol
troimhe ? Nach ann a chum gum bi do chlann nan
luchd co'-pairt do d' naomhachd, a tha thu gan
smachdachadh ! 'S fiosrach thu, Dhe, gur e so
miann m' anama. Tha co'-pairt agam de d' f hiugh-
antas gach aon latha agus uair de m' bheatha : tha
co'-pairt agam de d' shoisgeul, agus tha dòchas agam
gum faod mi ann an tomhas a ràdh, gu bheil co'-
roinn agam da ghràs ag oibreachadh air mo chridhe.
Och gun oibrich e ni 's mò, chum *s gur mò a
gheibh mi de d' naomhachd ; gun d' thig mi ann am
nàdur ni 's dlùìthe agus ni 's dlùithe dhuitse, O
Dhe bheannuichte, àrd shamhladh gach iomlain-
eachd ! Deonaich gum bi m' anam (mar gam b'
ann) air a leaghadh, ge d' is ann le dian theas na
h-àmhuinn, ma 's e agus leis a sin gum bi mi a rèir
do shoisgeil, a' giulan t-iomhaigh dhealruich agus
thaitnich !
O Dhe, tha m' anam ga d' mhiannuchadh, tha e 'g
èigheach gu h-àrd air son an De bheo ! 'S urrainn
domh ni sam bith fhulang ma bhitheas do làthair-
eachd agus do ghràdh ga m' chumail suas ; agus tha
mi toileach fhulang, ma 's e agus leis gum bi mi ni's
taitniche leatsa, agus ni 's iomchuidh air son do
rioghachd. Thig crioch air laithean mo thriobluid ;
thig an t-am san tiormaich thu suas mo dheoir uile.
Ga d' a ni e moille, feithidh mi ris. Tha mo chridhe
amaideach, 'am meadhon a chruaidh-chais, ullamh
gu bhi ro-dheigheil air a bheatha so, dòlasacli 's mar
tha i ; agus deonaich thusa, O Dhe, gum bris thu
gu gràsmhor na cuibhrich a tha ga m' cheangal ni 's
tinne rithe. Och gun robh m' anam ga chrioslach-
adh fein, agus mar gum b' ann, a sgaoileadh a
sgiathan, a* feitheamh na h uaire àghmhor sin, anns
an tilg e dheth a chuibhrich cò'-lath, agus gun
122
èirich e le anabharra tlachd agus sòlais do ionad-
aibh na saorsadh, na sìth, agus an aoibhneis ?
Amen.
Tha 'n Creideach a miannuchadh gu dùrackdach a
bhi Fàs ann an Gràs.
O thusa, a thobair bheannuichte na beatha nà-
durra agus spioradail ! Tha mi 'toirt buidheachais
duit gu bheil mi beo, agus gur aithne dhomh gnàth-
achadh agus toil-inntinn beatba dhiadhaidh; cliu
dhuit gun do chuir thu annam t-anail bheothail fein,
ga d a bha mi aon uair marbh ann an euceartaibh
agus ann am peacaibh ; ionnas gu bheil mi air fàs,
mar is gnàth le d' cbloinii, am anam beo. Ach
's e mo ghuidhe dùraclidach nacli e a mhàin gum
mair mi beo, ach gum fàs mi 'an gràs, agus 'an eolas
mo Thighearn agus ma Slilanuigh'ear Iosa Criosd ;
oir 's ann le eolas air-san a tha m' f hàs ann an gràs
'an earbsa" ! Leis a bheachd so tha mi gu h-iriosaì
a' guidhe ort, gun d' thoir thu barail cheart do m'
inntinn mu dhiadh'achd, chum nach bi barail mheall-
tach agam mu ghràs, agus nach d' thoir mi breth m'
am fhàs ann le nithibh aimsireil, agus theagamh a
thoradh truaillidh ?
Gun robh mi 'an tòir air a bharrachd graidh
dhuitse, mo Dhia agus m' Athair 'an Criosd, air làn-
strìochda do d' thoil ghlic agus naomha, agus air
fiughantachd mhathasach do m' cho-chreutairibh !
gun robh mi fàs 'an eud; 'an inntinn neamhuidh
agus spioradail ; agus le bhi curamach, chum co aca
bhios sinn a làthair no air choigrich, gum bi sinn
taitneach do 'n Tighearna ; chum co aca bhios mi
beo no marbh gur ann chum a ghlòir a bhitheas e !
'an aon fhocal, air dhuit a bhi fiosrach gu bheil
123
cìocras orm an tòir air fireantaehd, deonaich dhomli
a bhi mar bu taitneach leat m' fhaicinn. Tarruing
air m' anam, trid drùghadh shèimli do spioraid
ghràsmhoir, gach coslas maiseach air am faod do
shùils', O Athair neamhuidh, dearcadh le tlachd,
's a dh' aidicheas tu a bhios a rèir t-iomhaigk fein !
Tha mi, O Dhe, mothachail nach d' ràinig mi idir
fhathasd air bhi iomlan, agus tha m' anam fo amh-
luadh air a shon. Ach so aon ni a tha mhiann orm
a dheanamh, na nithe tha air mo chùl a dhi-chuimh-
neachadh, agus bhi gam shìneadh f'ein chum nan
nithe a ta romham. Och gum beathaicheadh tu in'
anam le d' f hocal agus le d' spiorad ! air dhomh,
mar tha dòchas agam a bhi air m' ath-ghinmheinn
leis, ni h-ann o shiol truaillidh, ach neo-thruaillidh,
le focal an De blieo, a mhaireas gu siorruidh : mar
naoidheana air an ùr-bhreith gun iarr mi bainne fior
ghlan an fhocail, chum gum fàs mi leis. Gun robh
mo theachd air m' aghaidh follaiseach do na h-uile
gus an d' thig mi fadheoidh chum duine iomlan,
chum tomhas àirde lànachd Chriosd ; agus an diaigh
dhomh solas na muinntir a tha comharraicht' ad'
sheirbhis a bhos an so air thalamh, a mhealtuinn,
gun robh mi air mo shocruchadh 'am phàrras shuas.
'S ann air a sgàth-san, a tha mi ga iarruidh, agus a
tha dòchas agam ris, o'n d' f huair sinn uile as a làn-
san, agus gràs air son gràis, Dhà-san gun robh
gloir a nis agus gu siorruidh. Amen.
An t-anam taingeil a deanamh gàirdeachais air son
sochairean an fhreasdail agus a ghràis, agus ga
dhòrtadh a mack 'am fianuis De, 'an ùrnuigh
dhùrachdaich ghràidh agus mholaidh.
O mo Dhia, 's leoir e, bheachd-smuaintich mi, agus
tha 'n tein' a' lasadh ; Ach O, ciod a chainnt 'sam
M 2
124
bris an lasair a mach ? Ciod ach so a dh' f haodas
mi a ràdh, gu bheil thu ro-thaitueach do m' chridhe,
gu bheil e gad' mholadh agus gad ghràdhachadh :
tha mo shoire beag co làn sa chumas e ; agus b'
àill learn an làn sin a thaosgadh a mach a' d' làth-
airse, chum e dh' f has comasach air a bharrachd a
chumail. 'S tusa mo dhochas agus mo chobhair :
mo ghlòir agus fear togalach mo chinn. Tha mo
chridhe a' deanamh gairdeachas a' d' shlainte. An
uair a tha mi fo chumhachd do dheagh spioraid, a'
cainnt riut, tha mile smuain thaitneach ag èiridh
suas cò'-ladh, tha mile tobar sòlais air an leige ris,
agus a' brùchdadh a stigh air m' anam gu àrach
agus aiteas a thoirt da, agus tha iad a buileachadh
orm mòr aoibhneas.
Tha mi toirt buidheaehais duit, O Dhe, air son
an anama neo-bhàsmhor so a chruthaich thu ; gan
do theagaisg thu a ràdh, tha dòchas agam, chum an
f heum is fearr, C àit am bheil Dia mo Chruith'ear?
Tha mi toirt cliu dhuit air son an eolais a bhuilich
thu air ; air sou a ghràis, tha dòchas agam, leis an
do naomhaich thu e, ga d' a tha mo thruaighe am
pòr neamhuidh air a chur ann an talamh neo-
thordhach, 's nach 'eil e a fàs co math 's bu mhiann
learn.
Tha mi fòs a' toirt cliu dhuit air son a chuirp a
bhuilich thu orm, 's a chum thu fhathasd suas 'na
neart agus 'na shlainte ; cha 'n e a mhàin comasach
air tlachd a ghabhail anns na sòlais a bhuilich thu
air a cheudfai'ean fa leith, ach (air son ni gu mòr
is measaile learn) gu bheil e murrach air càileiginn
a dheanamh chum do sheirbhis. Tha mi toirt cliu
dhuit air son luths mo bhalluibh, leis am bheil iad
comasach, fo d' stiuradh-sa, air riar m' inntinn a
dheanamh. Tha mi toirt buidheaehais duit, air son
nach 'eil luchd-gleidheadh an tighe fhathasd air
chrith, 's nach 'eil na daoine laidir air cromadh;
nach'eil iadsan a ta 'g amharc a mach air na h-uinn-
eagan air fàs dorcha, agus nach d' islicheadh nigh-
eanan a chiuil : Tha mi toirt cliu dhuit, O Dhe, mo
bheatha, nach 'eil an snàthain airgid fhathasd air
125
f huasgladh, no an cupan òir air a bhriseadh : Oir 's
i do làmhs a tlia cuir treise ann am uilt uile, agus
's e do sheoltaclid neo-chriochnach a tha 'g ullach-
adh mo thograidh, a tha bruchdadh a stigh co pailt,
sau uair a thraoghas iad a tha gam beothachadh a
ris co saibhir.
Tha mi 'toirt cliu dhuit air son an f hiughantas
rioghaif sin, leis am bheil thu a' solar lòn lathail do
'n chirjne daoine, agus gu sonruichte dhomhsa;
airson na cuirme eugsamhuil a tha thu sgaoile fa
nv ehomhair, agus a chupain a tha thu cuir 'am
laimh. Tha mi 'toirt buidheachas duit air son gu
bheil mi comasach air tlachd agus co'-pairt a
ghabhail de f'hiughantais do f hreasdail ; agus
nach 'eil mi 'g itheadh mo loin am aonar, ach ga
roinn air a choilion caraid taitneach, a tha nieud-
achadh ar toilinntinn nan cuideachda. Tha mi 'toirt
cliu dhuit airson mo dhillsean ionmhuinn am
theaghlach, 's a choilion caraid caomh 's a tha m'
an cuairt domh, a tha araon toileach agus comasach
air feum a dheanamh dhomh.
Cha b' àill learn dearmad a dheanamh air buidh-
eachas a thoirt duit airson gu bheil mise comasach
air math a dheanamh air daoin' eile, agus a thoirt
orm a thuigsinn gur mo am beannuchadh ni a
thabhairt na a ghabhail. Tha mi toirt cliu dhuit
gun do bhuilich thu cridhe maoth orm a cho'-mhoth-
achadh feum an uireasbhui'ch, agus inntinn a
dhealbh, a rèir mo chomais, air cobhair a f hrith-
ealadh dhoibh : Oir tha so fòs a teachd o'n Tigh-
earna, àrd-ùghdar gach togradh fiughantach, gach
innleachd ghlic, gach soirbheachadh le r' n-oirpibh
chum sonus a chraobh-sgaoile m' an cuairt duinn,
agus gu dòruinn chàich a lughduchadh.
Agus gu cinnteach, ma tha mi, O Dhe, mar so
ag aideachadh sòlais co'-mhothachaidh leis an
fheumach, nach mòr is mò is còir dhomh cliu a
thoirt duit air son gu bheil co'-mhothachadh agam
riusan a tha sonadh, eadhon a tha làn-bheannuichte.
Tha mi 'toirt cliu dhuit air son nan sruithean a tha
g uisgeachadh phàrrais, 's a tha ga choimhead an
M3
126
solas a tha sior-mheudachadh. Tha mi 'toirt cliu
dhuit air son na fois, an aoibhneis, agus a ghàir-
deachais, a tha tliu buileachadh air mòran de na bha
roimh so ionmhuinn learn air thalamh, air an trie a
thug mi oirp air an triobluid a lughduchadh, agus
air an aoibhneis annadsa a mheudachadh. Tha mi
toirt cliu dhuit air son beannuchadh gach naomh
agus aingil, a tha cuairteachadh do righ-chaichir ;
agus tha mi ga d mholadh air mhodh ro-thaitneach,
air son an dòchuis bheothail sin a shuidhich thu an-
nam chridhe, gum bi fios agam an uine ghearr, le
m' shealladh agus o m' fhiosrachadh fein, ciod an
sonas a tha iadsan a' sealbhachadh, nach 'eil mi san
am ach a' faicinn fad as, tre ghloine dhoirch a
chreidimh. Tha mi air an am so, trid do ghràis,
ga m' mhothachadh air mo ghiulan air m' aghaidh le
d' ghàirdein cumhachdaeh chum nan ionada beann-
uichte sin. Tha mi nis a' feitheamh ri d' Shlainte,
leis an dian-thogradh sin air an dàrna laimh, nacli
fhaod a mhòrachd fhlathail gun a dhùsgadh 'an
anam a chreidich, agus an striochda ciuin taitneach
sin air an laimh eile, a tha neo-chaochlai'ead a
gheallaidh a' deanamh cinnteach.
Agus a nis, O mo Dhia, ciod a their mi riut !
ciod ? ach gu bheil gràdh agam dhuit thairis air na
dh' f haodas cainnt a chuir an cèill ! gu bheil spèis
agam ort air son na rinn tha do d' chreutairibh, a
tha nan coslais eugsamhuil, gach uair a' faighinn
bith, eòlas, agus sonas uait, an àireamh agus 'an
tomhas, fada thairis air aon ni is urrainn domhs' a
bhreithneachadh. Ach tha mi a' toirt a bharrachd
cliu agus gràidh dhuit, air son na tha thu dhiot
fein, an saibhreas iomlaineachd nach deachaidh an
lughad leis a chruthachadh, agus nach fhaodar a
chuir 'an lughad leis na tha thu 'pàirteacha dheth ri
d' chreatuiribh ; an iomlaineachd neo-chriochnach
sin trid an tu fein do shonus, agus do chrioch ; ana-
bharra taitneach agus urramach, gad a bhiodh gach
oirdheirceas agus sonus a tha 'sruthadh uait air an
dl-chuimhneachadh.
O Dhe, 's tu 'n ceud chuspair is mò, agus is ro-
127
mliaisiche ! tha cion m' anama gu' h-iomlan ortsa, a
tha a mhàin, mòr, agus àillidli ! — 'S am feadh a tha
mi 'mothachadli do d' spiorad naomh a' gluasad air
mo chridhe, 's a' brosnuchadh chum nan tograiclh
ghràidh sin, cha 'n fhaod mi tuille a chuir an teag-
anih, ni 's mò na chuireas mi mo bheatha fein 'an
teagamh, am feadh a tha mi 'g oibreachadh a dean-
adais, 's a mothachadh a' tograidh. Gu demhin ma
mhothaich mi riamh ciocras ocrais, tha m' anam an
geall air fireantachd, 's a' gabhail faduil gu bhi ni
's mo a reir do ghne bheannaichte agus do thoil
naomha. Ma bha tart riamh orm, tha tart air in'
anam am gcall air an Dia bheo 's a dian-thogradh
chum an barrachd co'-pairt d' a dheagh-ghean. Ma
bha aig a chorp so, air dha a bhi sgith le saothair,
agus turus, mothachadh air dèigh air fois agus
suaimhneas air mo leabuidh, tha m* anam le caomh
cho-aontachadh a' gabhail fois 'an glacaibh do
ghràidh, O m' athair neamhuidh, a bhuin co fiugh-
antach ris. Agus ma chunuaic mi riamh aghaidh
caraid le tlachd agus aiteas, 's amhuil a tha mi
'gabhail tlachd am faicinn do ghnùis-se, O Dhe,
agus 'an g-ràdh m' athair ann an Criosd riut. 'S
amhuil a tha thu, agus 's amhuil a bhitheas tu c' ar
ùine agus gu siorruidh. Ciod tuille th' agam r'a
dheanamh, ach mi fein earbsa riut feadh an dà
chuid ? Ga fhagail an earbsa riutsa m' oighreachd
a thaghadh, agus mo ghnothaichean a sdiùradh am
feadh is e m' uile ghnothach seirbhis a dheanamh
dhuit, agus m uile shòlas do mholadh. Tha m'
anam a dluth-leantuinn Dhe, a chionn gu bheil a
dheas-lamh ga m' chumail suas. Cumadh e do
ghnàth suas mi, agus theid mi le deothas air m'
aghaidh a' t' ionnsuidh, gus am bi mo thograidh
uile air an co'-lionadh ann ad mhealtuinn gu siorr-
uidh ! Amen.
128
An Criosduidk stèigheil a miannuchadh ruigheachd
air an tuille feumalachd.
O athair fhiugliantaich, agus àrd-ùghdar gach
math, aimsireil agus spioradail ! tha mi toirt cliu
dhuit air son gacli sochair luachmhor a bhuilich thu
air creutair co neo-aithrigh 's a tha mise. Tha m'
anam fo thròm amhluadh a' d' fhianuis air son
lughad an fheum a rinn mi dhiubh. Mo thruaighe !
ciod a rinn mi an coimeas ris na b' ion fiughair a bhi
agad ris, a thaobh mo thuigse naduir a bhuilich thu
orm, le m' ùine, le m' mhaoin, agus le m' cliumh-
achd os cionn dhaoin eile ! Mo thruaighe ! tha mi
trid m' amaideachd agus mo dhearmaid fein, ag
amharc air m' ais air ionad fàs, far am faodadh e
bhi na mhachair thorraich, fo làn bhàrr ! 'S ceart-
bhreitheach a dh' fhaodadh tu 'n t-iomlan a thoirt
uam, mo thoirt gu cunntas air an son, a bhi air m'
fhaotuinn neo-dhileas duitse, do 'n t-saoghal, agus
do m' anam fein \ 's a thaobh an dite sin, a bhi air
mo thilge do phriosun an dorchadais shiorruidh !
ach mhath thusa gu saor m' f hiachan uile. Moladh
do t-ainm air a shon ! Gabh, O Dhe, ris an striochda
athnuadhaichte so a tha mi nis a' dol a dheanamh
dhiom fein agus do gach ni tha mi 'sealbhachadh,
chum do sheirbhis-se ! Cha 'n 'eil mi 'g iocadh ach
do chuid fein duit air ais. Dean mi, guidheam ort,
am fhear-riaraich dileas do m' Thighearna; agus
nior robli sùil agam ri m' mhath fein, 'an aghaidh
na bhios a chum do ghlòirsa !
Tha mi 'toirt cliu dhuit, O Dhe nan uile ghras,
ma tha mi, am feadh a tha mi mar so a labhuirt riut,
a mothachadh gràdh do m' cho-bhràithribh ag èiridh
snas 'am anam ; ma tha mi faireachduinn mo chridhe
ullamh gu gabhail ris an iomlan de 'n chinne-daoine !
Och dean mi am fhear-riaruich firinneach 'an roinn
orrasan gach ni a bhuilich thu orm, chum cobhair a
dheanamh dhoibh ! agus 'an gleidheadh m' earrainn
129
fein gun robh mi gu neo-lethphairteach, ga roinn
eadar iad fein agus mise ! agus gun robh mi taingeil,
toilichte leis na thuiteas gum roinn fein, agus deon-
uich dhomh an còrr a riaruchadh gu suilbhearradh,
glic, dìleas ! stiùir mo lamb, O Athair thròcairich,
am feadh a tha thu 'cuir de urram orm a bhi 'm
inneal air caileiginn de t-fhiughantas a phàirteach-
adh, chum gun tabhair mi iad far am mò a tha
dh' fheum orra, agus far am freagair iad do 'n
rùn is fearr ! agus gu ma deonach leat an siol a
chuireadh a mheudachadh ; soirbhicb learn am
ghnothaichibh saogbalta, chum gur mò a bbios agam
r a thoirt dhoibb-san a bbios na fheum ; agus fadh-
eòidh mo threòruchadh do ionad a phailteis bhith-
bhuain, agus an fhiughantais shiorruidh ! Agus
deonaich gun coinnich mi 'an sin ioma neach ris an
d' rinn mi còmhnadh air thalamh ; agus m' as e do
thoil bheannuicht-se, mòran a bha mi am mheadhon
air an treòruchadh chum an ionaid-chòmhnuidh shò-
lasaich sin ! an sin gabhadh iad rium gu fialuidh an
ionadaibh na glòire ! agus bi thusa fad aimsir agus
siorruidheachd deonach air gabhuil ri cliu an iom-
lain trid Chriosd ; d' am b' àill learn sleuchdadh aig
a chosaibh ; agus aig am bu mhiann learn an diaigh
beatha ro-f heumail a chaitheadh, bàs fhaghail, leis
na h-urrad irioslachd, 's an cuir mo cheud eolais air
tre chreidimh ; agus gun chothrom riamh agam, le
aonghniomh umhlachd no taingealachd, air a threibh-
dhireachd a dhearbhadh ! Amen.
Urnuigh arson neach a tìì air fhiosrachadh gu goirt.
O Thighearna Dhe ro-naomh agus thròcairich, a
tha meas na'ncinneach mar shile-chinn a mheoir,
agus mar shadach-min na slige-thomhais, seall a nuas,
le caomh-iochd, air t-òglach fo throm àmhghar. Gad
130
a tha mise, a thaobh t-fhiosrachaidh, gad mheas air
do chuartachadh le neoil agus le dorchadas, gidh-
eadh O Thighearna, tha mi làn chreidsinn gur iad
ceartas agus breitheanas àite-tàimh do righ-chaith-
reach. Tha thu ceart ann ad uile shlighibh, agus
naomha ann ad uile ghniomharaibh.
Bu mhiann learn do làmh fhaicinn agus a thuig-
sinn, O Dhe, anns an fhiosrachadh glioirt so. Tha
do fhreasdal a' riaghladh os cionn nan uile, agus
cha tuit eun an adhair a chum an làir, gun chead m'
Athar neamliuidh. Is tu dhealbh an solus, agus a
chruthaich an dorchadas ; a* deanamh sith, agus a'
cruthachadh dòlais; tha thus' an Tighearn a' dean-
amh nan nithe sin uile. Gidheadh, ann am thriob-
luid, dh' aidichinn meud do thròcair. Tha 'n Tigh-
earna tròcaireacli agus gràsmhor, mall chum feirge,
agus pailt ann an caoimhneas-gràidh. Cha do bhuin
e rium a rèir mo pheacaidh, cha mhò thug e luigh-
eachd dhomh a rèir m' eucearta.
Tha mi nis ga m' shleuchda sìos aig cos-stòl do
righ-chaithreach, O Athair, thròcairich, ag asluchadh
gun dean thu striochdta mi do t-thoil naomha.
Neartuich mi gu ràdh, ann an là so m' àmhghair, mar
is minic a thuirt mi ann an là mo shoirbheachaidh,
Do thoilse gun robh deanta. Is math do thoil, O
Dhe, agus 's ann air mo leas a tha thu ga m'
smachdachadh, chum gum faigh mi co'-roinn de <T
naomhachd. O ! is lionmhor na sochairean a bhuil-
ich thu orm, san am a chaidh seachad ; agus an
gabh mi math o làimh Dhe, agus nach gabh mi
olc ? Cha tilg an Tighearna dheth sinn gu bràth :
ach ged bheir e aobhar bròin, gidheadh ni e iochd
do rèir lionmhoireachd a thròcairean. Oir cha
chlaoidh e d' a dheoin, ni mò chràidheas e clann
nan daoine.
O m' Athair agus mo Dhia, neartuich mi a ghiul-
an le foighidinn agus le irioslachd inntinn, an triob-
luid so. C arson a dheanainn gearan fodha, 'nuair
is tusa a thug dhomh a choilion dearbhadh air do
ghràdh, a leag orm e ? Cha do chaomhain thu do
Mhac fein, cha mhò a churnas tu uaro, na leagas tu
131
orm, ach na bhios chum mo mhath aimsireil agus
siorruidh. Measaidh mi an d' f heuchainn so mar
chomharadh air do chaoimhneas athaireil, chum mo
chridhe agus m' aigneadh a tharruing o nithibh
saoghalta, chum m' ullachadh fa chomhair na h-
oighreachd nèamhuidh. An e nach ol mi 'n cupan
a chuireas m' Athair ann am laimh ? Taisbein
domh do chaoimhneas iongantach, O thus' a shaoras
le d' dheas-laimh iadsan a dh' earbas asad.
O Thighearna mo Dhia, tog orm solus do
ghnùis, ann an uair so a bhròin agus an dorchadais.
Deonaich dhomh do làthaireachd ghràsmhor, O
Dhe, agus cuirear as de bhròn agus de dhorchadas
na triobluid. Bi thusa maille rium, agus cha bhi
eagal uilc orm. Thoir orm èisdeachd gu ciùin ri
guth m' Athar ag ràdh rium : " Na biodh eagal
ort ; oir shaor mise thu, ghairm mi ort air t-ainm ;
is leamsa thu. 'Nuair a shiubhlas tu trid nan uisg-
eachan, bithidh mise maille riut ; agus trid nan aibh-
nichean, cha dthig iad tharad : 'nuair a dh' imicheas
tu tre an teine cha loisgear thu ; agus cha dean an
lasair greim ort." A Thighearna, biodh e do d'
òglach a rèir t-fhocail : agus am feadh a tha thu gu
caomhail ag ràdh, " Na biodh eagal ort, oir tha
mise maille riut : na biodh faitchios ort, oir is mise
do Dhia : neartuichidh mi thu; seadh, ni mi còmh-
nadh riut ; seadh cumaidh mi suas thu, le deas-
laimh m' f hireantachd :" neartuich mi gu freagairt,
agus a ràdh, " Earbaidh mi as, agus cha bhi sgàth
orm. Amhàin air Dia feith, O m' anam ; oir is ann
uaith-san a ta mo dhòchas. Is esan ainhàin mo
charraig agus mo shlainte ; is e mo dhidean ; cha
ghluaisear mi. Seinnidhmi mu d' chumhachd, seadh,
seinnidh mi gu h-àrd mu d' thròcair, oir bu dthusa
mo dhion agus mo thearmunn, ann an là mo thriob-
luid."
O ! m' Athair, deònuich gun dthoir am fios r ach-
adh so ni 's dlùithe dhuitse mi. Och, deonuich gur
e am meadhon, f'o sdiùradh do Spioraid Naoimh,
chum mis ullachadh fa chomhair seirbhis agus seal-
bhachadh nèamh ; agus O ! deonaich gun dean
132
dòchas ris an t-suaimhneas sin a tlia feitheamh ri
luchd-muhintir Dhe, mo chumail suas san àm. Feith-
idh mi gu foighidneach, O Dlie, ri d' shlainte ; agus
ged a tha mi, o mheud mo chruaidh-chais, a' gairm
ort chum mo shaoradh, gidheadh is miann leam
feitheamh ri d' dheagh àm-san, O mo Dhia. Is
leoir e gur aithne dhomh cò ann a chreid mi, agus
gu bheil e comasach air an ni a dh' earb mi ris a
choimhead fa chomhair an latha mhòir. Is leoir e
gun do gheall tliu dhomh d' a thrìd-san nèamh mar
mo dhachaidh shiorruidh, — far an tiormaich thu
fein gu càirdeil gach deur o m' shùilibh, — agus cha
bhi bàs ann ni 's mò, no bròn, no èighieh, agus cha
bhi pian ann ni 's mò.
A Thighearna èisd ri m' athchuinge, o dhoimh-
neachd mo thriobluid. " Biodh briathra mo bheoil,
agus smuainte mo chridhe, taitneach a' d' làthair, a
Thighearna, mo neart agus m' Fhear-saoruidh."
Amen.
Urnuigh ag asluchadh bhifàs ann an Grds agus 'an
Naomhachd
A Dhe Uile-chumhachdaich agus bheannuichte is
iomchuidh dhomh do ghnà dlùthacha riut le taing-
ealachd agus moladh. Tha mi miannachadh teachd
chum caithir nan gràs, anns an dòigh nuadh agus
bheo a choisrigeadh le fuil Chriosd ; gu buidheachas
a thoirt duit arson eolas na slainte, tridsan.
Tha mi gu h-iriosal a' toirt molaidh dhuit, mar
Athair na soillse, o bheil gach tiodhlac' math agus
iomlan a'teachd. Chunnacas iomchuidh dhuitse gur
ann arm an Iosa Criosd, Ceannard agus Urras do
phobuill, a ghabhadh gach iomlaineachd còmhnuidh
chum 's gum biodh iadsan iomlan aunsan. Tha
dòchas agam gun deach mo neartachadh chum gabh-
133
ail ris mar m' fhireantachd ; agus gur ann a ùmh-
lachd agus Bàs Mic do ghràidh a tha m' fhiuthair
ri maitheanas agus ri bhi air ra' fhirinneachadh.
Ach tha mi faireachduinn uallach mo pheacaidh;
agus tha mi gu dùrachdach a' guidhe arson an tuille
de naomhachd cridhe agus caithe-beatha, agus gum
bi mi a co'-f hreagradh do d' dheagh-thoil. Tha
thus', O Dhe, a' rannsachadh cridheachan, agus
àirnean chloinn nan daoine. Rannsuich mi, O Dhe,
agus aithnich mo chridhe; dearbh mi, agus tuig
mo smuainte ; agus amhairc a' bheil slighe olc
air bith annam, agus treòruich mi anns an t-slighe
shiorruidh.
Tha mi ro-bhrònach a chionn gu bheil an fhirinn
mar tha i ann an Criosd, a' deanamh co beag drugh-
aidh orm ; gu bheil mo chreidimh co lag, agus mo
ghràdh co fionnar. Gun robh mi, O Thighearna,
air m' athnuadhachadh ann an spiorad m' inntinn.
Builich orm cridhe nuadh, agus cuir spiorad ceart
an taobh a stigh dhiom. Mar bha esan a ghairm
mi, naomha, gun robh mise naomh, anns gach gne
chaithe-beatha. Gun robh 'n inntinn cheudna ann-
amsa, a bha ann an Iosa Criosd, agus gu 'n gluais
mi direach mar dh' imich esan. Coimhid mi o'n
inntinn fheolmhor, ni is bàs ; agus deonaich dhomh
an inntinn spioradai], a tha na beatha agus na sith.
Aig cos-stòl do thròcair, O Dhe, nan uile ghràs,
tha mi 'guidhe ort, air sgàth Chriosd, mo shaoradh
o ghràdh agus o chumhachd a pheacaidh. Tha mi
gu cràiteach a' faireachduinn neo-ghloine agus tru-
aill'eachd mo nàduir, agus co neo-chomasach 'sa tha
mi air gach earrann de sheirbhis naomh agus spior-
adail. Ach cò is urrainn a mhearachdan a thuig-
sinn ? Ionnail mi o lochdaibh folaich. Gleidh t-
òglach, mar an ceudna, o pheacaibh dànadais ; agus
na biodh aca ceannas orm. Deonaich, O Dhe, gun
teagaisg do ghràs, a dh' fhoillsicheadh do na h-uile
dhaoinibh, gu h-eifeachdach mi, « a dh 'àicheadh
gach mi-dhiadhachd agus ana-mianna saoghalta, agus
mo bheatha a chaitheadh gu stuama, gu cothromach,
agus gu diadhaidh anns an t-saoghal so alàthair; air
N
134
dhomh sùil a bhi agam ris an dòchas bheannuichte
sin, eadhon foillseachadh glòire an De mhòir, agus
ar Slanuighir losa Criosd."
Mar chuir do thròcair neo-chriochnach fo 'n cho-
main mi, gun neartaicheadh do ghràs mi, chum mo
cliorp a thoirt suas na bheo-iobairt, naomh agus
thaitnicli ann ad fhianuis, ni is e mo sheirbhis
riasunda. Dearg ni 's doimhne air mo cliridhe, O
Thighearna, mothachadh iomchuidb air luach neo-
cliriochnach nan sochairean spioradail, agus m an-
ama neo-bliàsmhor fein. Agus leis an drùgbadh so
air m' inntinn, deonaich dhomh saothaireacha arson
an ni sin a mhaireas chum na beatha maireannaich ;
agus deonaich gur e mo phriomh ojbair gach là na
nithe a ta air nèamh iarruidh, far a' bheil Criosd na
shuidhe air deas-laimh Dhe. Och ! neartaich mi,
a Dhe, trid do Spioraid, chum nach aomar air falbh
mi le mearachd nan aingidh, no gèilleadh do dhroch
cridhe mi-chreideach, chum nach tuit mi uair air
bith ann am buaireadh. Cha 'n 'eil neart air bith
agam ann am fein; ach 's ann annadsa, O ! Thigh-
earna, tha mo dhòchas, Na diobair thusa, obair
do làmh. Neartaich mi gu mi fein a mheas marbh
do n pheacadh, ach beo do Dhia, trid losa Criosd,
mo Thighearna. Deonaich gu 'n cuir mi dhiorn an
seann duine, le ghniomharaibh, agus gu'n cuir mi
umam an nuadh dhuine, a tha air ath-nuadhachadh
ann an eolas, a rèir a dhreach-san a ehruthaich e.
O Thighearna. coimhead maoth mo choguis: gun
druigh t-Fhocal agus do fhreasdal gu furasd orm,
agus air mo bhrosnucha gu cùram teas-ghràdhach a
bhi agam mu d' ghlòir, agus leas coitchionn mo cho -
chreutairean. O deonaich dhomh do ghliocas, do
ghràs, do ghràdh, agus t-f hirinn, a shealbhachadh ;
oir is e sin a chuibhrionn is fearr nach d-thoirear
am feasd nam. Gun robh dreach m' Fhir-shaoruidh
orm trid mo chuairt sa bheatha so, agus gun robli
mi deas chum còmhnoidh a ghabhail ann ad fhianus
fein fad saoghal nan saoghal. Gun robh ùile fhrith-
ealadh do f hreasdail do m' thaobhsa, agus òrduighean
nan gràs a tha mi 'mealtuinn, nam meadhon air mo
135
spèis do'n t-saoghal a lughdachadh ; agus spioradal-
achd mo mhiarma agus mo thograidh, agus mo
ghràdh do Chriosd, a mheudachadh. 'San diaigh
dhorah gach ni a dheanamh agus f hulang, is deonach
leat a chur a' m' charamh sa blieatha so, gun robh
mi air mo dhlù-cheangal ris na naoimh air rrèamli, a
dh' ionnail an truscain, 'sa rinn geal iad ami am fuil
an Uain, 's a tha 'an làthair righ-chaithir Dhe, 's a'
deanamh gnà sheirbhis dà a Fa agus a dh' oi'che, na
theampull ! Amen.
Beachd-smuainteachadh agus Urnuigh a Chriosd-
uidh, aig a bheil a chridhe air a dhùsgadh le beachd
a ghabhail air bàs agus breitheanas.
O thighearna bheannuiclite ! tha togail ait air m'
anam leis an t-sealladh sin ; agus ag èiridh suas »
riutsa arm an lasair. Thuirt tku, gu bheil thu
teachd gu grad ; Agus tha mi aris a' co'-aontachadh
aithris le aiteas, Amen, Seadh thig a Thighearn
Iosa. Thig, oir 's fada leam a ta mi 's a bheatha
thruaillidh so, 's mithicii leam bhi cuibhte da h-ual-
laich, da bròin, agus ga buaireannan ! Thig, oir
tha fadal orm gu dol suas ad fhianuis a dh f haicinn
do lùthchuirt shuas air neamh !
A Shlanuigh'ear bheannuiclite, tha 'm bàs air a
chruth-atharrachadh, an uair a ghabhas mi beachd
air san t-seadh so. Cha 'n 'eil Righ nan uamhas r'a
ghabhail mar sin tuille, co teann air Righ na glòire
agus a ghràis. Tha mi le aiteas a' cluinntinn fuaim
do chos. a' tighinn ni 's dlùithe dhomh : Tarruing
a thaoibh a ghnùis-bhrat 'n uair is àill leat ! fosgail
croinn mo phriosuin, chum gun leum m' anam tog-
arrach a t' ionnsuidh, agus e fein a thilgeadh sios
aig do chosaibh ; aig cosan an Iosa sin d' an d' thug
mi'gradh ge nach faca mi e; air dhomh creidsinn
N2
136
annad, ge nach 'eil mi ga t' f haicinn, tha mi a' dean-
amh mòr ghairdeachas le h-aoibhneas air dol thar
labhairt, agus làn de ghlòir ! feuchaidh tu dhomh
slighe na beatha : Sdiùraidh do lamh mi cbum t'
ionaid chòmhnuidh bheannuichte, far am bheil làn-
achd aoibhneis, agus aimhnichean de shubhachas
siorruidh. Orduichidh tu ionad-tàimh dhomh maille
ri d' sheirbhisich dhileas, aig a' bheil an spioraid
dhealuicht' a chòmhnuidh leatsa, am feadh a tha 'n
cuirp nan luidhe san ùir. Bha iomadui dhiubh nan
co'-luchd-saoithreach learn a' d' sheirbhis-se ann am
foighidinn agus 'an àmhghar do rioghachd. O
Shlanuigh'ear bheannuichte, nochd dhomh cia son-
adh a rinn thu mo chompanaich agus mo bhràithre
ro-ionmhuinn ! feuch dhomh iadsan, ris an abair
sinn na mairbh ! ciod an t-seirbhis is urramaich
agus is mò a thug thu dhoibh r'a dheanamh ! chum
gun tabhair mi am barrachd molaidh dhuit na tha
mi 'n dràsta comasach air a dheanamh, air son do
mhaitheis doibh ! Agus O deonaich dhomhsa co'-
roinn a bhi agam d' am beannachdan agus d' an
deanadais, agus òran gràidh agus taingealachd a
thogail, cosmhuil ris na tha iad-san a' gabhuil a d'
làthairse !
Seadh, fòs, O Fhir-shaoruidh bheannuichte, bith-
idh m' anam anns an ionad sin ag oirpeachadh ruigh-
eachd air dòchas is urramaiche agus is glòirmhoire;
agus o'n ghreadhuachas agug o'n t-suaimhneas neo-
aithnichte so, bitliidh mi 'gabhail fadail a latha do
theachd dheireannaich-sa. An sin bithidh tuille
fadail orm na th' orm san àm so, a dh' f haicinn do
ghiulain air a chliùthachadh, agus do bhuaidh-chaith-
ream air a foillseachadh ; a dh' f haicinn luaithre do
sheirbhisich air an ath-bheothachadh, agus am bàs,
an nàmhuid deireannach-san agus do nàmhuid-sa, air
a shlugadh suas ann am buaidh. Tha mi 'gabhuil
fadail air son an àrd-urram a th' agad fa m' chomh-
air, agus am beannuchadh iomlan chum am bi làn-
cho'-thional do shluaigh air an treoruchadh. Bithidh
Thig, a Thighearn Iosa, an aithghearr, air a sheinn
am measg òrain f hlaitheis, agus bithidh a cho-sheirm
131
mar f huaim ìan àireamh do naoimh, a thug" do ghràs
chum an ionaid sin.
Gabli, O Fhir-shaoruidh ghradhaich, ris an ao radii
a tha cridhe taingeil a' toirt duit san àm so, fo mho-
thacliadli air na dòchais ghlormhor ris a bheil a
dhùil ! 'S tus' a dhiiisg an t-aoibhneas so ann, agus
a thog m'anam suas chum an dèigh so air urram ;
am feadh a dli' fliaotuinn a blii air atharrachadh
gam' luaithre ann am faoineachd dhiomhain na bea-
tha so ; 's ag amharc le mòr uamhunn air an àm sin,
ni is e a nis mo mhiann is fior-dhùrachdaiche.
O deonaich gum bi thu do ghnàth learn gu crich
mo chuairt ! agus am feadh a bliitlieas mi a' feith-
eamli ri d' shlainte, gum bi mi a coimhead t-àith-
eanta ! gun robli mo leasruidli criosraichte m' an
cuairt, agus mo lochrann laiste : Deonaich gum bi
mi furachair a feitheamh caismeaclid àidh do the-
achd : Chum gun toir m' an am aoibhinn tùr-leam
ait a' d' cliòdhail, 's gum bi e air a neartuchadh le
bàs a ghiulan an fhoillseachaidh ghlòire sin, nach b'
urrainn do 'n staid bhreòite bhàsmhor aims a bheil
mi san àm fhulang. Amen.
Urnuigh freagarrach do chor a Chriosduidh aig am
a Bhàis.
O ard Riaghlui'ear nan saoghal faicinneaeh agus
neo-fhaicinneach ! Uachdarain na beatha agus a
bhàis ; neamh, agus na talmhuinn ! Gu ma bean-
nuichte t-ainm, 's minic a theagaisgeadh dhomh
t-iarruidh. Agus a nis aon uair eile, tha mi dòrtadh
a mach m' an am gu dealachadh ann a t-ionnsuidh.
Croin do chinas ghràsmhor. O Dhe, agus thigeadh
ino ghlaodh le taitneachd a' d' f hianuis !
Tha 'n uair air teachd san eadar-dhealuich thu
o'n t-saoghai so mi, m' an robli mi co fada agus co
N 3
138
ionmhuiim eolacli, 's an treoraich thu mi do shaogh-
al eile, air a' bheil mi fhathasd aineolach. Neart-
uich mi, guidheam ort, chum an iomlaid a dhean-
amh, mar is cubhaidh do aon de chloinn Abrahaim,
a tha air a ghairm leats' a chum oighreachd f haot-
ainn, a f hreagair, a' s a dh' imich e mach gun f hios
a bhi aige c' àit an robh e dol ; mar is cubhaidh do
aon de chloinn De, aig am bheil f hios trid gràis ard-
uachdranaich, gur i deagh-thoil Athar an oighreachd
a thoirt da !
Tha mi, O Thighearn, a'g aideachadh, gur breith
chothromach leis a' bheil mi dol gu bàs ; 's a'g aid-
eachadh do ghliocais agus do mhaitheis, an sònrach-
adh mo thuruis trid a ghlinn ùdluidh so a tha nis
romham. Dean còmhnadh learn chum a dheanamh
na inneal air urram a chuir ortsa, agus an sgiamh-
achadh m' aidmheil ! Agus bithidh mi taingeil air
son nan goidheannan leis an glòraichear thusa, agus
leis an sgaoilear an earrann bhàsmhor agus pheacach
so de m' nàdur.
Athair ghràsmhoir, cha 'n f hàgainn an saoghal so,
agus am bothan creadhe so arms an robh mo chuairt
am feadh a bha mi ann, gun mo bhuidheachas tain-
geil a thoirt duit, air son a phailteis mhaitheis air
an d' thug thu dol seachad a' m' làthair an so. Leis
an deo ma dheire tha mi togail fianuis air do chùram
càirdeil m' am thimchioll, nach robh aon ni maith
am dhith. Tha mi, O Dhe, a' toirt buidheachas
duit, gun do chaomhainn thu co fada mo bheatha
chiontach, agus neo-fheumail : Gun do ghnà-chum
thu suas i le d' fhiughantas saibhir. Tha mi toirt
buidheachais duit air son gu 'n d' rinn thu toiseach
so mo bhith cho taitneach dhomh. Gabh ri m'
bhuidheachas air son sochairean mo laithean agus
m* oidhchean, mo mhiosan agus bhliadhnan air a'
bheil a nis crioch air tighinn : Gabh ri m' bhuidh-
eachas air son sochairean m' òige agus m aois ; air
son gach caraid caomh taitneach a bhuilich thu orm
an tigh so mo chuairt, na tha beo agus na chaidh
eug; air son gach cuideach a fhuair mi o chàch,
agus air son gach cothrom a dheonaich thu dhomh
139
gu còrahnadh le cuirp no anamaibh mo bhràithre de
'n chinne-daonna. Gu deimhin lean maitheas agus
tròcair mi uile laithean mo bheatha, agus tha mòr
aobhar agam gu èiridh am aoidh taingeil toiliclite o
gach cuirm thaitnich leis an robh mo bhòrd air a
f hrithealadh gu saibhir leat. Agus cha n aobhar
mulaid learn am fàgail : Oir, O mo Dhia, an do
theirig do mhaitheas ? Tha fios agam nach do their-
ig. Cha dean mi na h-urrad ana-ceartais do d'
mhaitheas agus do d' chùram, 's gun smuaintich mi
ge d' a tha mi gus an saoghal so f hàgail, gu bheil
mi dol o shonas. Tha mi toirt buidheachais do d'
thròcair, gun do theagaisg thu dhomh beaehd gu
mòr is luachmhoire trid Iosa do Mhac. Tha mi
toirt taing dhuit le uile ehumhachdaibh mo nàduir,
air son gu 'n cualadh mi riamh iomradh air ainm,
agus air a bhàs : Agus bu mhiann learn gu 'm
bithinn comasach air a bharraehd taing agus buidh-
eachais a thoirt duit, na is urrainn domh san staid
neo-iomlan so a dheanamh ; air son a theagaisg agus
eisimpleir, air son fhola agus fhireantachd, agus air
son do spioraid bheannuichte a dheònuich thu
dhomh, chum mo chridhe peacach a thionnda riut,
agus mo thoirt fo d' choi-cheangal ; a choi-cheang-
ail sin, a ta air a shuidheachadh anns gach ni agus
cinnteach, agus nach urrainn am bàs so, ge d' a tha
e n dràst' a cuir eadar-dhealuchadh eadar m' anam
agus mo chorp, a chuir am feasd fa sgaoil.
Tha mi, O Thighearn a' toirt buidheachais duit,
nach 'eil mi a dol gu has gun bhi air in' ath-ghin-
eamhuinn, agus neo-aithreachail, ach gun do mhosg-
ail thu gu gràsmhor mi, agus gu 'n tug thu motli-
achadh dhomh; gun d' ath-nuadhaich agus gun do
naomhaich thu mo chridhe, agus trid do dheadh
spioraid gun d' oibrich thu ann creidimh neo-chealg-
ach, fior aithreachas, agus toiseach beatha dhiadh-
aidh. Tha mi toirt taing dhuit arson mhinistirean
agus òrduighean. Tha mi toirt buidheachais duit
arson mo shàbaidean agus mo làithean comun-
achaidh; arson am beothachadh a rinn iad orm
gach seachduin agus gach mios : Tha mi toirt buidh-
HO
eachais duit arson toradh Chanaain, a chuireadh
do m' ionnsuidh san fhàsach, 's a tha nis air an
cuir a' m' ionnsuidh air bruaich Iordain. Tha mi
toirt buidheachais duit arson t-fhocail bheannuich-
te, agus arson nan geallaine saibhir agus luach-
mhor a th' ann, a tha nis mar ioc-shlaint àigh bhlàth
aig mo chridh san uair dheuchainnich so ; gealladh
air cuideach an àm bàis, air gloir an taobh thall da,
agus air aiseirigh mo chuirp a chum na beatha mair-
eannaich. O mo Dhia, tha mi toirt làn chreideas
do 'n iomlan diubh, mòr agus iongantach mar tha
iad, agus tha mi feitheamh ran coilionadh trid
Iosa Criosd : anns am bheil iad uile nan seadh, agus
nan, Amen. Cuimlmicli am focal do d' òglach, as
an d' thug thu orm earbsadh ! Cba 'n ann air son
saibhreas saoghalta a rinn mi cumhnanta riut, ni air
an d' thug do ghràdh orm tàir a dheanamh, ach ar-
son na beatha maireannaich, mar thiodhlaca do shaor
ghràis trid Iosa Criosd mo Thighearna. Agus cead-
aich dhomh a nis na ainm mo chòir iriosal air a
thagradh ! Ceadaich dhomh an spiorad so a tha gu
dealachadh ris a chorp a thiomna a' d' laimh, oir
shaor thu e, O Thighearna, Dhe na firinn ! Is leat
mi, Saor mi, agus dean mi subhach !
Ach am faod mi da rireadh a bhi cho dàna 's a
ràdh gur leat mi ! O Dhe, tha mi nis am sheas-
amh air bruaich an da shaoghail. Tha mi nis a'
faicinn nithe, mar an solas do làthaireachd, agus
siorruidheachd. Cia neo-aithrigh a tha mi gu bhi
air mo ghabhail gu còmhnachadh le d' ainglibh agus
le d' naomhaibh an glòir! Mo thruaighe, tha
aobhar agam amharc air m' ais le niòr irioslachd air
beatha bhochd, neo-tharbhach, agus pheacach, leis
an robh mi do ghnà toilltinneach bhi air mo thilge
do ifrinn. Ach tha 'n t-aon toileachadh s<Masach so
agam, gun do theich mi a dh' ionnsuidh crann-ceus-
aidh Chriosd; agus tha mi nis a'g ath-nuadhachadh
mo theachd d' a ionnsuidh. Bhiodh smuainteach-
adh air teachd an hithair Dhe, le fireantachd co neo-
iomlan ri m' fhireantachd fein, deich mile uair ni
bu mheasa n' am has. Bhitheadh a Thighearna !
1*1
ach 's anii a tha mi teachd a' d' ionnsuidh mar
pheacach ; ach mar plieacach a chreid ann ad Mhac
arson maitheanas agus beatha : Tha mi tuiteam sios
a' d' lathair mar chiontach bochd truaillidh ; ach rinn
thu easan do d' shluagh 'na ghliocas, na fhirean-
tachd, na naomhachd, agus na shaorsa. Deonaich
dhomh mo chrannchnr a bhi am measg luchd-lean-
mhuinn Iosa ! Buin rium mar bhuineas tu ra chair-
dean agus ra bhràithrean ! oir tha f hios agad gun do
ghràdhaich m' anam e, agus gun d' earb' se e fein
gu follaiseach ri tearuinteachd a shoisgeil. Agus 's
aithne dhomh co ann a chreid mi. Faodaidh leomh-
ann ifrinn oirp a thoirt air uamhann a chuir orm air
an aiseag eagallach so : Ach tha aoibhneis orm gu
bheil mi an lamhaibh an deagh bhuachaille : agus
tha mi dùlanachaidh m' uile naimhde spioradail, le
làn-earbs' as a chùram tairis. Tha mi togail suas
mo shul agus mo chridhe ris-san, a bha marbh agus
a tha beo a ris ; agus feuch tha e beo gu saoghal
nan saoghal/ agus tha iuchraiche a bhàis agus an
ath-shaoghail aige. A Thighearna bheannuichte
tha mi bàsuchadh le d' laimh, agus cha'n'eil eagal
uilc orm a laimh mo Shlanuighear ! Cha 'n eagal
learn am bàs sin a tha air òrduchadh dhomh le m'
Thriath ghràdhaich, a dh' fhuiling am bàs e fein
chum a dheanamh tearuint' agus sonadh dhomhsa.
Tha mi tighinn, a Thighearna, tha mi teachd ni
h-e a mhàin le m' thoil, ach le m' làn thoil aoibhinn.
Tha mi toirt buidheachais duit gun do chuimhnich
thu orm chum maith ; gu bheil thu a' brise mo
chuibhreach, agus ga m' ghairm gu saorsa glòr-
mhor cloinne Dhe. Tha mi toirt buidheachais duit
nach ceadaich thu dhomh fuireach ni 's faide o d'
ghlacaibh ; ach an diaigh dhomh bhi cho fada uait.
's àill leat mo thoirt dachaidh gu buanachadh ann
gu bràth.
Tha mo nàdur a' fàillneadh le sealladh de 'n
ghlòir a tha nis a briseadh a stigh orm : Ach tha
fios agads' a Thighearna ghràsmhoir, cionnas a
leigeas tu a stigh air m' anam e an tomhas riagh-
ailteach, agus do chumhachd a dheanamh foirfe aim
142
am anmhuinneachd. Aon uair eile, mar an uair
dheireannach, dk' amhaircinn sios air an t-saoghal
thruagh-so a tha mi dol a dh' fhàgail, agus gu
bòidean mo bhàis a thaosgadh a mach arson a
shoirbheachaidh, agus arson t-eagluis ann. Thug
mi spèis dà, O Thighearna, mar bhall beo de 'n
chorp ; agus tha spèis agam dheth gus an deo ma
dheire. Tha mi guidhe ort, uime sin, gun dion,
gu 'n glan, agus gu 'n ceangail thu e an aonachd
ni 's mò agus ni '$ mò ! Cuir tuille de d' spiorad
beannuichte a nuas air, eadhon spiorad a ghliocais,
na naomhachd, agus a gliràidh; gus ann ad am
iomchnidh gu 'm bi am fàsach mar ghàrradh an
Tighearna, agus gu 'm faic gach uile fheoil do
shlainte !
Agus air mo shonsa giulain mi, O Athair neamh-
uidh, air sgiathaibh do ghràidh mhaireannaich, chum
an ionaid chòmhnuidh shìochail, naomha, aoibhinn
sin, a dh' ullaich do thròcair dhomh, agus a cheann-
uich fnil mo Shlanuighear ! Iomchair mi gu làn
choi'-thional agus eaglais na ceud-ghin, gu cuid-
eachd do-àireamh de ainglibh, agus gu spioradaibh
nam firean air an deanamh foirfe ! Agus ge b'e ni
a dh' fhuilingeas m' fheoil, biodh m' anam bunail-
teach air a shocruchadh gu taitneach air a ghlòir
gus am bheil e a'g èiridh ! Cuireadh creidimh a
h obair dheireannach an gniomh air mhoclh cliuit-
each ; agus biodh an ùine ro bheag a th' agam r'a
bhuileachadh air thalamh air a caitheamh a chum
do ghlòir ; agus mar 'so deonaich dhomh dol suas
le gràdh ann am chridhe, agus le cliu air mo
theangaidh a tha nis gun chli, chum an t-saoghail
far am bi gràdh agus mo]adh iomlan ! Gu ma h-e
so in' òran deireannach air thalamh, a tha mi dol a
ghleusadh air neamh ; Moladh, agus urram, agus
glòir, agus cumhachd, gun robh dhasan a ta na
shuidhe air an righ-chaithir, agus do 'n Uan, gu
saoghal nan saoghal. Amen.
143
Urnuigh a Chriosduidh 'an dlù bhsachd air a Bhàs.
A Dhe naomh agus ui]e bheatmuickte, is tu a b'
ioiiad còmhnuidh do d' shluagh, arms gach Hub. Is
tu Dia mo shlainte. Dh' fheith mi ort, agus thig
thu ga m' shaoradh. Theagaisg thu fein domh t-
iarruidh, a dh' iarruidh annadsa mo shith, m' aoibh-
neas, agus mo shonas ; agus 'nuair a thuirt thu,
Iarruibhse mo ghnùis ; thuirt mo chridhe riut> Do
ghmiis, a Thighearn, iarraidh mi. Na folaich do
ghmiis uam ; na cuir air falbh t-òglach am feirg*.
Bu tusa mo chobhair ; na fàg mi, agus na trèig mi,
a Dhe mo shlainte. Thaosgainn a nis a mach m
an am, m' an am gu dealachadh, ann ad làthair. Aom
gu gràsmhor do chluas, O Dhe, agus thigeadh mo
ghlaodh le taitneachd ann ad fhianuis.
Tha mi nis a' faireachduinn gum bi mi 'an uine
ro-ghearr air mo ghairm as an t-saoghal so, do 'n
t-saoghal sin, m' an do labhair thu gu càirdeil rium.
Cum suas, O Dhe, mo chreidimh annad fein, 'san
uair dh' f heuchainnich so ; agus a rèir mar bhios an
spàirn, gu ma h-amhuil a bhios mo neart. Neart-
uich mi gu chreidsinn gur tusa, O Thighearn, a tha
ga m' ghairm o staid so an fhulangais agus a bhròin,
chum an t-suaimhneis a tha feitheamh air pobull
De, chum an oighreachd sin a shealbhachadh a tha
neo-thruaillidh, fior-ghlan, agus nach searg air falbh.
Nochdai tu dhomh slighe na beatha; annad làth-
airse tha lànachd aoibhncis, aig do dheas-laimh tha
mòr shubhachas gu siorruidh. 'An làn earbsa ri d'
thròcair, trid an t-Slanuighear, tha dòchas agam ri
d' ghnùis fhaicinn ann am fireantachd, agus an uair
a dhùisgeas mi, bithidh mi toilichte le d' choslas.
A Shlanuighear bheannaichte, 's tu mo neart,
agus m' Fhear-saoraidh, cuiridh mi mo dhòchas
annad, agus cha bhi eagal orm. Glacaidh mi misneach
gu dol troi ghleann sgàil a bhàis ; oir bi'dh tusa
maille rium : bheir do shlat agus do bhata co'-fhurt-
achd dhomh. Thuirt thu ri d' dheisciobluibh, *< Na
144
biodh ur cridlie fo thriobluid ; tha sibh a' creidsinn
ann an Dia, creidibh annamsa mar an ceudna, Ann
an tigh m' Atharsa tha iomadh àite còmhnuidh ;
mar biodh e mar sin, dh' innsinnse dhuibh e : tha mi
dol a dh' ullachadh àite dhuibh. Agus ma theid mi
agus gun ullaich mi àite dhuibh, thig mi ris, agus
gabhaidh mi sibh a m' ionnsuidh fein ; chum far a'
bheil mise, gum bi sibhse mar an ceudna." Cuir-
idh mi a nis m' anam air do chùram, mo Dhia, agus
mo Shlanuighear. O ! gun robh mi air m' ionnlad
o uile shalchar a pheacaidh, ann ad fhuil luach-
mhoirse, agus air mo dheanamh iomchuidh gu dol
do chuideachd nan naoimh air nèamh ! Cha 'n 'eil
a bheag agam as an dean mi uaill, ach a d' chrann-
ceusaidh agus a d' f hìreantachd ; cha 'n 'eil a bheag
agam ri thagradh 'an làthair Dhe, ach t-ùmhlachd
agus do bhàs. 'Se so m' uile shlainte agus m' uile
mhiann. Tha mi 'g a m' thilge sios, bochd, gun
chobhair, agus neo-aithrigh, air an tròcair sin a
lughas aingidheachd, agus ag earbs' as an ràdh f hior
sin, gun dthainig Iosa Criosd a chum an t-saoghail, a
shàbhaladh pheacach air a bheil agamsa toiseach,
O Athair, cha b' àill lcam an saoghal so fhàgail,
gun aideacha gu taingeil a mheud de d' mhòr
mhaitheas 's air an dthug thu dol seachad orm, am
feadh a bha mi air mo thurus ann. Buidheachas
duit, O Dhe, arson gun do chaomhainn thu a bheatha
chiontach neo-fheumail so co fada, agus gun deach
a coigleadh, leis na h-urrad de d' f hiùghantas. Tha
mi toirt taing dhuit arson sochairean mo làithean
agus m' oidhchean, mo mhiosan agus mo bhliadhnan,
air a' bheil a nis crioch air tighinn : Tha mi toirt
buidheachas duit arson sochairean m' òige, agus
in' aois ; arson na 'n càirdean gaolach a bhuilich
thu orm, ann an tir so mo chuairt ; arson gach
còmhnadh a fhuair mi o mhuinntir eile ; agus arson
gach cothrom a bhuilich thu orm gu bhi feumail do
chorpaibh agus do anamaibh mo cho'-bhràithre de 'n
chinne-dhaonna. Gu cinnteach lean maitheas agus
tròcair rium, uile làithe mo bheatha.
Le m uile anam tha mi toirt buidheachas duit ar-
145
son gu f n cuala mi riamh iomradh air èifeachd a
bhàis Blieirinn cliu dhuit, O Dhe, arson saibhris
do ghrais a nochdadh ann ; arson fhola phriseil, agus
fhireantachd iomlan ; arson a theagaisg agus eisimp-
leir, agus arson an Spiorad Naoimh a thug thu
dhomh, chum m' inntinn pheacach aomadh a d'
ionnsuidh, agus mo thoirt an taobh a stigh do d*
choicheangal ; an coicheangal sin a tlia air a dheadh
riaghladh anns gacli ni agus cinnteach, agus o nach
urrainn am bàs so, gad a chuireas e eadar-dhealach-
adh eadar m' anam agus mo chorp, a chaoidh a chur
fa sgaoil.
Tha mi toirt taing dhuit, O Dhe, arson na fianuis
shòlasaich a thug thu dhomh, nach 'eil mi dol eug
ann an cor neo-iompaichte agus neo-aithreachail ;
ach gun do mhosgail agus gun dthug thu geur-mho-
thachadh gràsmhor dhomh; gun d' ath-nuadhaich
agus gun do naomhaich thu mo chridhe, agus gun
d' oibrich thu ann, trid do dheadh Spioraid, creid-
imh neo-chealgach, fior aithreachas, agus toiseach
beatha dhiadhaidh. Buidheachas duit arson òrduigh-
ean agus mhinistirean an t-Soisgeil; arson toradh
Chanaain a chuireadh a m' ionnsuidh anns an fhàs-
ach, 's a tha nis air a chur a m' ionnsuidh air bruaich
Iordain. Taing dhuit arson t-Fhocail bheannuichte,
agus arson na'n geallaine mòr agus priseil a th' ann,
a tha nan ìocshlaint àigh do m' chridhe, anns an
uair dh' f heuchainnich so ; gealladh air cas-sheas-
amh an àm bàis, agus air gloir an taobh thall deth,
agus air aiseirigh mo chuirp chum na beatha mair-
eannaich. O mo Dhia, tha mi gu deimhin ga 'n
creidsinn uile, mòr agus iongantach sa tha iad ; agus
tha mi feitheamh ra'n coilionadh, trid Iosa Criosd,
anns a' bheil iad uile nan seadh agus nan amen.
Cuimhnich t-fhocal do d' òglach, air an dthug thu
orm mo dhòchas a shocrachadh. Do d' laimhse tha mi
tiomna suas mo spioraid a tha gu dealachadh ; oir
shaor thus' e, O Thighearna Dhe na firinn !
Ach am faod mi da rireadh a shaoilsinn gur leatsa
mi ? Mo thruaighe ! tha aobhar agam le trom irios-
lachd, sealla cùil a thoirt air beatha a chaidh a
O
146
bhuileachadh gu neo-fheumail, anns an robh mi gu
laitheil a' peacacbadh a d' aghaidh. " Ma chomh-
araicheas tusa, O Dhe, aingidheachd a mach, cò
sheasas a d' f hianuis ? Ach tha maitheanas agadsa ;
agus uime sin bithidh eagal air daoinibh romhad.
Tha mi a' feitheamh air an Tigliearna, tha m' anam
a' feitheamh, agus na fhocal tha mo dhòigh."
Theich mi chum crann-ceusaidh Chriosd ; agus tha
mi nis ag ath-nuadhachadh m' iartuis. Tha mi
teachd a d' ionnsuidh, o Thighearna, mar pheacach ;
ach sann mar pheacach a chreid ann ad Mhac arson
maitheanas, agus flreantachd, agus beatha. Tha mi
'ga m' shleuchda sios a d' làthair mar chiontach
truaillidh ; ach sann Uaith-san a tha fluthair agam
gach ni a ni feum dhomh fhaotainn, neach a rinn
thu dhomh na ghliocas, na fhireantachd, na naomh-
achadh, agus na shaorsadh. O ! deonaich dhomh
mo chrannchur a bhi am measg luchd-leanmhuinn
losa ! Buin rium mar bhuineas tu riusan a tha
na 'n càirdean agus nam bràithrean dà.
A Thighearna. is aithne dhuit gun do ghràdhaich
m' anam an Slanuighear, agus gun d' earb mi as,
agus gun d' earb mi mo shonas siorruidh r'a shois-
geul. Agus a nis tha mi togail suas mo shùl, agus
mo chridhe, ris-san a bha marbh agus a tha ris beo,
sa bhios beo gu saoghal nan saoghal, agus aig a'
bheil iuchraichean a bhàis agus an t-saoghail neo-
aithnichte. A Shlanuighir ghràdhaich ! Tha mi
teachd air t-iartus, agus cha bhi eagal uilc orm.
Taing dhuit gu bheil thu gam' ghairm dhachaidh,
far an do shocraich mise m' ionmhas agus mo
chridhe. Thoir mi, ann ad am iomchuidh, gu
saorsadh glormhor cloinne Dhe.
Eisd ri m ùrnuigh, O Dhe, as leith soirbheach-
adh t-eaglais air thalamh. Dion i, guidheam ort,
agus glan i, agus ceangail suas i ann an aonachd
ni 's mò agus ni 's mò. O ! gun dealraich an solus
sin a tha air òrduchadh gus na Cinnich a shoill-
seachadh, agus gu bhi na uaill do d' phobull Israel,
thairis air an domhan uile, ionnas gum bi daoine
beannuichte ann an losa, agus beannuichidh gach
147
cinneacìi e< Cuir tuille de d' spiorad beannuicht' a
nuas air Sion, eadlion Spiorad a ghliocais, na
naomhachd, agus a ghràidh, air chors gum bi ani
fàsach mar mhacliair thordhaich, agus a mhachair
tliordhacli mar fhìonain tharbhaich.
Agus a nis, O m' Atliair neamhuidh, ciod air a'
blieil mi feitheamh ? tha mo dhòigh ann ad tliròcair.
O ! giulain mi air sgiathaibh do ghràidh shiorruidh
do 'n ionad sliìochail aoibhinn sin a dli' ullaich
Criosd air mo shon, Ghabhainn a nis còmlirmidh
'an co'-chricli an t-saoghail neo-fhaicinnich, air an
ni sin a bhios na chruit-chiùil domli gu linne na
sioruwidheachd, " Beannuchadh, urram, agus glòir,
agus cumhachd, gun robh dhàsan a tha na shuidh
air an righ-chaithir, agus do 'n Uan gu suthain
siorruidh." Amen.
Urn dig h teaghlaichy arson maduinn làan Tighearna.
O dhe gldormhoir agus gliràsmhoir, Atliair ar
Tigliearn agus ar Slanuighir Iosa Criosd ! tha
shine do clireatuirean ag iarruidh teachd am fagus
duit, trid an Eadar mheadhonair, a chum aoradh
agus urram a thoirt duit, mar is cubliaidh do
Ughdar ar bith, agus do stèidli ar sonais is ar
dòchais. Cò nach tugadh glòir dhuitsa, O Dhe,
cò nach eliuthaieheadh t-ainm, O a Righ nan
naòmh !
Tha sinne ag aideachadh nach 'eil sinn air chor
sam bith airidh no iomcliuidh air teachd dlù dhuit,
no air comunn sam bith a bhi againn maille riut ;
ach tha sinn a' teachd do t-ionnsuidh ann an ainm
aon Mhic do ghràidh, ar Tighearna, 's ag earb-
sadh a cuideacha do Spioraid blieannuichte gu
còmhnadh leinn.
Cliu dhuit gu bheil sinn air ar gleidhe tearuinte
gu solus an là so, 's gur e là an Tighearna ta ann.
O 2
148
Anns an là so ni sinne gàirdeachas, agus le miltibh
d'ar co-chreatuiribh anns gach àite, coimhididh sinn
an t-sàbaid naomha./ Buidheachas duitsa gu bheil
an t-sàbaid agus an soisgeul air am buanacha leinn
fathasd, nacli 'eil ar coinnleir air atharrachadh as
àite, mar a thoill sinn, agus nach 'eil sinn gu diomh-
ain a' guidhe gum faiceamaid là do làithìbh Mhic an
duine. O maith dhuinn co mor as a mhi-bhuilich
sinn na làithe so san ùine chaidh seachad, agus
cuidicli leinn an t-sàbaid a choimhead ni's fearr, a
chum as gum bi sinn ni's iomchuidh arson sàbaid
shiorruidha glileidbe maille riutsa ann ad riogliachd.
Tlia sinn a' cumail an là so naomha chum urram
a chur ortsa, O Due, Athair uile-chumhachdaich,
a chruthaich nèamh agus talamh, 'sa rinn gach ni
le focal do chumhachd. Mar a ghabh thusa fois o
d' shaothair air an là so, is amhuil a ni sinne; ga
mheas mar an onoir is mò, is mar an obair is
urramaiche, bhi toirt aoraidh dhuitsa, Cruthai'ear
is Fear-riaghlaidh an domhain, d'an dligheach aor-
adh agus urram agus gloir.
Tha sinn a' cumail an là so naomha mar onoir air
an Fhear-shaoruidh bheannuicht, a dh' èirich o na
mairbhaibh air a cheud là de'n t seachduin, leis an do
dhearbh e le cumhachd gum b'e Mac Dhe. Cliu do
Dhia, an dèigh dha a bheatha leige' sios arson ar
peacaidh, gun d' èiricli e ris a chum ar firinneacha',
mar cheud-thora na h aiseirigh agus na beatha
dhuinne. O gu mothaicheamaid an diugh ann ar
n-anamaibli cumhachd aiseirigh, a chum as gun
èireamaid o bliàs a pheacaidh gu beatha fireantachd ;
o dhiomhanas an t-saoghail so, gu beatha naomha
nèamhaidh agus spioradail !
Tha sinn a' cumail an là so naomha mar urram
do d' Spiorad naomh, an Co'f hurtair. a thainig air
na h-abstoil air a cheud là do'n t-seachduin, a chum
gun gabhadh e còmhnuidh leis na naoimh gu ath-
theachd ar Tighearna. \ O gu'n gabhadh e còmh-
nuidh maille ruinne, 's gun riaghladh e 'nar cridh-
eachaibh, a chum as gum biodh ar nàdur air a
naomhachadh ! Thig, O a Spioraid bheannuichte
149
»
iia'n gras ! is beothaich na cridheacha marbha
so; is arms gach cùis tlioir dhuinn seola, comlma,
agus co'f hurtaclid : a chum as gum faicear, le 'r giu-
lan, gur aim do Chriosd a bhuineas sinn san t
saoglial so, 's nach tig aon again n goirid air glòir
ann an saoglial eile.
Tha sinn a' toirt buidheacliais duit, O Thigh-
earna, arson t f hocail naomh, a thug thu dhuinn
gu bhi na sholus d'ar cois, is na lòcliran d'
ar ceuniaibh. Tha sinn a' guidhe' nach bi gràs
Due air a thoirt duinne an diomhain. Cliu dhuit
gu bheil ar sùilean a' faicinn soluis, agus ar cluasan
a' cluinntinn fuaim aoibhneach soisgeil na slàinte.
Gloir do Dhia aims na h ionadaibh as airde, gu
bheil anis beatha 's neo-bhàsmhoireachd air an toirt
gu solus, trid Iosa Criosd, gu bheil sith air thalamh,
agus deagh thoil o Dhia do dhaoinibh !
Maith dhuinn, O Dhe, air sgà Chriosd, ar n
uile pheacanna, lionmhor agus antromach mar ata
iad. Pheacaich sinn gu trie is gu dàna; nar giulan,
is chunnaic do shùilse gach beud air bith a rinn
sinn. Air sgà Chriosd, O Dhe ! dean trocair ;
dean trocair oirne, peacaich. Saor sinn o cliumli-
achd a pheacaidh san t saoglial so, 's o dliite san
t- saoglial eile. Oibrich annainn aithreachas, creid-
imh, agus gràdh ; gus am bi sinn mar is àill leat
sinn a bliitli, air ar naomhacha le d' Spiorad, agus
iomchuidh arson do rioghachd.
Tha sinn a' deanamh gàirdeachas anns an dòchas,
'nuair tha sinne 'n so ri urnuigh aig cathair nan
gràs, gu bheil ar Slanui' ear beannuichte 'na shuidhe
aig deas-lainih cathair na glòir, a' deanamh eadar-
ghuidhe as arleth. Air sgà fhulangais, ùmlilachd,
agus eadar-ghuidhe, O Dhe, bi reidh ruinn, is na
biodh ar cionta, mar neul, a' cumail uainn do
thròcair is do cho'f hurtachd An diugh, na foluich
do ghnùis, na ceil do ghràs, na cum uainn do
Spiorad.
Cuidich leinn, tha sinn a' guidhe, ann an obair
chràbhaidh an là naomha so. Cuidich leinn dluth-
acha riutsa le cridhe ceart, le inntinn shuidhichte,
O 3
150
le creidimh beo, 's le gràdh laiste. Coinnich sinn
ann ad thigh-aoruidh le beannucha: maisich do
theampull agus t-òrdugh fein le d' làthaireachd ; is
thigeadh t-f hocal a steacli d'ar n anaraa le beatha
agus le cumhachd. Biodh e mar shiol air a chur
ann an deagh fhearann, a ghabhas freumh, 's a
bheir amach pailteas toraidh. Biodh ar n urnuigh
agus ar mola na 'n iobairte spioradail, taitneach
ann ad làthairsa, trid Iosa Criosd ar Tighearna. y
Biodh do làthaireacbd anns na h uile co'thional
Criosduidh air an là 'n diugh: biodh peacaich air an
iompachadh gu aithreachas, agus naoimh air an daigh-
neacha nan creideamh, a' sior-fhàs anns na h uile
gràs agus cofhurtachd. Eisd, tlia sinn a' guidhe',
gach urnuigh a chuireas t-Eaglaisean suas arson
rioghachd an t Slanuigh'ir a mheudachadh. Eisd
gach athchuinge arson ar righ agus ar dùtlicha.
Amhairc air staid gach neach ann am bròn, ann am
bochduinn, no ann an triobluid air bith, a bhios an
diugh air an earbsa' riut, oir cha 'n f haillnich gu
bràth do thròcair.
Cuidich le d' sheirbhiseach tha ri labhairt ruinne
'n diugh, a theachdaireachd a reic le cumhachd, is
focal nafirinn a roinn gu ceart, a chum as gum faigh
gach aon a chuibhrionn fein ann an àm iomchuidh.
Ullaich esan arson labhairt, ullaich sinne arson èis-
deachd, is deonuich dhuinn le chèile gach tiodhlac a
chi thusa maith dhuinn, a thaobh cuirp agus anama,
aimsir agus siorruidheachd. So tha sinn a r guidhe'
ann an ainm agus as leth aon Mhic do ghràidh, ar
Tighearna, 's na bhriathraibh beannuichte-san tha
sinn a' co-dhunadh ar n ùrnuigh, 's ag ràdh, Ar n-
Athair ata air neamh, fyc.
151
Urnuigh teaghlaich, arson feagsar là an Tighearna.
\ 5 Iff Q I ìfilll , itin 10^7 rtù^
O Dhe naomha ghlormhor agus bheannuichte, 's
ann duitsa'mhàin is cubhaidh aoradliagus urram, oir
is tu an t-aon Dia beo agus fior. Righ nan righ-
rean agus Tighearna nan tigliearnan. Tha aingil
agus àrd-aingil a sleuchdadh sios ann ad làthairse
le urram ; tha milte de spioradaibh glormhor a' frith-
eala' dhuit, is deich mile na'n seasamh ann a
t-fhianuis. Tha sinne ga mheas mar an onoir. is
m , gu bheil comas againne cuideachd teachd am
fagus duit, a clmm cliu agus urram agus cumhachd
agus buaidh, a thoirt do 'n Dia sin a tha, a bha,
agus a bhitheas, is do 'n Uan a tha 'na shuidhe air
an righ-ehathair.
Is beannuicht iadsan gun amharus, aig am bheil
an còmhnuidh ann an cuirtibh naomh do theach air
nèamh, far am faic iad gun sgàil do ghloir, 's an
cliuthaich iad gun sgios do mhaitheas. Is sona
sinne cuideachd aig am bheil comas dol ionnsuidhdo
theampuill air thalamh, far am bheil thu a' leige' ris
saibhreis do thròcair is do ghràis, agus a' pairteach-
adh coilion sochair. Is sona sinne aig am bheil comas
gach uair teachd a dh' ionnsuidh cathair nan gràs trid
Iosa Criosd, athacomasach air iadsan a thearnadh gus
a chuid is faide a thig a dh' ionsnuidh Dhe da thrid-
san.
'Na ainmsan, O Athair, tha sinne 'gar taisbeana'
fein ann ad làthair, ag iarruidh cùl a chur ris an t
saoghal, ris an fheoil, is ris an aibhisteir, is thns
a roghnacha' mar ar Dia is mar ar cuibhrionn.
Ach an gabh Dia gun amharus ri creatuiribh co
peacach agus co grained? Ann am peaca ghine-
adh sinn, agus ann am peacadh ghluais sinn.
Bha sinn easumhal d'ar Dia, faillneach d'ar
coimhearsnach, is dearmadach air leas ar n anama
fein. Co de t aitheantaibh nach do bhrist sinn;
cò de d'thiodhlacaibh nach do mhi-bhuilich sinn,
is cò de d' shàbaidibh nach do mhi-naomhaich sinn ?
Dhearmaid sinn na nithe bu chòir dhuinn a dliean-
152
amh, is rinn sinn na nithe bu choir dhuinn a sheach-
nadh ? O'r n òige gu ruig an uair so, bha sinn a'
cur peaca ri peaca, 's a' càrna feirge dhuinn fein fa
chomhair là na feirge. Mar f halt ar cinn, no mar
ghaineimh na tràgha, mar sin oscionn àireamh tha
lionmhoireachd ar peacaidh.
'S cha 'n e 'mhàin gu bheil ar peacanna lionmhor,
ach tha iad ro-antrom mar an ceudna. Pheac-
aich sinn an aghaidh an Dia a chruthaich agus a
ghràdhaich sinn; an aghaidh an t-Slanuighir a
bhàsaich air arson agus a shaor sinn ; an aghaidh
an Spioraid leis am b' àill ar naomhacha 's a thug
dhuinn coilion còmhna agus cofhurtachd. Pheacaich
sinn an aghaidh soluis agus eolais ; an aghaidh
ar n-aidmheil agus ar dòchais an aghaidh ar
mòidean, ar geallaidhean ar n-ùrnaighean, is ar
coguis; an aghaidh gach bagradh eagallach san lagh,
's gach gealla sòlasach 'san t soisgeul ; air chor as
nan gairmeadh lu sinn gu cunntas, nach b' urra
sinn lethsgeul air bith a thoirt duit arson aon ann
am mile d'ar lochdaibh. Nan tuga tusa dhuinn, O
Dhe, am mile cuid d'ar toillteannas, bha sinn fada
roimhe so air ar glasadh ann am priosun truaighe
gun dùil ri tròcair, 's gun dochas gu bràth ri furtachd.
Tha sinn, O Atliair neamhaidh, le bròn agus le
doilghios cridhe, ag aideachadh ar cionta, 's a'
caoidh ar n-amaideachd. Tha sinn ag aideacha'
nach airidh sinn air a chuid is lugha de d' thròcair,
's gun do thoill sinn gu trie an t-iomlan de d' chor-
ruich. Ach cliu do t ainm, ge do rinn sinne sinn
fein a sgrios, annadsa gu bheil ar cobhair. Buidh-
eachas duit gun do dheasuich thu fein iobairt agus
Eadar-mheadhon'ear, 's gu bheil iad so air an tairgse
dhuinn gu saor anns an t-soisgeul. Tha sinn ag
iarruidh greim a dheanamh air an t-slainte mhòir so,
's ar dochas a chur ann am fuil, fulangas, agus
fireantachd an Fhir-shaoruidh.
'Sa chum as gum faodamaid so a dheanamh le tearuin-
teachd, tha sinn a ' tairgse gun ghnothach tuille bin
againn ri peaca, 's a' guidhe gum bi sinn air ar
saoradh araon o a chumhachd agus o a chionta.
153
O Athair, seall anuas oirn aim an iochd trid losa,
's gabh ruinn gu gràsmhor ; oir is sinn do chlann,
ge do chaidh sinn air seachran ; obair do làmha fein,
na trèig sinn.
Air sgà Chriosd, a bha na iobairt-reitich arson
peacaidh, labhair sitli ruinn, agus lion sinn le uile
ghràsaibh do Spioraid. Claoidh ar n-uabhar agus
sgeadaich sinn le li-irisleachd. Ceannsuich ar n-ana-
mianna, 's eomhdaich sinn leis an spiorad mhacant
agus chiùin sin, a tha ro-luachmhor ann ad sliealla.
Claoidh gacli sannt, fuath, farmad, mi-run agus mi-
sheirc nar cridhe, 's lion ar n-anama le gràdh neo-
chealgach do na li-uile dhaoinibh, agus le gràdh gun
chaochla' dhuitse.
Leig fhaicinn duinn diomhanas an t-saogbail so,
a chum as nach saoil sinn gum faod e ar deanamh
sona. Leig fhaicinn duinn grainealachd a pheacai,
's an truaighe thig na dhèigh, a chum as gum fuath-
aich sinn e le h-eagal. Leig fhaicinn duinn cia
luachmhor an t-anam, cia cudthromach siorruith-
eachd, is cia priseil an cothrom a th'againn aris air
bhi gu siorrui' sonadh. O gun deanadh do ghràs ar
deasachadh arson an atharrachaidh mhòir sin a thig
oirn gu cinnteach agus gu goirid, 's a dh' fhaodas
teachd oirn gu grad : a bheir air falbh sinn o shaogh-
al dhaoine gu saoghal spiorad ; o staid deuchainn
gu staid luigheachd. O gun deanadh do Spiorad
iomchuidh sinn arson pairt a bhi againn an sin de
oighreachd nan naomh ann an rioghachd an t-
soluis !
Ullaich sinn, O Dhe, arson ni sam bith a dh'
fhaodas tachairt duinn eadar an oi'che so 's an
uaigh. Cha'n 'eil fios againne ciod tha romhainn,
ach tha fios agadsa; 's tha sinn a' guidhe' gun
cuidich thu leinn do thoiJ a dheanamh, agus do thoil
a ghiulan, mar is cubhaidh dhoibhsan aig am bheil
fios gun toir thu air na h-uile nithe oibreacha' le
chèile chum leas na muinntir tha tabhairt gràidh
dhuit. Cuidich leinn thusa chur romhainn anns gach
ball, ar cridheachan a thoirt suas do d' thoil, co-
chomunn a ghloidhe' riut 'nar n-anam, agus earbs'
154
a dlieanamli as do chumhachd, as do fhreasdal, as do
ghealla, 's as do thròcair ; a chum as gum bi ar diadh-
achd 'na solas duinn, co maith as na h-obair.
Cuidich leinn, trìd docair agus socair, leantuinn gu
dlù ri Criosd ar ceannard, gu la ar criche. An sin,
O deonuich gum bi ar n-obair criochnaicht, is ar n-
anama reidh riut ; 's gun òrduich do fhreasdal agus
do Spiorad na h-uile nithe air sheol as gum bi ar n-
atharracha' gu saoghal eile làn de shòlas is de cho-
fhurtachd. An sin bi leinn roi' ghleann dorcha
sgàile bhàis, is thoir ar n-anam sàbhailte gu aoibh-
neas ar Tighearna.
O gun dealradh solus nan uile Chriosduidhean air
feadh an t-saoghail gus am bi na h-uile dhaoine na'n
Criosduidhean. Soirbhich le d' shoisgeul gu h-
àraid anns na rioghachdaibh so d'am buin sinne.
Beannuich dhuinne, 's do gach neach a bha ga èisd-
eachd, am facal a chuala sinn air an là 'n diugh.
Gabh ri'r n athchuinge 's ri'r n iobairt trid Chriosd ar
n Ard-shagart, is na agair sinn arson faillinn air bith
'nar n-aoradh. Tha sinn a' caoidh gun robh ar n-
aigne co mall, ar cridhe co fuar, 's ar smaointe co
luaineach. Lugh dhuinn co trie as a mhi-bhuilich
sinn meadhona nan gràs ; co trie as a leig sinn le
gnothaichibh, le cùram, is le solas an t-saoghail so
am focal a mhuchadh ann ar n-anam. O na biodh
a' chùis mar so an diugh, is na biodh an t-sàbaid so
air a cur sios ann an àireamh nan sàbaidean a chaill
sinn !
An diugh ma chaidh smaointe cuidreamach sam
bith a dhùsgadh 'nar n-anam, na leig leinn an call,
nuair a philleas sinn gu obair na seachduine 's gu
gnothaichean an t-saoghail. Ma fhuair sinn sealla
de chuid sam bith d'ar peacaidh, cuidich leinn air
ball an trèigsinn : ma fhuair sinn eolas air tuille
d'ar dleasnas, cuidich leinn air ball cur ma thim-
chioll. Bitheamaid an diugh air ar toirt astar là
sàbaide ni's dlùithe do Dhia 's do neamh na bha sinn
roimhe : air chor as gum faod sinn a ràdh, gur fearr
aon la ann an aoradh Dhe na mile là ann an àit
eile.
Bi crocaireacb, a Dhe, do gach uireas'ach agus
easlainteach a chaidh an diugh earbsa riut, is do na
h-uile ta 'sa chor cheudna. Dean ioclid air an cuirp
is air an anamaibh, is na dearmaid aon neach d an
dòchas thu le cridhe treibhdhireach.
Anis, O Athair, tha sinne gar fàgail fein a nochd
air do chùram, 's a' tairgse luidlie' sios fo sgàil do
sgèith agus cadal. O dean thusa faire os ar cionn :
sgaoil brat do gliràidh tharuinn, is thoir àithne do
t-ainglibh mu'r timchioll. Deonuicli gur tu fein is
deireannaiche bhìos 'nar smaoirtibh 'nuair a luidheas
sinn, 's is luaitlie bhios 'nar n-aire 'nuair a dhùisgeas
sinn, Tha sinn a' guidhe' gu h-àraid, nuair a chaid-
leas sinn an cadal deireannach, gum bi ar anama
rèidh riut, is 'nuair a dhùisgeas sinn air là na h-
aiseirigh, gum fàiiltich ar Tigbearna sinn a steach d'a
aoiblmeas. Annsan dcchas so, dhuits' O Athair, 'a
Mhic, agus a Spioraid naoimh, gun robh gach cliu,
agus moladh fad saoghal nan saogbal. Amen.
Urnuigh mkaid?ie, arson Teaghlaick, air là seachdit in-.
O Dhe ghlormhor agus naomha, bheann^icht agus
mhaith, a chruthaich sinn, 's a chum gu ruige so
beo sinn ! tha sinn a' tairgseadh, air maduinn an là
so, sleuchdadh aig stòl do choise, gu d' mhaitheas
aideacha ? s gu d' thròcair iarruidh. Is Tusa, O
Fhir-faire Israeil air nach aom cadal no suain, a
ghleidh tearuinte sinn air feadh na h-oi'che cbaidh
seachad, 's a thug air an là nuadh so dealradh oirn.
Bha do ghairdean mu thimcbioll ar fardaich agus
ar leapach is rinn thu ar coimhead an àm ar codail,
o uile chunnartaibh agus uabhasaibh na h-oi'che.
Ciod a dh" iocas sinn duit, O Dhe, arson meud d»
mhaitheis do chreatuiribh peacach mar sinne, nach
'eil a toilltinn an aon is lugha de d' thiodhlacaibb ?
156
Ann an àìte cùram air bith a ghabhail dinn air an
oi'che chaidh seacbad, '& ann a thoill sirm gun deanadh
tu ar codal 'na bhàs, agus ar leaba 'na h-uaigh dhuinn.
O gun deanadh do mhaitheas agus t-fhoighidinn, a
choigil sinn gu là eile, ar stiuradh a nis gu aitbreach-
as agus leasacha-beatha.
Tha sinn, O Dhe, a' gabhail nàire is rugha gruaidb
dbuinn fein, tra smaointicheas sinn air Jionmhoir-
eachd ar locbdan. Cia trie a bba sinn eas-umbal do
d' lagh naomha-sa, gun suim againn do cheanglaich-
ibb no do chomainibh ar De ! Cia trie a pheacaich
sinn an aghaidh gràis do sboisgeil, 's an aghaidb
saibhreis do ghràidh ann an Iosa Criosd !
'An so, O Dhe, aig cathair nan gràs, tha sinn ag
aideachadh ann ad lathairsa ar n-uile easaontais ;
peacaidh ar smaointe, ar briathra, agus ar gniomh-
ara; peacaidh dearmaid, agus deanadais, a t-agh-
aidh-sa, an' aghaidh ar coimhearsnaich,' s an aghaidh
ar n anama fein ; is tha sinn le'r n-uile dhurachd a'
guidhe' maitheanas annt air fad, air sgà aon Mhic
do ghràidh, ar n-aon Fhear-saoruidh is fear-tagraidh
ar cùise ris an Athair. As a leth-san tha sinn a'
guidhe gun dean thu iochd oirn, *s naeh cuimhnich
thu ar n-aingidheachd ni's mò 'nar n- aghaidh.
Tha sinn a' tairgse' bròn diadhaidh a dheanamh
arson ar peacaidh, cul a chur riu air fad, agus sinn
fein a thoirt suas duitsa, chum naomhachd beatha
ann an Criosd. Is i ar guidhe gum hi ar corp, ar n-
anam, agus ar spiorad, air am buileacha do ghnà ad
sheirbhis, 's gum bi ar giulan mar is cubhaidh do
luchd ar n-aidmheil agus ar dòehais. Is i ar guidhe
bhi cothromach agus diadhaidh, ciuin, iriseal agus
iochdmhor, gun chomunn sam bith a bhi againn
ri peaca no ri peacaich; ach a' caitheamh ar beatha
do è,hnà a r&lr focail ar De agus eisempleir ar
Tighearna.
'S a chum gum biomaid comasach air gluasad
maille riutsa air an doigh so, tha sinn a' guidhe', O
Athair neamhaidh, gun toir thu dhuinn comhnadh
agus gràs do Spioraid. Gheall thu so do gach
neach a dh'iarradh e gu treibhdhireach ; biodh e
157
dhuinne do rèir t-fhoeail, anns an do chuir sinn ar
dòchas. Ge do mhùch sinn gu trie do Spiorad, 's
ge do thilg sinn air cùl a chomhairle ; gidheadh na
tilg thusa gu tur sinn as do làthair; na ceil oirn do
ghras, is na buin uainn do Spiorad. An àite sin,
deonuich gun gabhecòmhnuidh shuidhichte narcridh-
eachaibh, mar ann an teampuill thaghta ; gun cuid-
ich e leinn ar n-anamianna chlaoi' 's a chumail fo
cbois ; is gun toir e dhuinn seola, còmhna, agus
cof hurtachd ; a chum as gun ruith sinn le solas ann
an sligbe t-àitheantan, gus an ruig sinn crioch ar
docliais, eadhon slaint ar n-anama.
Anis nuair tba sinn a' tionsgnadh air là eile, tha
sinn a' guidhe', O Dhe, gum bi do thearna', do
stiura', 's do bheannuchadh againn trid an iomlan
detb. Biodh ar smaointe, ar briathra, 's ar gniomha,
gu leir air an riaghla leatsa. Biodh fuath againn
do gach ni tha fuathach leatsa, agus tlachd do gach
ni sam bheil tlachd agadsa ; a' deanamh do thoil, no
ga fulang, 's a' feitheamh ri d' shlainte trid Iosa
Criosd ar Tighearna.
Nuair tha sinn a dol amach feadh saoghail, anns
am bheil mile cunnart agus buaire 'gar cuartachadh
air gach taobh, tha sinn a' guidhe' nach fàg thusa
sinn gu'r stiura' fein, 's nach leig thu dhuinn a bhi
air ar glacadh ann an rib a pheacaidh. Gun robh
Dia mar ghrian agus mar sgia dhuinn an diugh, s
gun deanadh a Spiorad ar coimhead o shlighe gach
buairidh ! Gun robh sinn gu sonraicht air ar coimh-
ead o gach peaca leis an usa na chèile iadhadh mu'r
tiomchioll, a chum as nach faigh ar nàmhaid oirn
fàth no cothrom !
Soirbhich leinn, tha sinn a' guidhe', ann an
gnothaichibh an là so, agus na seachduine. Deon-
uich, ann ar n-uile dhreuchd agus obair, gun gluais
sinn maille riutsa; 's nar n uile ghnotbaichibh ri
daoine, gun dean sinn riusan mar bu mhaith leinn
iadsan a dheanamh ruinne ; 's mar is cubhaidh do
luchd aidmheil a chreidimh sin a tha teagasg
dhuinn gach uile mhi-dhiadhachd is anamianna
saoghalt àicheadh, 's a bhi measarra, cothromach
P
158
agus diadliaidh. An sin gabhaidh sinn misneach
gum beannuich thus' ar saothair, 's gun daighnich
thu obair ar làmhan.
Na leig dhuinn, tlia sinn a' guidhe', bhi uair sam
bith co mor air ar buaire' le gnothaichibh is cùram
na beatha so, 's gun dean sinn dearmad air an aon
ni fheumail, slaint an anama neo-bhàsmhor. A Dhe
cuidich leinn so a chuimhneacha leis a cbùram is
leis an durachd is mò ; a chum as nuair thig oi'che
bhàis, gum bi misneach laidir againn gun duisg sinn
gu sonas bithbhuan.
O Thusa ghabh curam dhinn feadh na h-oi'che
chaidh seachad, 's a thug comas duinn cruinneacha'
le cheile aig cathair nan gràs air maduinn an là so,
tha sinn a' guidhe gun dean thu fair oirn mar an
ceudna fad oi'che bhais agus cadal na h-uaighe, 's
gun taisbeanar sinn le gairdeachas, gun aon againn
air chall, aig cathair na gloir air maduinn na li-
aise irigh !
Seall, a Dhe, ann an iochd air an iomlan de d'
theaghlach mor air thalamh ; is fiosraich cor gach
neach, a reir am feum fa leth. Bi ann ad charaid
d'ar càirdibh ; thoir maitheanas d'ar nàimhdibh ; is
meudaich gràs do na h-uile dhaoinibh. Faigheadh
an soisgeul tuille buaidh, is thugadh e mach tuille
toraidh. Faicear gu h-àraidh a thoradh ann an
giulan gach aon againne. — Na nithe so, 's gach ni
eile chi thu' iomchuidh ar arson, tha sinn a' guidhe'
ann an ainm aon Mhic do gràidh, ar Tighearna ;
a theagaisg dhuinn a ràdh, Ar n-Athair ata air
neamh, &c.
Urnuigh Fheasgair, qrSon Teaghlaich.
O Thighearna Dhe ! is tusa Righ nan righrean
agus Tighearna nan tigliearnan ; tha do riogliachd
?%71 MÙL
159
oscionu na h-uile rioghachd, is t-uachdranachd o
linn gu linn. Tha thu neo-chriochnach ann an
gliocas, ann an cumhachd is ann an trocair : is tu
uime sin stèidh dochais chloinn nan daoine. Co
ionnsuidh thèid sinne ach do t-ionnsuidh-sa ; oir is
tu amhàin o'n tig ar cobliair ?
Gu ma beannuichte gun robh t-ainm, ge d' tha
thu air t-àrdachadh os cionn cliu agus smaointe nan
aingeal, gidheadh gu bheil thu ag amharc oirne,
tha ni's lugha na chuid is lugha de d' throcair, 's a'
toirt misnich dhuinn teachd am fagns duit, trid
losa Criosd an t-Eadar-mheadhonair, a dlliarruidh
trocair agus gràis a rèir ar feum.
Air a sgà-san, O Athair nèamhaidh ! tha sinn a'
guidhe maitheanais nar n-uile pheacaidh, lionmhor
agus antromach mar ata iad. Tha sinn le bròn gan
aideachadh ann ad làthair : a caoidh aing'eachd ar
cridhe, is eaceartan ar coluadair agus ar giulain.
Ach co thuigeas a sheachrain ! saor thusa sinn, a
Thighearna, o'r n-uile lochdaibh, agus tearuinn sinn
o'r truaighe.
Bitheadh, tha sinn a' guidhe ; cumhachd a pheac-
aidh air a a chlaoidh an' taobh astigh dhinn, agus
comhnadh air a thoirt duinn o d' Spiorad gu catha-
chadh an' aghaidh na h-uile peacadh agus buaire ;
gus am bi mothacha sòlasach againn gu bheil sinn
air dol as o bhàs gu beatha.
Deonuich gum bi ar creideamh gach là a' dol am
meud ; 's gum bi sinn a' sior-chur r' ar creideamh
cruadal, eòlas, measarachd, faighidinn, diadhachd,
gràdh bràthaireil, agus seirc : air chor as nach bi
aon neach againn mi-tharbhach ann an obair an
Tighearna. — Cuidich leinn bhi durachdach agus
eudmhor gus na h-uile dheagh obair : a* meas gur
e beatha agus solas ar n-anama, bhi cosmhuil ri
Criosd, ciùin, macant', naomha ; 's a' sior-dheanamh
maith, a rèir ar cothrom agus ar comais : air chor
as gum feud gach aon againn a ràdh, gu bheil a
bheatha ta aige san f heoil trid creideimh ann am
Mac Dhe, a ghràdhaich sinn, 's a thug e fein seach-
ad air arson.
P 2
160
O gum biodh ar cridheachan air an liona' do ghnà
le cuimhne thaingeil air a ghràdh sin leis an do
ghràdhaich Esan sinn, a thug e fein air arson mar
iobairt, a chum as gum faigheamaid sith ri Dia agus
slainte bhith-bhuan. Nior leige' Dia gun dean peaca
no buaire, on t-saoghal, on fheoil, no o'n aibhis-
teir, ar sgaradh gu bràth o ghràdh ar Tighearna.
Nior leige Dia gun reic sinn air neo-ni, a choir a
fhuair sinn air oighreachd shiorruidh ann an riogh-
achd ar n-Athar.
Tha sinn earbsach, O Dhe nach do chaomhainn
aon Mhac do ghràidh air arson, gun toir thu dhuinn
maille risan na h-uile ni eile bhios feumail, 's nach
treig thu gu buileach no gu bràth sinn. O dean ar
dion agus ar stiura roi' gach cunnart agus caochla
ta 'sa bheatha so, air chor as nach caill sinn ar n-
ionracas agus nach fàillnich ar dochas, no gun tig
aon neach againn goirid air a' ghloir sin a dh' ullaich
thu arson do phobuill.
Bi tròcaireach, a Dhe, do 'n t-soaghal thruagh so,
's beannuich gach sluagh air thalamh. Greas an la
aims an èirich Grian na fireantachd air na riogh-
achdaibh dorcha sin ata fhathasd fo sgaile bàis agus
aineolais ; a chum as gum bi Iosa 'na sholus do
na Cinnich uile, 's 'na ghlòir do d' shean phobull
Israel.
Beannuich gu h àraid na rioghachdan so dam
buin sinne. Buanaich leinn ar sochairean lionmhor
agus àghmhor, ge nach 'eil sinn airidh orra, 's teag-
aisg dhuinn buil ni 's fearr a dheanamh dhiu na rinn
sinn, a chum do ghloirsa. — Tha sinn a' cur ar cair-
dean 's ar luchd-dàimh gu sonraicht air do churam ;
's a' guidhe' gum faigh iaddo bheannacha. Beannuich,
a Dhe, an teaghlach so, 's thoir do gach aon againn
gràs anis, agus 1 glòir 'na dhèigh so.
Maille ri'r n-urnaigh, tha sinn, O Dhe nan uile
ghras, ag iòcadh dhuit ar buidheachais, arson na h-
uile ni tha againn, 's arson na h-uile ni tha suil
againn ri fhaotainn. Tha sinn a' toirt buidheachais
duit arson ar cruthachaidh ; gun d' rinn thu sinn
'nar creatuiribh reasont agus neo-bhàsmhor ; comas-
161
acli air do cliliuthacha' san t-saoghal so, 's air do
mhealtuinn gu siorruith ann an saoghal eile. Buidh-
eachas duit arson a churam a ghabh thu dhinn fad
ar beatha, 's gu h-àraid feadh an là chaidh seachad.
Ghleidhthu sinn 'nardol ainaeh is'nar teachd asteach,
is bha thu leinn o'n mhaduinn gu ruig an t-
anmoch. Tliearuinn thu sinn o gach cunnart agus
gàbha , 's thug thu slkinte, trusgan agus teachdantir
dhuinn. Ach thar gach ni, tha sinn gad chliuth-
achadh arson saorsa 'n t-saoghail trid do Mhic ;
arson meadhona nan gràs, agus dùil ri slàinte
bhith-bhuan.
Làn do thaing arson a mhaitheis mhoir a dheon-
uich thu dhuinn, tha sinn anis gar toirt fein gu
soilleir suas duit, is gar cur trid na h-oi'che so air
do churam. Dean a nochd faire os ar cionn, O
Thighearna, 's dion ar n-àite còmhnuidh o aimhleas.
Luidheamaid sios ann an rèite riutsa, 's biedh ar
smaointe maille riut an uair a dhuisgeas sinn. Gach
là is oi'che d'ar turas air thalamh, bi thusa maille
ruinn, is gabh sinn fadheoidh asteach do t-àros
glormhor air neamh. So tha sinn a' guidhe air sgà
Iosa Criosd, ar n-aon-Fhear-saoruidh agus ar n-àrd-
shagart, d'an robh, maille ris an Athair agus ris an
Spiorad naomh, gach cliu agus urram anis is gu
siorruidh. Amen.
Urnuigh Mhaidne, arson Teaghlaich.
O Dhe shiorruidh agus uile-chumhachdaich ! is tusa
tobar gacli bith, gach buaidh, agus gach beannachd.
Tha t ainm àrd agus ionmholta, tha do mhòrachd
do-ran nsachaidh, 's cha'n f haodar le neach air bith
do thiolacan àireamh, no do mhaitheas innseadh.
Cionnas mata is urra sinne clmr an cèill, creatuir-
ean aig am bheil ar stèidh anns an duslach ?
P 3
162
Gidheadh, mar a thug thu misneach dhuinn
teachd am fagus duit le aoradh, tha sinn air maduirm
an la so gar taisbeana' fein ann a t-fhianuis, a'
guidhe gum buanaiche' tu leinn na tiolaca ta againn,
's gun tuga tu dhuinn na chi thu fathasd feumail.
Ach cia leis a thig sinn am fianuis an Tighearna, is
cionnas a striochdas sinn sinn fein air mhodh tait-
neach an' lathair an Dia is àirde? Cha'n fheud
sinn, O Dhe, teachd am fagus duitsa mar chreatuire
neo-chiontach, no tròcair sam bith iarruidh arson ar
fireantachd fein ; oir chaidh sinn gu leir air seachran,
is thainig sinn goirid air do ghloir. Ach tha sinn a'
teachd do t-ionnsui' trid Iosa Criosd an t-Eadar-
mheadhonair, 's a' guidhe trocair air a sgà-san.
Mar chreatuirean reasont' agus neo-bhàsor, com-
asach air sonas siorruith a mhealtuinn, tha sinn a'
guidhe, oscionn na h-uile nithe, gum bi thu fein ad
chuibhrionn is ad Dhia dhuinn. Tha fios againn
nach urra nithe faoin agus diombuan an t-saoghail
so ar 'n anama neo-bhàsor a shàsucha ; 's air an
aobhar sin tha ar 'n anam an geall air an Dia bheo,
tha mhàin comasach air ar deanamh sona gu siorr-
uith. As eugais Dhe, tha ar staid san t-saoghal so
truagh, 's ar dòchas a thaobh saoghail eile ro-eagall-
ach ; ach ma bhios Dia leinn, faodaidh sinn a bhi
toilichte, ciod air bith ar staid san t-saoghal so, agus
sealtuinn romhainn le gairdeachais gu saoghal eile.
Is mar bu mhaith leinn gum biodh tus ad
chuibhrionn is ad Dhia dhuinn, tha sinn a' guidhe
gum bi sinn air ar deanamh iomchuidh air an t-
sonas mhòr so, 's gum bi ar 'n uile pheacaidh air am
maitheadh dhuinn air sgà iobairt uile-f hogantaich
ar Fir-shaoruidh. Air a shon-san, tha sinn a'
guidhe gun glan thu ar 'n easontas air falbh mar
neul, agus ar 'n aingeachda mar neul tiugh as t-
fhianuis, air chor 's nach cum iad uainn solus do
ghnuis, as nach bac iad cursa do throcair.
Air dhuinn bhi mar so rèidh ri Dia trid Iosa
Criosd, tha sinn a' guidhe gum bi sinn as so suas
air ar coimhead ann ad' f hàbhar, agus air ar dean-
amh comasach air gluasad anns na h-uile nithe mar
163
is cubhaidh do chloinn De : O ! neartuich thus ar 'n
anfhainneachd, is cuidich sinn le d' dheagh Spiorad
gu bhi faicilleach mu'r giulan, is cùramach gu fuath
thoirt do na h-uile peacadh. Claoidh fein le d'
Spiorad cumhachd a pheacaidh an taobh astigh
dhinn, glan ar cridhe, naomhaich ar nàdur, thoir sith
d'ar coguis, is meudaich ar 'n aoibhneas agus ar co-
f hurtachd ami an sliglie t-àitheantan.
Tha sinn feumail air gràs gu 'r neartachadh ; air
misneacli gu 'r toirt air ar 'n aghaidh 'nar dleasnas ;
air creideamh a thoirt buaidh air an t-saoghal 's air
a bhuaireanna ; air dòchas daingean agus foighidinn
a chum buanachadh ann an toil De adheanamh agus
a ghiulan gu teachd ar crìche : 's co air am faod
sinn na sochairean so iarruidh, O Thighearna, ach
ortsa, bheir do gach neach gu saibhir, 's nach dean
maoidheamh ? O ! daighnich, neartuich, agus soc-
ruich sinn ann an naomhachd. Gleidh sinn o
thuiteam ann am buaire ; meudaich ar creideamh ;
is lion sinn le aoibhneas do-labhairt agus làn de
ghloir, ann am fradharc na gloir, onoir, agus neo-
bhàsmhoireachd sin a thaisg thusa fa chomhair do
luchd-muinntir.
'S an uair a tha sinn an' tòir air na nithibh glor-
mhor so, deonuich gun gnàthaich sinn le curam na
meadhona sin a stiuras d'an ionnsuidh. Deonuich
gun bi neamh agus siorruidheachd do ghnà 'nar sùil,
is Dia do ghnàth 'nar cridhe. Biodh ar smaointe, ar
coluadar, agus ar giulan, mar is cubhaidh do'n t-
soisgeul, agus sinn fein mar sheirbhisich dhileas,
eudmhor mu dheagh oibre. Biodh ar caithe-beatha
ann an gràdh, is iomhaigh ghràdhach ar Tighearn
air a tarruing air ar cridheachan ; a chum as le bhi
cosail risan air thalamh, gu meal sinn air neamh a
rioghachd,
Ach am feadh ata ar còmhnuidh anns a' cholainn,
tha fìos agads', O Dhe, gu bheil ar cuirp, mar ata
ar 'n anama, feumail air do fhreasdal is air do
churani. Thoir dhuinn air an aobhar sin, tha sinn
a' guidhe, an tomhas a chi thu iomchuidh oirn de
shlainte, de theachdantir, is de shochairibli na
164
beatha so ; oir is tusa Fear-deilbh ar cuirp, mar h
tu Athair ar spioraid. Gu ma beannuichte gun
robh t-ainm arson gacli tiolac a dheonuich thu
dhuinn cheana. 'S tu ghleidh ar corpa bàsmhor
beo, 's a shaor iad gu trie o'n easlaintibh ; air chor
as ge do bha sinn buailteach gu bhi air ar bruthadh
leis a chnuimh, gu bheil sinn, le cùram ar De, air
ar coimhead beo gu ruig an uair so.
vGu ma beannuichte gun robh t-ainm gu sonraichte,
arson tàmli agus tearuinteachd na h-oi'che chaidh
seachad, is arson na sith is an t-sòlais leis am bheil
sinn anis cruinn mar theaghlach ann ad làthair. Tha
sinn a' guidhe' gum buanaich thu leinn do fhreasdal,
's gun toir thu dhuinn slainte cuirp agus subhachas
inntinn, a chum as gum biodhmaid iomchuidh gach
àm arson do sheirbhis. Deonuich gun gleidh sinn
ar cuirp do ghnà o neo-ghloine ann am measarrachd,
ann an geanmnuidheachd, ann an naomhachd is ann
an onoir, mar theampuill do 'n Spiorad naomha'
Tha sinn a' guidhe, maille ruinn fein, gum bean-
nuicli tbu an cinne-daoine gu leir, 's gum meal iad
anns gach àite sochairean àghmhor an t-soisgeil.
Beannuich gu sonraichte ar righ, ar dùthaich, ar
càirdean 's ar luchd-gaoil. Gabh truas do staid
nan uir'easach agus nan easlainteach : thoir cofhurt-
achd do 'n mliuinntir a tha ri bròn, is còmhna do 'n
mhuinntir a tha fo' bhuaire. Thigeadh osnadh a
phriosanaich ann ad làthair, is cum bàigh ris a'
bhantr'aich is ris an dilleachdan.
O Athair nan uile theaghlach agus Ughdair nan
uile bbeannachd! beannuich an teaghlach so, agus
gabh air do churam gach aon ata ann, beag is mor,
sean agus òg. Biodli ceannardan, clann, agus
seirbhisich, air an comhairleachadh, air an stiùr-
adh is air an tearnadh leatsa, feadh an là so.
Cuidich leinn obair gach là chur seachad 'na thrà
fein, 's a bhi gach uair rèidh fa chomhair bàis
breitheanais agus bith-bhuantachd. 'S o nach 'eil
fios againn ciod a dh' fhaodas teachd gu crich le
aon là, tha sinn air an là so gar 'n earbsa fein riutsa,
eadar chuirp agus anama, 's gar cur fein is gach ni
165
bhuineas duinn fo stiuradh is fo chùram do f hreasd-
ail, trid Iosa Criosd, o'n d' ionnsuich sinn a ràdh ?
Ar n-Athair ata air neamh, fyc.
Urnuigh Fheasgmr, arson Teaghlaich.
O Dh e ghloirmhoir, bheannuichte, mbaith ! is tus
.an Righ siorruidh, neo-bhàsmhor, agus neo-f haicinn-
*XJeach, aig am bheil do chòmhnuidh ann an solus,
^\iach faod suil bhàsmhor fhaicinn 's a bhi beo. Ann
^ • ad shealla-sa cha'n 'eil neamh agus talamb ach mar
neo-ni, 's na slòigh a tlia gan àiteacha' mar neo-ni
is mar dhiomhanas. Gidheadh tha thu gad' iris-
Teach a' fein a dh'amharc oirne, 's a' toirt fanear gach
aon againn, mar nach biodh creatuir sam bitli an*
earbsa riut ach sinn fein. O'n aingeal is àirde gus
* a chnuimh is dìbli, cha 'n 'eil ni no neach nach eil
air an toirt fanear leatsa. Tha thu gu sònraicht
a' toirt fainear na muinntir sin aig am bheil
spiorad iriseal agus ùmhal, 's a tha 'g iarruidh
teachd dlù dhuit trid an Eadar-mheadhonair.
Gu ma beannuichte gun robh t-ainm a dh' ullaich
a leithid so de rathad arson chreatiiire peacach mar
sinne ; air chor as ge nach faodamaid seasamh ann
a t-fhianuis 'nar fireantachd fein, gidheadh trid
fireantachd neach eile, eadhon Iosa, gu bheil comas
againn teachd am fagus duit le muinighinn cloinne.
O ! bi trocaireach ruinne air a sgà-san ; gabh ruinn
anis mar a luchd-muinntir, is labhair sith ruinn.
Tha sinn anis, Q Dhe, air crich la eile ag teachd
a chliuthachadh do mhaithis, a bha leinn o'n mhad-
uinn gu ruig an t-anmoch. Fiosrach air ar laigse
fein, is air an fheum tha againn do ghnk air curam
is cuideacha Dhe ; dh' earb sinn sinn fein riut anns
a' mhaduinn, gun fhios ciocl a dh' f haodadh aon hi a
thoirt mu 'n cuairt 5 's a nis, air dhuitsa cùram a
ghabhail dinn 'nar dol amach 's 'nar teachd astc;u-Y.
166
's ar toirt an tearuinteachd 's an' cof hurtachd trid
an là, tha sinn le cridheachaibh làn do thaing, gar
striochda' fein ann ad làthair, a thairgse' dhuit ar n-
iobairt bhnidheachais.
O gum biodh ar n-anama air an dùsga' gu cliu
thoirt duitsa mar is coir, arson lionmhoireachd is
saibliireachd do thiolaca! Tha gach maduinn a'
toirt duinn dearbhaidh air do ghràdh, is tha gach
oi'che toirt fios duinn air do dhilseachd. Tha ar
sochairean aimsireil agus spioradail oscionn àireamh,
a thaobh na beatha tha làthair is na beatha tha ri
teachd. Is mòr na nithe tha againn, agus is mo na
sin na nithe ris am bheil ar dòchas.
Nuair tha do thròcair, O Dhe, co mòr dhuinn, cò
nach measadh gum biodh giulan gach aon againn
mar bu chubhai' do chloinn De ? Ach an àite so,
bha sinn co fàilneach is co ceannairceach, as gu
bheil aobhar againn nàire bhi oirn sinn fein a thaisb-
eanadh ann a t-fhianuis. O cia lionmhor peaca is
failinn tha fathasd ceangailte ruinn, leis am bheil
sinn air ar tarruing air falbh uaitsa ! Cia dichuimh-
neach sinn air do ghradh is air do mhaitheas ; cia
neo-mhothachail sinn air do chaoimhneas ! Cia faoin
ar smaointe ; cia fuar agus neo-dhiadhaidh ar n-aigne ;
's cia beag buil a thug sinn riamh as ar n-ùine, as
ar tàlandaibh, agus as ar cothromaibh ! Tha sinn,
O Thighearna, 'gar n-irisleacha' fein aig stòl do
choise, 's ag guidhe' gum bi maitheanas air ùracha'
dhuinn, agus t-iochd air a bhuanacha* leinn, air sgàth
Iosa Criosd ar Tighearna.
An diugh, ma rinn sinn ni sam bith cosail ri
daoine aig nach 'eil Dia anns an t-saoghal ; ma bha
ar giulan ann an ni sam bith neo-iomchuidh no neo-
f haicilleach ; ma thug sinn masla' dar creideamh,
oilbheum dar coimhearsnach, no lot d'ar n-anama
fein, O ! deonuich dhuinn, tha sinn a' guidhe, maith-
eanas, trid toillteannas fola Chriosd.
Tha sinn gu dùrachdach a' guidhe' gun druid thu
nis ar cridheachan riut fein, 's gun daighnich thu
sinn ann an ceumaibh ar dleasnais. Is e ar run, le
còmhna do ghràis, gum bi ar ginlan as so suas ni's,
167
faicilliche, 's gun caith sinn ar beatha do rèir stiur-
aidh do Spioraid, riaghailt an t-soisgeil, is eisemp-
leir ar Tighearna. O gum biodh an run so air a
ghleidhe' beo do gbnà 'nar n-anamaibh, le oibreacha'
treun do Spioraid !
Deonuicb, O Dhe, gun saothairich sinn ni's mò is
rii's mò anns an obair sin a dheanamb gus an deach-
aidh ar cur ionnsuidh an t-saogbail ; am feadh a
bhios ar n-uine, ar cothrom, agus ar comas air am
buanacha' leinn. O cuidich leinn giorrad agus neo-
chinntichead ar n-aimsir a ghleidhe' do ghnà 'nar
n-aire, *s na h-uile dicheall a dheanamh gu deasach-
adh arson siorruitheacbd ; air eagal as mar tba oi'cbe
'n dèigh oi'cbe 'gar toirt ni's dlùitke gur crich, gun
glac oi'cbe bàis sinn mu dheire mum hi sinn ullamb.
Nior leige' Dia gun leig sinn mar so seacbad ar n-
ùine s ar cothrom, no gun dealruich a sbolus oirn
an diomhain.
An àite so gu ma b-ann a bbios ar n-anama do
gbnà air an liona' le gràdh do Dbia arson a thròcair
ann an Criosd ; an gràdh sin a bheir oirn bbi toil-
each ni sam bith a dheana' no fhulang, air a shon-
san a rinn agus a dh' fhuiling na h-urrad a chum
sinne sbàbbaladh. Deanadh cuideachd an dòchas
ata againn ri gloir an t-saoghail eile, ar ti-inntinn a
thogail oscionn nitbe suarrach agus diombuan an
t-saoghail so : 's deanadh earbsa laidir as do f hreas-
dal, O Dhe, ar cridhe chumail socair anns gach
staid, agus striochdta dhuit fein ; làn-chinnteach gu
blieil fios agadsa ciod is fearr dhuinn, 's gu bheil
thu a' cur air aghaidh ar leas, ge nach leir dhuinn
fein cionnus. Deanadh smaointeachadh air t-uil-
fhiosrachadh is t-uile-làthaireachd a thoirt oirn
faicill a chumail air ar cridhe, ar cainnt, is ar giulan,
fa chomhair sul ar n-Athar, ar Dia, ar fianuis, agus
ar Breitheamh. Mar so gleidhidh sinn ar dochas,
agus bidh ar dùil ri trocair air là an Tighearna.
Na sochairean sin a tha sinn a' guidhe dhuinn
fein, O Athair neamhaidh, deonuich iad mar an
ceudna do dhaoin' eile. Gun robh ar n-uile cho-
chreatuirean air am beannacha le Dia ! Gun robh
168
a slilighe aithnicht air thalamh, 's gun robh soisgeul
na slaint air a ehraobh-sgaoileadh !
Beannuich na h-uile Chriosduidhean, gu h-àraid
'nar tìr-dhùthaich. Deonuich gun giulain gach
neach e fein gu h-iomchuidh, ciod air bith inbh no
dreuchd anns an do shuidhicheadh e le d' f hreasdal.
Biodh eagal De anns na h-uile luchd-riaghlaidh, is
thugadh iad samhla maith do 'n mhuinntir a tha fo'n
ùghdaras. Biodh aodhairean cùramach gu'n treud
a bheathacha', 's an treud toileach gu bhi air an
stiuradh. Biodh iadsan a tha saibhir truacant agus
iochdmhor, a chum as gum faigh iad beannachd nam
bochd, 's gum bi tlachd aig Dia na'n soirbheacha.
Gabh uainn anis, O Dhe, ar n-iobairt fheasgair,
is gabh cùram do gach aon againn trid na h-oi'che.
Bi ann ad' bhalla teine mu thimchioll ar n-àite
còmhnuidh, is cuir t-aingil rau'n cuairt d'ar leab-
aidh. Dion sinn o uabhasaibh na h-oi'che, is gleidh
sinn o bhruadair eagalach. Thoir dhuinn cadal ann
an sith, agus dusgadh ann an slainte, a chum as
gu'n cuireamaid an cèill do chaoimhneas gràidh 'sa
mhaduinn. Anns an dòchas so, do t-ainmsa, O
Athair, a Mhic, agus a Spioraid naoimh, an t-aon
Dia, gun robh gach cliu agus urram, anis is gu siorr-
uidh. Amen,
Urnuigh arson Teaghlaich, 'nuair a bhios aon de 'n
mhuinntir tinn.
O Dhe uile-ghlormhoir agus urramaich ! ann ad
laimhse tha bàs agus beatha ; is tu a lotas agus a
leighiseas ; a bheir gu bruaich na h-uaighe agus a
thogas a suas aris. Air neamh agus air talamh tha
thus' a' deanamh mar is àill leat, is cò dh' fhaodas a
ràdh riut, Ciod a tha thu deanamh? Gidheadh
tha thusa ceart ann ad uile shlighe, naomh ann ad'
169
uile ghniomh, is maith aim a d' uile fhreasdal do
chloinn nan daoine. Tha sinne a' creidsinn gu
blieil eadhon triobluide maith o d' laimhsa ; 's nach
ann gun aobhar, ach ann an trocair agus a chum ar
leas, a tha sinn fein no neach a bhuineas duinn uair
sam bith air ar smachdachadh. Air an aobhar sin
ge d' tha thu 'n tràs a* fiosrachadh ar teaghlaich le
tinneas, tha sinn a' tairgse aoradh gràdh agus buidh-
eachas a thoirt duit, agus labhairt le urram mu
thimchioll t-ainme.
Gu ma beannuichte gun robh t-ainm arson gach
trocair a dheonuich thu, san aimsir a chaidh seach-
ad, duinn fein agus d'ar teaghlach. Nior leige Dia
gun dean ar trioblaid no ar fulangas 'san àm so
thoirt oirn na tiolaca lionmhor a fhuair sinn fad ar
beatha a leigeadh air di-chuimhn. Cia fhad a mheal
ar teaghlach gach beannachd agus cof hurtachd gun
fhailinn agus gun bhriste ! Cia fhad a luidh gach
aon againn sios, a dh' eirich sinn suas, a chaidh sinn
amach, is a thainig sinn a steach, ann am fois agus
ann an slainte ! Cia fhad a dhealruich lòchran an
Tighearn air ar pailliunn, gun neul air bith a'
cumail uainn a sholuis ! Gu ma beannuichte gun
robh t-ainm, O Dhe mhaith agus naomha, arson
nan tiolaca lionmhor agus neo-fhaillneach so,
dhuinne nach do thoill a chuid bu lugha de d'
throcair.
An uair a bheir sinn fan ear cuideachd cia neo-
airidh a dh' f bag ar peacaidh sinn air an iochd is
lugha uaitsa, 's co mor as a tha sinn buailteach do
t-fheirg, faodaidh iongantas a bhi oirn, an aite bhi
fathasd beo, 's a' fulang co beag, 'nach ann a tha
sinn 'gar claoidh fo chudthrom do chorruich shiorr-
uidh. Tha 'n tròcair is lugha ni's mò na ar n-
airidh ; 's an trioblaid is mò ni 's lugha na ar toill-
teannas. C arson mata ni duine beo gearan ? Am
faigh sinn urrad mhaith o laimh an Tighearna, 's
nach gabh sinn ri triobluid uaithe cuideachd gu
foighidneach agus gu taingeil ?
Gabhaidh, O Dhe : oir an so tha sinn gar
striochda' fein aig stòl do choise, 's a' tairgseadh ar
Q
170
toil a striochda' do d' thoilsa, O Athair ar spior-
aid, a chum as gum maireamaid beo. Gu ma
beannuichte gun robh t-iochd agus t- irisleachd, gun
d' fhosgail thu dhuinn dorus o gach triobluid le
ràdh ruinn ann a t' fhocal," " Am bheil neach air
bith arm an àmhghar? Deanadh e urnuigh."
Riutsa, O Athair na trocair ! tha sinne 'san uair so
ag cur suas ar n-ùrnuigh. O Thighearna, na bi
fada uainn an uair tha triobluid dlù dhuinn !
Le cridheachaibh uile-striochdta do d' thoil
naomhasa, tha sinn a' guidhe gu durachdach as leth
do sheirbhisich ata an triobluid. Amhairc air [no
oirre] 'na staid iosail, a chionn gu mair gu siorruidh
do thròcair. Na leig da anshocair fàs ni's truime,
's na biodh a thinneas a chum bàis, ach a chum gloir
Dhe. Agadsa, O Thighearna, tha fios air a
dhealbh : na leag air oscionn na bhios e comasach
air a ghiulan. Agus, O Thusa is lèigh do 'n anam
is do 'n chorp, stiur gus na meadhona sin a bhios
iomchuidh a chum a leigheas ; cuir do bheannacha
na 'n cois, agus aisig do sheirbhiseach gu slainte.
Biodh, ma's toil leat, tuille aimsir air a toirt d'a
arson aithreachais, arson seirbhis a thoirt duitsa 'san
t-saoghal so, 's arson deasachaidh fa chomhair saogh-
ail eile.
Thoir dha, O Dhe, am feadh a mhaireas a thinn-
eas, foighidinn agus furtachd : cum do làmh uile-
chumhachdach an taice ris, a chum as nach failnich
e fo smachdachadh an Tighearna. Biodh a spiorad
ùmhal do d' thoil ; biodh a thriobluid air a naoinh-
acha dha ; biodh a leas air a chur air aghaidh leis,
biodh a pheacaidh air am maitheadh, agus a
bheatha, ma's toileach leat, air a slànuchadh is air a
sineadh.
Ach mar 'eil thus' a' faicinn so iomchuidh, ullaich
e, O Dhe, arson atharrachaidh, 's mun dealuich thu
anam agus a cholann o cheile, dealuich uaithe uile
pheacaidh, is na leig le bàs no beatha, no ni sam
bith eile sgarachduinn a chur eadar e 's do ghràdh-
$a ann an losa Criosd : ach bàs no beatha dha, deon-
uich anns an Tighearna gum bi e. Deanadh do
171
Spiorad còmhna leis arms an deuchainn dheireann-
aich, agus buaidh is tuille 's buaidh a thoirt da trid
losa Criosd a Thighearna. Ann ad' làimha-sa, a
ChruthaT ir dhìleis agus Fhir-shaoruidh thròcairich,
tha sinn 'ga fhàgail, anns an earbsa, mu dh' òrduich
thu e chum bàis, gun deasuich thu anam arson do
thoil naomh, a chum as nach bi cumhachd aig an
dara bàs os a chionn.
Cuidich leinne, aig am bheil an t-slainte, bhi gun
dàil 'gar n-ullacha' fein arson tinneis, bàis, breith-
eanuis agus bith-bhuantachd ; a chum as nach bi
eagal oirn roi theachdaire tinneis no bàis, is a chum
as gum bi do ghnà an solas spioradail sin againn,
nach urra tinneas no has a thoirt uainn.
Eisd ar n-achuinge, O Dhe agus a Righ ; fuasgail
air an tinn, is buanaich an t-slainte leis an t-slàn,
maith ar peacaidh, is gabh ruinn fein agus r'ar
seirbhis, air sgà ar Tighearn losa Criosd, a dh' iarr
oirn ar n-achuinge chur suas as leth nan uile
dhaoine, 's an staid earbsa', do rèir am feum fa leth,
ri Athair nan uile thròcaire, ris an do theagaisg e
dhuinn a ràdh ann ar n-urnuigh, Ar n- Athair ata air
neamh, fyc.
Urnuigh Bhuidheachais arson Teaghlaich, 'nuair a
bhios aon de 'n mhuinntir air aiseag gu slainte,
O Dhe uile-ghràsmhoir agus thròcairich ! tha thusa
maith, agus a' deanamh maith, is tha do chaomh-
thròcair oscionn t-uile oibre. Chuala sinne, chunn-
aic sinn, agus anis gu h-àraid mhothaich sinn, gur
Gràdh Dia.
Cliu, cliu gu siorruidh gun robh do t-ainm, an
àit thu fein a dheanamh aithnichte dhuinne le d'
bhreitheanais, mar a thoill sinn, gur ann a dh' fhoill-
sich thu thu fein duinn mar an Dia sin a mhaitheas
ar n-aingidheachd, a shlànuicheas ar n-easlainte, a
Q 2
172
dh' ath-nuadhaicheas ar beatha, 's a chrùnas shin le
caoimhneas gràdhach. Cia tròcaireach a bliuin thu
ruinne, O Dhe, oscionn na dh' fhaoda' suil a bhi
againn ris ! O gum moladh daoine Dia arson a
mhaithis, agus arson a thròcair iongantacli do cliloinn
nan daoine !
O gum moladh an teaghlach so gu h-àraidh Dia,
a chuimhnich oirn 'nar staid iosail, 's a thug dhuinn
arìs aobhar buidheachais. O gum moladh ar n-
anama Dia, eadhon Dia ar slainte ; oir tha a thròc-
air is a ghràsa buan duinn : dh' òrduich e guth
subhachais agus slainte 'nar fardaich ; is àrdaichidh
sinne ainm ar Tighearna.
Gabh buidheachas gu sònraicht, O Dhe, o d'
sheirbhiseach d an d' thug thu tearnadh. Thug thu
nios e [no i~\ o bheul na h-uaighe, 's air an aobhar
sin bheir esan agus sinne cliu dhuit. Cha chliùth-
aich an uaigh thu, cha toir am bàs mola dhuit ; ach
am beo, am beo bheir esan mola dhuit, mar a ni
sinne 'san àm so, gu h-àraidh do sheirbhiseach d'an
d' thug thu sineadh saoghail agus slainte. O ! gun
tugadh e gràdh r'a bheo do 'n Dia sin a dh' èisd a
ghuth agus achuinge, s' gun gluaiseadh e 'na f hian-
uis gu bràth le faicill. O gum biodh e curamach
gus am barrachd ùine fhuair e gu aithreacheas a
dheagh-bhuileachadh, a chum as gum bi e deas, uair
sam bith a thig am bàs, is eiginn teachd uair-eiginn,
's a dh' f haodas teachd gu grad.
Coilion, O Dhe, gach ni tha fathasd feumail a
chum do sheirbhiseach aiseag gu slainte fhoirfidh.
Agus, O a Leigh uile-chumhachdaich ! mar a leighis
thu an corp, leighis cuideachd an t-anam. Saor e
o gach èucail pheacach, is lion e le gràs agus slàinte
spioradail.
Deonuich, O Athair nèamhaidh gun druigh do
thròcair is do mhaitheas anns a' chuis so, air gach
aon againne cuideachd, air mhodh iomchuidh, is
nach toir buaire sam bith oirn an tròcair mhor
agus nuadh so a leigeadh air di-chuimhn. Deon-
uich gun ionnsuich sinn uaithe cia faoin an greim
ata againn de gach ni a tha sinn a' sealbhachdh ; nach
ITS
'eii aon air bitìi dhiu 'nar làimh fein ; ach gu bheil
sinn an' earbsa ri Dia air an son uile, 's nach 'eii
againn ach coingheall uaithe-san de gach sochair
agus comaine 'nar cranncliur. O ! gu mealamaid
na h-uile nitlie le nieasarrachd ; a' cuimhneacha' gu
bheil an saoghal is gach ni ta ann a' gabhail seachad,
is sinne 'g imeachd maille ris.
A Dhe deonuich gun ionnsuich sinn o'n triobluid
? san robh ar teaghlach, nach 'eil sinn ri bhi fada beo
le chèile anns a bheatha so ; 's gur iomchuidh
dhuinn deasachadh gu grad arson beatha eile : chum
as cò sam bith againn a bhios air a ghairm an' tois-
each, gum bi e ullamh gus a ghairm a f hreagradh.
O deonuich gun coinnich sinn 'na dheigh sin ann
an saoghal is fearr, is gum bi sinn gu siorruith sona
le chèile, agus leis an Tighearna.
A chum as nach bi sinn air ar mealladh anns an
dòchas shòlasach so, bitheamaid uile durachdach anns
an obair sin gus an deachaidh ar cur ionnsuidh an
t-saoghail. Deanamaid sinn fein a ghiulan ni's
faicilliche 's ni 's fearr anns gach inbhe agus dàimh
anns am bheil sinn do chàch a cheile, no do 'n t-
saoghal. Gluaiseamaid ann an sith agus ann an
gràdh, is na deanadh aon neach againn ni sam bith
a bheir oilbheum no nàire do aon eile. Bitheamaid
air ar cumadh ris an t soisgeul, agus air ar stiuradh
leis an Spiorad.
Amhairc, a Dhe, le iochd air staid an t-saoghail
gu h-iomlan. Gabh cùram gu h-àraidh do t-Eaglais,
is na diobair do chùis fein ann an saoghal aingidh.
Gabh cùram de leas nan rioghachda so : cum uainn
gach dosgaich, is deonuich sonas agus sith dhuinn.
Fiosraich staid nan uile dhaoine, 's tboir do gach aon
cobhair a rèir am feum, is cridheacha taingeil an
dèigh an cobhair.
Anis, O Dhe, tha sinne le taing agus solas 'gar
fàgail fein is gach ni bhuineas duinn air do ehuram
gu là ar criche. Bi leinn an sin roi' ghleann sgàil
a' bhàis d'ar dion o gach eagal, is thoir tearuinte
sinn a dh' ionnsuidh do rioghachd, air sgà Iosa Criosd
ar Tighearna.
Q 3
174
Anis dhàsan a tha 'na shuidhe air an righ-chath-
air, 's do'n Uan a bha marbh, 's a shaor sinne do
Dhia le fliuil, gun robh onoir agus gloir, agus mòr-
achd agus cumhachd, fad saoghal nan saoghal. Biodh
amhluidh.
Urnuigh arson Teaghlaich, an dèigh do Dhia am
Jiosrachadk le bàs.
O Dhe naomh agus urramaich ! tha thusa mhàin
ad cliuis-eagail. Co sheasas ann ad lathair? Bheir
thu air àilleachd duine crionadh, is their thu ri
cloinn nan daoine, Pillibh a chum ur duslaich.
Tha sinne do chreatuirean truagh ann an so ad
làthair, air ar toirt iosal le smachdacha' do làimhe,
leis am bheil sinn gu goirt air ar dochann. Ann ad
ghliocas neo-chriochnach chunnacas iomchuidh dhuit
ar tigh a dheanamh 'na thigh bròin, le beatha do
sheirbhisich, anns an robh uiread thoilintinn againn,
a bhuintinn air falbh, agus sinne fhàgail fo mhuJad.
Ach tha sinn a tairgseadh ar bròn a chumail gun
dol thar na criocha sin ata thu fein a' ceadacha
dhuinn.
Cia cràiteach sam bith ar staid, tha sinn a' tairgse
gun choire sam bith fhaotainn do'n ni a rinn thusa,
's gun ghearan sam bith a dheanamh an aghaidh
do f hreasdail, le 'r giulan, le'r cainnt, no le'r cridhe.
Tha sinn a tairgseadh ar làmh a chur air ar beul,
's a bhi 'nar tosd, a chionn gur tus' a rinn e : agus
tha sinn a' tuiteam sios ann ad' lathair, a dh' aid-
eacha', leis na h uile irisleachd, t-àrd-uachdranachd
os ar cionn, 's do làn-chòir air ni sam bith is àill
leat a dheanamh ruinn fein is ris gach ni ata ag-
ainn. Is tu thug dhuinn anail na beatha ; 's nuair
is àill leat, faodaidh tu a buintinn air falbh.
Is dleasnach dhuinne, O Dhe, bhi striochdta do
175
d' thoil naoinha-sa anns na h-uile ni, 's a ràdh, Is
e an Tighearna ta aim, deanadli e mar is àill leis.
Is mar is e so ar dleasnas, is e cuideachd ar tog-
radh ; is air an aobhar sin, tha sinn ag iarruidh ar
cridheachan a striochda' do'n fheuchainn mhulad-
aich sin leis am bheil sinn air ar fiosrachadh san
àm so. Is e an Tighearna thug seachad, agus is e
an Tighearna thug air falbh: gu ma beannuichte
gun robh ainm an Tighearna !
Tha sinn gu dùrachdach a' guidhe 'gum bi am
bristeadh so a rinneadh leatsa 'nar teaghlach air a
naomhachadh do gach neach againn. Tha fios ag-
ainn gu bheil iomad ni 'nar cridhe s 'nar giulan a
tha deanamh ar cronuchaidh feumail ; O deonuich
gum bi sinn air ar n irisleachadh arson ar cionta,
's gum bi ar n iomachar as so suas ni 's fearr.
Buidheachas duit a bhuanaich ar caraid leinn co
fada. Tha sinn a' toirt buidheachais duit arson
buannachd sam bith a f huair sinn o bheatha ; 's a'
guidhe gun dean sinn cuideachd feum ceart d'a
bhas. O gun tugadh so dhuinn an tuille mothach-
aidh bhi againn, cia anf hann agus gearr ar rè !
Ciod a tha annainn ach faileas agus diomhanas !
Mar is e am bàs crioch nan uile dhaoine, tha sinn
a' tairgseadh anis, am feadh is beo sinn, leigeadh le
smaointe cuidreamach mu thimchioll drughadh air
ar cridheachan.
Nuair a smaointicheas sinn gur e peaca thug am
bàs asteach do'n t-saoghal, O faiceamaid uaithe so
an t olc a tha anns a' pheaca, is deanamaid aith-
reachas arson ar n' aingidheachd fein, am fad as a
tha ùine air a toirt duinn gu aithreachas ; a chum as
gum biodhmaid air ar saoradh on dara bàs, am bàs
siorruidh. Bi tròcaireach ruinn, O Dhe, agus
maith dhuinn, air sgàth Chriosd, ar n-uile eason-
tas.
Am bheil cuid anns an fhardaich so, a bha gu
ruige so neo-churamach agus neo-iomguineach mu
thimchioll an anama? Ma tha, dùisg thus' iad,
O Dhe, o'n neo-churam, is deonuich gun dean an
teachdaire so o na marbhaibh am mosgladh, is an
176
toirt ionnsuidh na staid sin gus nach 'eil iad fath-
asd air an tarruing le cuire no le comhairle t f hoc-
ail. Am blieil cuid eile againn a chaidh air ar n ais
ann ar n eud, is a thuit o'r ceud ghràdh ? O ! ma
tha, gun deanadh am freasdal so ar n ath-bheoth-
achadh agus ar n ath-leasachadh, air eagal, nuair a
tliig ar maighstir gu'r gairm fein, gum faighear sinn
'nar cadal. O gum biodhmaid anis ni 's durachd-
aiche, anns na h idle dleasnas ; a' cuimhneacha'
nach eil obair, no innleachd, no eolas, no gliocas,
anns an uaigh, gus am bheil sinn uile 'g imeachd.
O gun cuimhnicheamaid uile cia goirid ar n uine,
cia mor a tha ceangailte ris a' bhuil a bheir sinn
aisde, 's cia neo-chinnteach a tha ar làithe ; a chum
as nach dean sinn earbsadh as an là màireach, 's
gun fhios againn ciod a dh' f haodas aon là a thoirt
mu 'n cuairt. Gu ma fearr leinn an diugh, am
feadh a theirear an diugh ris, suim a ghabhail de
na nithe sin a bhuineas d'ar leas siorruidh, mu 'm
bi iad gu bràth air am falach o'r sùilibh. O gun
caitheamaid gach là air sheol as nuair a thig là ar
bàis, gum bi e ni 's fearr dhuinn na là ar breith. Is
beannuichte na seirbhisich a gheibh am maighstir a'
deanamh mar so nuair a thig e !
Buidheachas duit, O Dhe, gu bheil, anns an t-
saoghal dhorcha bhrònach agus bhàsmhor so, beatha
agus neo-bhàsmhorachd air an toirt gu solus, trid
an t-soisgeil. Gu ma beannuichte gun robh Dia
agus Athair ar Tighearn Iosa Criosd, a rinn, le
aiseirigh a Mhic o na marbhaibh, beo dhòchas a
thoirt duinne ri oighreachd shiorruidh agus ri crùn
gun smal : is moladh do Dhia nan uile mhaitheas
arson gach cofhurtachd agus dòchas a tha sinn a'
faotainn o'n chreidimh Chriosduidh.
Tha sinne a' creidsinn ann an Dia ; tha sinn ag
creidsinn cuideachd ann an Iosa, ùghdar agus fear-
criochnacbaidh ar creidimh. P'a thrid-san, O
biodh dòchas air a thoirt duinn gun criochnaich uile
thrioblaide na beatha bhàsmhoir so ann an aoibh-
neas bithbhuan ! — dòchas, cha'n e mhàin ri sonas
siorruidh d'ar n-anamaibh, ach mar an ceudna ri
177
aiseirigh a chuirp gu glòir onoir is neo-bhàs-
mhoireaclid. An' sin faodaidh sinn misneach a thoirt
do aon a chèile, le sùil a bhi againn, trìd tròcair
Dhe ann an Criosd, ris na nithe so.
Anis, do 'n Triath ghlormhor sin, a blia marbh,
agus a tlia nis beo, 's a bhitheas beo gu siorruidh,
*s aig am bheil iuchraichean ifrinn agus a' bhàis, do
Thriath nam beo agus nam marbh, gun robh onoir
agus gloir, slainte, cumhachd agus buaidh, fad saogh-
al nan saoghal ! Amen.
Urnuigh arson Teaghlaich, aig toiseach no aig crick
bliadhna.
O Iehobhah sliiorruidli agus uile-chumhachdaich !
tlia thusa làn-shona annad fein, agus is ann uait a
tlia gach bith, gacli buaidli, agus beannachd a'
sruthadh a nuas gu t-uile ckreatuirean. Mun do
ghineadh na slèibhtean, is mun do leagadh stèidh
an domhain, bha thusa : o shiorruidheachd gu siorr-
uidheachd is tu Dia !
Is tusa, air tus, a shuidhich stèidh na talmhainn,
agus is iad na speuran obair do làmh. Theid iad
so seachad, ach mairidh tusa; seadh fàsaidh iad
uile sean mar thrusgan, is bidh iad air an caochladh ;
ach tha thusa gun chaochladh gun atharrachadh gu
siorruidh. Tha mile bliadhna ad shealla-sa mar aon
là, is aon là mar mhile bliadhna.
Air an aobhar sin is tusa 'mhàin, O a charraig na
siorruidheachd ! is aon stèidh dòchais duinne, aig
am bheil ar làithe mar leud-boise, agus ar n-aois
mar neo-ni : 's gu ma beannuichte gun robh t-ainm,
bha thu, anns gach aon linn, 'a t-ionad còmhnuidh
agus didein do chloinn nan daoine. Bha thu riamh
a' nochda' dhuinn do chùram agus do chàirdeis ; bha
là agus oi'che, samhra agus geamhra, màrt agus
foghara, o aon bhliadhna gu bliadhna eile, ag cur
178
an' cèill do dhìllseaclid. Air an aobhar sin cuiridli
aon linn an cèill do chliu do linn eile ; aithrisidh
na h-aithriche d' an cloinn sgeul air do mhòr-
mhaitheas.
Le taing agus le buidheachas, tha sinne 'g iarr-
uidh, O Dhe, do mhaitheas aideachadh. Is ann
uait a fhuair sinn ar beatha agus slainte, 's gach
sochair aimsireil no spioradail a shealbhuich sinn gu
ruig an uair so. Shaor thu sinn o na h-uilc dho-
àireamh d' an robh sinn buailteach, is bhuilich thu
oirn mile tiolaca mu 'n robh fios againn co thug
dhuinn iad. Thug gach là dhuinn dearbhadh air do
mhaitheas, is mheal sinn gu ruige so do thròcair.
Shuidhich thu sinn 'nar teaghlach, is bhuanaich thu
leinn do chof hurtachd ; dhealruich do lòchran air ar
fardaich, is bheannuich tha ar cuibhrionn, sgead-
ich thu sinn le t-olainn agus le d' lion, is thug
do thalarah dhuinn teachdantìr d' ar beathachadh.
Nuair a bha sinn a* caitheamh lòin aon bhliadhna,
bha thus' a' deasacha' dhuinn lòin arson bliadhn'
eile, is lean do mhaitheas agus do thròcair ruinn an
fhad so.
Ach tha sinn, thar gach ni, toirt buidheachais duit
arson do cliaoimhneis d'ar n-anamaibh, Cliu dhuit,
O Athair, gun d' rugadh sinn ann am fearann Crios-
duidh, far am bheil againn eolas an t-soisgeil agus
meadhona na slainte. Cliu dhuit gun cualadh ar
cluasan sgeul ait na beatha maireannaich, a chaidh
fhoillseacha le d' Mhac, 's a ghuidh iomadh fàidh
agus righ agus naomh a chluinntinn, ach nach cual'
iad ; 's gu bheil ar sùilean a' faicinn nan nithe glor-
mhor sin a ghuidh iadsan f haicinn, ach nach fac' iad.
Buidheachas duit gu h-àraidh mar bha sinn co sona
's gun do ghineadh sinn o pharantaibh diadhaidh, a
thog suas sinn ann a t-eolas is ann a t-eagal ; no ma
chuir do fhreasdal sinn ann an teaghlaichibh anns
an robh aoradh agus eagal De, 's gun d' fhuair sinn
eisempleir agus earail, maille ri meadhonaibh na
slainte. Gun deonuiche Dia nach bi na gràsan so
air an toirt duinn an diomhain !
Mar theaghlach, tha sinn a toirt buidheachais
179
duit gun do cLuir tlm bliadhnadh eile ri'r n-ùine, 's
gun do chrùn thu i le d' mhaitheas. Gu ma beann-
uiclite gun robli Dia, nach 'eil sinn ann an àireamh
nam iniltean sin a shiubhail gu siorruidheachd anns
a' bliliadhna' sin a chaidh seachad. Agus buidli-
eaclias duit a bhuanaich leinn, maille ri-r beatha, na
socbaire sin a dh' fbàg ar beatba taitneach. Ma
fhuair sinn slainte iomlan, 's e Dia thug dhuinn i ;
no ma bha aon neacb againn air fhiosracha' le tinn-
eas, is e Dia thug fuasgla, 's a chum uainn na h-uilc
lionmhor a dh' fhaodadh ar milleadh. Is tu thear-
uinn sinn a dh' oi'ch is a là, o thoiseach na bliadhna
gu ruig a deire ; 's tu bheannuich ann an tomhas
air bith saothair ar làmh, agus a shoirbhieh leinn
'nar gnothaichibh.
Buidheachas duit gu h-àraid gun do bhuanaich
thu leinn meadhona nan gràs agus sochairean an t-
soisgeil : gun d' fhuair sinn sàbaidean agus orduigh-
ean, àithn air àithn agus earail air earail ; nach do
sguir do Spiorad a dheanamh stri ruinn, is nach d'
thainig crioch ar t-fhad-fhulangas. Bha do shlighe,
O Dhe, da'r taobh-ne, làn de thròcair ; ach O ! cia
beag a bha ar taingealachd a' freagairt do d' mhaith-
eas ! €ia beag a dhruigh t-f hocal no do f hreasdal
air ar cridhe ! Ma bha sinn ann an soeair, dhi-
chuimhnich sinn thusa ; 's ma bha sinn ann an
docair, bha sinn ullamh gu gearan a dheanamh,
an àite bhi striochdta do d' thoil naomha, mar bu
chòir.
Aig gach aon againn tha aobhar bròin gun d'
thainig sinn co fada goirid air ar dleasnas, agus gun
do pheacaich sinn co trie is co an-trom ann a t-
aghaidh. Bu cheart-bhreitheach dhuitsa, O Dhe,
ar gearradh asios ann am meadhon ar cionta. — Ach
maille ri bròn arson ar peacaidh, tha sinn cuideachd
a' deanamh gairdeachais, gu bheil maitheanas maille
riutsa, trid Iosa Criosd, a bha 'na iobairt-rèitich arson
peacaidh. O maith dhuinn ar n-uile lochdan air
sgath ainme-san, is na leig dhuinn dol air ar n-
aghaidh gu bliadhn' eile le cudthrom peacaidh sam
bith air ar ceann. O gun leasaicheamaid air a
180
bhliadhna so, air am bheil sinn a' tionsgnadh, gach
ni tha am mearachd 'nar cridhe 's 'nar giulaii ! 's gum
bitlieamaid ni's dùrachdaiche gu geill a thoirt do
thoil ar Tighearna. Is e so ar run ; agus is i ar n-
ùrnuigh riutsa, O Dhe nan uile ghràs, gun tuga tu
dhuinn còmhna do Spioraid naoimh, a chum ar run
a cliur an gniomh, agus a bhi dileas duitsa gu ruig
am bàs, a chum as gum faigh sinn an sin cmn na
beatha.
Anis, O Thighearna, tha sinn gar 'n earbsa' fein
agus ar teaghlaich riutsa trid na bliadhna so. Ma tha
thu faicinn iomchuidh gach neach againn a chaomh-
na d'a trid, deonuich gur ami an trocair dhuinn a ni
thu e. O coigil sinn, ma 's e sin do thoil naomh ! a
chum as mata aon air bith againn nach robh ach a'
cur dragh air an talamh gu ruige so, gun tugadh e
nis amach tora, 's gum fàsamaid uile ni's pailte ann
an obair an Tighearna ; chum urram a chur airsan,
maith a dheanamh d' ar n-anamaibh fein, agus d'ar
co-chreatuiribh.
Tha sinn a' cur ar n-uile chùram saoghalt air do
ehùram-sa, 's a' striochdadh ar n-uile ghnothaichean
aimsireil do d' thoil : a' guidhe gun toir thu dhuinn
na chi thu fein is fearr dhuinn. Ma bhios e chum
ar leas, buanaich leinn ar sochairean is ar slàinte :
ach mur bi, ullaich thusa sinn arson feuchainn air
bith gus an aill leat ar gairm. No ma 's i do thoil
ar gairm gu siorruidheachd mu 'n tig crioch na
bliadhna so, deonuich gum faighear deas sinn ri
uair ar n-atharrachaidh. O gun cuimhnicheamaid
nach 'eil nar beatha ach ceo, a mhaireas tiota beag,
is a thèid an sin as an t-sealladh. Teagaisg thusa
dhuinn, O Dhe, ar làithean àireamh, is ar cridhe-
achan a shocruchadh air fior-ghliocas.
Tha sinn a toirt buidheachais duit arson do
thròcaire lionmhor d'ar rioghachd anns a bhliadh-
na a chaidh thairis, agus a' guidhe gum buanaich
thu leinn do mhaitheas. Biodh teachdantir aig ar
bochdaibh, is na biodh aobhar gearain sam bith 'n
ar sràidibh. Biodh do shoisgeul air a bhuanacha
leinn, is thugadh e buaidh ni 's mo air cridheachan
181
a luchd-labhairt agus èisdeachd, a chum as gum bi
sinn gu leir 'nar pobull ionmhuinn le Dia.
Tha sinngu dùrachdach ag earbsa' riut ar càirdean
is ar luclid-daimh, 's a' guidhe gun dean thu bhliadh-
na so sona dhoibh-san agus dhuinne. — 'S a nis, O
Dhe, gabk gu tròcaireach ruinn fein agus ri'r n aor-
adh, trìd Iosa Criosd, dan robh, maille riutsa, 's
ris an Spiorad naomh, an t aon Dia beo agus fior,
gach cliu agus urram, fad saogbal nan saoghal.
Amen.
Urnuigh roi Shuipeir an Tighearna,
Is naomba, naomba, naomha, Thusa O Thighearna
Dhe, nan sluagh! agus is naomh a bhuineadh
dhoibh san a bhith leis am b' àill teachd dlù
dhuit. Tha na h aingil a's àirde ag folach an gnùis
le 'n sgiathaibh, agus a tilgeadh an crùin sios aig
stòl do choise nuair a thig iad am fogus duit, a
thoirt luadh air t-ainm. Cia mò gu mòr a bhuineas
do dhuslach agus do luaithre mar sinne bhi air ar
liona le urram agus eagal naomha aim ad làthair.
O nacoinnichsinn ann ad cheartas mar theine lasrach ;
ach gabh ruinn gu tròcaireach, air sgà Mic do
ghràidh, a bhàsaich a chum ar tearnadh.
Tha sinn ga mheas mar an onoir is mò gu
bheil sinn a cluinntinn iomradh ort ann a t-fhocal,
's a' faghail comas labhairt riut ann an ùrnuigh : ach
mar nach bu leoir so, tha thu nis cuideachd 'gar
cuireadh ionnsuidh do bhuird naomh, a chum as gun
gabhamaid ar suipeir maille riutsa, agus thusa
maille ruinne. Tha sinn a' deanamh uaill ann an
uile shochairibh an t-soisgeil, ach gu h-àraid anns
an òrdugh naomha so, leis am bheil sinn a' cumail
suas cuimhne air bàs ar Fir-shaoruidh, a' faotainn
earrann d'a thiolacaibh, is ag aideachadh ar dàimh ris
R
182
fein agus r'a eaglais. — Ach ciod sinne, no ciod e
tigh ar n-Athar, gum faigheamaid a leithid so de
thròcair! Sinne nach do thoill an sbruileach,
tha sinn air ar gairm gu bòrd na cloinne ! — O
Thusa a tlia gar cuireadh gu suipeir bainnse an
Uain, thoir dhuinu, tha sinn a' guidhe, trusgan na
bainnse, 's oibrich annainn am fonn anama 's an
aigne naomha sin ata iomchuidh arson an òrduigh
naomli so ; chum as gum bi ar comunacha leatssa tait-
neach agus tarbhach.
Tha sinn ag aideacha nach 'eil sinn air chor sam
bith airidh air an tròcair mhòir so; oir pheacaich
sinn ann an aghaidh neimli agus ann ad shealla-sa,
's cha 'n airidh sinn gun abairte do chlann ruinn.
Tha ar cridhe 's ar giulan so-aomaidh gu olc, ach
mall gu maith, tha ar n-aire gu ro-mhòr air nithe
talmhaidh; 's gun achro-bheag suim againn de nithe
nèamhaidh agus spioradail. Struidh sinn ar n-ùine,
mhi-bhuilich sinn ar cothrom, ruith sinn an' dèigh
diomhanais, is tlirèig sinn ar leas siorruidh fein. Ge
do chaidh ar gabhail gu moch ann an cumhnanta
riutsa, 's ge do chuir thu sinn fo gach ceangal agus
comaine gu gràdh, urram, agus ùmhlachd a thoirt
duit ; gidheadh cha do ghiulain sinne sinn fein do
rèir so ; ach chlaon sinn air falbh uait, is dhear-
maid sinn ar dleasnas agus ar sonas. — O Dhe, bi
tròcaireach ruinne peacaich !
'S a chum as gu biomaid iomchuidh arson tròcair,
O deonuich gum bi ar cridheachan air an irisleach-
adh, is air an lionadh le bròn diadhuidh arson ar
peacaidh ; a chum as nach tig sinn am feasd gu
diteadh. O gum faigheamaid anns an òrdugh so eolas
slainteil air Criosd, araon air a cheusadh agus air a
ghlòrachadh ; air sheol as gum bi am peacadh air a
cheusadh annainne, 's gun tig sinn beo do fhirean-
tachd.
Tha sinn a' tairgseadh an t-òrdugh so a thoirt
fanear mar chuimhneachan air bàs ar Tighearna ;
mar dhearbhadh air ar dòchas ri theachd aris ; mar
bhann eadar sinne 's a' chuid eile d'a eaglais f haic-
sinnich agus neo-fhaicsinnich; is gu h-àraid mar
183
chomliara air ar dàimh risan, agus mar cheangai
cùmhnaint eadar esan agus ar n-anama. O thusa
o'n tig ullacliadli a chridhe, thoir dhuinn na beusan
agus na gràsan a bliios iomcliuidh arson na h-oibre
so. Meudaich ar creideamb, ar gràdh, ar n-aith-
reachas, agus ar rùn gu nuadb-umhlachd. Claoidh
annainn gacli freumb searbbadais, agus mi- ruin,
agus feirg; is lion ar cridheachan le gràdb, seirc,
agus iocbd do na h-uile dhaoine. Dean sinn uile-
dbeonach gu sinn fein a thoirt suas do Chriosd, mar
ar Fàidh, Sagart, agus Rigb ; a chum ar teagasg, ar
sàbhaladh, agus ar riagbladh.
Thoir dhuinn gu li-àraidh do Spiorad, a chum ar
naomhachadh, agus ar n-ullachadh arson bhi 'nar
n-aoidheachan iomcliuidh arson bòrd an Uain air
thalamh, is fadheoidh air neamh. Soillsich, O a
Spioraid naoimh, ar n-inntinn ann an eolas Chriosd ;
lùb ar toil d'a thoilsan ; lion ar cridheachan le togra
'na dhèigh agus le teas-ghràdh dha: is thoir d'ar n-
anamaibh an tart agus an iota sin an' dèigh firean-
tachd, a bhios a reir geallaidh Dhe, air a sbàsuchadh.
O Ard-mhaighstir na fèisde ! cuir fein amach t-
fhirinn agus do sholus, d'ar stiuradh a chum do
theach. An sin biodh do làthaireachd agus do
bheannacha maille ruinn ; lasadh ar cridheachan an
taobh a stigh dhinn ann an coluadar riutsa ; 's biodh
ar Tighearn' air a leige' ris duinn ann am bristeadh
an arain. Leis an aran agus leis an fhion, a tha
na'n comhara air corp agus full Chriosd, faigh-
eamaid na sochairean spioradail a tha iad a ciallach-
adh, is bitheadh iad 'nam biadh d'ar n-anam. O
dean fein na duilean a naomhachadh, a bheannach-
adh, agus a choisrigeadh a chum na criche so !
Tha sinn ag aideachadh aris, O Thighearna ; nach
airidh sinn air a' chuid is lugha de d' thròcair ; ach
co ionnsuidh a theid sinn ma chuireas tusa cùl
ruinn ? Nach ann a shàbhala' pheacach, mar sinne,
a thainig thu chum an t-saoghail ; 's nach 'eil thu
comasach agus toileach air gach neach a thig do t-
ionnsuidh a shàbhala gus a' chuid is faide ? Nach d'
iarr thu air gach neach fo uallach a' pheacaidh,
R2
184
teacbd do t-ionnsuidh a dh' fhaotainn fois d'an
anam ? Nach d' thug thu fàilte, leigheas, agus
slainte do gach neach riamh a thainig, 's am bheil
anis do làmh air dol an giorrad, no do thròcair air
dol an lughad? Nach do ghabh thu ort fein
smachdachadh ar sith, is nach robh t-f huil 'na h-
iobairt arson peacaidh ? Tha so uile toirt misnich
dhuinn teachd le treibhdhireas cridhe, 's le dearbh-
bheachd nach cuir thu cùl ruinn.
O Dhe, a thug dhuinn t-aon mhac, tha sinn earb-
sach gun toir thu dhuinn, maille risan, na h-uile ni
eile bhios feumail. C arson a bhàsaicheas sinn, is
aran gu leoir an tigh ar n-Athar, agus fearta gu
leoir am fuil ar Slanuiear ? Anis mata tha sinn a'
guidhe gum bi do bheannacha maille ruinn, is maille
ris gach neach aig am bheil an ni ceudna 'nan aire.
Maith dhoibhsan agus dhuinne gach ni anns am
bheil sinn faillneach 'nar n-ullachadh. Cuidich leinn
uile teachd dlù dhuit anns an aon Spiorad, 's a bhi
ceangailt ri chèile leis an aon chreidimh, leis an aon
dòchas, is leis an aon ghràdh. Coinnich gach aon
againn aig do bhòrd le beannachadh Athar, is thoir
mothacha' dhuinn air do làthaireachd shòlasach. Na
foluich do ghnùis, na ceil do ghràs, is na cum uainn
do Spiorad. So uile tha sinn a' guidhe air sgà Iosa
Criosd, d'an robh maille ris an Athair agus ris an
Spiorad, gach cliu gu siorruidh. Biodh amhluidh.
Urnuigh an dèìgh Suipeir an Tighearna,
O Dhe ghlormhoir agus bheannuichte ! tha
thus' air t-àrdachadh oscionn cliu agus smaointe
dhaoine agus aingle : gidheadh tha thu gad' iris-
leacha' fein a dh' amharc oirne, 's a' ceadacha'
dhuinn teachd am fagus duit le muinighinn cloinne.
Cliu dhuit arson t-irisleachd agus do ghràidh dhuinn
185
&ìr na h-uile doigh, acli gu h-àraidli ann a t-aon
Mliac a thoirt seachad gu bàs a chum ar saoradh.
'An so gun amharus tha gràdh, clia'n e gun do
ghràdhaich simie Dia, ach gun do ghràdhaich Dia
sinne. O gu moladh ar n-anama Dia, arson a
mhaithis, is gun tugamaid cliu da ainm naomha mar
is còir !
Cliu dliuit, O Dhe, arson gach sochair ata againn,
trid Chriosd ; ach gu li-araid arson an òrduigh
naomlia sin anns am bheil a bhàs air a cliur an cèill
duinn. Cliu dhuit arson a' cothrom nuadh thug
thu dhuinn gu co'-roinn a ghabhail deth : arson na
chunnaic, na chuala, na bhlais, agus na laimhsich
sinn. Ciod sinne, no ciod e tigh ar n-Athar, gun
tugadh Dia sinn gu tigh a chuirme 's gun sgaoil-
eadh e bratach a ghràidh tharuinn ? Faodaidh
sinne gun amharus a ràdh gur fearr aon là 'na chùirt
'na mile, 's aon uair aig a bhòrd na deich mile ann
an àit eile. Gu ma beannuichte gun robh Dia arson
sochairean agus sòlasan a thighe, 's arson gach co-
fhurtachd leis am bheil e fàgail a phobuill ait 'na
thigh ùrnuigh.
Ach tha aobhar againne bhi fo bhròn is fo nàire,
nach do dhruigh na nithe glormhor so oirn ni 's mò
na rinn iad. Cia fuar a bha ar cridhe, cia luaineach
ar smaointe, 's cia mall ar n-aigne, seach mar bu
chòir dhuinn ! Maith dhuinn, O Dhe, peacaidh ar
nithe naomha, 's buin gu tròcaireach r'ar faillinn-
ibh; a chum as nach caill sinn ar saothair ann am
feitheamh ortsa, no a bhuannachd sin bu chòir
dhuinn fhaotainn o t-òrdugh sòlasach.
Bha sinn a' cumail cuimhn air has ar Tighearna :
O deonuich gun dean smaointe air a bhàs, a thoirt
oirne bàsacha do'n pheaca, 's a bhi beo ann am
Y fireantachd, a chum a ghlorsan. Aithnichear air ar
I t caithe-beatha gun robh sinn maille ris, is faicear o'r
giulan gur sinn deisciobuil Chriosd. Anns na h-
uile nithe, biodh ar giulan do rèir eisempleir, f hoc-
ail, agus a Spioraid.
Bha sinn ag ath-nuadhachadh ar mòide baistidh,
gar toirt fein as ùr suas d'ar Tighearna : O gum
R 3
186
biomaid air ar neartacha le ghràs gu sinn fein a
ghiulan gu faicilleach a rèir ar geallaidh, 's gu seas-
amh daingean anns an aidmlieil a rinn sinn ! Tha
sinn a' tairgse cathacha' ni's dùrachdaiche na rinn
sinn riamh an aghaidh an t-saoghail, na feola, agus
an aibhisteir : is ge nach 'eil cumhachd sam bith a-
gainn fein gu dol an aghaidh an f heachd mhòir so,
gidheadh ann an ainm Iehobhah togaidh sinn suas ar
brataichean, is tha sinn earbsach gum faigh sinn a'
bhuaidh agus tuille 's a bhuaidh trid Iosa Criosd ar
Tighearna ; Dhàsan agus da sheirbhis tha sinn gar
toirt fein suas mar bheo-iobairtean, 's ag iarruidh
leantuinn lis, trid socair agus docair, 'nar beatha 's
'nar bàs gu bràth tuille. Se so ar run ; is tha sinn
a' cur romhainn leis na h-uile faire agus ùrnuigh
gur e ar dicheall cuideachd. Ach cha'n 'eil ar earbsa
as ar run no as ar dicheall fein, ach amhàin a' gràs
agus a' Spiorad an Tighearna.
Bha sinn a' gabhail còir air na sochaire sin a
choisinn Criosd le bhàs : nior leige' Dia gun caill
sinn a' chòir so le pilleadh aris gu amaideachd!
Bha sinn ag aideacha' cuideachd an dòchais ri ath-
theachd ar Tighearna: O gum biomaid ri sior-
dheasachadh arson an là sin anns am faic gach suil
e, agus iadsan a cheus e ; 's gum biomaid air ar
neartacha' le gràs gu fantuinn ann a chum as gum bi
misneach againn nuair a dh'fhoillsichear e, 's nach
bi nàire oirn na f hianuis nuair a thig e !
Bha sinn ag aideachadh ar dàimh ris a cliitid eile
do bhuill Chriosd, is r'a Eaglais ar nèamh agus air
thalamh : Do rèir na h-aidmheil so, biodh ar giulan
ann an gràdh bràthaireil is ann an seirc; mar is
cubhaidh dhoibh-s.an aig am bheil an t-aon Dia, an
t-aon Slanui'ear, an t-aon Spiorad, an t-aon chreid-
imh, an t-aon dòchas, an t-aon fheuchainn, agus an
t-aon dathigh. Na cuireamaid amach air a chèile
air an t-slighe ; ach le foighidinn fad-f hulangas agus
gràdh, giulaineamaid uallach each a chèile, a chum as
gum faicear gur ann do Dhia a' ghràidh a bhuineas
sinn.
Mar chomhar' air ar gràdh do na h-uile dliaoin-
187
ibh, tha sinn a' guidhe, O Dhe, gun toir thu do na
h-uile dhaoine saibhreas do ghràis, maille ri tiolac-
aibh do f hreasdail. Sgaoil soisgeul na slainte feadh
gach àite, 's tog an' àird balla Ierusalem. Beann-
uich, gu h-araidh an Eaglais ath-leasaicht, is leas-
uich ni 's mò is ni's mo i. Sgaoil amach a criochan,
is dòirt air gach neacli innte spiorad end agus aor-
uidh, sith agus seirc, ùmhlachd agus irisleachd.
Beannuich ar righ, stiùir ar luchd-riaghlaidh, is
thoir do mhinisteribli an t-soisgeil cuibhrionn dub-
ailte de d' Spiorad : Cuidich leo am pobull a dh'
earb thu riu a theagasg agus a stiuradh, air sheol as
gun sàbhalar iad fein is a' mhuinntir a tha gan èisd-
eachd. Thoir còrnhna do gach neach ann an teinn
a thaobh cuirp no anaraa. Leighis an tinn, cuidich
an lag, cobhair air a' bhochd, is cluinn osnaich a'
phriosanaich. JBi a t-Athair do 'n dilleachdan, is
tagair cùis na banntraiche. Thoir do gach neach bhi
striochdta do d' thoil naomh anns gach feuchainn
leis an àill leat am fiosrachadh ; is thoir dhoibh co-
fhurtachd agus còmhna, gus am faigh iad fadheoidh
crioch shona d'an àmhgharaibh. Beannuich ar càird-
ean ; thoir maitheanas d'ar naimhdibh, is cuidich
leinne maitheanas a thoirt doibh mar fhuair sinn
fein gu saor uaitse.
Anis, O Dhe, tha sinn a' fàgail air do chùram nan
anama priseil so a chruthaich agus a shaor thu, 's a
guidhe gum bi iad air an naomhacha le d' Spiorad.
Ann an neart an lòin spioradail a fhuair sinn, deon-
uich gun d' thèid sftfh air ar n-aghaidh air astar na
beatha le tuille s-pionnaidh agus cofhurtachd na bha
againn mmihe : 's ma 's toileach leat a' chuirm
nèamhaidh so a dheasachadh air arson fathasd anns
an fhàsach so, O deonuich gum bi ar neart air ath-
nuadhacha' gach uair a gheibh sinn i ; gum bi ar
n-anna-niianna ni *s mò air an claoidh ; gum bi
againn tuille fuath do'n pheaca, is tuille spèis do
naomhachd. Ach ma 's e 's nach ith sinn de 'n
aran is nach òl sinn de 'n fhion so tuille gus an ruig
sinn rioghachd Dhe, O deonuich, arm an neart na
cuirme so, gun ruig sinn an t-àite sin anns an suidh
188
sìnn sios le Abrabham Isaac is lacob gu suipeir
shiorruidh bainse an Uain ! 's gun ullaicheadh Dia
nan uile ghràs a' mhuinntir a bha 'nan luchd-co-
manachaidh leinn air thalamh, arson suidhe sios
leinn cuideachd ann an rioghachd nèimh.
Ar n-uile staid shaoghalta tha sinn a fàgail ann
am buil do f hreasdail ; làn-earbsach gun toir thu air
na h-uile nithe co-oibreacha le clièile chum ar leas;
gun leig thu fliaicinn do ghràdh anns na h-uile
crannchur, 's gun cuidicli thu leinn sinn fein a
ghiulan gu cubhaidb anns gach staid, dhocair no
shocair, anns am bi sinn. O biodh ar n-anama
sàbhailte ; 's dean ruinn mar is àill leat anns gach
aon ni eile. So tha sinn a' guidhe air sgà Iosa, a
fhuair bàs air arson, agus a dh' èirich aris ; anns
am bheil sinn a r guidhe bhi air ar faotainn araon
'nar beatha agus 'nar bàs. Dhàsan, maille ris an
Athair agus ris an Spiorad, gun robh cliu gu siorr-
uidh. Amen.
Urnuigh mu bhàs Caraid.
O Dhe, Uile-chumhachdaich, a tha beo gu saoghal
nan saoghal; d'an riaghladh uachdranachd shiorr-
uidh ; agus aig a bheil a rioghachd o linn gu linn :
's ann agads' a mhàin a tha neo-bhàsmhoireachd, a
gabhail tàmh anns an t-sohis chum nach faod aon
neach teachd 'am fagus ; an Ti àrd agus uasal, gan
ainm a bhi naomh, agus d'an ionad-còmhnuidh sior-
ruidheachd.
Tha sinne, O Dhe, ag aideacha t-àrd-chòir oirn ;
agus tha sinn ga d* mholadh mar am Bith neo-
chriochnach glic, tròcaireach, agus cothromach aig
a bheil ar stiuradh sa bheatha so. Tha sinn a' toirt
cliu dhuit arson gach math a fhuair sinn uait. Agus
l>u mhiann leinn sinn fein a striochda gu foighid-
189
neach chum do thoil, fo 'n smachdachadh ghoirt so.
" Thug an Tighearna uaith, agus thug an Tighearna
leis: beannuichte gun robh ainm an Tighearna."
O Dhe, cum thusa gu tròcaireach suas sinn fo'n
fhiosrachadh chruaidh so. Gheall thu gun saoradh
tu iadsan a ghairmeas ort, ann an am an àmhghair,
agus gum biodh tu dlu dhoibhsan aig a' bheil an
cridhe briste, agus gun saor thu iadsan a tha brùite
nan spiorad. Thuirt thu ris an t-sluagh, " 'Nuair
a shiubhlas tu trid nan uisgeachan bithidh mise
maille riut ; agus trid nan aibhnichean, cha dthig
iad tharad ; 'nuair a dh' imicheas tu tre an teine,
cha loisgear thu; agus cha dean an lasair greim
ort." O ! Dhe coilion do gheallaidh phriseil nar
fein-fhiosrachadh. Neartuich sinn chum thus' ar
Dia a ghlòrachadh, ann an là so ar n-àmhghair;
agus ar sùil a bhi air Criosd, neach is e fein an
Aiseirigh agus a Bheatha, agus a thuirt, gad a robh
esan a chreideas annsan marbh, gum bi e f hathast
beo.
Tha sinn a' toirt cliii dhuit, O ar Dia, arson an
uair a tha aobhar againn a bhi fo bhròn, nach 'eil
sinn mar a mhuinntir aig nach 'eil dòchas. Oir,
mar tha sinne creidsinn gun deach Criosd gu bàs,
's amhuil" a tha sinn a' creidsinn gun dthoir Dia
iadsan uile a choidleas ann an Criosd maille ris.
A Thighearna, tha sinn a' toirt làn-chreideas do na
dh' fhoillsich thu ann ad Fhocal, " gur beannuichte
na rnairbh a gheibh bàs aims an Tighearna, chum
gum faigh iad fois o'n saothair ; agus leanaidh an
oibre iad."
Còmhn' sinn, O ar n-Athair nèamhuidh, ann an
àm so ar fiosrachaidh, gu amharc romhainn chum
an là a shaoras tu sinn o chumhachd na h-uaighe ;
's a bhios na cuirp sin a tha air an cur ann an tru-
aill'eachd agus 'an laigsinn, air an togail suas ann an
neo-thruaill'eachd agus ann an cumhachd, agus gu'n
coilionta na briathra, gum biodh " bàs air a shlug-
adh suas ann am buaidh." O gun robh sinne, agus
ar càirdean a dh'èug, air an latha mhòr sin, air an
tabhair ar Slanuighear breith chothromach air an
190
t-saoghal, air ar nochdadh sgeudaichte 'na fhirean-
tachd-san, ann an àireamh na muinntir ris an abair
e, " Thigibh a dhaoine beannuichte m' Athar,
sealbhaichibh mar oighreachd an rioghachd a dheas-
aicheadh dhuibh o leagadh bunaitean an domhain."
O Dhe, naomhaich an deucbainn so cbum irios-
lachd ar n-inntinn, ar tograidh Spioradail, ar
marbliantachd do'n bbeatba so agus air ar freag-
araichead fa chombair nèamh, a mbeudachadb. O !
gun robh an smacbdacbadh so na mheadbon, trid
saibbireachd do ghràis, chum ar tabbairt ni 's ro-
dhlùitbe do Dhia, 's a cbum ar n-aomadh gu teachd
ni 's neo-chealgaich a db' ionnsuidb Dhe, mar ar n-
aon chuibhrionn a tha a mhàin uile-dhiongmbalta.
Agus mar so gun oibrich ar n-àmhgbar eutrom,
nach 'eil ach rè sealain, dhuinn trom chudthrom
glòire a ta ni's ro anabarraich agus sior-mhairean-
nach.
A nis dhà-san a tha comasach air ar coimbead o
thuiteam, agus ar cur gu neo-locbdach an làthair a
ghlòire, le h-aoibhneas ro mhòr, do'n Dia a tha
mhàin glic, ar Slanuighear, gun robh glòir agus
mòralachd, neart agus cumhachd, a nis agus gu
siorruidh. Amen.
, Urnuigh arson Feasgar, lan Tighearna.
O Dh<j, uile naomha agus uile bheannaichte, is
Tusa a dh' èisdeas ri h-ùrnuigh ; agus bu mbiann
leinn, air feasgar do latha fein, striochda aig stòl
do chois, agus air n athchuinge a sgaoileadh ann
ad' làtbair. Ann an ainm an Tighearna Iosa, an
t-Eadar mheadhonar eadar Dia agus daoine peacach,
tha sinne, mar theaghlach, 'gar taisbeanadh fein ann
ad' f hianuis. Cliu dbuit gu'm bheil dànachd againn
gu dol a steach do 'n ionad a 's naomha tre f huil
191
Iosa, air slighe nnaidh agus bheo, a choisrig e
dhuinne, tre 'n roinn-bhrat, sin r'a ràclh, tre 'fheòil
fein. Thigeainaid uinie sin le dànachd gu righ
chaithir nan gràs, chum gum faigh sinn tròcair,
agus gu n amais sinn air gràs chum cobhair ann an
am feuma.
Is Tusa an Dia bith-bhuan, an Tighearna, Cruith-
fhear chriocha na talmhainn, cha 'n fhannaich agus
cha sgithich thu ; cha'n fhaodar do thuigse a rann-
sacbadh. Is Tu a thug bith do gach dùil, 's a tha
led' chumhachdisle d' mhaitheas a' cumail suas gach
fli agus neach dan d' thug thu bith. Cò tha cos-
mhuil ruit' glòrmhor ann an naomhachd,' eagallach
ann am moladh, a' deanamh nithe iongantach. Gu
ma beannaicht' thu, a Thighearna Dhia Israeil ar n
athair, gu saoghal nan saogbal. Is leatsa, O Thigh-
earn, a' mh òrach d, agus an cumhachd, agus a
ghlòir' agus a bhuaidh, agus a mhòralachd ; oir is
leats na h-uile a ta air neamh agus air talamh : is
leat an rioghachd, O Thighearn, agus tha thu air
t-àrdachadh mar cheann thar na h-uile.
Pheacaich sinne a d' aghaidh, O Thighearna.
agus thruaill agus mhill sinn ar n-anma neo-bhàs-
mhor. Tha sinn uile mar ni truaillidh, agus ar n-
uile fhireantachd mor luideig shalaich ; agus rinn
ar lochdan, mar a ghaoth, ar ginlan air falbh. Ach
moladh dhuitsa, a Thighearna gun do thaisbein
thu do thròcair a thaobh a chinne-daoine. Chuir
thusa ar cuideachadh air Aon a ta cumhachdach.
Ghràdhaich thu an saoghal co mòr a 's gun d' thug
thu t-aon ghin Mhic fein, chum as ga b'e neach a
chreideas ann, nach sgriosar e, ach gum bi a
bheatha shiorruidh aige. Gu ma beannaichte gun
robh Esan a thainig an ainm an Ti as àirde chum
sinne a shaoradh ! Ge do bha e saibhir, gidheadh
rinn se e fèin bochd chum gum biodh sinne saibhir
trid a bhochduin-san. Chuir se e fein ann an dimeas,
a gabhail air dreach seirbhisich, air a dheanamh
ann an coslas dhaoine ; agus dh' irioslaich se e fein,
agus bha e ùmhal gu bàs, eadhon bàs a chroinn-
cheusaidh.
192
Moladh dhuit, a Thighearna, gu 'n robh cothrora
againn an duigh air a bhi a' leughadh agus a' cluin-
tinn sgeul aoibhinn an t-soisgeul. Glòir dhuitsa
gu blieil e fhathasd air innseadh dhuinn le d' fhocal,
gu bheil Dia ann an Criosd a' deanamh an t-saoghail
reidh ris fèin gun bhi meas an cionta do dhaoinibh;
agus gu bheil Criosd air àrdachadh aig do dheas-
laimh na Cheannard agus na Shlanuighear, a thoirt
aithreachas agus maitheanas peacaidh d' a shluagh.
Deonaich gràs dhuinne chum gun gabh sinn ris an
Tighearna Iosa Criosd, 'na ghliocas, 'na fhireant-
achd, 'na naomhachd > agus 'na shaorsa. O biodh-
aniaid air ar deanamh 'nar pobull toileach ann an
latha do chumhachd ! Cruthaich annainn cridhe
glan, a Dhe, agus ath-nuadhaich spiorad ceart an
taobh a stigh dhinn. Ged a' tha sinn a thaobh
nàduir 'nar cloinn easumhail, agus air an aobhar sin
'nar cloinn na feirge, deonaich gu 'm bi sinn air ar
deanamh 'nar cloinn dhuit fèin trid saibhreas do
ghràis ann an Iosa Criosd. Biodh do Spiorad fein
a' deanamh fianuis maraon r'ar spiorad -ne, gur sinn
clann Dhe.
Moladh dhuit arson latha eile de làithean Mhic
an Duine. Beannaich meadhona nan gràs agus
òrduighean an t-soisgeul, agus dean fèin eifeachd-
ach iad chum slainte air n' anama. Nar leigeadh
Dia, gu 'in bi e 'na dhiteadh dhuinne no do neach
air bith a chuala t-fhocal air an latha diugh, gu 'n
d' thainig an solus do 'n t-saoghal, agus gu 'n do
ghràdhaich sinn an dorchadas ni's mo na 'n solus a
chionn gu bheil ar gniòmharan olc. Oibrich fein
annainn, a Dhe, faraon an toil agus an gniomh, a
rèir do dheadh-ghean fein. Deonaich dhuinn a bhi
air ar deanamh beò trid Spiorad na beatha ann an
Iosa Criosd. Cuidich leinn a bhi caitheamh ar
beatha san f heòil tre chreidimh Mhic Dhe, a ghràdli-
aich sinn, agus a thug e fein air arson. Bitheamaid
a fàs ann an gràs, agus ann an eòlas ar Tighearna
Iosa Criosd. O Deonaich gu 'm bi sinn trèibh-
dhireach, agus gun tuisleadh gu là Chriosd ; air ar
193
ìionadh le toraìbh na fireantachd, a tha trid Iosa
Criosd chum glòire agus cliu Dhe.
Beannuich do shluagh anns gach àit, agus anns
gach staid, air feadh an t-saoghail. Thoir co-
fhurtaclid dhoibhsan uile a ta ri bròn. Luathaich
an là anns am bi an soisgeul air a chraobh sgaoil-
adh o èiridh gu ruig luithe na grèine. Tha sinn a
deanamh gairdeachas gu 'm bi ainm Iosa buan gu
siorruidh ; co mhairionn ris a' ghrèin bithidh ainm-
san ; agus annsan beannuichear na slòigh uile, agus
beannuichidh iadsan e. Beannuichte gun robh an
Tighearna Dia, Dia Israeil, an Ti a mhàin a ni
nithe iongantach ! Agus beannuichte gun robh
ainm glòrmhor-san gu siorruidh, agus lionar an
talamh uile le ghlòir !
Beannuich, a Thighearna, a rèir saibhreas do
ghràs, gach neach san teaghlach so. Cliu dhuit
arson gach sochair tha sinn a' mealtuinn le chèile.
Deonaich dhuinn, an dèigh ar làithean a chrioch-
nachadh san t-saoghal so, gu'n coinnich sinn a
chèile ann an rioghachd na glòire ; far am bi an
Tighearn na sholus siorruidh d' a phobull, agus an
criochnaichear laithean am bròin. Bi maille ruinn
air feadh na h oi'che nochd. Thoir do d' ainglibh
àithne mu'r timchioll, chum air gleidheadh o gach
olc. Eisd A Thighearna, ri'r n urnuigh. Buin
ruinn gu gràsmhor, agus gràdhaich sinn gu saor,
air sgàth an Tighearna Iosa Criosd. A nis gun
robh do Dhia an t-Athair, do'n Mhac, agus do'n
Spiorad Naomh, gloir agus moladh gu siorruidh.
Amen !
Urnuigh Mhaidne, arson Sgoile.
O Dhe ghlormhoir agus uile bheannuichte ! is tusa
a chruthaich an saoghal agus gach ni 'ta ann ; agus
S
194
is tu tha gabhail cùram do gach creatuir : air an
aobhar sin buinidh do gach peach, d' an d' thug
thu reasan agus tuigse, aoradh agus cliu thoirt
duit.
Is tu, O Dhe, a chruthaich sinne, 's a ghabh
cùram dhinn gach oi'ch is là o thainig sinn a dh'
ionnsuidh an t-saoghail. Uime sin, buinidh dhuinn
buidheachas a thoirt duit arson ar slainte, ar sòlais,
ar teachdantir agus ar trusgain ; is gach ni maith
eile dheonuich thu dhuinn fein, no d'ar pàrantaibh
agus d'ar càirdibh.
Tha sinn a' toirt buidheachais duit gu h àraid
arson Iosa Criosd, aon mhac do ghràidh a chur
ionnsuidh an t-saoghail, a chum ar sàbhaladh o
pheacadh agus o thruaighe. As a leth-san tha sinn
a' guidhe gun toir thu dhuinn maitheanas 'nar n
uile pheacaidh, agus còmhna do Spioraid, a chum
eolas fhaotainn air do thoil, agus a dheanamh, mar
tha esan ag iarruidh oirn 'na shoisgeul.
A chum na criche so, beannuich, tha sinn a'
guidhe, gach teagasg a tha sinn a' faotainn anns an
àite so, agus soirbhich le'r dicheall agus le'r saoth-
air an dèigh eolais. — Thoir do'n f hear-theagaisg
ciall, gliocas, foighidinn, spèis do'n òigridh, agus
curam arson an leas, araon a thaohh cuirp agus
anama. Deonuich gum faigh e toilinntinn ann a
bhi faicinn gach aon fo a stiuradh a' fàs gach là
ann an eolas is ann an naomhachd ; a chum as mar
a bhios iad a' fàs ann am meudachd, gum bi iad a'
fàs ann am fàbhar le Dia agus le daoinibh.
Beannuich, O Athair neamhaidh, gach aon do'n
chloinn so, agus deonuich gum bi iad uile, 'nan
cloinn duitsa. Cuidich leo an Cruthai'ear a chuimh-
neachadh ann an làithibh an òige, mu'm faigh cur-
am an t-saoghail, no aon droch cleachduinn sealbh
air an cridheachan. Gleidh do ghnà 'nan aire, gu
bheil cunntas aca ri thoirt do Dhia air là a' bhreith-
eanuis, anns am faigh iad a rèir an gniomhara,
maith no olc ga 'm bi iad.
Cum 'nan aire gu bheil thusa do ghnà 'gam faic-
inn agus 'gan cluinntinn a chum as gun dean iad na
195
nithe sin a bhios taitneach leatsa, gun seachainn
iad, na'n cainnt agus nan giulan, gach ni a thoill-
eadh do dhiomb no do chorruich. Gleidh iad gu
h-àraid o bhreugaibh, o mhionnaibh, o dhrocli
cainnt, is o mhi-naomhacha là na sàbaide. Na leig
dhoibh oilbheum no èucoir a dheanamli air aon a
chèile, 's na biodh iad uair sam bith ciontach ann
an connsacha no mi-reite. Acli deonuich gum bi
gràdh aca do aon a chèile, 's do na h uile dhaoine,
gum bi iad ullamh gu maitheanas a thoirt seachad
amis gach eucoir, 's gum bi iad ciuin, iriseal agus
iochdmhor ; a' fuathacha' gach aon pheacaidh, 'nan
cridhe, 'nan cainnt, agus 'nan deanadas.
Ullaich, O Dhe, gach aon an so, arson
dreuchd no dàimh no inbhe sam bith anns am bi
iad air an suidheacha' le d' fhreasdal anns an t-
saoghal, ma bhios an làithean gu ruige sin air an
sineadh. Gu h àraid tha sinn a' guidhe gu'n ul-
laich do Spiorad iad arson saoghail eile, co ac'
is ann òg no sean, no ciod air bith àm sam. bi iad
air an gairm air falbh.
Tha sinn a' toirt buidheachais duit arson do
mhaithis duinn trid na h oi'che, 's a' guidhe do
thròcair agus do bheannachaidh trid an là, air sgà
losa Criosd: agus anns an dòchas so, do t-ainm,
Athair, a Mhic, is a Spioraid naoimh, gun robh
gach cliu agus urram, fad saoghal nan saoghal.
Amen.
Urnuigh Fheasgair, arson Sgoile.
O Dhe nan gràs ! tha sinne gad' chliuthachadh
mar Ughdar gach ni maith a fhuair sinn, is mar
stèidh gach ni maith ris am bheil ar dòchas. Tha
sinn gu h àraid a' toirt buidheachais duit arson a
chothrom ata againn gu bhi air ar teagasg ann an
S2
196
eolas feumail agus slainteil. Tha sinn a* guidhe
gum beannuich tliu an cothrom so, 's gun soirbhicli
thu le'r dicheall ; a chum as gum bi sinn gach là
a' fàs ni 's glice 's ni's fearr ; ni 's iomchuidh arson
ar dleasnais a dheanamh do Dhia, do dhaoinibh, 's
duinn fein san t-saoghal so ; 's ni 's iomcliuidh
fadheoidh arson thusa mhealtuinn ann an saogbal
eile.
Nuair a tha sinn a' tairgse gumbiodhar n-inntinn
air a sgeadacha le eolas saoghalta, tha sinn gu
sònraicht' a guidhe gum bi ar n-anama air an sgead-
acha le eolas diadhaidh, agus le gràsaibh an Spior-
aid. Cuidich leinn, O Dhe, gach fuath, agus far-
mad, agus falachd, agus stri a chur air cul ; agus
gluasad ann an sith agus ann an gràdh le cheile,
's leis na h uile dhaoinibh. Cuidich leis gach òg an
so, bhi ùmhal d'a phàrantaibh is d'a uachdarain, 's
e fein a ghiidan gu suairce, cubbaidh ris na h uile
dhaoine.
Gleidh sinn o bhuaire, o pheaca, o dhroch
cluiche 's o dhroch cuideachd. Thoir dhuinn gràs
gu bhi firinneach, ionraic, agus deagh-bheusach ; do
rèir an stiuraidh a tha sinn a faotainn o'r luchd-
teagaisg, o'r coguis, is gu h-àraid o eisempleir ar
Slanui'ear agus o shoisgeul. Deonuich gum faic
na h-uile dhaoine, o'r giulan, gu bheil eagal De
oirn, gu bheil gràdh againn do dhaoine, 's gu bheil
suil againn ri là breitheanuis.
A Dhe cuidich leinn an cothrom priseil a tha
againn an tràs a bhuileacha gu maith ; a chum as
gum bi sinn iomchuidh arson staid sam bith anns am
bi sinn air ar suidheachadh leatsa. Cuidich leinn
cuideachd a chuimhneacha nach 'eil ar cothrom gu
deasachadh arson siorruidheachd ach goirid ; is air
an aobhar sin gur iomchuidh dhuinn cùram a ghabh-
ail, ann an làithibh ar n òige, gu sinn fein a
dheanamh deas, gun fhios againn cia fhad a bhios
so 'nar comas. A chum na criche so, thoir dhuinn
cuideacha do Spioraid, a chum ar deanamh 'nar
seirbheisich do Dhia, 'nar deisciobuil do Chriosd,
is 'nar n-oighreachan air glòir nèimh.
197
Buidheachas duit, O Dhe, arson do mhaithis
duinn o chruinnich sinn an ceann a chèile 'sa
mhaduinn. Leig anis air falbh sinn le d' bheann-
acba; thoir gach aon againn dathigh tearuinte;
gabh cùram dhinn trìd na li oi'cbe; 's na leig
dhuinn là no oi'che ar dleasnas duits' a dhi-
chuimhneachadh. Fad uile làithe ar beatha, stiùr
sinn le d' chomhairle, 's gabh cùram dbinn le d'
fhreasdal. Dean gach aon againn feumail 'nar
linn is 'nar ginealach 'sa bbeatha so, is gabh sinn
'na dhèigh sin asteach gu beatha 's fearr. — Na nithe
«o, x s na h-uile ni eile chi thusa maith dhuinn, a
thaobh cuirp no anama, tha sinn a' guidhe ann an
ainm aon Mhic do ghràidh ar Tighearna, a theag-
aisg dhuinn a radh ann ar n ùrnuigh, Ar n-Aihair
<ita air ?ieamh, 8$e.
Urnuigh 3Ihaidne, arson Leiiiibh.
O Dhe uile-chumhachdaich agus uile-thròeairich ! is
tusa a chruthaich na h-uile nithe, 's a tha dh' oich
agus do là a' gabhail cùram dhiubh. Buidheachas
duit a ghabh cùram dhiomsa feadh na h oi'che
chaidh seachad, 's a thug mi gu là ùr ann an slain-
te 's ann an tearuinteachd.
Gleidli mi an diugh, O Dhe, o gach ni a dh'
fhaodadh cron a dheanamh dhomh fein no corruich
a chur ortsa. Gleidh mi o na h-uile peaca, 's gu
sonraicht o mhionnaibh, o bhreugaibh, is o eucoir a
dheanamh air neach sam bith.
Cuidich learn thusa mo Chruthai'ear, a chnimh-
neachadh ann an làitbibh m' òige, 's a thoirt fanear
gu bheil do shuil gach uair gam fhaicinn. — Thoir
maitheanas domh, air sgà Chriosd, anns gach ni
san do chuir mi corruich ort cheaua ; agus cuidich-
S 3
198
eadh do Spiorad naomh Ieam ùmhlachd ni's fearr a
thoirt duit as so suas.
Beannuich, O Dhe, mo chàirdean, is gu h-araid
rao phàrantan. Dean mise am dhuine-cloinne dleas-
nach agus ùmhal doibh; is cuidich learn gràdh a
bhi agam do na h-uile dhaoin' eile, 's a dheanamh
riu mar bu mhaith leam iasdan a dheanamh rium
fein.
Tha mi toirt buidheachais duit, O Dhe, arson
do mhaithis do 'n t-saoghal uile, 's a' guidhe gum
bi thu tròcaireach do na h-uile dhaoine. Cliu dhuit
arson do Mhic, arson do Spioraid, arson do shois-
geil, agus arson do fhreasdail. Dean taingeil mi
arson gach ni thug thu dhomh cheana : 's deonuich
dhomh fhathasd gach ni chi thu feumail air mo
shon sa bheatha so, 's 'na dhèigh sin a' bheatha
shiorruidh, air sgà Iosa Criosd ; d' an robh, maille
riutsa, 's ris an Spiorad naomh, an t-aon Dia, gach
cliu agus urram, anis is gu siorruidh. Amen.
Urnuigh Fheasgair, arson Leinibh.
O Dhe agus Athair neamhaidh, a ghabh curam
dhiom feadh an là an diugh agus feadh m' uile
làithe, ciod a bheir mi dhuit arson t-uile thiolac-
aibh ? Buidheachas duit arson mo chruthachaidh,
arson mo thearnaidh, ach gu sonraicht arson mo
shaoruidh, le aon Mhac do ghràidh.
O maith dhomh, air a sgà-san, gach peaca 'san
robh mi ciontach riabh, ach gu h àraid air an là 'n
dingh. Tha mo lochda lionmhor, ann an smaointe,
focal, agus gniomh : a Dhe bi tròcaireach dhomhsa
peacach !
Cuidich leam, O Dhe, eolas a ghabhail ortsa
ann an làithibh m' òige ; gluasad ann a t-eagal is
199
ann ad ghràdh, is do thoii a dheanamh le-m' uile
chridhe. O deonuich dhomh gràs agus còmhna do
Spioraid, gum sheòladh is gum chuideachadh, anus
na h-uile ni bhios taitneach leatsa a dheanamh am
fad is beo mi. '
Tha mi guidhe gun cuidich thu learn do ghnà
bhi cuimheach gu bheil bàs, breitheanas, agus bith-
bhuantachd a' feithe rium ; 's gun dean thu glie
mi gu bhi ri grad-ullachadh air an sou ; o nach 'eil
fios agam cò an là no an oi'che sam bi mi air mo
ghairm d'an ionnsuidh.
Beannuich, O Dhe, mo chàirdean, agus na Ii-
uile dhaoine, ach gu sònraichte mo phàrantan.
Cuidich leosan an dleasnas a dheanamh dhomh-sa ;
agus cuidich leamsa bhi ùmhal agus dleasnach
dhoibhsan. Na leig dhomh a' bhi am nàmhuid
do neach sam bith ; ach cuidich learn maitheanas a
thoirt seachad aims gach eucoir, a chum as gum
faod dòchas a bhi agam gun toir thusa maitheanas
domh fein trid Chriosd.
O Thighearna, ghabh curam dhiom feadh an là,
thoir dhomh tearuinteachd agus tàmh feadh na h
oi'che ; 's cuidich learn bhi cuimhneach ortsa nuair
a dhùisgeas mi 'sa mhaduinn. Gabh cùram dhiom
am fad is beo mi ; is deonuich dhomh na nithe sin
a chi thu feumail do m' anam agus do m' chorp,
g*us an gabh thu mi fadheoidh asteach do d' riogh-
achd, air sgà Iosa Criosd : agus anns an dòchas so,
do'n Athair do'n Mhac is do'n Spiorad naomh, gun
robh cliu agus urram, fad saoghal nan saoghal.
Amen.
O Thighearna Dhe, uile naomha ! tha sinne do
chreatuirean truagh a* tairgseadh, air maduinn an
soo
là so, teachd am fagus duit aim an ainm aon Mhic
do ghraidh, a dh' iarruidh do thròcair, is a dh'
aideacha do mhaithis. O deonuich, 'nuair a tha
sinn a' teachd am fagus duit le 'r beoil, nach bi ar
cridheachan fuar no fada uait ; ach gun toir sinn
aora dhuit ann an Spiorad is ann am firinn, leis na
h-uile urram diadhaidh agus muinighinn.
Gu ma beannuichte gun robh t-ainm gun d' thug
tbu tearuinte sinn roi dliorcliadas agus roi chunn-
arta na h oi'che, 's gu bheil sinn beo air maduinn
eile, air ar cuairteaclia led' chaoimhneas gràdhach.
Luidh, choidil, agus dhùisg sinn ; a oliionn gun do
chum Dia gu caomh suas sinn. Air an aobhar sin
ni sinn ar n-urnuigh riut gu moch, is thig sinn le 'r
n-iobairt bhuidheachais a t-f hianuis.
Tha fios againn nach Dia thusa le 'm miann an t-
olc, 's nach seas an t-amadan ad' làthair; is air an
aobhar sin tha sinn a' tairgseadh ar làmhan a nigh-
eadh ann an neo-chiont, an uair a tha sinn a' gabh-
ail os laimh t-altair naomh a chuairteachadh. O
cruthaich fein annainn cridheacha glana 's ath-
nuadhaich spiorada ceart an taobh astigh dhinn, a
chum as gum biodhmaid iomchuidh air teachd am
fogus duitsa, O a Righ nan naomh !
Tha sinn ag aideacha' gun d' fhuair ar n-aingidh-
eachd gu bitheanta buaidh oirn, 's gun d' fhàs sinn
buailteach do d' dhiombsa agus do d' chorruich.
Ach tha sinn a' guidhe, agus a' gabhail dòchais,
nuair a tha sinn a' pilleadh do t-ionnsuidh le bròn
agus le aithreachas, gun dean thu iochd oirn air
sgà losa Criosd, is gun deonuich thu dhuinn do
thròcair is do mhaitheanas. Gabh, tha sinn a'
guidhe, ri 'r n-aithreachas, ri 'r n-aoradh, agus
ruinn fein, air maduinn an là so ; oir tha sinn a'
tairgse sinn fein thoirt suas duitsa, an Dia d'am
buin sinn ; a chruthaich, a cheannuich, 's a chum
beo sinn, 's aig am bheil, air an aobhar sin, còir
oirn fein agus air ar seirbhis.
Air an là so, tha sinn, O Dhe, 'gar cur fein air
do chùram ; 's a' guidhe tiid an iomlain deth, gu
faigheamaid stiuradh agus tearna do fhreasdail.
201
Tha sinn a' tionsgnadh air là eile d'ar gnothaiche
saoghalt agus d' ar saothair ; bi thusa maille ruinn
aims na h-uil obair laghai^ is cuidich leinn a bhi
dieheallach ionraic agus treibhdhireach, anns gach
dreuchd agus inbh 's an d' rinn do fhreasdal ar
suidheachadh. Tha sinn a' tairgseadh thusa chur
romhainn anns gach ball, agus a' guidhe gun sthir
thu sinn le d' chomhairle, 's gun soirbhich thu
leinn le d' bheannacha.
Tha sinn a' tionsgnadh air la eile do làithibh ar
feuchainn agus ar feumalachd 'sa bheatha so ; O
cuidich leinn gach cothrom agus tàland a chuir
thusa 'nar làimh a dheagh bhuileacha, 's a bhi ni 's
dùrachdaiche chum do ghloir fein is leas ar co-
chreatuirean a chur air aghaidh. Sruthadh ar n-
uile ghniomharan o ghràdh do Dhia 's o ghràdh do
dhaoinibh, 's na biodhmaid ciontach ann an ni sam
bith a thoilleadh achmhasan duinn or coguis air
teachd na h oi'che. — A chum na criche so, gleidh
thusa sinn o shlighe gach buairidh ; no thoir dhuinn
gràs gu cathacha na aghaidh, no dorus gu teich-
eadh uaithe. Cha'n'eil earbs' air bith againn as ar
neart fein ; ach tha ar n-earbsa gu leir, O Dhe, a'
còmhna agus gràs do Spioraid, trid Iosa Criosd ar
Tighearna.
Tha sinn a' tionsgnadh air là eile do làithibh ar
cùram, 's gun am fios is lugha againn ciod a dh'
f haodas tuiteam amach no tachairt duinn d'a thrid.
Ach tha fios agads, O Dhe, air na h-uile nithe,
oir tha iad uile fo d' stiuradh : is air an aobhar sin
tha sinne 'g iarruidh gun bhi ro-churamach no iom-
guineach rau ni sam bith, ach anns na h-uile nithe,
le ùrnuigh agus le achuinge, bhi deanamh ar guidhe
aithnichte dhuitsa. O ! ma 's e do thoil e, thoir
dhuinn dol roi an là so ann an sith agus ann an
cofhurtachd. le dealra do ghnùis air a thogail air
ar n-anamaibh. No, ma chi thu iomchuidh triob-
laid no deuchainn sam bith a leige nar rathad,
deonuich gum bi gach ni a thachras duinn air a
naomhacha dhuinn, gun sealbhuich sinn ar n-anama
le foighidinn, 's gum bi cofhurtachd an Spioraid
202
agus sìth Dhe, trid losa Criosd, a' sior ghabhail
còmhnuidh an taobh astigh dhinn.
Tha sinn a' tionsgnadh air là eile, a bheir sinn
an urrad sin ni 's dlùithe air an là dheireannach is
air an t-siorruidheachd shòlasach sin a tliig 'na
dhiaigh : O teagaisg dhuinn ar n-uile làithean àir-
eamh, a chum as gun socraicheamaid ar cridheachan
air fior ghliocas ! Cuidich leinn dleasnas gach aon
là a dheanamli 'na là fein, is buanacha mar sin gu
treibhdhireach gus an tig ar n-atharracha. Cuidich
leinn gu h àraid a bhi fad an là so ann a t-eagal
is ann a d' dheadh-ghean, 's ar n uile smaointe,
bhriathra, agus gliniomhara bhi chum do ghloir. O !
na ceil oirn do thròcair, no mothacha sòlasach air
do làthaireachd. Deanadh do f hreasdal an diugh
ar dion, do Spiorad ar stiuradh, agus do ghràs ar
còmhnadh !
Maille ruinne, biodh uile theaghlaiche na talmh-
ainn air an toirt gu eolas an aon Dia, 's aon Eadar-
mheadhonair, losa Criosd. Maille ri sochairibh
cruthachaidh agus freasdail, thoir dhoibh, a Dhia,
sochaire na saorsa, 's craobh-sgaoil 'nam measg so-
lus agus slain te do shoisgeil. Mar so, biodh losa
Criosd 'na sholus a shoillseacha nan uile chinneach,
is 'na ghlòir do d' phobull Israeil.
Deonuich gum bi sinne, anns na rioghachdaibh so
air an do dhealraich Grian na fireantachd, cùramach
gu gluasad ni 's mò 's ni 's mò mar is cubhai' do
chloinn an t-soluis, is a' cur cùl ri oibribh neo-
tharbhach an dorchadais. — A chum na criche so,
biodh ar righ agus ar luchd-riaghlaidh air an riagh-
ladh leatsa. Comhairlich luchd ar comhairle, teag-
aisg luchd ar teagaisg, is bitheamaid gu leir air ar
teagasg le Dia.
Tha sinn a' guidhe gum faigh ar coimhearsnaich
agus ar càirdean cuid de na sochairibh aimsireil
agus spioradail a tha sinn a' guidhe air ar
son fein. Tha siun a' guidhe gum fàs ar naimh-
de 'nan càirde dhuitsa agus dhuinne, 's gun
oibrich thu anns gach aon againne deagh-thoil do
na h-uile dhaoine, le durachd agus dicheall, co fad
203
as a dh'fhaodas sinn, gu n leas a chur air aghaidh.
Comas air bith a bheir thusa dhuinn gu maith a
dheanamh air cuirp no anama dhaoine, tha sinn 'ga
mheas mar onoir, 's ag iarruidh a bhuileacha mar
stiubhartachd. — Gabh cùram do'n uireas'ach agus
do'n easlainteach, is tagair cùis gach neach a tha
fulang air sgà na còrach. Bi ann ad charaid do'n
clioigreach, ann ad chultaic do'n bhantraich agus
do'n dilleachdan, is tròcaireach a reir am feum do
gach neach ann ad theaghlach mòr air thalamh.
Anis, O Thighearna, èisd agus beannuich sinn,
skt sgà Iosa Criosd, a theagaisg dhuinn a radii, Ar
n-Athair ata air neamh, fyc. £ „
Urnuigh Fheasgair, arson Teaghlaich. j
O Dhe uile-mhaith agus uile-thròcàirich ! tha sinne
teachd do t-ionnsuidh marchloinn a chum an Athar:
a' creidsinn gu bheil thu uile-chomasach, uile-ghlic,
agus uile-ghrasmhor ; 's gur ann duit a bhuineas na
h-uile saoghal agus na h-uile nithe. Tha sinn air an
aobhar sin a' teachd do t-ionnsuidh arson gach ni
tha feumail duinn a chum beatha agus diadhachd.
Ach ciod sinne, no ciod e ar teaghlach, gun tug-
adh an Dia sin a chruthaich neamh agus talamh, 's^
a tha riaghladh nan uile shaoghal fanear sinn ! Tra
sheallas sin air na speuran, obair do làmh; air a
ghealaich is air na reultan a dh' òrduich thu ; dh'
f haodadh eagal a bhi oirn gum bitheamaid fein air
ar leigeadh air di-chuimhn, mur biodh ar fiosrach-
adh air do mhaitheas, co maith ri t-fhocal ag innse
dhuinn gu bheil do fhreasdal co faicilleach mu
thimchioll gach aon againn as ge nach biodh an
earbsa riut ach sinn fein amhain.
Cia iongantach, O Dhe, an cumhachd sin leis an
do chruthaich thu air tus, is leis am bheil thu fath-
204
asd a' cumail suas an domhain is gach creatuir a
tha 'ga àiteacha ! Cia iongantach an t-eolas agus an
gliocas a tha toirt fanear cor gach aon de na h-uile
ghnè chreatuirean a rinn thu ! 's cia saibhir am
maitheas a tha fritheala d' am feum air gach trà,
's a' sàsucha miann gach dùile hheo air bith ! Co
rannsuicheas, O Dhe, do bhuaidhean, no thuigeas
do mhòrachd ! tha do thròcair air a sgaoileadh thar
t-uile oibre !
'Se saibhreas do mhaithis agus do thròcair, O
Dhe, a chum gu bheil peacaich mar sinne, air an
caomhna gu ruig an t-àm so, 's gu bheil sinn anis
a' cuairteacha caithair nan gràs, an àite bhi air
bhall-chrith aig cathair a' bhreitheanuis. Nam
buineadh tusa ruinn mar a thoill sinn, an àite gach
cofhurtachd agus dòchas ata againn, bha sinn fada
roi n am so a' giulan do chorruich ann an dòrainn
shiorruidh.
Ach cliu do t-ainm nach ann mar Dhia dioghalt-
ais agus breitheanais a rinn thu thu fein aithnichte
dhuinne, ach mar Dhia iochdmhor agus tròcaireach,
aig nach 'eil tlachd air bith 'nar bàs, ach leis an àill
gum pilleamaid le aithreachas, agus gum bitheam-
aid beo. Mar so cuideachd tha thu air do leige ris
duinn ann a t-fhocal, mar Dhia a ghràdhaich an
saoghal co mòr as gun do chuir thu t-aon-ghin
Mhic d'a ionnsuidh, a chum as co air bith a chreid-
eadh ann nach rachadh iad am mugha, ach gum
faigheadh iad a' bheatha mhaireannach. — Tha sinne,
O Dhe, a' creidsinn ; neartuich thus' ar creidimh ;
is cuidich leinn gabhail ri Iosa Criosd mar Phrionn-
sa agus mar Shlanui^ear, a thoirt duinn maitheanais
peacaidh agus beatha. Tha sinn a' deanamh gair-
deachais gun d' thainig e ionnsuidh an t-saoghail a
chum na criche so ; gun d' thug e dhuinn eisem-
pleir co naomha, teagasg co oirdheirc, miorbhuile co
glormhor, is iobairt co foghainteach. Tha sinn a'
deanamh gairdeachais 'na aiseirigh, 'na eadar-
ghuidhe, 'na Spiorad a chuir e ionnsuidh an t-
saoghail, is 'na ghealla fein ri teachd aris air an là
dheireannach. O gum bitheamaid air ar firinneacha
205
trìd creidimh annsan, is sìth againn ri Dia air sgà
iobairt-rèitich air a chrann-cheusaidh !
Maith dhuinn, O Dhe, air a sgà-san, ar n-uile
pheacaidh, 's gu sonraichte gach ni a cliunnaic do
shùil am mearachd an diugh 'nar cridhe no 'nar
giulan. A nochd gabh ruinn gu tròcaireach, is
beannuich sinn ; oir tha sinn gar toirt fein suas
duit : a guidhe gum bi thu ad Dhia agus a t-Ath-
air dhuinn ; gum bi do mhac 'na Phrionnsa is 'na
Shlanui'ear dhuinn ; 's gum bi do Spiorad duinn 'na
fhear-naomhacbaidh, na fhear-teagaisg, 'na fhear^
stiuraidh, 'na fhear-cuideaehaidh, is 'na fhear-co-
fhurtachd.
Maille ri'r n-achuinge, tha sinn a' cur suas ar
molaidh do 'n Dia sin a bha leinn fad ar beatha, 's
gu h-àraid air feadh an là'n diugh. O'n mhaduinn
gu ruig an oi'che, mheal sinn sòlas, tearuin-
teachd agus cofhurtachd; agus so uile o'n Dia
sin o'n tig gacli aon tabhartas maith agus foirfidh,
Ma shoirbhich sinn an diugh 'nar gnothaichibh
laghail, no ma bha saothair ar làimh an tomhas air
bith air a bheannacha, do t-ainmsa mhàin, O Dhe,
gun robh an cliu. Ma thainig sinn trìd là eile saor
o dhochann agus o chunnart, le slainte cuirp is le
subhachas inntinn ; dhuitsa O Dhe, a t-aonar
buinidh am buidheachas. Gu h àraidh, ma sheach-
ainn sinn peaca sam bith no buaire, no ma f huair
sinn buaidh air ana-miann air bith; ma bha sinn
air ar gleidhe gun tuiteam an cionta mhaslach sam
bith, 's air ar cum ail o uabhar, o f heirg is o iom-
guin ; do 'n aon Dia ghlic, an Slanui'ear, gun robh
an cliu agus am moladh !
Coigil sinn, tha sin a' guidhe, O Thighearna, gu
là eile. Dion sinn o gaeh dosgaich trid na h-oi'che,
's naomhaich ar codal agus ar fois duinn ; a chum
as nuair a dhùisgeas sinn 'sa mhaduinn ann an
slainte, gun toir sinn an sin is gu bràth mola dhuit.
— O deonuich gum faighear sinn air crioch gach là
a' bàsacha do'n t-saoghal so, d'a shòlais, d'a bhuann-
achd, agus d'a onoir; a chum as, nuair a thig an
t-àm, nach bi iomguin no eagal oirn fhàgail.
T
206
'S mu thimchioll ar n atharrachaidh as an t-
saoghal so, tha sinn a' guidhe, O Dhe, gun òr-
duich thu gun tachair sin an uair 'sam bi sinn deas
fa chomhair. Anns an uair dhèuchainnich sin, biodh
ar n obair criochnaicht, ar rèite deanta, ar creideamh
beo, 's ar gràdh laiste ; 's ann an gleachd ri righ nan
uablias, O deonuich dhuinn còmhnatreun do Spioraid,
a chum ar saoradh o gach uabhas agus amharus mu
thimchioll ar staid shiorruidb, agus buaidh, is tuille 's
buaidh thoirt duinn trid Iosa Criosd, a clium as
gum bi sinn gu siorruidli maille ri'r Tigbearna.
Dh' àithn thu dhuinn, O Dhe, ar n-ùrnuigh,
ar n eadar-ghuidhe, 's ar buidheachas, a chur suas
arson nan uile dhaoine. Thigeadh na h-uile dhaoine,
ionnsuidh na firinn mar ata i ann an Iosa ! Craobh-
sgaoil doshoisgeul, sàbhail do phobull, agusbeannuich
t-oighreachd. Gabhcùram d'ar righ agus da'r duthaich,
is thoir stiuradli de luchd ar riaghlaidh. Pill uainn na
breitheanuis a tha 'n tòir oirn, is dòirt air na h-uile
dhaoine Spiorad ùrnuigh agus aithreachais. Gabh
truas do gach aon ann an trioblaid, is naomhaich
dhoibh an anshocair, Bi tròcaireach d'ar coimhears-
naich agus d'ar càirdibh. is dean ar naimhdean rèidh
ruinne agus riutsa. Dean tighean nan uile Chriosd-
uidhean nan tighean ùrnuigh, is tog dealra do
ghnùis air gach neach a tha gu dùrachdach ag
iarruidh t-aghaidh.
Beannuich sinne leis gach roglia beannachaidh
ann an Criosd, is naomhaich dhuinn gach staid am
bheil no sam bi sinn amis a' bheatha so. Tha ar n
uil achuinge ar n-uil' anf hainne, 's ar n-uile uireas-
bhuidh, O Dhe, aithnichte dhuitsa; seall ann an
iochd air do chreatuiribh truagh, a tha gan toirt fein
suas duit, is gam fàgail air do churam; is thoir
freagra g'ar n urnuigh ann an sith, o righ-chathair
do thròcair, air sgà Iosa Criosd ar Tighearna ; d'an
robh, maille riutsa, 's ris an Spiorad naomh, an t-
aon Dia, agus ar Dia-ne, gach cliu agus urram,
fad saoghal nan saoghal, Amen.
A
\
Urnuùfftyfìhfiidne, arson Teaghlaich.
/ o#j*j( .^jf^' . j#C
O Dhe glornihoir, slùerruidh, agus bheannuicht !
o'm bbeil na h-uile sonas agus beannachd a' sruth-
adh anuas; tha sinne do chreatuirean ag iarruidh
sinn fein a thaisbeanadh ann ad làthair, leis gach
uile urrani agus irisleacbd, trid Iosa Criosd ar n
Eadar-mheadhonair. O ! seall oirn ann an iochd,
mar is gnà leat a dheanamh air a mbuinntir sin aig
am bbeil gràdh do t-ainm, is leis an àill do thoil-
eacbadb.
Leis an duracbd is leis an taing is mò, tha sinne,
le aon gbutb agus le aon cbridbe, toirt cliu do t-ainm
àrd agus urramach, arson tròcair agus tearuinteachd
na b oi'cbe chaidb thairis, is arson comas a bhi
againn air a' mbaduinn so catbair nan gràs a cbuairt-
eacba. — 'Nuair a smaointicbeas sinn air coilion cun-
nart d'am bbeil sinn buailteach feadh na b oi'cbe ;
air coilion ni tba feumail gu aon oi'cbe f hàgail fois-
tineacb ; is air co chosail is a tba an cadal is sèimbe
ris a' bbàs ; O eia mòr an gràdb, an taing, agus an
t-iongantas, leis am buin e dbuinne cliu thoirt do
ainm an Dia a cbum beo sinn ! Cia mòr do cbùr-
am mu'r timchioll, O Thigbearna! 'Nar luidbe
agus 'nar n èirigh tba tbu gbnà maille ruinn, is tha
do chaoimhneas gràidb gach maduinn ùr dbuinn
Cia taitneach tha ar staidne, seach mòran d'ar co-
cbreatuirean ! Cia lionmbor iadsan air an oi'cbe
cbaidh seacbad a cboidil codal a' bhàis, is nach faic
gu bràth tuille solus na grèine ! 's cia lionmhor iad-
san a bha air an cràdh le tinneas agus le pèin, a'
tionndadii air an leabaidb, gun f hios gu teachd an
là; an trà fhuair sinne slainte, tàmb, agus tearuin-
teachd ! Air a shon so, gu ma beannuicbte gun
robh Dia ar slainte, d'am buin teasairginn o'n bhàs,
agus a nocbd a cbàirdeas duinne !
Tha ar n-anama, O Dhe, air an cràdh gu geur,
an uair a smaointicheas sinn cia di-chuimhneach a
bha sinn ortsa, 's cia olc a dhiol sinn gach comaine
T 2
208
phrìseil a fhuair sinn. O cia beag d'ar beatha
ghoirid a bha air a buileachadh ann ad sheirbhis-sa,
no chum do ghloir, ge d' bu dligheach dhuit an t-
iomlan, agus siorruidheachd uile, bhi air a buileach-
adh ann ad mhola ! Cia mòr d'ar beatha f haoin, a
rinn sinne mòran ni b'fhaoine, le'r giulan amaideach
agus peacaeh ! Cia trie a rinn sinn dearmad ortsa
's air ar dleasnas, agus a thug sinn easumhlachd do
d'lagh naomha ! Cia fuar a bha ar gràdh dhuit, cia
f àilneach ar togradh ann ad dhiaigh, cia neo-shuidh-
ichte ar gluasad maille ruit, gun bhi f às ann an
gràs no ann an naomhachd mar bu chòir dhuinn!
Maith dhuinn, O Dhe, air sgà Chriosd, ar n-uile
pheacaidh, dearmaid agus deanadais; is bi rèidh
ruinn annsan a bhàsaich arson ar sith, agus a tha ri
sior-eadar-ghuidhe air arson. O tog oirn solus do
ghnùis, is bi tròcaireach, suidhich do shith 'nar
cridheachaibh, is biodh cofhurtachd ar Dia dhuinne
'na spionnadh agus ? na aoibhneas!
Buidheachas duit, O Dhe ge d' f haoda tu fada
roi an àm so ar gearradh sios, mar dhaoine bha
cur dragh air an talamh, gidheadh gun do bhuanaich
thu sinn fathasd ann an staid deuchainn agus dòchais :
gu bheil cothrom againn fathasd ar mearachdan a
leasachadh, agus aithreachas treibhdhireach a dhean-
amh arson ar n eas-umhlachd; a chionn gu bheil
Criosd fathasd a' tagradh ar cuis aig deas-laimh an
Athar.
Ach cia f had a mhaireas an cothrom àghmhor so,
no bhios ar ceutfaidh agus ar slaint air am buan-
acha leinn, a chum ar n-ùine^a dheagh-bhuileacha,
cha'n 'eil fios againn. Seadh, cha'n eil fios againn
ciod a dh' fhaodas an là so fein a thoirt man
cuairt, no nach e an là ma dheire dhuinn air thal-
amh. O gun deanadh na smaointe so ar n-anam a
dhùsgadh suas gu deasacha le cùram arson na sior-
ruidheachd sin a tha, là an diaigh là, a teachd ni's
faigse dhuinn ! O gum bitheamaid anis glic ; gun
deanamaid na h-uile dicheall gu ar gairm is ar tagh-
adh dheanamh cinnteach, is gum bitheamaid cuimh-
neach air ar crich dheireannaich !
209
O Dhe nan uile ghras, dean thusa air sgà Chriosd,
enideacha do Spioraid a thoirt duinn, a chum as
gum bi sinn air ar beothacliadh ami an slighe t-
àitheantan. Aom ar cridheachan a chum do reachd,
air chor as gw.'n coimhid sinn e gu là ar criche, le
dicheall agus le treibhdhireas. Cuidich leinn ar
gràdh dhuits' a dhearbhadh, le bhi gluasad a reir do
shoisgeil, le bhi toirt gràidh do aon a chèile, 's le
deadh run eadhon d'ar naimhdibh ; a chum as mar
sin gum bi sinn 'nar cloinn d'ar n Athair nèamhaidh,
a tha toirt air a ghrèin èiridh air an olc is air
a mhaith, agus 'nar deisciobuil do'n Ti sin a bha
a' sior-dhol mu 'n cuairt a' deanamh maith, 's a
bhàsaieh ri ùrnuigh arson a naimhdean.
Tha sinn ag iarruidh an deagh ruin so do na h-
uile dhaoinibh a thaisbeaiiadh, le'r n achuinge chur
suas ri Dia, Athair caomh na n-uile, arson an sonais
agus an slainte. Is tus', O Dhe! Athair nan uile; ach
cia mòr a chuid de d' theaghlach a tha aineolach ort,
is aig am bheil an inntinn air a dalladh, air chor as gu
bheil iad gun Dia, gun Chriosd, agus gun dòchas
anns an t-saoghal ! O Thusa dh' àithn do'n t-
solus dealradh an toiseach am ach a' dorchadas, deal-
ruich 'nam measg le d' shoisgeul, a thoirt doibh
eolais ort fein ann an losa Criosd, an f hirinn agus
a' bheatha. Cuir casg air na h uile mearachd agus
mealltoireachd a tha chean an' aghaidh an t-soisgeil,
agus soirbhich le rioghachd an Tighearna.
Tog suas t-Eaglais 'nar measg-ne, soirbhich le'r
luchd-teagaisg, is beannuich ar righ agus ar n-uachd-
arain, Beannuich gu b-àraid ar càirdean, ar
luchd-daimh, is ar luchd -eolais. Biodh iad uile
'nan càirdean is 'nan cloinn do Dhia, trid losa
Criosd. Soirbhich leo 'nan gnothaichibh laghail,
ach gu h àraidh ann an ciiis an an am a. Thoir
dhoibh na chi thu maith dhoibh aims gach staid an'
so, agus 'na dheigh so a' bheatha shiorruidh. Biodh
do làmh an taice ri luchd na h-easlainte, 's thoir
crioch shona d'an uile àmhgharaibh. Thoir còmhna
do'n mhuinntir a tha gam buaireadh, fuasgla do 'n
mhuinntir a tha ga'n sàruchadh, is gairdeachas do 'n
T 3
210
mhuinntir a tha ri bròn, arson an lochda fein, is
lochda dhaoin eile.
Beannuich, a Dke, an teaghlach so, 's gach neach
ata ann, de gach aois agus inbh. Dean faire
tharuinn, O Athair thròcairich, trid an là, is gleidh
sinn o gach olc, araon o aingidheachd agus o f hul-
angas. Cuidich leinn sinn fein a ghiulan gu faicil-
leach anns an t saoghal, is anns na h-uile gnothach,
cuideachd, agus coluadar, sinn fein a choimhead le
cùram diadhaidh. Cuartaich sinn le t-f hàbhar mar
le sgèith ; ullaieh sinn arson do thoil a dheanamh
le durachd, agus a ghiulan le foighidinn. Neartuich
sinn an aghaidh buairidh, is cum suas sinn do ghnà
'nar n ionracas: a chum as fadheoidh gum meal
sinn aoibhneas ar Tighearna. — Air a sgà-san, O
Dhe dean air arson oscionn na 's aithne dhuinn iar-
ruidh no a smaointeachadh: agus do t-ainm àrd agus
urramach, Athair, a Mhic, agus 'a Spioraid, gun robh
gach cliu agus mola, fad saughal nan^saoghal. Amen.
O Dhe ghlomhoir agus shiorruidh ! is tusa Cruth-
ai'ear nèimh agus talmhainn, an t- Athair uile-chumh-
achdach. Is tu cuideachd Athair ar Tighearna
agus ar Slanui'ear Iosa Criosd, is anns an dàimh
shòlasaich so, tha sinne 'g iarruidh teachd am fogus
duit, O Dhe nan uile ghràs agus nan uile chof hurt-
achd ; a chruthaich, a bheathaich, a shaor, is a chum
gu ruige so beo sinn.
Mar a theagaisg thu dhuinn arm a t-fhocal an
seol air am bheil thu a' rèiteacha' saoghail chiontaich
riut fein trid aon Mhic do ghràidh, tha sinne, do
chreatuirean truagh agus peacach, ag iarruidh
teachd air an t-seol iongantach agus thròcaireach
sin am fagus duit. O ! thigeadh ar n urnuigh ann
4—
Urnuigh Fheasgair, arson Teagfllaich.
211
ad làthair mar bholtrach cùbhraidh, is biodh ar n-
iobairt f heasgair taitneach leat, air sgà Iosa Criosd
ar n Eadar-mheadhonair.
Gu ma beannuichte gun robh t-ainm, O ùghdair
gach maithis agus tròcair, arson tearuinteachd agus
tiolacan là eile air thalamh. Is tusa thug air teachd
astigh na maidne 's dol amach an f heasgair gaird-
eachas a dheauamh tharuinn : agus is i do làmh
mhaith a thug tearuinte sinn gu crich an là. Gu
ma beannuichte gun robh t-ainm nach d' thainig
dosgaich air bith oirn, gu r bacadh o chruinneacha
mar so le solas aig stol do choise.
Cliu dhuit arson ar slainte, ar sith, ar teachdan-
tir agus ar trusgain ; arson ar càirdean, ar cuid-
eachd, is gach ni eile tha fàgail ar turais tre an t-
saoghal so sòlasach agus taitneach. Oscionn gach
ni, tha sinn a' toirt buidheachais duit arson Iosa
Criosd, is arson uile shochairean an t-soisgeil.
Tha sinn a' toirt buidheachais duit arson t fhocail,
arson do Spioraid, arson meadhona nan gràs, agus
dòchas na glòire.
Ach an uair a tha sinn a' cliuthachadh do mhai th-
is, O Dhe, tha sinn 'gar diteadh fein. Cia olc a
bhuilich sinn do thiolaca ; 's cia beag a dhrùigh do
mhaitheas air ar cridheachan O I maith dhuinn co
dearmadach as a bha sinn ortsa, 's air leas ar n-
anama neo-bhàsmhor fein; co olc as a dhiol sinn
gràdh ar Fir-shaoruidh, agus saothair an Spioraid :
is co neo-fhreagarach as a bha ar caithe-beatha d'ar
dleasnas, d'ar dòchas, d'ar mòide, d'ar n-eolas agus
d'ar n-aidmheil. Tha ar peacaidh ro-lionmhor agus
antromach ; O biodh iad air am maitheadh dhuinn,
air sgà fearta fola Chriosd, a ghlanas o gach uile
pheaca !
Mar tha gach aon là a' feuchainn gu bheil thusa,
O Dhe, tròcaireach ; is amhluidh a tha gach aon là
a' feuchainn cuideachd gu bheil sinne aingidh agus
amaideach. An diugh fein, cia iomad ni a dhear-
maid sinn bu choir dhuinn a dheanamh; is cia
iomad ni a rinn sinn, an smaointe, focal agus
gniomh, bu chòir dhuinn a sheachnadh. Thoir
212
niaitheanas duinn, O Athair, is thoir mothacha sòl-
asach d'ar coguisibh gu bheil thusa, trid losa
Criosd, an rèite ruinn.
Deonuich dhuinn a noclid luidhe sios ann an sith
ri Dia, 's ann an rèite 's an run maith do na h-
uile dhaoine. Biodh ar codal foistineacli ; biodh ar
dùsga siochail. Coimhid sinn o uile uabliasaibli na
h-oi'che, 's fo sgàil do sgèith thoir tearuinteachd
dhuinn fein is do gach ni a bhuineas duinn.
'S an uair tha dorchadas oi'che 'n dèigh oi'che ag
iadha mu'r timchioll, O deonuich gum bi sinn gach
là is oi'che 'gar n-ullacha' fein le tuille 's tuille
durachd, arson oi'che bàis agus la breitheanuis ! Gu
ma h-e ar dicheall tliar gach ni gum faigh sinn an
so sith, agus an sin slainte uaitsa! Tha t-fhocal
ag innse dhuinn gum bi mòran a ghuidheas anns
an là sin gun deanadh na creagan agus na slèibh-
tean tuiteam orra, 's am falach' o ghnùis a Bhreithe
's o fheirg an Uain — 'S am bi neach air bith againne
'san àireamh thruagh sin ? — Nior leige Dia !
A chum as gun seachnamaid a' chrioch eagallach
so, cuidich leinn a bhi gu trie 'gar rannsacha' fein,
agus a' feuchainn ar staid. Na leig dhuinn sinn
fein a thoileachadh le tomhas air bith de naomhachd
goirid air na tha do shoisgeul ag iarruidh, no ni
sam bith a cheadacha dhuinn fein, ach ni a chead-
aicheas do shoisgeul duinn, an uair a bhitheas sinn
air ar feuchainn leis aig cathair a bhreitheanuis. —
O Thusa d'an leir na h-uile nithe, rannsuich agus
fidir sinn ; feuch dhuinn slighe aingidh sam bith ata
annainn ; pill sinn uaithe ; agus stiur sinn as so suas
ann an slighe na beatha maireannaich. Mar sin, an
uair a thig là, is oi'che, is aimsir gu crich, 's a
bhios an saoghal a leaghadh sios 'na lasair, faodaidh
sinne ar cinn a thogail suas le gairdeachas, a chionn
gu bheil aimsir ar saoruidh an sin am fogus.
Arson gach ni tha ri tachairt duinn gu ruige sin,
dean thusa, Dhe, ar n-ullachadh. Na buin uainn do
chaoimhneas gràdhach, solas do làthaireachd, no
còmhna do Spioraid. Na leig le'r naiinhdibh
spioradail, no le 'r n ana-miannaibh fein ar tarruing
213
uaitsa ; 's na leig le buaireannaibh an t-saoghail no
a pheacaidh, ar mealladh. C arson a bhios comunn
againne ri peacadh, a chuir ar Slanui'ear gu bàs ;
c' arson a bhios gràdh againn do'n t-saoghal, a thug
fuath d'ar Tighearna ? — O ! naomhaich dhuinn t-
uile fhreasdal, socair no docair ga 'in bi e; is
deanadh gach ni a thachras duinn ar toirt ni 's
dlùithe 's ni's dlùithe dhuitsa! Gheall thu gu'n
oibricheadh na h-uile nithe le chèile, chum leas na
muinntir a bheireadh gràdh dhuit : O biodh ag-
ainne do ghnà fianuis 'nar cridheachaibh fein gu
bheil còir againn air a ghealla so !
Amhairc ann an iochd, O Dhe, air an t-saoghal
uile. Biodh an f hirinn, mar ata i ann an Iosa air
a leigeadh ris do na h-uile dhùthaich is do na h-
uile dhaoine ; 's biodh gràs, tròcair agus sith air am
meudachadh do gach neach a tha gràdhachadh an
Tighearn Iosa Criosd an treibhdhireas !
Bi tròcaireach do na rioghachdaibh so. Buanaich
leinn na sochairean a tha sinn a' mealtuinn, is cum
uainn na breitheanais a tha sinn a' toilltinn. Gu
ma fearr leat ar leasacha na ar sgrios ; 's gun
deanadh t-fhoighidinn ar stiura gu aithreachas ! —
Beannuich ar righ, agus deonuich r'a linn gum bi
againn sith agus pailteas. Stiùir àrd-chomhairle na
rioghachd, gum bi iad a' sior chur air aghaidh leas
a phobuill. Thigeadh aingidheachd nan aingidh
gu crlch, ach daighnich agus soirbhich le daoine
còire. Soirbhich le d' shoisgeul, is beannuich saoth-
air na muinntir a tha 'ga fhrithealadh.
Cuimhnich air ar càirdean is air ar luchd-gaoil leis a
ghràdh sin a thug thu do d' mhuinntir fein. Deon-
uich gum bi iad ann an àireamh do chloinne, 's gum
bi an giulan do ghnà mar is cubhaidh do chloinn
De. Gabh truas de gach neach aim an àmhghar ;
saor am bochd ; cuidich an dilleachdan, is thoir dion
do gach neach a chuireas ann ad a dhòchas.
Eisd, a Dhe, ar n-urnuigh, gabh uainn ar buidh-
eachas, is gabh air do churam sinn fein, a reir
saibhreis do ghràis ann an Iosa Criosd : agus dhasan
a tha comasach air ar gleidhe gun tuisleadh, agu
214
air ar taisbeana fa dheire gu neo-lochdach ann am
fianuis a ghloir, le anabharr aoibhneis, — do'n aon
Dia ghlic ar Slanui'ear, gun robh gloir agus urram
agus cumhachd agus buaidh, fad saoghal nan uile
shaoghal. Amen.
Urjw^gh Mhaidne, arson TeaghlaicJu
O DHE'uiIè cbumhachdaich agus uile-ghràsmlioir, a
tha, a bha, agus a bliitheas ! Is tusa Righ nan"
uile righrean, agus Tighearna nan uile thighearn-
an. Is ann duit a bhuineas do gacli glùn lùbadh,
is do gach anam aoradh agus urram a dhioladh.
Tha thu uile-làthaireach agus uile-fhiosrach, a'
lionadh nèimh agus taimhainn, 's a' faicinn an aing-
idh. agus an f hirein ; is tha eadhon smaointe
diomhair a chridhe ruisgte ann a t-f hianuis.
Tha aobhar againne, O Dhe, nàire bin oirn ar
sùil a thogail suas riut ; oir tha ar n-aingidheachd
air teachd thar ar ceann, is ar n-easontas air fàs
suas gu ruig na nèamha. Tha aobhar againn ar
làmh a chur air ar beul, agus ar beul 'san duslach,
is glaodhach araach, neo-ghlan. Ma thagras tusa
ruinn, cha 'n urra sinn freagra tlioirt duit arson aon
ann am mile d'ar locbdaibh. Le peaca gin agus
gniomh, tha sinn gu h iomlan mi-naomh agus gràin-
eil ann ad shealla-sa; gun fhallaineachd air bith
annainn, o mhullach ar cinn gu bonn ar coise.
Ghineadh sinn, O Dhe, ann am peaca, 's chaith
sinn ar beatha ann an amaideachd is ann an aingidh-
eachd. Bha sinn aineolach agus di-chuimhneach
ortsa, mar dhaoine aig nach robh Dia air bitli anns
an t-saoghal. Bha ar cridheachan a' ruith air
diomhanas, is leag sinn ar n-aigne air nithibh tal-
mhaidh. Chul-sleumhnuich sinn o'n Dia bheo, agus
thrèig sinn tobar nan uisgeacha beo, arson soithiche
briste nach cum a bheag de uisge. Mar bhogha
215
cealgacli, ckaidh ar cridheachan a^haoibh o Ohia,
as o r sonas siorraidh fein. — O Dhe ! bi tròcaireacli
dhuinne. peacaich. Glan sinn o ar n-aingidlieachd,
foluich do ghnùis o'r n-eaceartaibh, is dubli ainach
ar n-easontas. Plieacaich sinn, O Athair, an agh-
aidh nèimh, agus ad shealla-sa, 's cha 'n airidli sinn
ni 's mò gun abairte do chlann ruinn : ach tha sinn
a' gabhail misnich gu bheil Fear eadar-ghuidhe
againn maille riutsa, eadhon Iosa Criosd, a bha
'na iobairt-rèitich arson ar peacaidh. O cumilinicli
an cùmhnant a rinn tliu ruinn na fhuil-san, agus
gleidh sinn o dliol sios do ? n t- slochd, a chionn
gun d' f huair thu fein araach luach-saoruidli.
Deonuich dhuinn a bhi ar ar firinneaclia trid
creidinih, agus sith bhi againn ri Dia trid Iosa
Criosd. O lion ar n-anania le cofhurtachd do
Spioraid, a bheir dhuinn aoiblineas do-labhairt agus
làn de gliloir ; is thugadh do Spiorad fianuis le ? r
spiorad fein gur sinn clann De, agus oighreachan
na slainte. Abair, O Dhe, ri'r n-anamaibh gur tu
fein ar slainte shòlasach.
Thoir dhuinn, tha sinn a' guidhe, cridheacha glic
agus eagnuidh. Leig fhaicinn duinn far am bheil
sinn ann am mearachd, agus cuidich leinn a leas-
achadh ; seol duinn an ni nach aithne dhuinn, agus
stiur sinn le d' Spiorad ann an slighe na firinn agus
na slainte. Thoir dhuinn creideamh gu sealltuin
oscionn nan nithe sin a tha sinn a' faicinn 's ata
aimsireil, gus na nithe sin nach "eil sinn a' faicinn 's
ata siorruidh : an creideamh sin a ghlanas an cridhe.
a bheir buaidh air an t-saoghal, a dh' oibricheas
trid graidh, 's a chumas sinn do ghnà ceangailte
r'ar Tighearna.
O ! druid ar cridheachan riut fein, a chum as gun
gleidh sinn t-àitheantan le'r n uile dhicheall. Cuir
t-eagal an taobh astigh dhinn ; an t-eagal urramach
agus ùmhal sin a bhios aig cloinn d'an caomh-athair,
's a bheir oirn nach cuir sinn gu bràth ort corr-
uich. Cuidich leinn thusa, an Tighearna ar Dia, a
ghràdhacha le'r n-uile chridhe, le'r n-uile anam,
e'r n-uile neart, agus le'r n-uile inntinn. Biodh
216
gràdh Dhe air^P sgaoile feadh ar cridheachan leis
an Spiorad naomlia; is deanadh gràdh Chriosd ar
co-èigneaeha gu 'r beatha a chaitheamh, cha'n ann
duinn fein, ach dhàsan a fhuair bàs air arson agus
a dh' èirich arìs.
Lion ar n-anama le seirc do na h uile dhaoine, is
cuidich leinn aonachd an Spioraid a ghleidheadh ann
an co-cheangal na sìth, agus ar beatha a chaitheamh
ann an gràdh is ann an sìth, a chum as gum biodh
Dia a ghràidh agus na sith maille ruinn. Cuidich
leinn a dheanamh ri daoin' eile mar bu mhaith leinn
iadsan a dheanamh ruinn fein, is ar coimhearsnaich
a ghràdhacha le cridhe glan agus gu dùrachdach ;
a chum as leis a ghràdh bhràthaireil so bhi againn,
gun aithnich sinn fein gu bheil sinn air dol as o
bhàs gu beatha, 's gun aithnich na h-uile dhaoine
gu bheil sinn 'nar deisciobuil duitsa. Biodh againn
seirc is run maith d'ar naimhdibh ; a' beannacha na
muinntir tha 'gar mallachadh, a deanamh ùrnuigh
arson na muinntir a tha ri eucoir oirn ; a' giulan
leo uile, 's a' toirt doibh maitheanais, mar a tha
dòchas againn fein ri maitheanas uaitsa, air sgà
Chriosd.
Thoir dhuinn gràs gu sinn fein àicheadh, ar
crann-ceusaidh a thogail gach là, 's a bhi leantuin
ar Tighearna. Cuidich leinn a bhi cumail ar cuirp
fo smachd, s 'ga thoirt fo ghèill do 'n t-soisgeul,
's a bhi 'g ionnsachadh o Chriosd a bhi ciuin agus
iriseal 'nar cridhe, chum 's gum faigheamaid fois
d'ar n-anamaibb. Cum uainn uabhar, fuath, farmad
agus feirg, is lion ar cridheachan le ciùineas,
caoimhneas, irisleachd agus fad-f hulangas ; a chum
as air dhuinn a bhi tròcaireach, gum bi sinn cuid-
eachd foirfidh 'nar tomhas, amhuil ata esan.
Teagaisg dhuinn, O Dhe, anns gach staid 'sam
bi sinn, a bhi toilichte ; ag ràdh gach uair, Do
thoilsa gun robh deanta. Biodh ar bròn mar nach
bitheamaid ri aoibhneas, a' gnàthacha nan uile
nithe le measarrachd ; a chionn gu bheil ar n-ùine
goirid, 's gach ni 'san t-saoghal so a' gabhail seach-
ad. Leanadh maitheas agus tròcair ruinn fad uile
217
làithe ar beatha ! 's gun deanadh Dia na sìth e fein
ar naomliacha gu h-iomlan, 's ar n-anam, ar corp,
agus ar spiorad a ghleidhe neo-choireach gu teachd
ar Tighearna. Gu ruige sin, deanadh do f hreasdal
ar beathacha ; do cliumhaclid ar dion, do Spiorad ar
stiùradh, is t-f hoeal ar solas.
Anis, O Dhe, tha sinn ag earbsa riut do shaogh-
ail fein air fad, 's gu h àraid t-eaglais. Dean maith
air ar dùthaich, coimhearsnaich, 's ar càirdean. Bi
tròcaireach do na h-uile neach ann an àmhghar, a
tliaobh cuirp no anama, no nithe maitli na beatha
so : thoir do gach aon aca fa leth an còmhna 's an
cofhurtachd a chi thu feumail agus maith dhoibh.
— Thusa ghabh cùram dhinne feadh na h-oi'che, bi
leinn cuideachd feadh an là so, 's feadh uile làithe
ar beatha; agus gabh sinn 'na dhèigh sin a chum
do ghloir ; air sgà Iosa Criosd, ar Tighearn agus
ar Slanui'ear ; dan robh, maille ris an Athair agus
ris an Spiorad, gach urram, buidheachas agus cliu
gu siorruidh. Biodh amhluidh.
k
O Dhe agus Athair uile-ghràsmhoir ! tha thusa làn-
eolach air ar luidhe sios agus air ar n-eirigh suas ;
tha thu mu'n cuairt d'ar ceum agus d'ar leabaidh :
air an aobhar sin tha sinn le mothachadh air do
làthaireachd a' tairgse teachd am fagus duit san
àm so, a chum an là agus an t-seachduin a cho-
dhunadh le aoradh agus le ùrnuigh. O gun cuid-
icheadh do Spiorad leinn so a dheanamh mar ann
an làthair an Dia sin a rannsuicheas an cridhe, 's
a sgrùdas àirne chloinn nan daoine.
Buidheachas duit, O Dhe, ge nach leir dhuinne
do làthaireachd, gu bheil sinn a' faicinn caileiginn
de d' nàtur agus de d' bhuaidhibh ann at-oibre. Tha
U
218
do mliaitlieas a' dealradh anns a ghrèin : tha oi'ch,
agus là toirt sgèil mu d' thimchioll, is chi sinn do
cheuman anns a' mliachair thorthaich. Tha thu
gad leige fein ris gu sonraicht ann a t-f hocal, mar
-Dhia làn do thròcair agus do ghràdli ; air chor as
gu bheil thu airidh air gach gràdh, ùmhlachd
agus aoradh fhaghail uainne, d' an d' fhoillsich
thu thu fein ann an tomhas co raòr ; ge nach faca
sùil, ge nach cuala cluas, is ge nach do smaointich
riabh cridhe air sheol iomchuidh air do ghlòir is air
do mhòrachd. Uime sin tha sinne, aig am bheil,
cha'n e mhàin solus nàtuir, ach solus an t-soisgeil
cuideachd, air ar fàgail gun leithsgeul, mur glòraich
sinn thu mar Dhia, 's mar toir sinn duit an t-urram
agus an t- aoradh sin is cubhaidh dhuit f haotainn o
gach creatuir reusanda.
Tha sinn 'gad chliudhachadh arson t-uile chaoimh-
neis agus t-uile thròcair d'ar taobh-ne, creatuirean
peacach ; arson t-fhoighidinn agus t-fhad-fhulangais ;
arson do dheadh-ghean agus do ghràidh. Tha thu
toirt air tiolaca do fhreasdail tuiteam oirn gun
tàmh, ge d' tha sinn olc agus mi-thaingeil. Thug
an là, agus an t-seachduin gu h iomlan, dearbha
dhuinn nach 'eil faillneachadh air do thròcair. Ciod
a dh'iocas sinn do Dhia arson a mhaithis? Tha
sinn a' co-dhunadh an là le 'r buidheachas ; or tha
t-uil' oibre ag innse dhuinn, gu bheil do làmh dlù
dhuinn is do thròcair maille ruinn.
Tha sinn, O Dhe, a' teachd le nàire gu stòl do
choise, nuair a bheir sinn fanear cia mòr a tha sinn
a' leige seachad d'ar n-ùine gun smaointeachadh
ortsa ! cia beag taing a tha sinn a' mothachadh ann
ar n-anamaibh seach mar bu choir dhuinn ! cia trie
a tha sinn a' cur corruich ortsa; 's cia lionmhor
peaca 's faillinn anns an robh sinn ciontach gach aon
là, agus air an là an diugh! Thoir maitheanas
duinn, O Dhe, air sgà Chriosd; is na leig dhuinn
air an oi'che so luidhe sios le ciont an là agus na
seachduine air ar ceann. Gu ma h ann a luidheas
sinn sios ann an rèite riutsa, 's air ar glanadh o
gach peaca le fuil Iosa !
219
Saor shin, O Dhe, o chumhachd agus o chionta
gach aon pheacaidh, trid na saorsa sin ata ann an
Criosd, is na cuimhnich ar n-aingidheaehd ni 's mò
'nar n aghaidh. Agus o deonuich dhuinn, maille ri
maitheanas peacaidh, na gràsa sin a bhuineas do
uile dlieisciobuil an Tighearna. Tboir dbuinn
cridhe glan, spiorad ùmhal, ginlan diadhaidh, is
inntinn thoilicbte. Biodh gradh do Dhia agus do
dhaoine soilleir ann ar n-uile gbiulan, is biodh ar
n-uile ana-mianna air an ciosnacbadh is air an cum-
ail fo smacbd. Biodh an saoghal agus nithe
saoghalta gach là a' fàs ni 's lugha 'nar sùilibh, is
biodh ar cùram mu shiorruidheachd is mu nithe
siorruidh do ghnà a' dol am meud. Deanadh ar n-
anfhainneachd, agus giorrad is neo-chinntichead ar
cuairt air thalamh, a thoirt oirn a chuimhneacha do
ghnà nach 'eil annainn ach coigrich is luchd-turais
anns an t-saoghal so, air sheol as gun socruich ar
cridheachan air saoghal eile, far am bheil ar Triath,
ar dòchas, agus ar dathigh.
O cuidich leinn, a Dhe, le d' ghràs agus le d'
Spiorad ar n-aimsir a dheagh-bhuileachadh, is meas
mòr a bhi againn air gach earainn di, mar thàlant
agus mar chothrom priseil, leis am faod sinn onoir
a chur ortsa, maith a dheanamh d' ar co-clu^eatuir-
ibh, agus ar leas siorruidh fein a chur air aghaidh.
Cuidich thusa leinn obair gach là agus seachduin a
dheanamh na am fein, 's a bhi do ghna rèidh
arson teachd ar Tighearna: a chum as nuair a
bhios ar n-ùine air thalamh air a criochnachadh, gum
faod dòchas daingean a bhi againn, d'a thrid-san,
gum faigh sinn a bheatha mhaireannach. O deon-
uich gun dean gach aon againn, ciod air bith inbh
no aois, a dhàimh no dhreuchd, e fein a gbiulan do
ghnà le sùil ris an uair sholeimnte sin, anns an tig
ar Tighearna gu 'r gairm, a thoirt cunntais arson
ar stiubhartachd. O gum bitheamaid an sin air ar
n-aideacha leis-san mar sheirbhisich dhileas, agns
air ar saoradh o dhiteadh air là a bhreitheanuis !
Tha sinn a' cur suas ar n-achuinge riut, O Dhe,
arson a chinne-daoine gu h-iomlan. Deonuich
U 2
220
dhoibh uile sochairean do ghràis agus do shoisgeil,
maille ri toirbheartas do fhreasdail. Tha sinn a'
guidhe le 'r righ, leis an teaghlach rioghail, is leis
gach neach ann an ùghdaras os ar cionn. Biodh
iad gu leir air an stiura leatsa, chum leas nan riogh-
achda so chur air aghaidh, is cosgadh a chur air
na h-uile olc, le 'n eisempleir agus le 'n ùghdaras.
Soirbhich le searmonacha do slioisgeil 'nar measg,
is thoir cuiblirionn dùbailte de d' Spiorad dlioibhsan
a tha frithealadh ann an nithe naomha. Bi leo air
an là naomh is faigse, agus beannuich an saothair.
Deonuich gum faigh na h-uile dhaoine, 's gu h-àraid
sinne, buannachd o d' shoisgeul.
Tha sinn a' guidhe' iochd agus cobhair do gach
neach ann an gàbha no ann an trioblaid, air muir
no air tir. Gun tugadh Dia do gach aon aca an
tròcair sin air am bheil iad feumail, a thaobh cuirp
no anama, no nithe maith na beatha so. Tha sinn
a' guidhe gum bi càirdeas Dhe aig ar n-uile chàird-
ibh, is gum bi maitheanas air a thoirt d' ar n-uile
naimhdibh. Tha sinn fadheoidh 'gar n-earbsa fein
riut, 's gar tiomnadh aris suas duit. Tha sinn ag
iarruidh luidhe sios le mothacha taingeil air do
mhaitheas, d'ar cuirp agus d'ar n-anamaibh, trid an
là agus na seachduine ; arson ar soirbheachaidh agus
ar tearnaidh. Gabh curam dhinn trid na h-oi'che,
's ma 's toileach leat gum faic sinn do la naomha,
dùisg sinn ann am fonn iomchuidh fà chomhair ; is
deonuich gun dean gach aon sàbaid a gheibh sinn
air thalamh, ni 's iomchuidh sinn arson sàbaid shiorr-
uidh a ghleidhe maille riutsa air neamh. Anns an
dòchas so dhuitsa, O Athair, a Mhic, agus a Spior-
aid naoimh, biodh moladh agus cliu gu siorruidh.
Amen.
221
Altacha (arson cloinne ) roi Bhiadh.
O Dhe uile-thròcairich ! seall oirne nuas ann an
ioclid ; inaith dliuinn ar peacaidh, naomhaich ar
nàdur, agus beannuich dhuinn a chuibhrionn a tha
thu luathasachadh oirn 'san àm so le d' f hreasdal ; a
chum as co dhiubk a dli' itheas no dh' òlas, no ciod
'sani bitli a ni sinn, gun dean sinn na h-uile nithe
chum do ghlòir-sa, trid Iosa Criosd. Amen.
'An dèigh Bidh.
Buidheachas duitsa, O Dhe, tha fosgladh do laimh
gu pailt, 's a' fritheala d ? ar feum gach trà le d'
mhaitheas. A' bheatha sin a tha thu cumail suas
le d' fhreasdal, deonuich giun bi i do ghnà air a
buileachadh ann ad sheii'bhis. Buanaich, a Dhe,
leinn do mhaitheas ; agus mar ata thu a' beathacha
nan corp bàsmhor so le lòn talmhaidh, beathaich ar
n-anama leis an lòn spioradail sin a chumas beo sinn
gu siorruidh, trid Iosa Criosd ar Tighearna. Amen.
LEAS A CHAD H.
EARRANN. I.
Mu Aoradh Teaghlaich.
Gu bheil e fiachaicht air teaghlaeh Criosduidh aor-
adh a thoirt do Dhia agus Athair ar Tighearn losa
Criosd, le athchuingibh agus buidheachas, agus le
leughadh an Fhocail, ni a tha na dhleasnas co soilleir
's nach feum e ach ro-bheag a dhearbhadh f heumal-
achd. Mas dleasnas a tha air àithne dhuinn a bhi
'g ùrnuigh gun sgur — a bhi maireannach ann an
ùrnuigh — agus anns gach ni buidheachas a thoirt ;
an sin is dearbh-chinnteach gur e ar dleasnas-ne
ùrnuigh a chur suas agus buidheachas a thoirt anns
an teaghlaeh. Ma tha sochairean ann dV bheil aig
gach neach de 'n teaghlach co-'roinn, agus is teagh-
lach ro-bhochd d'a rireadh aig neach 'eil ioma ni
dhiubh sin gu lathail r'a aideachadh — an sin tha e
fiachaicht orra guth na taingealachd a thogail suas
cò'lath do Athair na soillse, o bheil gach tiodhlaca
math agus iomlan a' teachd. Ma tha iad fo na
ceangluichean is tinne, chum gach cothrom a ghnàth-
achadh gu urram a chuir air Dia agus air losa
Criosd, agus chum feum iomchuidh a dheanamh de
na meadhonaibh leis am fàs iad ann an gràs, agus
ann an eòlas ar Tighearn agus ar Slanuigh'ir, 'an
sin cha'n f haod iad, gun dochoir a dheanamh air an
anama fein, aoradh teaghlaich a sheachnadh.
A bhàrr air sin, tha teaghluichean nam nor Chriosd-
223
ai'ean gu follaiseach air an coisrigeadh do Dhia 3
agus air an cur air leith fà chomhair a sheirbhis.
'S ann mar so a bha cliùis o thoiseach ; agus, do rèir
sin cha b' e mhàin, gum b' e rùn-suidhichte Iosua,
ach gach neach air an robh eagal De, ga b'e ni a
dheanadh daoin' eile, gun d-thugadh iadsan agus an
teaghlaichean aoradh do Dhia. Cliuireadh gu trie
an cuimlme cbloinn Israeil gun robh iad air an
naomhacliadh do Dhia, agus gun d' aidich iad gum
b'e an Tighearn an Dia-sa, agus gun imicheadh iad
na shlighibh. " Bithidh sibh nar n-ionmhas sòn-
raichte dhomhsa th'ar gach sluagh ; agus bithidh
sibh dhomhsa 'nar rioghachd shagartan, agus 'nar
cinneack naomha." 'S ann mar shamhladh ris a
chainnt so a tha 'n t-abstol Peadar ag ràdh ri creid-
ich fo fhrithealadh an tsoisgeil, " Tha sibhse mar an
ceudna mar chlochaibh beotha, air ar togail suas
'nar tigh spioradail, 'nar sagartachd naomha, athoirt
suas iobairtean spioradail, taitneach do Dhia. Tha
sibh nar ginealach taghta, 'nar sagartachd rioghail,
cinneach naomha, sluagh sònraichte ; chum gu 'n
cuireadh sibh an cèill feartan an ti a ghairm a dorch-
adas sibh chum a sholuis iongaintich fein." 'Nuair
chaidh creidich a bhaisteadh, bha an teaghlaichean,
co math riu fein, gu sònraicht agus gu follaiseach air
an coisrigeadh do Dhia. 'Nuair a thainig slainte
chum Sacheus, thainig e mar an ceudna chum a
thighe ; 'nuair a cliuireadh Peadar a dh' ionnsuidh
Chorneliuis, chuir e 'n cèill dabriathran trid am faodadh
e fein agus a theaghlach a bhi air an sàbhaladh ; 'nuair
a bhaist Pol Stephanus, bhaist e a theaghlach cuid-
eachd ; agus aig Philipi, thuirt e ri aithreachan air
bhall-chrith, creid anns an Tighearn Iosa Criosd,
agus saorar thu fein, agus do thigh. Mar so, tha
teaghlach Chriosdui'ean, co math ri eagluisean
Criosduidh, air an naomhacliadh do Dhia, agus
ceangailte le 'n aidmheil fhollaisich fein, gu gnà
aoradh a thoirt da. Cha 'n f haod iad dearmad a
dheanamh air, gun dearmad a dheanamh air an
anamaibh fein, agus air an urram a dhlighear do'n
Dia a shaor iad.
224-
Ach chithear dleasnas aoradh teaghlaich ni 's soil-*
leire, 'nuair a bheir sinn fainear gach earrann deth
gam bu choir a dheanamh suas. Faodar a Ian
dhearbhadh o n' Scriobtuir, gur e Focal De a theag-
asg, agus moladh Dhe agus ùrnuigh, bu choir a
ghnàthachadh ann. Bu choir do cheannarda theagh-
laicbean focal De a theagasg, le leughadh gu riagh-
ailteach do mhuinntir an teaghlaich, agus fhuran
orra gun leugh iad e air an son fein. Bu chòir
dhoibh mar an ceudna a theagasg, le mhineachadh
agus a shoilleireachadh gu fonnmhor suidhichte mar
a b' aithne dhoibh, agus còmhnadh gu sin a dhean-
amh a ghabhail o sgriobhannaibh dhiadhairean
cràbhach agus fòghluimte. Gun aire shònraicht a
thoirt do 'n earrainn so de dhiadbachd agus de aor-
adh teaghlaich, cha 'n urrainn iad gèill a thoirt do
earail an abstoil, le 'r cloinn àrach ann an oilean
agus ann an teagasg an Tighearna. As eug'ais
so cha'n'eil iad a' togail an cloinne anns an t-slighe
sam bu chòir dhoibh imeachd, chum 's 'nuair a
bhiodh iad aosmhor nach trèigeadh iad i. Cha 'n
'eil iad a' ceadachadh de fhocal Chriosd còmhnach-
adh annta gu saibhir, a' teagasg agus a' comhair-
leachadh a chèile mar tha e gan seoladh. Chan
'eil iad a' luchdachadh an cridheachan le sòlais an
fhocail nèamhuidh sin ni is e coir an saoraidh, a b'
iomchuidh a bhi na sholus d' an cosaibh, agus na
lòchrann d' an ceumaibh.
Is còir do ùrnuigh agus do mholadh earrann de
aoradh teaghlaich a dheanamh suas. Tha na ceart
aobhair a tha nochda gur e ar dleasnas ùrnuigh agus
moladh a thoirt do Dhia, a' leige ris gur coir an
gnàthachadh 'nar n-aoradh teaghlaich. Agus ga nach
biodh a bheag air bith air a ràdh ann am focal De
mu thimchioll aoradh teaghlaich a bhi na dhleasnas
fiachaicht, mheasainn e na làn-dearbhadh gu bheil
cridhe an duine sin air seachran o Dhia, agus gur
fuathach leis gach ni a bhuineas do'n spiorad, ma
bha e toileach leithsgeul f haotuinn chum nach meal-
adh e an t-àrd shochair so. Than àithne, bhi 'g
ùrnuigh gun sgur, agus, is àill learn na fir a dheanamh
225
ùmuigh sgack hit, a togail suas làmha naomha, air
earalachadh co trie, agus a' freagradh co math d' ar
teaghlaichean, 'n an gnothaichibh spioradail, 's a tha
'n àithn' eile, solairibh nithe iomehuidh amfianuis nan
uile dhaoinibh, d'an gnothaichibh aimsireil, Tha 'n
àithn a tha 'g iarruidh bhi maireannach ann an ùr-
nuigh, ag ràdh gur e do dhleasnas gach cothrom a
ghabhail air ùrnuigh a dheanamh ; agus mar is anns
an teaghlach is trie a tha 'n cothrom is iomehuidh
agad, tha thu ro-chiontach ma ni thu dearmad air.
Tha thu mar so fo f hiachaibh aoradh a thoirt do
Dhia, 'am fianuis do theaglilaich, agus an teagasg, le
d' ghnàthacha fein, chum a ghlòir is cubhaidh iocadh
dhà.
Bu mhiann learn ur furan gu ùrnuigh teaghlaich
leis a choilion earail sa tha 'am focal De mu ùrnuigh
fhollaisich, co math 's air a choilion dearbhadh a th'
againn air a h-eifeachd. A deir ar Slanuighear,
" Far a' bheil dithis no triuir air cruinneachadh an
ceann a chèile a' m' ainmse, tha mis an sin 'nam
meadhon." 'Sann an diaigh do na deisciobuil ur-
nuigh a dheanamh air là Cuingis a lionadh iad leis
an Spiorad Naomh. " Ma tha neach tinn 'nar
measg," a deir an t-abstol Seumas, " cuireadh e fios
air seanairibh na h-eaglais ; agus deanadh iad ur-
nuigh os a cheann. Agus slànuichidh ùrnuigh a
chreidiinh an t-euslan, agus togaidh an Tighearna
suas e." Agus tha ùrnuigh an Tighearn a' teagasg
dhuinn, gum bu chòir dhuinn ùrnuigh a dheanamh
maille ri agus arson each a chèile, agus gum bu chòir
dhuinn gu minic ar tograidh ainmeacha do Dhia,
'nar n-aoradh follaiseach. Tha ghnè aoraidh so nor
fhreagarach d' ar nàdur, agus iomehuidh chum ar
n-aigneadh a mhosgladh, agus ar cràbhadh a bheoth-
achadh. Cha 'n urrainnear an earrann sin de aoradh
is ro thaitnich, agus anns a bheil aig aoradh an
ionaid-naoimh a bhos an samhladh is mò ri aoradh an
ionad-naoimh air nèamh, eadhon a 'seinn shalm, a
dheanamh ach a' measg cuideachd. 'S ann uaith sin
atha 'n earail a chèile a theagasg agus a chomhair-
leachadh le salmaibh, agus laoidhibh, agus dànaibh
226
spioradail, a' deanamh ciùil do'n Tighearna le gràs
ann 'ur cridhe. Tha guth gairdeachais agus slainte
ann am pàilliunaibli nam firean.
Dh'earailichinn ùrnuigh teaglilaich o fheum coit-
chionn theaghlaichean. Tha nithe a dhi air muinn-
tir teaglilaich, nach iomchuidh ainmeachadh ann an
co'-thionalaibh follaiseach, agus nach mò bu choir
a chuibhreachadh ri ùrnuigh dhiomhair. Tha iad
san dàimh is ionmhuinne, ag imeachd tre shaoghal
cùraim agus iomaguin ; agus is mòr am f'eum a th'
aca, le aon chridhe agus guth, air an uallach a
chàramh air-san a tha uile-chomasach air a giulan ;
agus a dh' àithn' doibh gun bhi iomaguineach mu ni
sam bith, ach anns gach ni le h-urnuigh agus aslach-
adh, biodh ur n-iartuis air an deanamh aithnichte do
Dhia ! A dh' aindeoin gach cùram agus dichioll a
dh' fhaodas iad a ghabhail m' an gnothaichibh,
faodaidh iad dol gu mi-riaghailt; faodaidh iad teachd
o bhi saibhir gu bochduinn ; agus is mòr am feum
air aontacha le chèile a dh' asluchadh a chomhairle
agus a bheannachd-san a tha le Fhreasdal a' riagh-
ladh os ceann nan uile ! Ga b'e inbh anns am bi
iad, tha iad gach àm buailteach do thriobluid ; agus
is mòr am feum air dol am fochair a chèile a leige
ris an gearain do Dhia, o bheil gach eo'-fhurtachd
a' teachd, agus an ùrnuigh dhùrachdach, chum gum
bi iad air an neartachadh chum an deuchainn a
ghiulan 'nuair a thig i ; agus gum mothaich iad an
Athair nèamhuidh na chobhair ro-dheas ann an am
triobluid ! Is minic a tha iad a peacachadh maille
r'a chèile, agus is math a thig e dhoibh aideachadh
na f hianuis-san is urrainn maitheanas a dheonachadh.
'Stric a tha sochairean air am buileachadh orra
comhladh, agus is iomchuidh dhoibh gun nochdadh
iad an taingealachd le chèile do'n Ti sin a bhuin co
fialuidh riu. Bu chòir dhoibh air an doigh so, mar
theaghlach Criosduidh, iad fein a thogail suas 'na'n
creidimh ro-naomh, ag ùrnuigh anns an Spiorad
Naomh, ga'n coimhead fein ann an gràdh Dhe, agus
sùil a bhi aca ri tròcair ar Tighearn Iosa Criosd
chum na beatha maireannaich.
227
Ach clia 'n 'eil e feumail mòran earail a dheanamh
mu dhleasnas, a mheasas iadsan aig a bheil an inn-
tinn-spioradail na shochair. Tha teaghlach gun
urnuigh na theaghlach nii-dhiadhaidh ; agus a dh'
aon aidmlieil gan dean iad, cha'n urrainn doibh iad
fein a sliaoradli o'n chasaid gu bheil iad a' caitlieamh
am beatba as eugais Dbe. Tlia cionfath eagail aca
roi ? n bhinn a thugadh a mach nan aghaidh-san nach
aithne Dia, agus an aghaidh nan teaghlaiehean nach
gairm air ainm. Nam biodh gràdh aca do Dhia, cha
bhiodh feum air an earalachadh chum gum mealadh
iad a dheadh-ghean agus a làthaireachd.
Tha mi g aideachadh gu bheil e gu trie air a ràdh,
gu bheil iom ad Ceannard teaghlaich, ga b'e co diadh-
aidh a bhitheas iad, nach urrainn aoradh teagh-
laich a thoirt suas ; 's nach comas doibh le caileiginn
de shnas cainnt, an iarrtuis a chuir an cèill ann an
ùrnuigh ; agus leis mar nach 'eil riaghailtean air an
cleachda 'n ar n-eagluis-ne, mheas iad iomchuidh
aoradh teaghlaich a leige dhiubh. Ged a bha riagh-
ailtean sgriobhta air urnuigh air am meas le'r n-
eagluis-ne neo-tharbhach, cha chuimhne learn gun
robh iad air am bacadh ann an teaghlaichibh a bha
? m feum an còmhnadh. Tha nise iom ad riaghailt
air ùrnuighean follaiseach, freagarach do chor eug-
samhuil theaghlaichean, a chaidh a sgriobhadh le
daoinibh diadhaidh ro-chràbhach ; agus is mòr is
fearr an gnàthachadh na aoradh Dhe a leige mu làr.
Na h-abradh daoine Criosdui'ean riu fein nach 'eil a'
cuairteachadh altair an teaglilaich, le'n teaghlach
uile m'an timchioll, a' cur suas an athchuinge, agus
ag iocadh am buidheachais do Dhia an slainte. Na
deanadh iad gearan air cion creidimh aons a chum-
anta, agus air cion deagh stèigh nan seirbhisich, am
feadh a tha iad fein a' caithe am beatha mar nach
biodh Dia idir ann d'an d'thugadh iad aoradh, agus
nach biodh là mòr cunntais aca ri ullachadh fa chomh-
air.
Nam biodh làn mhothachadh aig daoine air feum-
alaclid aoradh teaghlaich, cha bhiodh na h-urrad
umhaill ciod an t-àm an cuirte an gniomh e. Tha e
228
soilleir gum bu chòir a dheanamh gu trie, agus nam
biodli cothrom air gacli maduinn agus feasgar, " Is
maith an ni buidheachas a thoirt do'n Tighearna,
agus cliu a thabliairt do t-ainmsa, O Thi is àirde ;
do ckaoimhneas-gràidh a chur an cèill amis a mhad-
uinn, agus t-fliirinn gacli oi'clie." Tba socbairean
ur gacli là r'an aideachadh, agus peacaidh ur do ghnà
ri bhi dubhach air an son ; agus bu choir dhuinn an
t-àm a shùnraich am Freasdal a mach gur tograidh
a chur suas ri Dia ann an ùrnuigh a thaghadh.
Theagamh nach ceadaich ar n-uine dhuinn buanacha
fad ri'r n-aoradh teaghlaich, cha mhò tha e feumail
sin a dheanamh ; ach air lughad na h-uin is urrainn
duinn a bhuileachadh air, cha chòir dhuinn tur-
dhearmad a dheanamh air.
Cha'n f haod mi crioch a chur air an earail so,
gun bhi brònach arson mar tha'n dleasnas feumail so
air a dhearmad. Tha'n dearmad so a' buadhachadh
am measg gach inbh dhaoine,- agus 'se a thoradh a
tha gu soilleir ri fhaicinn ann am mi-bhens gach
comuinn. Is iomchuidh dhuinne bhi dubhach arson
dubhaile ar co'-bhràithre ; ach cha choir coire so a
chur air daoin' eile, am feadh a tha sinn fein le
dearmad a dheanamh air aoradh Dhe 'n ar teagh-
laichibh a cur ana-creidimh na linn so am meud.
EARRANN II.
Earailean chum Umuigh Teaghlaich a ghnàthachadh.
Tha e iomchuidh, le ro-fheumalachd 's a tha ùr-
nuigh teaghlaich dhoibhsan a tha, le mothachadh
ceart, ga cleachda, gun labhruinn ni bu mhionaid-
iche m'an bhuannachd a tha na co'-lorg. Tha e sin
leoir-shoilleir dhoibhsan a tha gnàthachadh bhi ri
ùrnuigh agus a'leughadh focail De ; agus tha dòchas
229
agam gum bi mi a' m' urrainn a dheanamh soilleir
dhoiblisan a tha caitheamli am beatha, a deanamh
dearmad air na meadhona òrduichte chum an leas
spioradail a cliur air aghaidh.
Dh' f haotainn ainmeachadh ann an so an cleachda
bheir ùrnuigh teaghluich do thograidh chaomhail
agus chonibanda ar nàduir ; agus an cumliacbd a th'
aig na tograidli chombanda sin ann an dùsgadh ar
cràbhuidh. Cionnas a dh'fhaodas iadsan a th' air
an dlù cheangal ri chèile leis na bannaibh is caid-
riche, gun bhi gu durachdach taingeil, 'nuair a
shleuchdas iad sìos cò'ladh aig cathair nan gràs !
Tha iad an dlù-dhaimh r'a chèile leis na ceangluich-
ean is tinne ; agus tha'n co'-mhothachadh a tha iad
a'faireachduinn, an comunn each a chèile ro-shòn-
raichte. Tha aca iomad uireasbhuidh, buannachd,
agus fulangais, a bhuineas doibh maraon ; agus c'àit
am bu chòir dhoibh an co'-mhothachadh a nochdadh
co mòr sa ni iad aig righ-chaithir an Athar neamh-
uidh? " Ma dh'fhuilgeas aon bhall, co'-fhuiligidh
na buill uile ; no ma gheibh aon bhall urram, ni na
buill uile gairdeachas maraon ris."
Tha aig ceann-an-teaghlaich, am feadh a tha e a'
toirt suas ùrnuigh agus moladh an teaghluich do
Dhia, cionfath air bhi dùrachdach as an leth air fad.
Tha e air ceann an aoruidh air an son-san a tha ro-
ionmhuinn leis, co math agus air a shon fein, aig a
bheil feum air na sochairean sin nach urrainn ach
a mhàin Dia a bhuileachadh — sochairean slainte,
maitheanas, naomhachd, agus a bheatha shuthain.
Agus c'uin bu chòir do min mhathasach buadhacha
na chridhe ach 'an àm a bhi 'g asluchadh nam bean-
nachdan do'n chomunn chaomh sin a th'air a chùram;
agus ag iarruidh nan sochairean sin o Dhia, Fear-
freagradh na h-ùrnuigh — uaith-san a gheall a bhi na
Dhia d'a shluagh anns gach linn. Theagamh nach
'eil fo'n ghrèin aon ni co maiseach, co àillidh, agus
co ionmhuinn, do bheachd an ionracain, ri teaghlach
mar so cruinn 'an ceann a chèile chum an aoraidh
iobradh ; a' co'-aontachadh an dà ni is ro chiataiche
a dh'fhaodas a bhi sa chridhe, eadhon cràbhadh do
X
230
Dhia, an Athair coitchionn, agus seirc agus caomh-
alachd do chàch a chèile. Cha'n 'eil sagart no
ministeir air bith, co ciatacli ri atliair ; cha'n'eil co'-
thional air bith co caomh agus co gràdliach ri mnaoi
agus ri cloinn ; agus cha'n 'eil iobairt sam bith air a
toirt suas, leis na h-urrad aonachd agus thaitneachd,
's a bheir teaghlach cràbhach agus ionmhuinn rau
chèile suas.
Is sochair eile tha'n lorg aoradh teaghlaich, gu
bheil e 'neartachadh riaghladh a cheannaird. Gun
ghuth air an riaghailt a tha e socrachadh, tha 'n
naomhachd leis a bheil e a' cuairteachadh nam pàr-
andan gu mòr a' cur air aghaidh an uachdranachd.
Am feadh a bhios iad a' coilionadh an dleasnais
chràbhaich so, air le'n cloinn agus le muinntir an
teaghlaich uile, gu bheil an giulan naomha. Cha 'n
ion domh a ràdh gu bheil so gu mòr a' daighneach-
adh an ùghdarrais, le gràdh agus urram àrach 'na'n
cridhe dhoibh, agus le ùmhlachd thogarrach a thoirt
d'an uile iàrrtuis. Tha giulan an samhuil sin de
phàranda, am feadh a tha e, arms gach seadh eile,
a rèir an t-soisgeil, na mheadhoh iomchuidh air
drùghadh sonraichte, air an cloinn „ agus an aomadh
gu chreidsinn gu bheil eagal an Tighearn, agus àith-
cantan a choimhead, 'an dlù-dhaimh r'am f ior-shonas
— gu bheil sligheanna gliocais nan sligheanna subh-
achais, agus gur sith a ceumanna uile.
Is fiach dhuinn an aire shònraicht a thoirt,
gu bheil a chuid is mo de na seòlaidh a th'
air an toirt san Tiomna Nuadh, mu thimchioll
dleasnas phàrandan agus an cloinne, fhir-phòsda
agus am mnathan, maighstirean agus an seir-
bhisich, a' tòiseachadh no a' criochnachadh le earail
a bhi ri ùrnuigh. Mar so anns an litir chum nan
Ephesianach, far a bheil dleasnas teaghlaich gu
mionaideach air a chuir sios, agus co dian air
earalachadh, tha'n t-Abstol air ball ag ràdh, " A'
deanamh ùrnuigh a ghnà leis gach uile ghnè ùr-
nuigh agus asluchadh san Spiorad, agus a' deanamh
faire chum an ni so fein maille ris gach uile bhuan-
achadh, agus ghuidhe arson nan naomh uile." Agus
231
aims an litir chum na 'n Colosianach, far a' bheil na
dleasnais cheudna air an earalachadh leis na h-urrad
chumhaclid agus chaomhalachd, tha 'n t-Abstol ag
ràdh, « Buanaichibh ann an urnuigh, a' deanamh
faire innte le breith-buidheachais." Cha 'n 'eil ach
aon àit eile san Tiomna Nuadh, far a bheil na
dleasnais sin air an ainmeachadh co soiJleir; agus
tha 'n t-Abstol Peadar na cheud litir, ga dhlu-chean-
gal ri urnuigh, le bhi toirt fainear gu bheil suilean
an Tighearn air na fireanaibh, agus a chluasan fos-
gailte ran urnuigh. Mar so tha sinn a' faicinn o
fhocal De, an ni tha sinn a' foghlum o'r fein-fhios-
rachadh, gu bheil ùrnuigh dhìomhair agus theagh-
laich feumail gur neartachadh a choiliona gu dileas
agus gu caomhail dleasnais teaghluich ; chum gach
earrann d'ar dleasnas diòmhair agus follaiseach a
chur 'an gniomh air mhodh freagarach.
'Se buaidh eile th' air aoradh teaghlaich, gu
bheil mòr aobhar aig na teaghlajchean a tha ga
ghnàthachadh gu fiuthair a bhi aca ri sochairean o
Dhia, mar fhreagradh d' an ùrnuighean. " Tha
niòr èifeachd ann an ùrnuigh dhùrachdaich an fhir-
ein." Chan e gu bheil iomad sochair na co'-chuid-
eachd dhoibhsan a tha ga gnàthachadh, ach tha i
na meadhon, air a h-òrdachadh le Dia, chum beann-
uchadh fhaotuinn, agus is meadhon e anns gach
linn, air an d-aontaich e gu gràsmhor amharc.
Cha'n'eil mi cialluchadh gu bheil èifeachd air bith
ann an urnuigh chum min-shuidhicht an Uile-chumh-
achdaich, a chunnaic a chrioch o thus, agus nach
caochail, atharrachadh. Seasaidh comhairle an
Tighearna gu siorruidh, smuaintean a chridhe o linn
gu linn. Ach ga nach atharraich urnuigh ruin
Dhe, tha i na meadhon òrduichte feumail chum
ruigheachd air na th' aig duine 'na bheachd; co
feumail 's nach faighear e gun so a ghnàthachadh,
mar mheadhon. Is e òrdugh Dhe, " am feadh a
mhaireas an talamh, nach sguir àm an t-sil-chur
agus foghar, agus fuachd agus teas, agus samhradh
agus geamhradh, agus là agus oi'che." Ach gad a
tha an siol a chur feumail chum gum buainear a's
232
t-f hoghar ; agus tha sinn uile fiosrach, cia earbsacli
air bitli a bhios duine sa chàs so, a Freasdal De,
ma bhios e gu leisg lùnndach san earrach, gun
na meadhonan a ghnàthachadh, nacli ruig e am
feasd air a run.
Tha ùrnuigh na meadhon trid an do gheali Dia
sochairean spioradail agus siorruidh iomchar do ana-
maibb a phobuill : agus tha a ro-f heumalachd, san
t-seadh so, làn shoilleir leis a choilion earail gu a
ghnàthachadh gu cùramach. Tha èifeachd a bhith-
eantachd agus a dbùrachd air a shoilleireachadh le'r
Tighearna le samhladh soilleir so-thuigsinn. " Labh-
air e cosamhlachd riu, a' nochdadh gur còir ur-
nuigh a dheanamh a ghnà, agus gun f hannachadh ;
ag ràdh, Bha breitheamh ann am baile àraidh, air
nach robh eagal De, agus aig nach robh urram do
dhuine ; agus bha bantrach àraidh sa bhaile sin,
agus thainig i d' a ionnsuidh, ag ràdh, Cum còir
rium an aghaidh mo nàmhuid. Agus cha b' àill leis
rè tamuil; ach 'na dhèigh sin thuirt e ann fein, Ge
nach 'eil eagal De orai, no urram agam do dhuine,
gidheadh arson gu bheil a bhantrach so a' cur
dragha orm, cumaidh mi còir rithe, air eagal ìe a
sir-theachd gun sgìthich i mi. Agus thuirt an
Tighearna, Eisdibh ciod a deir am breitheamh
eucorach. Agus nach dean Dia dioghaltas arson a
dhaoine taghta fein, a ta ag èigheach ris a là agus
a dh' oi'che, ged a tha e fad-fhulangach mu'n tim-
chioll?"
Tha'n taic a tha ar Triath beannuichte a leige ri
urnuigh mar mheadhon chum beannachdan spiorad-
ail f haotainn airidh air ar n-aire shonraichte. Tha
a chainnt gu soilleir a' teagasg dhuinn, nach faigh-
ear na sochairean sin, is e run na h-ùrnuigh asluch-
adh, as eug'ais ùrnuigh. " Iarruibh, agus gheibh
sibh ; siribh, agus amaisidh sibh : buailibh, agus
fosgailear dhuibh e. Oir gach neach a dh' iarras,
glacaidh e : agus ge b'e shireas, gheibh e : agus
do'n ti a bhuaileas an dorus, fosgailear. Gu
deimhin, a deiream ribh, ge b'e ni a dh' iarras
sibh air an Athair, a' m' ainmse, bheir e dhuibh
233
e. ? ' Cha lughadh an t-soilleireachd leis a bheil an
t-Abstol Seumas a' labhairt in u f heart urnuigh
mar mheadhon òrduichte. " A' bheil, a deir e,
neach sam bith tinn 'nar measg ! cuireadh e fios air
seanairibh na h-eaglais ; agus deanadii iad urnuigh
air a shon. Agus slànuichidh ùrnuigh a chreidimh
an t-euslan ; agus togaidh an Tighearna suas e :
agus ma rinn e peacanna, maithear dha iad. Bu
duine Elias aig an robh co'-aigne ruinne, agus
ghuidh e gu diirachdach gun uisge bhi ann : agus
cha d'thainig uisge air an talamh rè thri bliadhna
agus shea mios; agus rinn e urnuigh a ris, agus
thug nèamh uisge uaith, agus thug an talamh a
mach a thoradh."
Tha'm fàidh Eseciel a' toirt duinn mineachadh
soilleir air feumalachd ùrnuigh, mar mheadhon òr-
duichte chum na sochairean a ghealladh f haotainn.
Anns an 36 Caibdeil, a tha làn de na fàisneachdan
is mò toilinntinn mu thimchioll iompachadh agus
ath-philleadh sliochd Abrahaim — fàisneachdan a
th'air an liuthairt gu cinnteach Leis-san is urrainn a
chumhachd agus a thairisneachd an coilionadh ; aims
a chaibdeil sin, tha'm foillseachadh a leanas mu
thimchioll feumalachd urnuigh a dh* fhaighinn a
mhaith a chaidh ghealltuinn. " Mar so a deir an
Tighearna Dia, Bidh mise fatbasd air m' iarruidh
san ni so le tigh Israeil, chum a dheanamh air an
son." Ciod, mata, an stèigh air an ion duinn
fiuthair a bhi aguinn o Dhia ri sochairean a bhuin-
eas do'n bheatha so fein, no riu sin a bhuineas do
do shiorruidheachd, agus do shon us na h-ath-
bheatha, gun ùrnuigh bhitheanta, dhùrachdach ?
Tha fios againn gu bheil iadsan a tha gnàthaichte
ri ùrnuigh a' faotainn nan sochairean is priseile,
mar f hreagradh d' an urnuigh. Tha iad a' faighinn
saorsuinn, tre f huil Chriosd, maitheanas nam peac-
anna, a rèir gràs saibhir Dhe ; tha iad a' faighinn
deadh-ghean ar n-Athar neanihuidh, a ghliocas
chum an seoladh, agus a chumhachd chum an dion ;
agus tha iad a' faotainn, trid an Spioraid Naoimh,
sith agus aoibhneas, agus dòchas/ mar earlais air
X 3
234
son as siorruidh arm an rioghachd na glòire. Tha
fios againn gu bheil iadsan a th' air an toirfc suas do
ùrnnigh, trid ar Tighearn Iosa Criosd, a' faotainn
nan nithe sin agus ioma ni gan tuilleadh de shoch-
airibli spioradail ; agus tha dearbh-chinnt againn
nach 'eil daoine agus teaglilaichean nach gnàthaich
ùrnuigh gam faighinn ; nach 'eil, uime sin, aobhar
againn gu shaoilsinn gu bheil Dia ag èisdeachd ri
ùrnuigh agus ga freagradh ?
Nach ioma dearbhadh a th' againn far an d' oib-
rich Dia ann an leithsgeul a shluaigh, agus afhreag-
air e an ùrnuigh, 'nuair bu diomhain còmhna duine !
Tha eachdruidh na h-eaglais làn de 'n samhuil sin
de theasairgean ; agus 's ainmig Ckiosduidh nach
d' fhiosraich a shamhuil sin de chòmhnadh an
f hreasdail da thaobh fein. Cha ghabh an t-aingidh
suim de obair an Tighearna, no de ghniomhara a
làmh ; cha'n 'eil ag, uime sin, nach 'eil an obair ri
faicinn, mar fhreagradh do ùrnuigh dhurachdaich.
Thug Dia fein dearbh-chinnte dhuinn na fhocal, gu
bheil tlachd aige de ùrnuigh an ionracain, agus gu
bheil e 'g èisdeachd ri ùrnuigh an fhirein. " Gairm
ormsa," a deir e, "an àm do thriobluid, agus freag-
raidh mi thu. Agus tarlaidh e m' an gairm iad
gum freagair mi iad, agus am feadh a bhios iad a'
labhairt, cluinnidh mise."
Tha e soilleir gun robh na geallaine sin air an
coilionadh o fhein-fhiosrachadh nam priomh-aith-
richean, nam fàidhean, nan abstolan naomha, agus
feachd ainmeil nan naomh-fhianuisean, agus gach
neach a tha 'n ainm ann an leabhar beatha an Uain.
Am feadh a bha iad air thalamh chaith iad am
beatha ann an co'-chomunn maille ri Dia ; agus
ghairm iad air ainm, agus fhuair iad an t-ainm sin
na thùr laidir, a dh' ionnsuidh an ruidh iad agus
bithidh iad tearuinte. " Ghlaodh iad ri Dia le 'n
guth, eadhon ri Dia le 'n guth, agus dh' èisd e riu.
Ann an là an teanntachd, dh' iarr iad an Tighearna,
agus fhuaradh leo e." Nach mòr a mhisneach a th'
agaibh an so arson ùrnuigh dhiomhair agus theagh-
laich a dheanamh! Nach mòr a mhisneach a th'
235
agaibli gu teaclid a dh' ionnsuidh Dhe, gach aon am,
le làn-chinnte gum bi gach iarrtas a chuireas sibh
suas ris, a bliios an deonachadh chum ur leas siorr-
uidh, air am freagradh.
Faodar f heoraich a' bheil Dia a' freagradh gach
urnuigh a chuirear suas ris arm an treibhdhireas ?
Mar fhreagradh do'n cheist, faodaidh mi ainmeach-
adli, gur i urnuigh am meadhon iomchuidh gu soch-
airean f haotainn o Dhia ; agus tha e soilleir gu bheil
Dia ga aideachadh, anns na cùisibh a leanas : — Ah'
tùs, 'nuair a thig i o dhùrachd agus o irioslachd
cridhe, ge neach bi an cridhe sin da rireadh air
fhior atharrachadh, no fo chumhachd gràs slainteil.
Cha 'n 'eii mi 'g mdh, gun do gheall Dia ann an àit
air bith gun èisdeadh e agus gun d' thugadh e freag-
radh do urnuigh neach a bhiodh mar sin; '$ e na
tha mhiann orm a ràdh, gur minic a f hreagair e i
na leithid de clior. Rinn e mar sin ri droch Ahab ;
oir thuirt e " a chionn gun d' irioslaich se e fein
a'm' fhianuis, cha d' thoir mi an t-olc air a thigh."
Rinn e mar sin do thaobh nan Ninebheach ; oir an
uair a ghlaodh iad gu treim ri Dia, agus a phill gach
aon aca o'n olc a rinn e, agus o'n fhoirneart a bha
'nan làmhan ; an sin ghabh Dia aithreachas m' an olc
a thuirt e gu 'n deanadh e orra, agus cha d' rinn
se e.
'S e 'n dara cuis, anns a bheil ùrnuigh èifeachd-
ach, agus far an do gheall Dia a freagradh, 'nuair is
ann o Chriosduighean treibh-dhireach, gidheadh lag,
aig a' bheil an tograidh fionnar, agus nach 'eil a'
teachd air an aghaidh ach mall ann an gràs agus
ann an caithe-beatha naomha. Tha caomh-iochd an
Ard-Shagairt, trid eadar-ghuidhe, tre 'n gabhar gu
taitneach ri ùrnuighean a chreutairean peacach, air
a cho'-roinn gu bàigheil ris a chuid is laige d'a
dheisciobluibh. Cuilc brùite cha bhris e, agus cha
mhùch e 'n lion fo chad smiiid. Tha e gnà sheasamh
aig an altair le tùiseir òir, agus tha iomadaidh tùis
air a thoirt da, chum gun d-thugadh e suas e maille
ri ùrnuighe nan naomh, air an altair òir a tha fa
chomhair na righ-chaithreach.
236
'S e 'n treas cùis anns a bheil ùrnuigh èifeachd-
ach, 'nuair a thig i o dhaoinibh ainmeil ann an creid-
imh agus ann an naomhachd, 's a tha teachd beo
ann an dlù cho'-chomunn ri Dia. Tlia mòr èifeachd
ann an ùrnuigh dhùrachdaich an fhirein. Tha aobhar
soilleir arson gu bheil ùrnuigh mar sin, air a meas
mar mheadhon, ni 's taitnich air an èisdeachd, na
iadsan a chuirear suas, gad is ann tre 'n Tighearn
losa Criosd, le muinntir nach 'eil co durachdach mu
nithibh spioradail, agus do thaobh sin nach 'eil eo
iomchuidh air gach ni a dh' iarras iad fhaotainn.
'Nuair a theid sinn gu neo-chealgach a dh' ionn-
suidh Dhe, gun bhi 'g earbs' asainn fein, ann an
aidmheil aithreachais agus creidimh, le làn-mhoth-
achadh air ar laigsinn agus air ar neo-aithrighead
fein, tha sinn ni 's iomchuidh air luach nan sochair-
ean a gheibh sinn a mheas.
Tha sochairean àraidh a dh' fhaodas gach fior
chreideach fiuthair a bhi aca riu, mar fhreagradh
d'an ùrnuigh, co dhiu a bheirear suas i do Dhia an
uaigneas, san teaghlach, no gu follaiseach. Faod-
aidh dùil a bhi aca gu muinghinneach ri crioch an
creidimh, eadhon slainte an anama; faodaidh làn
fhiuthair a bhi aca gu 'n coilion esan a thòisich
deagh obair annta, i, gu là losa Chriosd ; gum faigh
iad am feumalachd de Spiorad Chriosd, agus saor-
adh o chumhachd a pheacaidh, agus coir air toill-
teannas agus eadar-ghuidhe an t-Slanuighear anns
an do chreid iad : faodaidh làn dòchas a bhi aca
nach cum aon ni ach am peacadh uatha, no am
bacadh o 'n t-sith sin fhaotainn a dh' fhàg an
Slanuighear mar dhileab aig a dheisciobuil uile, agus
a choimhdeas an cridhe agus an inntinn, trid losa
Criosd ; 's am feadh a bhuanaicheas iad ann an eagal
an Tighearna, faodaidh iad làn fhiuthair a bhi aca
nach cum nithe tha làthair, no nithe ri teachd,
uatha a bheatha shuthainn sin a gheall Dia dhoibh
anns an t-soisgeul.
Tha nithe eile a tha laghail dhoibh iarruidh ann
an ùrnuigh, ach nach ion doibh fiuthair a bhi aca ri
freagradh leis an aon earbsa, agus theagamh, an
237
cùisibli àraidh, gum bi iad gu tur air an diultadh.
Mar shamhladh, is sochair mhòr gum bi searmoin-
ichean an fhocail nan aoidheare comasach, agus gu
mòr a chum ar sòlais agus ar feum ; agus chum gum
fàs agus gum buanaich iad sin, 's e ar dleasnas
guidhe gu dùrachdach ; ach gidheadh faodaidh an
t-iarrtas so, do thaobh cuid de luchd-muinntir Dhe,
fuireach rè ùine gun a choilionadh. Faodaidh e
bith do 'n f hior Chriosduidh nach 'eil cùlaidh-shòlais
is mò aige na bhi ami an comunn riu-san aig a bheil
an inntinn spioradail ; agus is sochair e a tha cead-
aichte dhoibli iarruidh ann an ùrnuigh, a' striochda
do thoil De ; acli is gann a mhealas cuid diubli am
feasdj iad sin, gus an dlù-cheanglar iad ri làn-cho'-
thional agus eaglais na 'n ceud-ghin air nèamh.
Tha e fior iomchuidh gun iarramaid air Dia bàs
sòlasach a dheònachadh dhuinn, agus gum bi sinn
air ar neartachadh san sbàirn dheireannaich, gu
aoibhneas a dheanamh an dòclias ri gloir shiorruidh ;
ach tlieagamh gu 'n cumar uainn an t-sochair so
cuideachd : 's am feadli a tha ar cor siorruidh tear-
uinte, faodaidh e bi nach 'eil sinn làn-mhothaehail
air. Tha e leoir-shoilleir do thaobh soirbheachadh
mu nithibh aimsireil, mu shaibhreas, mu urram, mu
shocair, mu shlainte, mu chàirdean, agus beatha, nach
ion duinn dùil a bhi againn riu, mar f hreagradh d'ar
n-ùrnuigh, ach co fad sa cho'-fhreagras e do rùin
gliocais De, no chum ar math fein. Tha fhios
againn, agus is leoir e a thoirt sòlais duinn, gur ann
a chum ar math mar deònaichear dhuinn iad.
O so uile, saoilidh mi gu bheil e leoir-shoilleir,
gu bheil na teaghlaichean a tha dearmad aoradh
Dhe, a' deanamh dearmad air meadhon ro-chud-
thromach chum beannachdan a tharruing a nuas orra
fein. Agus air learn gu bheil e ceart co soilleir,
am feadh a bhuanaicheas iad gun bhi ri urnuigh, gu
bheil iad a' cur an neo-shuin inneal, leis am faodadh
iad mòr mhath a dheanamh do 'n chomunn gam
buin iad. Is beag fios a th' aca air mòr luach na
sochair ris a' bheil iad mar so a* cur cul.
'S e 'n t-aon sochair eil' a dh' ainmicheas mi, mar
238
ag èiridh o aoradh teaghlaich, gu bheil e a' coimh-
ead agus a' cur air aghaidh diadhachd ann an teagh-
lach. Tha e co femuail chum so a dheanamh, 's
nach fhaic mi cia mar is urrainnear diadhachd
teaghlaich a chumail suas as eug'ais ; gu h-àraidh a'
measg cloinne agus seirbhisich, aig a' bheil co beag
cothrom air fàs ann an eolas, agus gan olc a thig e
gum bi am beagan sin air a lughdachadh. Is ann a
mhàin le diadhachd fhaicinn a' gleidheadh suas ion-
aid fein anns an teaghlach, agus ann am meas nan
cinn-theaghlaichean ; 's ann a mhàin le iad a bhi gu
lathail ag aontachadh na ghnàthachadh, a tha e
coltach gum bi aca meas air a ro-fheumalachd agus
air a mhòr-luach.
Chithear gun robh aoradh teaghluich, anns gach
linn, ga ghnàthachadh aig sluagh Dhe, agus gun
robh e air a mheas leo mar shochair, agus na
mheadhon air am math spioradail a chuir air agh-
aidh. B* e riin-suidhi elite Iosua, air a shon-san
agus a theaghlaich gun deanadh iad seirbhis do 'n
Tighearna. Gu b' e àite san do shuidhich na
priomh-aithrichean am bùithean, thog iad altair
arson aoradh Dhe. Tha iomradh againn air aor-
adh teaghlaich Dhaibhidh, agus loib, agus Dhan-
ieil, agus nam fàidhean ; agus tha fios gun robh so
na riaghailt aig gach nor Chriosduidh na theagh-
lach anns gach linn. Ge nach rachadh na h-urrad
a ràdh a dh' earaluchadh an dleasnuis so, mheas-
ainn caithe-beatha nan ionracan, f'eadh an ginealach,
na aobhar leoir-chudthromach chum a leanailt gu
curamach leosan a tha 'g oirpeachadh bhi nan luchd-
leanmhuinn orrasan a tha trid creidimh agus foigh-
idinn a' sealbhachadh nan geallainne.
Am feadh a tha urnuigh teaghlaich na meadhon
air creidimh teaghlaich a chur air aghaidh, tha i
mar an ceudna, na sochair chudthromaich, agus b'
eagallach ar cor, ann an saoghal peacach, brònach,
agus bàis, nan rachadh a grad thoirt uainn ! Ciod,
nan abradh Dia ris gach teaghlach nach *eil a'
cleachda ùrnuigh, na cuiribh suas urnuigh dhomhsa,
oir cha 'n èisd mi am feasd tuille ruibh. Tha sibh
239
o 'n uair so, gun chomas ùrnuigh tuille dheanamh.
" A chionn gun do ghairm mi, agus gun do dhiult
sibhse, gun do shin mi mach mo làmh, agus nach
d' thug duine sam bith an aire ; ni mise mar an
ceudna gàire ri r sgrios-sa ; ni mi fanoid 'nuair a
thig ur n-eagal. Iarruidh iad mi gu moch, ach
cha 'n f haigh iad mi."
Cuiridh mi crioch air m' earail mu fheumalachd
aoradh teaghlaich, ann am briathraibh Ard-easpuig
Thillotson, — Sgriobhair diadhaidh, a tha arson a
dhùrachd, agus mar bha e na chas-sheasamh agus na
chùl-taic do 'n chreidimh chriosduidh, tha e airidh
air cliu agus cuimhneachan taingeil Chriosdui'ean de
gach seorsa : — " Tha so co feumail a chumail suas
mothachadh mu Dhia agus mu dhiadhachd, ann an
inntinne dhaoine, agus far a' bheil e air a dhearmad,
cha 'n f haic mi gum faodar a mheas na theaghlach
Criosduidh, no gu bheil creidimh air bith aca."
Chaidh na riaghailtean a lean as an àm cur suas
ùrnuigh, chum a dheanamh air mhodh tarbhach, a
sgriobha le duine aig an robh caochladh beachd, ann
an cuid de phoncaibh cudthromach, o 'n Ard-easpuig,
ach air an do chuireadh a dh' urram teachd air agh-
aidh, ni h-ann a mhàin r'a linn fein, ach do ghin-
ealachaibh nach d' rugadh fhathast, ann an lànachd
beannachadh soisgeil Chriosd. Agus 's ann a tha
mi 'g ainmeachadh nan riaghailtean sin, cha 'n ann
a chionn gu bheil iad ur, ach arson an t-sòlais a
tha mi faireachduinn ann an toirt do m' leugh-
adoirean cunntas mu dhuine co mòr agus co math.*
'S i cheud riaghailt an àm cur suas urnuigh, Gum
bi ar cridhe agus ar n-inntinn socraichte ann an
suidheachadh iomchuidh, freagarach dhoibhsan a
tha teannadh ri cainnt ri Dia. 'S i 'n dara riagh-
ailt, 'Nar n-asluchadh gum bi mothachadh fior
againn air ar n-uireasbhuidh fein, agus gu bheil sinn
a' meas feum againn air gach ni a tha sinn ag iarr-
uidh, agus an co'-chuideachd r'ar n-iarrtuis gum bi
* John Calvin.
240'
againn miann durachdach chum am faotainn. 'S i 'n
treas riagliailt, Gu 'n cuir sinn tur-chul ri'r deagh-
thoilltinneas fein, agus ris gach earbs asainn fein,
agus le'r trom irisleachd, gun d' thòir sinn a glilòir
do Dhia. 'S i cheathramh riagliailt, Gum biodh-
maid air ar brosnuchadh gu urnuigh a dheanamh, le
dearbh-cliinnte gum faigh sinn na dh' iarras sinn,
air a Sgàth-san is ann na ainm a tha iad air an toirt
suas.
Mu Urnuigh Dhiomhair.
Cha'n fhaod mi gun chaileiginn a labhairt mu
dhleasnas cudthromach eile, a bhuineas do gach
neach de mhuinntir teaghlaich. 'Si urnuigh dhiomh-
air a tha mi cialluchadh. Cha bhuilich mi mòran
ùine ann an soilleireachadh feumalachd an dleas-
nais so, no ann an earalachadh a ghnàthachadh.
Cha mhòr nach leoir dhomh innse dhuibh nach faod
aon neach a bhi diadhaidh as eug'ais ; agus nach
faod aon neach co'-chomunn a chumail ri Athair
nan Spiorad, no a bheatha a chaitheamh tre chreid-
imh Mhic Dhe, gun an gnàthachadh so a chleachd-
adh. Is ann an urnuigh dhiomhair a dh'fhaodas
sibh uile dhiubhrais ur n-anama a leige ris do Dhia,
agus gum faod sibh na sochairean is iomchuidh oirbh
asluchadh. Na biodh na h-urrad shuim agaibh de
na briathran a ghnàthaicheas sibh sa bhios agaibh
de staid ur n-inntinn. Cumaibh suas an cleachda,
gad a robh aobhar mi-mhisnich agaibh do thaobh
suidheachadh ur cridhe; agus cuiribh ur n-earbsa
gu muinghinneach ann an eadar-ghuidhe an Fhir-
thagraidh chumhachdaich a th' agaibh maille ris an
Athair. Gabhaibh tlachd ann an dluthachadh ri
Dia, agus ann an spiorad na h-uchdmhacachd a
thugadh da chloinn fein, cuiribh suas ur n-iartuis
a chum cathair na'n gràs. Cumaibh do ghnà 'nar
241
cuimhne gu bheil sibh gu h-iomlan an earbsa r'a
fhreasdal, co math agus r'a ghràs ; agus as eug'ais-
san nacli comas duibh aon ni a dheanamh. Aidich
e aoVuile shlighibh, agus seolaidh esan do cheumanna.
'Sann a rèir mar chleachdas sibh ùrnuigh dhìomhair
is dùgh do dhiadhachd soirbheachadh 'nar n-anam-
aibh.
Thug ar Slanuighear beannuichte seolaidh seachad
muthimchiollùrnuigh dhìomhair, anns na briathraibh
so, " Ach thusa, 'nuair a ni thu ùrnuigh, imich a
steach do d' sheomar, agus air dunadh an doruis
duit, dean ùrnuigh ri t-Athair a ta an uaigneas,
agus bheir t-Athair a chi an uaigneas, duais dhuit
gu follaiseach."
Tha e soilleir o na briathra sin gu bheil ùrnuigh
dhiomhair na dleasnas cudthromach. Chan f haodar
a mheas gum buin e do ùrnuigh teaghlaich no idir
fhollaisich, a chionn gu bheil iad gar seoladh gu
dol ann an uaigneas a fradharc dhaoin' eile, agus
buanachadh san diomhaireachd so, gus an sguir an
ùrnuigh. Buinidh so dhuinn 'nar pearsadh fein,
agus tha e teagasg dhuinn, gu bheil e fiachaicht
oirn, air ar son fein, gnà chomunn a chumail suas,
le ùrnuigh agus asluchadh, ri Athair ar spioraid.
Agus gun ghuth air teagasg follaiseach ar Slanuigh-
ear, dh'fhaodamaid mòr chudthrom an dleasnais so
a thuigsinn o ghnàthachadh fein. B'aon e a bh'air
a thoirt suas do ùrnuìgh, a' dol gu minic an uaigneas
a chur an dleasnais thaitnich so an gniomh. Tha
sinn a' leughadh, " 'nuair a chuir e am mòr-shluagh
air falbh gun deach e suas air beinn 'na aonar a
dheanamh ùrnuigh : agus air teachd an f heasgair,
bha e'n sin 'na aonar. Agus anns a mhaduinn, air
dha èiridh fada roi latha, chaidh e mach, a' dol do
ionad uaigneach, a dheanamh urnuigh."
Ghabh sluagh Dhe, anns gach linn, an cothrom
air an t-sochair so, agus bha iad adhartach san
dleasnas so. Bha iadsan bu chomharaicht' ann an
cràbhadh mar an ceudna ro-ainmeil ann an aoradh
diomhair. Bha an dèigh co mòr air suidheacha na
h-ùrnuigh 's gum faoid a ràdh gun robh iad a'caithe
Y
242
am beatha, agus ag imeacbd maille ri Dia. Tha'n
Salmadair ag ràdh, A Thighearn, " Air maduinn
cluinnidh tu mo gbuth ; air maduinn stiùraidh mi m'
urnuigh a' d' ionnsuidh, agus ambaircidh mi suas. —
Air feasgar, air maduinn, agus aig meadhon-là ni
mi ùrnuigh, agus glaodhaidh mi gu h-àrd; agus
èisdidh esan ri m' gbutb." 'Nuair a dh' iompaich-
eadh Saul o Tharsus, a dubhradh uime, Feuch tha e
ri ùrnuigh. Is eacomasach do'n anam a phill gu
h-iomlan ri Dia a bhi beo as eug'ais — gun bhi'n
dian-thòir air a dheagb-ghean agus air alàtbaireacbd,
gun bbi cuir atbcbuingibh dùracbdach agus bitheanta
suas a dh' aslucbadh tròcair a lughadh, agus gràs
chum cohhair. Sèiginn gum bi aigne nèamhuidh
an anam iompaichte air a bheothachadh le ùrnuigh
dhìomhair agus le beachd-smuainteachadh ; agus is
taitneach an ni leis a bhi 'g aithris caoimhneas
gràdhach an Tighearn, agus a chliu, a rèir na
bhuilich Dia air, agus air a mhòr mhaitheas do
thigh Israeil, a rèir a chaoimhneis agus lionmhoir-
eachd a thròcairean.
Cha'n fheumar mòr shaothair a chomharachadh a
macb feumalachd urnuigh dhìomhair. Tha i feum-
ail, cha'n ann idir a chosna nèamh dhuinn, le'r deagh
thoilltinneas, no idir ann an dioladh a thoirt arson
ar peacaidh, ach do bhrì gur e am meadhon òrduichte
trid a' bheil cuibhrionn de sholus spioradail agus de
neart air an aiseag dhuinne, agus leis a bheil sinn a'
deanamh umhlachd do làthaireachd agus do bhuaidh-
ibh ar n-Athar nèamhuidh. Leis a so cha'n e
mhàin gu bheil sinn ag aidmheil ar n-earbsadh as,
gu bheil sinn a' creidsinn gu bheil e uile-leirsin-
neach agus uile-làthaireach, gu bheil e làn-eolach
air ar suidhe agus air ar n-èiridh, tuigidh e ar
smuainte fad as, gun do chuairtich e ar ceum, agus
ar luidhe sios, agus gu bheil e fiosrach air ar n-uile
shlighibh, air chor 's nach 'eil focal air ar teangaidh,
air nach 'eil e eolach ; tha sinn leis a so a'nochda
nach 'eil sinn air ar brosnuchadh 'nar cràbhadh le
LWiill no le glòir-dhìomhain, ach le run treibh-
243
dhireacli a tlioirt suas ar cridheacha do Dhia, agus
gum faighear sinn na sheirbbis bheannuicbte.
Tha 'n cor 's a bheil sinn air ar suidheacbadh
agus ar n-uireasbbuidh fa leith a' deanamh ùrnuigh
dhìombair ro-fheumail. Faodaidh càileiginn de
ghairdeacbas no de bhròn a bhi air f haireachduinn,
nach urrainnear innse do neach, ach a dh'f haodar
air mbodb iomchuidb a dbeanamh aitbnicbte d' ar
n-Athair neambuidb, a cbi an uaigneas. Faodaidh
sinn bhi deacair arson cùl-sleumhnachadh, agus
sochairean r'an iarruidh nach gabh deanamh gu h-
iomchuidh ach a mhàin 'nuair bhios sinn 'nar n-
aonar. Tha ar n-uireasbhuidh lionmhor, agus nach
bu chòir an cothrom a th' againn a ghabhail air an
deanamh aithniclite Dhàsan a tha comasach air an
deanamh suas ? Faodaidh cruaidh-chais agus triob-
luidean ùra ris nach robh fiuthair againn teachd oirn
ri latha, agus nach math a thig e dhuinn, ann an
gnàthachadh ùrnuigh dhùrachdach, neart asluchadh
os àird, chum an coinneachadh, agus buaidh a thoirt
orra ? Nam biodhmaid ni bu trice agus ni bu dùr-
achdaiche ag ùrnuigh ri'r n-Athair neamhuidh, dh'-
fhaodamaid earbsa mhuinghin neach a chuir ann an
gliocas De, agus dòchas a bhi againn, am measg uile
dheuchainnean na beatha so, gun coimheadadh an
t-sith sin a tha dol thar gach uile eolas ar cridh-
eachan agus ar n-inntinne socraichte air Iosa Criosd.
" Nach aithne dhuit, nach cuala tu ? an Dia bith-
bhuan, an Tighearn, Cruith-f hear chriocha na tal-
mhuinn, cha'n f hannaich agus cha sgìthich e ? cha'n
f haodar a thuigse rannsachadh. Bheir e neart do'n
anfhann, agus dhoibhsan a ta gun high meudaichidh
e treise. Fàsaidh na h-òigfhir lag agus sgith, agus
tuitidh an òigridh thaghta gu làr ; ach iadsan a dh'-
f heitheas air an Tighearna gheibh iad spionnadh ;
èiridh iad suas mar iolair air a sgiathaibh ; ruithidh
iad agus cha bhi iad sgìth, siubhlaidh iad agus cha'n
fhàs iad fann."
Bu chòir dhuinn gacli cothrom a ghabhail air co'-
chomunn mar so a chumail ri Dia. Bu chòir dhuinn
gach fàth a bhuilicheadh am freasdal oirn a mheas
Y 2
244
mar ghuth ar n-Atliar neamhuidh a' furan oirn
tighinn 'na fhianuis. Do thaobh nan earailean
gràidh sin bu chòir dhuinn a ràdh, " 'Nuair thuirt
thusa, Iarruibhse mo ghnùis, thuirt mo chridhe riut,
Do ghnuis, a Thighearn, iarraidh mi. Na folaich
do ghnùis uam ; na cuir air falbh t-òglach am feirg ;
bu tusa mo chobhair ; na fàg mi, agus na trèig mi,
a Dhia mo shlainte."
Earalaicheam gach neach iad a bhi trie ri ùrnuigh
dhìomhair. Bithibh adhartach san dleasnas so, mar
ùmhlachd do thoil agus àithne Dhe. Deanaibh ur-
nuigh a ghnàth, leis gach uile ghnè ùrnuigh agus
asluchadh san Spiorad, agus a' deanamh faire chum
an ni so fein maille ris gach uile bhuanachadh agus
ghuidheadh air son nan naomh uile. Deanadh tròm
mhothachadh air ar peacaidh diomhair, ar n-uireas-
bhuidh dhiomhair, agus air ar buaireanna diomhair,
ar brosnuchadh gu dol gu minic chum cathair na'n
gràs, — ni h-ann gu fionnar a rèir riaghailt, ach le
aigne leinibh da phàranda, — chum gum faigh sibh
tròcair, agus gun amais sibh air gràs chum cobhair
ann an àm feuma. Na h-abraibh nach 'eil mil
agaibh gus an dleasnas so a choilionadh ; oir air a
mheud 's gam bi agaibh r'a dheanamh, cha bhi e
deacair dhuibh beagan ùine a dheagh bhuileachadh
a' chumail suas co'-chomunn ri Athair ar spioraid,
Dia agus Athair ar Tighearn Iosa Criosd. Gad a
b' eiginn duibh an ùine ghearr sin a thoirt o'n am
sam bu chòir dhuibh a bhi 'nar cadal, cha b' ion
duibh an call ainmeachadh : am feadh a bha'n t-
sochair a bha sibh a mealtuinn anabarrach luachmhor,
agus, 'nuair a chuirear gu cubhaidh an gniomh e,
ni e drùghadh sonadh air gach ni a bhuineas duibh.
Is dleasnas so bu chòir a choimhead le sean agus
òg, le daoinibh anns gach inbh agus staid. Ge b'e
air bith co òg 'sa tha sibh, chaidh air coisrigeadh
cheana chum seirbhis De agus an t-Slanuighir, ann
am baisteadh : agus cha chomas duibh guidhe tuille's
tràth arson nan sochairean a tha dhi oirbh, agus is
i deagh-thoil ar n-Athar neamhuidh a dheonachadh
dhuibh. Cha robh Isaiah ach ochd bliadhn' a dh'
245
aoìs, 'nuair a thòisich e ris an Tighearna Dia athar
Daibhidh iarmidh. Bha mòr eagal an Tighearn air
Obadiah o aois òige. Bha Eoin baiste air a naomh-
achadh o'n bhroinn ; agus blia eolas aig Timoteus
air na Scriobtuiribk Naomh, o blia e na leanamh.
'Se gealladh Dhe, " Iadsan aig a'bheil gràdli dhomh
gràdhaichidli mi, agus iadsan a dh'iarras mi gu moch
gheibh iad mi. A mhic, na di-chuimhnich mo lagh ;
ach gleidheadh do chridhe m' àitheanta. Earb as
an Tigliearna le d' nìle chridhe, agus ri d'thuigse
fein na biodh do thaic. Ann ad uile shligliibh aidich
e, agus seòlaidh esan do clieumanna."
Biodhamaid cùramach nacli fàs sinn dearmadacli
san dleasnas so, no idir tur-dhì-chuinihn a dheanamh
air. 'Nuair a tharlas so do aon neach againn, tha
trèigsinn creidimli air tòiseachadh. Than cridhe
do ghnà a' claonadh o Dhia, m'am faicear e gu
soilleir sa chaithe-beatha ; agus an uair a ni sinn
dearmad air ùrnuigh le'r deoin am fianuis ar n-
Athar nèamhuidh, agus a dh'fhàsas sinn co caoin-
shuarrach mu na meadhona trid an ion fiuthair a bhi
againn ri co'-chomunn a chumail ris, tha sinn cbean'
air teanna ri cùl-sleumhnachadh. Nacli bu chòir
dha maoim a chuir oirn 'nuair a chitheamaid mòran
a bha bunailteach ann an aoradh diomhair, — a bha
do bhrigh coslais co iomchuidh do thaobh Dhe, agus
bith-bhuantachd, 's a dh'fhaodas sinne bhith, — a
thòisich air claonadh, le'n dearmad air ùrnuigh
dhìomhair, 's a chriochnaich e ann an uabhann agus
'an dorchadas, 'an dèigh dhoibh long-bhriseadh a
dheanamh de chreidimh, agus de dlieagh choguis.
<c Thugaibh an aire, a bhràithre, air eagal gum bi
ann an aon neach agaibh droch cridhe mi-chreid-
imh, anns an Dia bheo a thrèigsinn. Oir rinneadh
sinne 'nar luchd-co'-pairt de Chriosd, ma chumas
sinn toiseach ar muinghinn gu daingean gus a'-
chrioch."
M'as e 's gun do chiil-sleumhnaich sinn cheana, 's
gun do chaill sinn ar tlachd ann an ùrnuigh dhiomh-
air ; ma chuir ar n-aingidheachd eadar sinne agus
deadh-ghean De; an sin pilleamaid gu grad tre
Y3
246
chreidimh, aithreachas, agus ùrnuigh dhùrachdach,
Cuireamaid earrann d'ar n-ùine air leith arson irios-
lachadli agus urnuigh 'am fianuis ar n-Athar a chi
an uaigneas. Theagamh gum pill e agus gun nochd
e tròcair dhuinn, gun leighis e ar cul-sleumhnach-
adh, gu'n gràdhaicli e sinn gu saor, agus gu'n gabh
e ruinn gu gràsmhor. Nach raòr a chulaidh-mhis-
nich dhuinne an gealladh so, " Dòirtidh mi air tigh
Dhaibhidh, agus air luchd-àiteachaidh Ierusalem,
spiorad na'n gràs agus nan achuingean ; agus amh-
aircidh iad air-san a lot iad, agus ni iad caoidh air a
shon, mar chaoidheas duine arson aon mhic : agus
bithidh an doilghios air a shon mar dhoilghios arson
ceud-ghin. Anns an là sin bidli cumha mhòr ann
an Ierusalem, agus ni 'm fearann caoidh, gach aon
teaghlach air leth ; teaghlach tighe Dhaibhidh air
leth ; teaghlach tighe Natain air leth ; na h-uile
theaghlaichean eile, gach teaghlach air leth, agus am
mnathan air leth."
Ma thuigeas tu do chridhe co cruaidh gun mhaoth-
achadh mu dhiadhachd, 's nach mothaich thu bheag
agad ri ràdh ri Dia ann an urnuigh, — nach 'eil aon
ni cràbhach a'd smuaintibh, imich, agus sleuchd thu
fein sios gu h-ùmhal 'an làthair Dhe, agus abair gu
h-iriosal ris nach 'eil a bheag agad a labhras tu ris,
nach urradh dhuit a bheag a dheanamh ach osnaich
agus èughaich na fhianuis, agus, as eug'ais a Spior-
aid, nach 'eil e d' chomas aoradh a thoirt da. Tagair
ris gu dùrachdach arson a Spioraid, ge nach bi ann
ach cainnt na h-osmagail agus nan deur ; guidh air
nach leig e le d' chridhe a bin co cruaidh, no t-anam
co folamh de nithe naomh; nach e mhàin gun dean-
adh e san àm, ach do ghnà do chuir ann am fonn
chum co'-chomunn a chumail ris fein : agus is aithne
do Dhia inntinn an Spioraid, agus tha e 'g èisdeachd
ris an osnaich do-labhairt.
Is lionmhor agus so-fhaicinn na sochairean a tha
'g èiridh do neach o urnuigh dhiomhair. Tha i gu
nàdurr' ag aomadh gu suidheachadh iomchuidh inn-
tinn, mar is cubhaidh 'an àm dlùthachadh ris a
Bhith mhòr ghlòrmhor sin a rannsaicheas an cridhe,
247
agus a dhearbhas àirne chloinn nan daoine. Is
eacomasach dhasan a thèid an uaigneas a chnmail
coinneamli ri Dia, *s a chumas na chuimhne, am
feadh a tlia e ri gnioinh co cràbhach, cò an fliiannis
sa bheil e, gun bhi air a lionadh le eagal naomh
agus le h-uabhunn. Agus gu bheil sin fein na
sliochair shonraicbte, agus cha bu choir a dhearmad
le creutairibh a tha co ullamh gu dhi-chuimhneach-
adh, le faoineachd agus cion-cùraim, na nithe mòr a
bhuineas dan anama agus do shiorruidheachd.
Ach, a bharrachd air an t suidheachadh iom-
chuidh inntinn a thàrmaicheas ùrnuigh dhìomhair,
tha i ag ceadacha do ghuth na coguis labhairt. Cha
chluinnear co soilleir e am measg iorghuill agus
othail na beatha ; agus tha e 'n comas duine a chum-
ail fodha, 'sa chuir na thosd. Ach 'nuair a bhios
sinn 'an uaigneas, gun sùil a' coimhead oirn, ach an
Ti sin nach urrainn duinn dol as o làthaireachd ;
'nuair a ghuidheas sinn gu h-iomchuidh a làthair-
eachd, 'sa bheir sinn fainear a naomhachd agus
mòralachd a bhuaidhean, an sin tha solus a' bristeadh
a stigh air a choguis, agus mothaiohidh sinn gur
neo-chomasach smachd a chur air a guth. Tha i 'n
sin ni 's drùightich a' toirt achmhasain an lorg a
pheacaidh, 's ag innse dhuinn, ma bhuanaicheas sinn
a toirt caidreamh do aingidheachd 'nar cridhe, cha 'n
èisd an Tighearna ruinn.
Tha ùrnuigh dhìomhair agus na h-inntinn a' cuid-
eacha gu mòr, ar gnà earbs air Dia, a chumail suas
air ar cridhe. j\Ia tha sinn ag asluchadh bheann-
achdan, tha e air a chur 'nar cuimhne gur ann o
Dhia a tha iad, agus nacli 'eil a bheag againn ach
na dheonaicheas e dhuinn. Ma tha sinn a' toirt
buidheachais arson nan sochairean a fhuair sinn
cheana, tha sinn leis a sin a' sparradh ni 's tinne air
ar n-inntinn an fhirinn chudthroraach, — gur ann o
Dhia tha ar bith, ar beatha, agus comas gluasad.
Ma tha sinn ag aidmheil ar peacaidh, 's ag asluch-
adh maitheanas annta trid iobairt-rèitich agus firean-
tachd ar Tighearna losa Criosd, tha sinn a bheo-
bheum ag aideachadh ar ciont agus ar n-easontas,
248
agus gur ann an comaine saor ghràs àrd-uachdran~
aich a tlia sinn arson ar saoraidh Agus nach dùgli
dhuinn, leis an inntinn chràbhaieh so, gun tuig sinn
ar cridlie bhi do ghnà san t-suidheacliadh iom-
chuidh sin leis am bi ùrnuigh a Chis-mhaoir freag-
arrach dhuinne, M A Dhe, dean tròcair oirnne, peac-
aich ; — A Thighearna, teasairg sinne ; a ta sinn
caillte."
Seolaidh le Ard-Sheanadh Eaglais na H- Alba, ma
thimchioll aoradh diomhair.
A thuilleadh air aoradh follaiseach, ann an co'-
thionalaibh, a tha gu ciatach air a shocrachadh san
tir so ann am fior-ghloine, tba e iomchuidb agus
feumail gum bi aoradh uaigneach leis gaeh neach
fa leith, agus aoradh theaghlaichean, air earalach-
adh agus air a chur suas.
I. Air tùs, mu aoradh diomhair. Tha e ro-iom-
chuidh, gum bi gach neach leis fein, air a thoirt
suas do ùrnuigh agus do bheachd-smuainteachadh,
agus is iadsan is trie a tha ga ghnàthachadh, is mò
thuigeas am feum anabarrach a th' ann ; do bhrigh
gur e so am meadhon, ,air dòigh shonraichte, air a'
bheil co'-chomunn air a chumail suas ri Dia, agus
deasaehadh freagarrach arson gach dleasnas eile
air f haotainn i uime sin, cha 'n e mhain, gu bheil
e iomchuidh do luchd-teagaisg 'nan sgireachdan fa
leith, earalachadh air gach gnè dhaoine, an dleas-
nas so a choilionadh moch agus feasgar, agus air
àmaibh àraidh eile ; ach tha e mar an ceudna fiach-
aicht air gach ceannard teaghlaich, iad a bhi cùr-
amach, gum biodh iad fein, agus gach neach a tha
fo'n cùram gu lathail ga dheanamh.
249
II. 'S iad na dleasnais is bitheant a th' air an
gabhail a stigh fo ghnàthacha diadhaidh, bu chòir a
bhi ann an teaghlaichibh, 'nuair tha iad gu aoradh
a chur suas, iad so a leanas : Air tùs, ùrnuigh agus
moladh, air an eoilionadh le sùil a blii ri cor fol-
laiseach Eaglais De, anns an riogbachd so, co math
ri cor an teaghlaich san àm, agus gach neach a
bhuineas da. A rìs, earrann de 'n Scriobtuir a
leughadh, le caileiginn de mhìneacbadh a ghnàth-
acbadh, chum gum fògblum an neach is aineolaich
càileiginn de fhiosrachadh, agus gum bi iad ni's
comasaiche air focal De a thuigsinn, 'nuair a leugh-
ar e : maille ri co'-chainnt dhiadhaidh, chum tair-
bhe gach neach anns a chreidimh is ro-naomha:
agus fòs, teagasg agus achmhasan, air aobhair àr-
aidh, uatbasan aig a' bheil ughdarras san Teagh-
lach.
III. Is còir focal De a leughadh gu bitheanta
do'n teaghlach : agus an dèigh sin tha e feumail ;
gun labhair iad ra chèile mu na chaidh a leughadh.
'Se sin, Ma bha peacadh sam bith air a chronachadh
san earrainn a chaidh leughadh, gun deanar feum
dheth chum an teaghlach uile chuir air am faicill
roi a leithid eile ; no ma bha breitheanas air bith
air a bhagradh, no air ainmeachadh a chuireadh an
gniomh, is còir feum a dheanamh dheth gu eagal a
chur orra, m' an tachair a leithid eile, no ni 's
measa dhoibhsan, mar seachain iad am peacadh bu
chionfath air : agus fadheoidh, ma bhios aon dleas-
nas air iarruidh, no co'-f hurtachd air a ghealltuinn,
faodar a ghnàthacha gu asluchadh neart o Chriosd
chum an dleasnas a dh' àithneadh a chuir an
gniomh, agus an co'-fhurtachd a chaidh a thairgse
a chàramh riu. Anns gach ni dhiubh sin, tha tois-
each ri bhi aig ceannard an teaghlaich ; agus faod-
aidh neach air bith a bhuineas da ceisd a chur no
teagamh ainmeachadh.'
IV. Tlia e fiachaicht air ceannard an teaglilaich
a thoirt fainear nach bi aon neach da theaghlach gun
bhi làthair 'an àm aoraidh; agus a chionn gur ann do
cheannardan teaghlaich a bhuineas aoradh a chur suas,
250
's còir do'n mhinisteir iadsan a tha dearmadach a
bhrosnuchadh, agus iadsan a tha aineolach a theag-
asg, chum nan dleasnas sin a ghnàthachadh ; ach
tha e do ghnà 'an comas nam mòr-uaislean fear
iomchuidh a bhi aca gu chuir an gniomh. Agus
ann an teaghlaichean eile, far nach 'eil fear-an-
tighe 'na urrainn ann, gum faod tàmhach eile san
teaghlach, a thuigear murrach agus iomchuidh air a
shon, a dheanamh.
V. Air maduinn là 'n Tighearna, 'an dèigh do
gaeh neach leo fein, agus 'an sin an teaghlach uile
aoradh a thoirt do Dhia, o bheil ullachadh a
chridhe a teachd, chum an deanamh iomchuidh air
aoradh follaiseach, 'sa chum nan òrduighean follais-
each a bheannachadh dhoibh, 's coir do fhear*an-
tighe aire shònraicht a thoirt gun dthèid gach
neach fo chùram do 'n eaglais, chum gu'n cuir iad
suas an aoradh an co'-chuideachd ris a choithional:
agus an diaigh dhoibh teachd dhachaidh, 's còir dha
an ceasnachadh mu na chual' iad, agus focal De a
mhineachadh dhoibh ; no, iad a dhol air leith, agus
iad fein a shocrachadh a' leughadh, a chnuasachd,
agus ann an ùrnuigh dhiomhair, chum gum meud-
aich agus gun co'-dhaighnich iad an co'-chomunn ri
Dia ; chum gum beothaicht an tairbhe a f huair iad
anns na h-òrduighibh follaiseach, agus gum biodh
iad air an àrach suas chum na beatha maireann-
aich.
CRIOCH.
ANDREW YOUNG, PRINTER,
96, Trongate, Glasgow.
ANDREW YOUNG, PRINTER,
96, Trongate, Glasgow*
Open Library